Μερος (γ) ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
ΣΤΟ κατὰ ᾿Ιωάννην Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, στοὺς στίχους 1-10 τοῦ 20οῦ κεφαλαίου (εἶνε τὸ Ζ΄ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο), ἱστορεῖται γιὰ τοὺς δύο μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ, τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη, ποὺ μόλις εἰδοποιήθηκαν ὅτι τὸ σῶμα του ἀπουσιάζει ἔσπευσαν στὸν τάφο, «πῶς τοῖς ὀθονίοις καὶ τῷ σουδαρίῳ τὴν Ἀνάστασιν ἐτεκμήραντο», πῶς δηλαδὴ ἀπὸ τὴ λεπτομέρεια αὐτὴ συμπέραναν ὅτι ὁ Κύριος ἀνέστη (Ζ΄ ἑωθ. δοξ.). Ἡ περικοπὴ αὐτὴ προσφέρει σπουδαῖα διδάγματα. Ἂς δοῦμε μερικά.
1. Βλέπουμε ἐδῶ, ὅτι οἱ δύο μαθηταὶ ἔτρεχαν. Ὅταν τρέχῃ κανεὶς δείχνει, ὅτι κάτι ἐπιδιώκει, ἔχει κάποιο σκοπό. Βλέπεις κάτι γέρους νὰ περπατᾶνε στὸ δρόμο ἄσκοπα· κρατοῦν κ’ ἕνα κομπολόϊ καὶ συζητοῦν γιὰ παραμύθια· κ᾿ ἐνῷ ἡ ἀπόστασι εἶνε μισὴ ὥρα, αὐτοὶ τὴν κάνουν δυὸ ὧρες. Οἱ δύο ἀπόστολοι ὅμως βλέπουμε ὅτι ἔτρεχαν. Κ᾿ ἐμεῖς λοιπὸν πρέπει νὰ τρέχουμε.
Ὅσοι μάλιστα εἶστε νέοι, νὰ τρέχετε πιὸ πολύ. Ποῦ νὰ τρέχετε; Ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ μὴν ἀκολουθήσετε ἄλλους δρόμους, ποὺ ἀνοίγονται μπροστά σας· ἂς φαίνωνται ἀνθόσπαρτοι, ἂς ἔχουν μουσικές, τραγούδια καὶ παιχνίδια, ἂς εἶνε ἀσφαλτοστρωμένοι γιὰ τὶς λιμουζίνες. ᾿Εσεῖς νὰ διαλέξετε τὸν ἕνα καὶ μόνο σωστὸ δρόμο, τὸν ἀνηφορικὸ καὶ δύσκολο, τὸ δρόμο μὲ τὴν πινακίδα «ὁδὸς Γολγοθᾶ». Αὐτὸς εἶνε ὁ δρόμος. Διότι ἡ ζωὴ δὲν εἶνε γλέντι καὶ διασκέδασις καὶ ἀπόλαυσις τῶν πέντε αἰσθήσεων, ἡ ζωὴ δὲν εἶνε «φάγωμεν…
Την συνεχεια εδῶ: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=40779