Η συκοφάντηση του Αγίου Πορφυρίου από τους μεταπατερικούς

Οἱ νεοορθόδοξοι καί οἱ διάδοχοί τους μεταπατερικοί ὑποτιμοῦν, παρερμηνεύουν, διαστρέφουν καί ὑβρίζουν τούς Ἁγίους Πατέρες, παλαιότερους καί σύγχρονους. Οἱ μεταπατερικοί ἀπαξιώνουν ἐπίσης τήν ἠθική καθαρότητα, τήν ἄσκηση, τήν νηστεία, τήν συζυγική καί τήν γενικότερη ἐγκράτεια, τούς ἱερούς κανόνες, τήν καταπολέμηση τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν. Δέν θέλουν νά ἀκούγεται κἄν ἡ λέξη διάβολος, οὔτε ἡ λέξη ἁμαρτία, οὔτε ἡ λέξη μετάνοια. «Kηρύσσουν», ὅπως δίδασκε ὁ Ὅσιος Ἀναστάσιος, «τήν χαρά τῆς Ἐκκλησίας, τό βίωμα τῆς Ἀναστάσεως ἀποκομμένο ἀπό τήν ἄσκηση καί τόν σταυρό. Τά δάκρυα τῆς μετανοίας, τό κήρυγμα τῆς μωρίας τοῦ σταυροῦ, ἡ πτωχεία τῶν ἁλιέων, ἡ ἐγκράτεια τῶν ἀναγεννημένων δέν εἶναι κομμένα καί ραμμένα στά μέτρα τους. Ἀπεχθάνονται τήν ἄσκηση, γιατί δέν τρέφει τά πάθη ἀλλά τά σκοτώνει. Θέλουν μέ ἐκκλησιαστικό μανδύα νά περικαλύψουν τόν μουσουλμανικό εὐδαιμονισμό πού πρακτικά ἐνστερνίζονται καί ὀνόμασαν τήν κάθε αἰσθησιακή ἀπόλαυση «ἀναστάσιμη χαρά τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ χαρά τῶν Ἁγίων εἶναι καρπός τοῦ σταυροῦ. Αὐτό λέει καί ὁ Γέρων Πορφύριος, τόν ὁποῖο ἐπικαλοῦνται καί βλασφημοῦν μέ τόν τρόπο τους...»[1].

Οἱ μεταπατερικοί, ὅπως ἐπισημαίνει ἀνωτέρω ὁ ἐξαγιασμένος Γέρων Ἀναστάσιος, δέν διστάζουν νά παρερμηνεύουν-συκοφαντοῦν ἀκόμη καί τόν ὀρθοδοξότατο καί πατερικότατο Ἅγιο Πορφύριο, ἐμφανίζοντάς τον ὡς τάχα χαλαρό, τόσο στά ἠθικά θέματα, ὅσο καί στά θέματα τῆς πίστεως. Διακηρύσσουν, εἴτε φανερά εἴτε συσκιασμένα, ὅτι ὁ γάμος ἔχει ἀπόλυτη ἐλευθερία στίς σαρκικές σχέσεις καί ὅτι τάχα ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος, ἀντιτασσόμενος στούς Ἁγίους Πατέρες, ἐπικύρωνε αὐτή τήν θέση!

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀκριβῶς ἀντίθετη μέ τήν παραπάνω θέση. Ὁ Ὅσιος Πορφύριος ἦταν ἀκριβέστατος ἀκόλουθος τῶν Ἁγίων Πατέρων. Δίδασκε ὅτι προϋπόθεση τῆς κατά Χριστόν ζωῆς εἶναι ἡ σταύρωση-θανάτωση τῶν παθῶν, ἡ νέκρωση ὡς πρός τόν κόσμο, ἡ ἀπάρνηση τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος.

Ἡ νεοορθόδοξη-Μεταπατερική Θεολογία κηρύσσει Ἀνάσταση χωρίς Σταυρό, ἀντιτασσόμενη στούς μιμητές τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἁγίους Πατέρες. Ἀντίθετα μέ τούς λήρους[2] τῆς Πατρομαχικῆς αὐτῆς αἵρεσης, ὁ Ἅγιος Πορφύριος διακηρύσσει τήν πιστότητά του στούς Ἁγίους Πατέρες. Δίδασκε στά πνευματικά του τέκνα ὅτι πρέπει νά ἔχουν ὡς ὁδηγούς τίς Ἅγιες Γραφές καί τούς θεοφώτιστους Ἐκκλησιαστικούς Πατέρες. «Μέ τήν μελέτη τῶν θείων λόγων, μποροῦμε ἁπλᾶ καί χωρίς πολύ κόπο νά γίνομε Ἅγιοι», ἔλεγε. «Ἐμένα μοῦ ἄρεσαν καί μοῦ ἀρέσουν», συμπλήρωνε, «καί τά βιβλία τά γραμμένα ἀπ’ τούς ἁγίους Πατέρες, Χρυσόστομο, Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Γρηγόριο Νύσσης, Γρηγόριο Παλαμᾶ κ.ἄ.»[3]. Παρακινοῦσε στήν μελέτη τους. «Ἀπό τούς Πατέρες θά μάθουν τά παιδιά» ἔλεγε, ἀναφερόμενος στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Καί συμπλήρωνε: «Ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων θά μάθει στά παιδιά μας γιά τήν ἐξομολόγηση, γιά τά πάθη, γιά τίς κακίες, πῶς νικοῦσαν οἱ Ἅγιοι τόν κακό ἑαυτό τους»[4].

Ὁ Ὅσιος μιλοῦσε συνεχῶς μέ γλῶσσα Πατερική γιά μετάνοια, ἄσκηση, ἐγκράτεια καί μεταστροφή τῶν παθῶν σέ θεῖο ἔρωτα. Ἦταν τελείως ἀντίθετος σέ κάθε ἀλλότρια διδασκαλία. Ἀπέρριπτε μετά βδελυγμίας κάθε νεοορθόδοξο-μεταπατερικό φληνάφημα[5] περί «νομιμότητας» τῆς ὅποιας σαρκικῆς ἁμαρτίας καί διαστροφῆς, ὅπως σύν Θεῷ θά ἀποδειχθεῖ στήν συνέχεια.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο

[1]           Μαρτυρία θεολόγου καθηγητοῦ πού συνομίλησε μέ τόν Ὅσιο καί κατέγραψε τήν συνομιλία.

[2]               Λῆρος = κενή ἐπίδειξη, ἀνοητολογία, φλυαρία, παραλήρημα (Δ. Δημητράκου, Νέον Ὀρθογραφικόν Ἑρμηνευτικόν Λεξικόν, Ἐκδόσεις Δέλτα 1964).

[3]               Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 348.

[4]           Ὅ.π., σελ. 444.

[5]               Φληνάφημα ἤ φλήναφος = φλυαρία (Δ. Δημητράκου, Νέον Ὀρθογραφικόν Ἑρμηνευτικόν Λεξικόν, Ἐκδόσεις Δέλτα 1964).

http://hristospanagia3.blogspot.com