ΠΙΣΤΗ, ΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΣΤΗ ΝΕΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΗ ΣΕΚΤΑ
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ “LA LUZ DEL MUNDO”
Η υπόθεση της νεοπεντηκοστιανής σέκτας La Luz del Mundo και του ηγέτη της, Naasón Joaquín García, αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά και συγκλονιστικά περιστατικά θρησκευτικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης των τελευταίων δεκαετιών. Για δεκαετίες, τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν μέσα στην κοινότητα —βιασμοί ανηλίκων, παιδική πορνογραφία και συστηματική σεξουαλική εκμετάλλευση νεαρών γυναικών— παρέμεναν κρυφά, καθώς τα θύματα ήταν βαθιά εξαρτημένα από την εκκλησία και είχαν υποστεί ισχυρή χειραγώγηση που τους εμπόδιζε να κατανοήσουν την αλήθεια.
Ο Naasón Joaquín García, παρουσιαζόμενος ως «Απόστολος του Ιησού Χριστού», εκμεταλλεύτηκε την απόλυτη εξουσία και το κύρος του για να επιβάλει σιωπή και υπακοή, ενώ χρησιμοποιούσε τη θρησκευτική πίστη ως μέσο για να αιτιολογεί τα εγκλήματα και να ελέγχει τα μέλη της κοινότητας. Οι δικαστικές διαδικασίες που ακολούθησαν αποκάλυψαν το μέγεθος της εκμετάλλευσης και τον ρόλο συνεργών που βοήθησαν συστηματικά στη δημιουργία φωτογραφιών και βίντεο κακοποίησης.
Αναλυτική παρουσίαση του δόγματος της «Φως του Κόσμου» (La Luz del Mundo)
Η ίδια η οργάνωση αυτοπαρουσιάζεται ως «Εκκλησία του Ζώντος Θεού, Στήλη και Στήριγμα της Αλήθειας» και αναφέρεται συστηματικά στην Αγία Γραφή και στα δικά της «δόγματα» ως βάση της διδασκαλίας της. Η επίσημη παρουσία και οι γενικές δηλώσεις εμφανίζονται στις σελίδες της οργάνωσης.
Θεολογία — θεός, Χριστός, Τριάδα. Η εκκλησία παρουσιάζει μονοθεϊστική θεώρηση του Θεού και δηλώνει ότι πιστεύει στον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και Σωτήρα. Ταυτόχρονα η θεολογία της απέχει από την παραδοσιακή διατύπωση της «Τριάδας» όπως την κατανοούν οι κύριες χριστιανικές ομολογίες· πολλοί μελετητές και οι ίδιοι οι κριτικοί την κατατάσσουν στον χώρο των μη τριαδικών κινημάτων, ενώ επίσημα κείμενα και πρακτικές δείχνουν έμφαση στο πρόσωπο του Χριστού και στο ρόλο των «ενσαρκωμένων» ή «συνεχίζων αποστόλων» ως μεσολαβητών της αποκάλυψης. Η πρακτική μετονομασία του βαπτίσματος «στο όνομα του Ιησού» αντί του «Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος» αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της διδασκαλίας της.
Ο ρόλος του «Αποστόλου» και η εκκλησιαστική αυθεντία. Κεντρικό δογματικό και λειτουργικό στοιχείο της οργάνωσης είναι η θέση ότι ο Θεός έχει διορίσει έναν ή μία σειρά «αποστόλων» που έχουν ειδική αποστολή και εξουσία να καθοδηγούν την Εκκλησία. Στην εσωτερική γλώσσα της κοινότητας ο «Απόστολος» θεωρείται ο εκτελεστής του θελήματος του Θεού στη γη, με εξουσίες που εκτείνονται σε διδασκαλία, εκκλησιαστική πειθαρχία και πνευματικό έλεγχο της ζωής των μελών. Αυτή η θεώρηση ανεβάζει θεσμικά και λειτουργικά τον ηγέτη σε κεντρική, σχεδόν μεταφορική θέση «μεσολαβητή» ανάμεσα στον Θεό και τους πιστούς, με συνέπειες στην πρόσβαση στη σωτηρία και στην ερμηνεία των ιερών κειμένων. Η ίδια η οργάνωση αναγνωρίζει την ειδική αποστολική κλήση στους ηγέτες της ως θεμελιώδη αρχή.
Σωτηριολογία, βάπτισμα, μυστήρια. Η σωτηρία, σύμφωνα με την επίσημη διδασκαλία και τη λειτουργική πρακτική της κοινότητας, συνδέεται άμεσα με την ένταξη στην εκκλησία και την αποδοχή του «Αποστόλου»· το βάπτισμα γίνεται κατά κύριο λόγο «στο όνομα του Ιησού Χριστού» και θεωρείται αναγκαίο βήμα για τη συγχώρεση και την είσοδο στη βασιλεία. Σε αρκετές περιπτώσεις η οργάνωση θεωρεί ότι βαπτίσματα που έγιναν σε άλλες ομολογίες με τον τριαδικό τύπο χρειάζονται «ανανέωση» εντός της κοινότητας, διότι μόνο το δικό τους τυπικό θεωρείται έγκυρο για πλήρη ένταξη. Η τελετουργία της Θείας Κοινωνίας είναι επίσης κεντρική τελετή, με ετήσιους μεγάλους εορτασμούς όπου συγκεντρώσεις χιλιάδων πιστών συμμετέχουν υπό την ηγεσία της ιεραρχίας.
Αγία Γραφή, αποκάλυψη και ερμηνεία. Η Αγία Γραφή προβάλλεται ως έγκυρη και θεμελιώδης πηγή, πλην όμως στην πρακτική ερμηνεία της Γραφής η εξουσία της ερμηνείας συγκεντρώνεται στην ιεραρχία και κυρίως στον Απόστολο· δηλαδή, η «ορθή» ερμηνεία θεωρείται ότι προκύπτει από τους διακριθέντες ως «απεσταλμένους» του Θεού.
Πνευματικά χαρίσματα και λατρευτικές πρακτικές (γλωσσολαλιά, προφητεία, ιαματικά). Λατρευτικές συγκεντρώσεις της οργάνωσης παρουσιάζουν έντονα χαρισματικά στοιχεία -ενθουσιασμός, δημόσια προσευχή, ομαδική συμμετοχή, μαρτυρίες, προφητικές δηλώσεις και πρακτικές- που οι πιστοί αποδίδουν στο Άγιο Πνεύμα. Το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς εμφανίζεται στη λατρευτική ζωή της και αξιολογείται μέσα στην κοινότητα ως σημείο πνευματικής παροχής και επιβεβαίωσης.
Κριτικές, καταγγελίες, δικαστικές υποθέσεις. Η κοινότητα βρέθηκε στο επίκεντρο πολλών καταγγελιών σχετικά με σεξουαλική κακοποίηση, χειραγώγηση και κατάχρηση εξουσίας από μέλη της ηγεσίας. Ο ηγέτης Naasón Joaquín García καταδικάστηκε στις ΗΠΑ για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και του επιβλήθηκε πολυετής ποινή φυλάκισης· έχουν υπάρξει επίσης πρόσφατες κατηγορίες και διώξεις σε διάφορα επίπεδα για οργανωμένο χαρακτήρα των καταγγελιών. Τα γεγονότα αυτά έχουν καλυφθεί εκτενώς από δημοσιογραφικές πηγές και απηχούν σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με την ηγεσία και την εσωτερική λειτουργία της οργάνωσης. Η δημόσια εικόνα και οι εσωτερικές πρακτικές έχουν δεχθεί κριτική από δημοσιογράφους, ερευνητές και πρώην μέλη.
Η συνέχεια ΕΔΩ
