Άγιος Παΐσιος Εζνεπίδης ο Άγιος της Συμπόνιας

(Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ομιλία του κου Ανδρέα Χριστοφόρου σε ναό της ευρύτερης περιοχής της Αττικής κατά την αγρυπνία επί τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου το βράδυ της 11^ης Ιουλίου 2018)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τη σημερινή ημέρα 12/7/18
Μνήμην ποιούμεν του Οσίου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου.
Είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε από κοντά και να συνομιλήσουμε με τον Άγιο Παΐσιο Εζνεπίδη από τα Φάρασα της Καππαδοκίας.
Η πρώτη φορά ήταν τον Ιούλιο του 1979 και η τελευταία τον Μάιο του 1991.

Επειδή μου ζητήθηκε από τον Λειτουργό Ιερέα σήμερα 12/7/18 με λίγα λόγια στο Κοινωνικό να σας μιλήσω γι αυτόν τον Άγιο μας θα επικεντρώσω την προσοχή μου με δυό προσωπικά περιστατικά στο κατ’ εξοχήν  Άγιο χαρακτηριστικό του Αγίου μας κατά την γνώμη μου, την Συμπόνια!

Η Συμπόνια του στον κάθε άνθρωπο και ιδιαίτερα  στον πάσχοντα άνθρωπο, ενεργοποιούσε το μέγα διορατικό του χάρισμα, να βλέπει και να διακρίνει τα πράγματα μέσα στις καρδιές των ανθρώπων που τον ερωτούσαν αλλά και αυτών που δεν τον ερωτούσαν  είτε από αδυναμία είτε από ευγένεια, και να δίνει τις πρέπουσες απαντήσεις και να κάνει θαύματα.

Για να σας βοηθήσω πρακτικά να το καταλάβετε, θα διηγηθώ δύο ιστορίες προσωπικές.

Η πρώτη αφορά απάντηση σε άνθρωπο που ερώτησε και ήμουν εγώ.

Το 1983 όταν βρέθηκα μόνος μαζί του στην Παναγούδα το Κελί του στο Άγιο Όρος και καρδιακά μου βγήκε μια ερώτηση που η απάντησή της θα βοηθούσε πολύ κόσμο:

- Γέροντα, πώς βλέπει ο Θεός τα παιδιά που τα εγκαταλείπουν οι γονείς τους;

Είχα υπ' όψη μου μια συγκεκριμένη περίπτωση.

Έσκυψε λίγο και γυρίζει μετά προς εμένα με φωτισμένο και λαμπερό πρόσωπο λέγοντας μου:

- Ανδρέα μου, αυτά τα παιδιά ο Θεός θα τα πάρει στον Παράδεισο και θα τους πει:

- Παιδιά μου, διαλέχτε όποια θέση θέλετε!

Στο άκουσμα αυτών των εκπληκτικών λόγων θαύμασα τη Συμπόνια του Θεού και του Αγίου αλλά και τον πόνο που τραβάνε αυτά τα παιδιά για να αναγκαστεί ο Θεός να τους δώσει τέτοιο δώρο στον Παράδεισο:

Να πάνε όπου θέλουνε!!!

Το 1992 το παιδί που είχα υπ’ όψη μου σκοτώθηκε και κατά μαρτυρία όλων έξι μήνες πριν τον θάνατό του εξομολογήθηκε και είχε τόση Μετάνοια που μίλαγε για τον θάνατο σε όλους και τους προέτρεπε να εξομολογούνται και να Κοινωνούν.

Σε τηλεφώνημά του την προηγούμενη του θανάτου του, μάλιστα ήταν αργά το βράδυ, προτρέποντας μια εξαδέλφη του να εξομολογηθεί, της είπε για τον εαυτό του:

- Εγώ Λ ..... μου, το Σάββατο εξομολογήθηκα και την Κυριακή κοινώνησα:

Πού ξέρεις μπορεί αύριο πηγαίνοντας στη δουλειά το πρωί να τουμπάρει το αυτοκίνητο και να σκοτωθώ!

Την άλλη μέρα 4/3/1992, τούμπαρε το αυτοκίνητο του σε μια στροφή στους παγωμένους δρόμους της Νέας Υόρκης στις 05:00 και κτύπησε στο κεφάλι. Ήταν η μόνη φορά που δεν έβαλε ζώνη.

Στις 5/3/1992 ξεψύχησε. Ήταν 34 ετών με δύο παιδάκια. Ήταν ο αδελφός μου ο Τάκης.

Πήγε άραγε στον Παράδεισο, όπως ο Άγιος  μου είπε;

Διάλεξε τη θέση του;

Οι υπήκοοι του Παραδείσου άραγε πώς διαλέγουν, εάν βέβαια διαλέγουν!

Υπερήφανα πάνε μπροστά ή ταπεινά σύρονται πίσω;

Η δεύτερη διήγηση αφορά την τελευταία μου συνάντηση με τον Άγιο τον Μάιο του 1991.

Ένας εξάδελφος μου Ιερέας από την Κύπρο μου ζήτησε να τον πάω στον Άγιο. Το ίδιο και ο κοντινός μου φίλος που είπε ότι ήθελε να τον δει προσωπικά για ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα του.

Στο μεταξύ έπαθα μια οξεία τενοντίτιδα στον αστράγαλο του δεξιού ποδιού που όχι μόνο δεν μπορούσα να περπατήσω αλλά και που καθόμουνα πονούσα.

Παρέβλεψα για χάρη τους τον πόνο μου και σερνόμενος κυριολεκτικά φτάσαμε στο Κουτλουμούσι το βράδυ ώστε την επομένη πρωί πρωί να πάμε στην Παναγούδα στο κελί του πριν πλακώσει ο κόσμος.

Φτάσαμε στις 07:30 την άλλη μέρα το πρωί και πράγματι ήμασταν μόνοι. Σε λίγο όμως φτάνει γνωστός Αρχιμανδρίτης με είκοσι παιδιά.

Ο φίλος  μου λυπήθηκε  γιατί χάθηκε η δυνατότητα να τον δει μόνος για το πρόβλημά του που ούτε σε μένα δεν έλεγε.

Ο Άγιος μας ζήτησε  και καθίσαμε στα κουτσουράκια που είχε στημένα κυκλικά και αυτός κάθισε απέναντι.

Ο Αρχιμανδρίτης λέει:

- Γέροντα πείτε μας κάτι για τις έμμονες ιδέες.

Ο Γέροντας τότε αφού μας κοίταξε στα μάτια έναν έναν, άνοιξε το στόμα του και έλεγε για κάποιον που τον συνάντησε και τον ρώτησε για το παιδί του που ο καλύτερος παιδίατρος στην Αθήνα είχε πει ότι το παιδί είχε μικροκεφαλία και ο εγκέφαλός του λόγο του ότι ήταν το κεφάλι δυο εκατοστά  μικρότερο του κανονικού πάθαινε σταδιακή συρρίκνωση και σε δύο χρόνια θα πεθάνει.

Εγώ του είπα, έλεγε ο Άγιος ότι λάθος έκανε ο Γιατρός αλλά αυτός δεν με πίστεψε και έφυγε από εδώ με έμμονες ιδέες ότι το παιδί του θα πεθάνει. Ούτε στον καλύτερο φίλο του δεν τα είπε αυτά. Δυστυχώς έμεινε με την εμμονή.

Όταν φεύγαμε από τον Άγιο, ο φίλος μου ήταν ολοκόκκινος και σε σχετική ερώτησή μου τί έπαθε μας λέει:

- Τί είναι αυτό το πράγμα! Αυτός που περιέγραψε ήμουν εγώ και το παιδί είναι η κόρη μου. Όταν Γέροντας μας κοίταγε, ένοιωσα ότι μπήκε μέσα μου και με έβλεπε.

Είπε όλες τις ερωτήσεις που θα του έκανα μου έδωσε όλες τις απαντήσεις που ήθελα μπροστά σε τριάντα ανθρώπους χωρίς κανένας να καταλάβει  τίποτε.

Ο φίλος, που δεν είπα τίποτε, είσαι εσύ Ανδρέα.

Υπ' όψιν ότι πράγματι ο φίλος μου είχε εμμονές με αυτό το θέμα ακόμα και όταν το παιδί μετά  από χρόνια, δεν πέθανε και ο γιατρός ομολόγησε το σφάλμα του.

Έτσι είδε με το διορατικό λόγω Συμπόνιας τον πόνο του φίλου μου που δεν μπόρεσε λόγω αδυναμίας συνθηκών να τον ερωτήσει.

Το πιο θαυμαστό όμως συνέβη σε μένα που ούτε καν αναφέρθηκα στον πόνο του ποδιού μου που ήταν συνεχής και επιδεινωνόταν με την κίνηση.

Μόλις σηκωθήκαμε από τα κουτσουράκια ο πόνος έφυγε! σαν να μην υπήρξε ποτέ. Δεν είπα τίποτε στους φίλους μου, ο Ιερέας όμως το εντόπισε και με ανάγκασε να το πω, δηλαδή ότι ο Άγιος με θεράπευσε!

Όλα τα χαρίσματα του Αγίου αλλά και όλων των Αγίων πηγάζουν από την Συμπόνια τους!

Η Συμπόνια τους όμως πηγάζει από τη διαρκή Μετάνοια τους και αυτή πηγάζει από την Αγάπη στην τήρηση (καρδιακή φύλαξη) των Εντολών του Θεού.

Εάν ανοίξετε στο διαδίκτυο και γράψετε «ΔΙΑΘΗΚΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ» θα δείτε ότι εκεί γράφει ο ίδιος, όσα σας είπα πιο πάνω με πέντε γραμμές.

Ότι εξέτασε τον εαυτό του -πριν γράψει την Διαθήκη του- και είδε ότι παραβίασε όλες τις Εντολές του Θεού είτε σε μεγάλο είτε σε μικρότερο βαθμό και ζητούσε συγχώρεση από τον Θεό και στη συνέχεια Συγχωρεί όλους όσους νιώθουν ότι έβλαψαν αυτόν.

Άγιε Παΐσιε

Συμπόνεσε το σημερινό Άνθρωπο, όλους εμάς σε όλο τον Κόσμο και παρακάλεσε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να μας δίνει Μετάνοια και Άφεση των αμαρτιών  μας ώστε και εμείς να συμπονάμε ο ένας τον άλλον!