Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὑπῆρξε πάντοτε παρθένος, τόσον κατά τὴν κύηση τοῦ Κυρίου ὅσο καὶ μετὰ τὴν ὑπερφυσικὴ Γέννηση Του. Αὐτὸ ὑποδηλώνουν καὶ οἱ τρεῖς ἀστέρες, οἱ ὁποῖοι ὑπάρχουν πάνω στὸ φόρμεμα τῆς Παναγίας: Παρθένος πρὸ τόκου, ἐν τόκῳ καὶ μετὰ τόκον.
Τὸ σῶμα τῆς Ὀρθοδοξου Ἐκκλησίας ἑδράζεται σὲ δύο πόδια, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν ὑπάρχουν πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωὴ τῆς Παναγίας. Ὅμως ἡ Ἱερὰ Παράδοση, ἡ ὁποία ἑρμνεύει τὴν Ἁγία Γραφή, τονίζει ὅτι ἡ Παναγία ἦταν πάντοτε παρθένος καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας της. Γι’ αὐτὸ ἀναφέρεται καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη γιὰ τὸν Ἰωσὴφ τὸν μνήστορα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὅτι «Καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ (οὔτε καὶ ὅταν ἀκόμη) ἔτεκε τὸν Υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον» (Ματθ. α΄ 25). Ὁ προφήτης Ἠσαΐας ἀναφέρει γιὰ τὴν Παναγία αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὴν ὑπερφυσικὴ γέννηση τοῦ Κυρίου: «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἔξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ματθ. α΄ 23).
Ἐπιπρόσθετα ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας τονίζει σὲ ἐκατοντάδες ὕμνους ὅτι ἡ Παναγία ὑπῆρξε πάντοτε παρθένος. Στὸν ὄρθρο ἀναφέρεται τὸ τροπάριο «Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξωτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσα...». Ἡ Παναγία γέννησε τὸν Κύριο χωρὶς φθορά, χωρὶς δηλαδὴ νὰ χάσῃ τὴν Παρθενία της. Ἀσφαλῶς ὁ Κύριος δὲν βρέθηκε στὰ χέρια τῆς Παναγίας διὰ θαύματος, ἔγινε κύηση καὶ γέννα, ἀλλὰ ὑπερφυσικὴ, ἀνωδύνως καὶ ἀδιαφθόρως.
