Νηστεία αληθινή

  

  Η νηστεία είναι η πρώτη εντολή του Θεού, η οποία εδόθη μέσα στον Παράδεισο: «Να μη φάτε από αυτόν τον καρπόν».

Ο Προφήτης Δαυίδ λέγει: «Τα γόνατά μου ησθένησαν από νηστείας, και η σαρξ μου ηλλοιώθη δι’ έλαιον» (Ψαλμ. ρη  24). Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος δεν ενήστευσε «Και ουκ έφαγε ουδέν εν ταις ημέραις εκείναις» (Ματθ. δ, 2).

  • Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας μας εξηγεί ποιά είναι η αληθινή νηστεία: «Ας έρθη, λοιπόν, ανάμεσά μας ο μαθητής του Χριστού. Ας μας διδάξη τον τρόπο της νηστείας. Ας τον ακού­σουμε που λέει: “Νηστεία καθαρή και αμόλυντη ενώπιον του Θεού και Πατέρα είναι αυτή: να επισκέπτεται κανείς ορφανά και χήρες στη θλίψη τους και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο”. Πως όμως και με ποιο τρόπο θα επιτύχουμε αυτά, που ελέχθησαν, είναι εύκολο να ανεύρουμε. Διότι αρκεί, νομίζω, γι  αὐτούς που σκέπτονται σωστά και αυτός ο φυσικός νόμος, που αφ' ενός μας διδάσκει να μισούμε όσα φαίνεται να είναι αντίθετα στις θείες εντολές και αφ  ετέρου μας παρακινεί να κρατούμε μέσα μας το θέλημα του Νομοθέτου.

  Αν τώρα κάποιος νομίζη ότι γι  αυτό χρειαζόμαστε ακόμη πιο σαφή παραγγέλματα, ας ακούση τον Παύλο που λέει: ''Νεκρώσατε ο,τι γήινο είναι μέσα σας, δηλαδή την πορνεία, την ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία''. Διότι, βέβαια, δεν θα επιτύχουμε τη χάρη που παρέχει η αληθής νηστεία απλώς με την ασιτία και με την απόρριψη μόνο των τροφών. Ούτε πάλι, έχοντας απόσχει από αυτά και μόνο, θα γίνουμε εξάπαντος καθαροί και άγιοι, αλλά αποδιώκοντας από τη διάνοιά μας εκείνα, για τα οποία βρέθηκε και το φάρμακο της νηστείας».

  • Ο προφήτης Ησαΐας μας συμβουλεύει: «Αν νηστεύετε, για να κατακρίνετε και να φιλονικήτε και γρονθοκοπάτε τους ταπεινούς, γιατί νηστεύετε για Μένα; Εγώ δεν προτιμώ αυτού του είδους τη νηστεία… Μοιράσου το ψωμί σου με αυτόν που πεινάει και βάλε τους άστεγους φτωχούς στο σπίτι σου» (Ησαΐας νη  4-7).

  • Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει: «Ας νηστεύη και το στόμα από λόγους αισχρούς και υβριστικούς. Διότι ποιό είναι το όφελος, όταν νηστεύουμε από τα κρεατικά και τα ψάρια, αλλά (με την κατάκριση) δαγκώνουμε και τρώμε τις σάρκες των αδελφών μας; Αυτός που κατακρίνει τους άλλους είναι σαν να έφαγε κρέατα αδελφικά, σαν να δάγκωσε τη σάρκα του πλησίον του. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας φόβισε λέγοντας: «Εάν δαγκώνετε και κατατρώγετε ο ένας τον άλλον, προσέχετε μήπως αφανισθήτε μεταξύ σας» (Γαλ. ε  15).

  • – «Διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό;». Τους απάντησε ο Κύριος. «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ειμή εν προσ­ευχή και νηστεία». Αυτό δηλαδή το γένος των δαιμόνων φεύγει μόνον με την προσευχή και τη νηστεία. Εξ αυτού φαίνεται, ότι τη νηστεία την τρέμει ο διάβολος και φεύγει.

  • Στο Μοναστήρι του Αγίου Σεραφείμ Δομπού Λεβαδείας επήγαν ένα δαιμονισμένο νέο, Γεώργιον ονόματι. Ο Άγιος Σεραφείμ επί 40 ημέρες ενήστευσε και προσευχόταν και στο τέλος έφυγε το δαιμόνιο.

  Πόσο τρέμει ο διάβολος την νηστεία φαίνεται και από το εξής συμβάν. Στην Πάτρα εκάλεσαν κάποτε τον φλογερό ιερομόναχο Γερβάσιο Παρασκευόπουλο να διαβάση ένα δαιμονισμένο. Ήταν μεσημέρι και ο Ιερομόναχος έφαγε πρώτα και κατόπιν επήγε. Επειδή όμως πεινούσε, δεν έφαγε μόνον ένα πιάτο φασόλια, αλλά ζήτησε και άλλο μισό. Έπιε συγχρόνως και ένα ποτήρι κρασί. Το δαιμόνιο όμως δεν έβγαινε και έλεγε: «Βέβαια, έφαγες καλά καλά, την γέμισες την κοιλίτσα σου, έπιες και το κρασάκι σου και ήλθες να με βγάλης. Δεν βγαίνω, Γερβάσιε. Διάβασε όσο θέλεις».

  • Διαβάζουμε στο Γεροντικό: «Μας διηγείται ο βιογράφος του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου πως πολύ νέος, αμούστακο παιδί, ο Όσιος πήγε σ’ ένα μοναστήρι και έγινε μοναχός. Ο Ηγούμενος τον έστειλε να βοηθή τον κηπουρό. Μια μέρα, που βρέθηκε μόνος στον κήπο ο μικρός Σάββας, είδε ένα κατακόκκινο μήλο πάνω στη μηλιά. Λαχτάρησε να το γευτή, καθώς ήταν πεινασμένος. Άπλωσε το χέρι να το κόψη. Μα ευθύς το κατέβασε τρομα­γμένος. Μια φωνή, που ερχόταν βαθειά από μέσα του, του έλεγε:

  Ένα τέτοιο μήλο έδιωξε τον Αδάμ από τον Παράδεισο. Θέλεις να πάθης κι’ εσύ το ίδιο, Σάββα;

  Κι' όχι μόνο δεν έκοψε εκείνο, για να το φάγη, μα τιμώρησε τον εαυτό του για την επιθυμία, που τον έσπρωχνε στην κακή πράξη, και από τότε σ’ όλη του τη ζωή δεν έβαλε μήλο στο στόμα του.

  Με σκληρό αγώνα και αποφασιστικότητα οι Άγιοι νικούν τα πάθη τους.

  • Από τρία πράγματα δε μπορώ τελείως να ελευθερωθώ, έλεγε ο αββάς Ποιμήν. Από το φαγητό, από τα ενδύματα και από τον ύπνο. Αγωνίζομαι όμως να τα περιορίσω στο ελάχιστο.

 http://orthodoxostypos.gr/