Ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς: τό Ψαλτήριον (143)

Ψαλμός 143

Τῷ Δαυΐδ, πρὸς τὸν Γολιάδ. - ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Κύριος ὁ Θεός μου ὁ διδάσκων τὰς χεῖράς μου εἰς παράταξιν, τοὺς δακτύλους μου εἰς πόλεμον· 2 ἔλεός μου καὶ καταφυγή μου, ἀντιλήπτωρ μου καὶ ρύστης μου, ὑπερασπιστής μου, καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ ἤλπισα, ὁ ὑποτάσσων τὸν λαόν μου ὑπ᾿ ἐμέ. 3 Κύριε, τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐγνώσθης αὐτῷ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι λογίζῃ αὐτῷ; 4 ἄνθρωπος ματαιότητι ὡμοιώθη, αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὡσεὶ σκιὰ παράγουσι. 5 Κύριε, κλῖνον οὐρανοὺς καὶ κατάβηθι, ἅψαι τῶν ὀρέων, καὶ καπνισθήσονται. 6 ἄστραψον ἀστραπὴν καὶ σκορπιεῖς αὐτούς, ἐξαπόστειλον τὰ βέλη σου καὶ συνταράξεις αὐτούς.

«Δεν πίστευα στον Θεό»

η πραγματική ιστορία ενός ιερομόναχου

Δεν πίστευα στον Θεό. Όταν ήρθε η ώρα για το στρατό, η μητέρα μου, που συχνά πήγαινε στην εκκλησία και προσευχόταν για μένα, μου έδωσε ένα κομμάτι χαρτί με μια προσευχή γραμμένη πάνω της και είπε: «Γιε μου ας είναι πάντα μαζί σου.»

Αργότερα έμαθα ότι στο κομμάτι χαρτί υπάρχει ο 90 ψαλμός. Κατόπιν έγινα αλεξιπτωτιστής. Ο στρατός δεν επιτρέπει να έχει επιπλέον τσέπες, και έβαλα την προσευχή στην επένδυση του χιτώνα στον αριστερό ώμο.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Στίς 12 Φεβρουαρίου 2001 ἡ «Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων γιά τήν προστασία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ τῆς Οἰκογέ­νειας καί τοῦ Ἀτόμου» (Π.Ε.Γ.) ἔστειλε, ὑπογεγραμμένη ὑπό τοῦ Προέδρου τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου της κ. Ἀθανασίου Νεοφώτιστου πρός τό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Δήμου Ἁγίας Παρασκευῆς, Ἁγίου Ἰωάννου 58, ἐπιστολή, διαμαρτυρόμενη ὅτι στά «μαθήματα» τοῦ «Δημοτικοῦ Λαϊκοῦ Πανεπιστημίου» τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ ἐν λόγῳ Δήμου εἶχε παρεισφρήσει κι «ἐδίδασκε» ὁ κ. Ἰωάννης Αὐγουστάτος.

Το πρωτείο του Σταυροφόρου!

 

«Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν

φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται»

(Ησ. 43,4)

Ανοίγει και φέτος η κεντρική πύλη της Μ. Εβδομάδος. Η ιερά τράπεζα της πίστεώς μας «φιλοξενεί» τον μέγα σύνδειπνο Χριστό, αίροντα τον σταυρό του και οδηγούμενο στην τελική ευθεία των παθών του. Η ιερότερη μυσταγωγία όλου του ενιαυτού καλεί και πάλι τις ψυχές μας να γευθούν το νάμα του «θείου πυρός», το νάμα της οδύνης μέσα από μία ειδική τελετουργία που δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο. Καλεί όλους τους ευσεβείς και φιλόθεους, χωρίς να αποκλείει τους «ξένους», να συμμετάσχουν στο μοναδικό δείπνο.

Τό αἷμα Του πάνω μας

 

  Ὁ Ἰησοῦς μπροστά στόν Πιλᾶτο ἀκούει τήν ἄδικη κατηγορία τῶν Ἰουδαίων καί σιωπᾶ. Ὁ ἡγεμόνας, ἐνῶ πείθεται γιά τήν ἀθωότητα τοῦ Ἰησοῦ, προτείνει τήν ἀνταλλαγή του μέ τόν ληστή Βαραββᾶ. Ἀποτυγχάνει καί νίβοντας τά χέρια του τόν παραδίδει στούς σταυρωτές του λέγοντας: «Ἀθῶός εἰμι ἀπό τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε». Καί αὐτοί ἐπίμονα κραυγάζουν: «Τό αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καί ἐπί τά τέκνα ἡμῶν» (Μθ 27,25).

Ὁμιλία εἰς τὴν Μεγάλην Παρασκευὴν – Φοβερὰ καταδίκη του Θεοῦ

Ἁγίου  Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος “σαρκώθηκε” μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀποσαρκώσῃ τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό μπῆκε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα. Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν παράδεισος; Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀποστάτησε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά σήμερα ἐσταύρωσε τόν Θεό, σκότωσε τόν Θεό. Ἄνθρωπε, πῶς ἀλλοιῶς νά σέ ὀνομάσω παρά διάβολο; Μά καί αὐτό εἶναι ὕβρις γιά τόν διάβολο. Ὁ διάβολος ποτέ δέν ὑπῆρξε τόσο κακός, τόσο ἔντεχνα κακός ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος κατέβηκε καί στόν Ἅδη, μά ἐκεῖ δέν τόν ἐσταύρωσαν. Ἐμεῖς ὅμως τόν ἐσταυρώσαμε! Δέν εἶναι λοιπόν οἱ ἄνθρωποι χειρότεροι ἀπό τόν διάβολο; Δέν εἶναι ἡ γῆ χειρότερος Ἅδης ἀπό τόν Ἅδη; Ἀπό τόν Ἅδη δέν ἔδιωξαν τόν Χριστό, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι σήμερα... τόν ἔδιωξαν ἀπό τήν γῆ, τόν ἔδιωξαν ἀπό τό σῶμα τους, ἀπό τήν ψυχή, ἀπό τήν πόλι τους…

Ὅσιος Παΐσιος: «Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐὰν θέλη κάποιος νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχὴ»

- Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικὰ τὶς γιορτές;
- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.

Ὑμνολογικά Μεγάλης Παρασκευῆς

Ὅταν ὁ Ἰωσήφ μαζί μέ τό Νικόδημο, κατέβασε ἀπό τό ξύλο ἐσένα, πού φορᾶς σάν ἱμάτιο τό φῶς, καί σέ εἶδε νεκρό, γυμνό καί ἄταφο, ἀναλαβών θρῆνο γεμάτο συμπάθεια καί κλαίοντας ἔλεγε: Ἀλίμονο σ᾽ ἐμένα, γλυκύτατε Ἰησοῦ! Πρίν ἀπό λίγο ὁ ἥλιος, βλέποντάς σε νά κρέμεσαι στό σταυρό, ντύθηκε στό σκοτάδι καί ἡ γῆ ἀπό τό φόβο της κλονιζόταν καί σχίστηκε σέ δύο τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ. Ἀλλ᾽ ὅμως τώρα κατανοῶ ὅτι γιά μένα ὑπέστης θάνατο. Πῶς νά σέ κηδεύσω, Θεέ μου; Ἤ πῶς νά σέ τυλίξω σέ σεντόνια; Μέ ποιά τραγούδια θά ψάλλω κατά τήν ἐκφορά σου, εὐσπλαχνικέ Κύριε; Δοξολογῶ τά πάθη σου, ἀπευθύνω ὕμνους στήν ταφή σου μαζί μέ τήν Ἀνάστασή σου, κραυγάζοντας: Κύριε, δόξα σοι.

Ἦλθε ἡ ὥρα τῶν πιστῶν! ΟΧΙ στή βλασφημία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου!

 

Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, θεολόγος

● Οὔτε τελετή Ἀναστάσεως, οὔτε, βεβαίως, Πασχάλιος Θεία Λειτουργία σύμφωνα μέ τόν παραλογισμό καί τήν ἀσέβεια τῶν διοικούντων!

● Οὐδείς συμμέτοχος στήν ἱερόσυλη ἀλλοίωση ὅσων διδαχθήκαμε καί παρελάβαμε!

● Δύο οἱ ἐπιλογές τῶν θελόντων εὐσεβῶς ζῆν: Ἤ συμμετοχή σέ παραδοσιακό ἑορτασμό (τή νύκτα σέ Μονές, μεμονωμένες Ἐνορίες, κατακόμβες καί σέ  πρωϊνή Θεία Λειτουργία τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα) ἤ Ἀνάσταση τή νύκτα μπροστά στά εἰκονίσματα μέ τήν οἰκογένειά μας. Τό δίλημμα ἤ ἀπαγόρευση (Πάσχα 2020) ἤ ἀλλοίωση (Πάσχα 2021) εἶναι ἀπορριπτέο!

Το αντίδωρο της Μεγάλης Παρασκευής

Ήμουν μικρό παιδί, μαθητής του Δημοτικού, και βοη­θούσα ως παπαδάκι όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα στο Ιε­ρό του Αγίου Κωνσταντίνου. Ήταν Μεγάλη Παρα­σκευή καί η ακολουθία των Ωρών και της Αποκαθήλωσης είχε τελειώσει. Οι ιερείς ταχτοποιούσαν τα άμφια τους, οι πιο βιαστικοί από το εκκλησίασμα είχαν κιόλας προσκυνήσει καί τρία τέσσερα παιδιά από μας, μέσα στο ιερό, μαδούσαμε μερικά μπουκέτα από βιολέτες ή άλλα λουλούδια για να ξαναγεμί­σουμε τα πανέρια πού κρατούσαν τα κορίτσια, πλάι στον επι­τάφιο. Κάποια στιγμή μισάνοιξε η πόρτα του ιερού καί φάνηκε μια γυναίκα, γύρω στα τριάντα, κοντή, αδύνατη πολύ κι ηλιο­καμένη καί με μια σκούρα καφετιά μαντήλα στο κεφάλι, όπως φορούν σε μερικά νησιά οί γυναίκες ακόμα καί σήμερα. 

Η κραυγή της σιωπής!

 

«Ὁ δέ Ἰησοῦς ἐσιώπα»

(Ματ. 26,63)

 «Η ομιλία ανήκει στον χρόνο, η σιωπή στην αιωνιότητα» (Καρλάιλ). Ουδέποτε ελάλησε άνθρωπος, όπως αυτός ο άνθρωπος, αλλά και ουδέποτε εσιώπησε άνθρωπος, όπως ο εν λόγω άνθρωπος· ο Χριστός!

Τι ακριβώς έγινε με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού μας;

 

Με την άρνηση των πρωτοπλάστων, Αδάμ και Εύας, να Μετανοήσουν μετά την απαγορευμένη βρώση του καρπού, έχασε ο Άνθρωπος τη Μετάνοια!

Ο Θεός κάλεσε τον Άνθρωπο να Μετανοήσει και αυτός αρνήθηκε!

Δε μπορούσε να επιστρέψει ο Άνθρωπος στον Θεό, το μεσότοιχο της Αμαρτίας, παρά το κλάμα των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, παρά το Κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου, παρά την προετοιμασία του γκρεμίσματος από τη Θεοτόκο και τη Γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έπεσε!

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 30 Ἀπριλίου

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ματθ. κζ΄ 1-38. Λκ. κγ΄ 39-43. Ματθ. κζ΄ 39-54. Ἰωάν. ιθ΄ 31-37. Ματθ. κζ΄ 55-61

1 Πρωΐας δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν· 2 καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι. 3 Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις 4 λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. 5 καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο. 6 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ «Διψῶ»

Ἀγρίνιο 19/4/2021  

Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ

Ἱεροκήρυκος

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

«Διψῶ»

«Μετά τοῦτο εἰδώς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει «Διψῶ» (Ἰωαν. 19,28).

Πλησιάζει τό τέλος τοῦ φρικτοῦ καί μεγάλου δράματος τοῦ Γολγοθᾶ. Ὁ Πάναγνος Υἱός τῆς Παρθένου, καρφωμένος πάνω στό Σταυρό, διερχόταν τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς του. Στιγμές ἀγωνίας, θλίψεως καί ὀδύνης. Ὅλες οἱ προφητεῖες γύρω ἀπό τό Πάθος τοῦ Ἰησοῦ εἶχαν ἐκπληρωθεῖ. Ὑπολειπόταν ἀκόμη μία, τήν ὁποία ὁ Μεγαλομάρτυρας τοῦ Γολγοθᾶ, παρά τή δριμύτητα τῶν πόνων του, δέν λησμονεῖ. Ὁ προφητάναξ εἶχε προαναγγείλει, μεταξύ ἄλλων, ὅτι θά δινόταν καί ξύδι στή «δίψα» τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ μας^. «καί ἔδωκαν εἰς τό βρῶμά μου χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος» (Ψαλ. 68,22). Καί ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, μέ κατάξερο τό στόμα Του, τό ὁποῖο τόσες ψυχές δρόσισε, πρόφερε τή λέξη «Διψῶ». Ἡ λέξη μικρή, ἀλλά πολύ συγκινητική. Σ’ αὐτή κρύβεται ὠκεανός θλίψεων καί διαπεραστικῶν πόνων, ἀλλά καί κόσμος οὐρανίων πόθων.

Κύριε ο Σταυρός Σου έγινε ζυγαριά... πλάστιγγα

Δάσκαλος προσευχῆς ὁ ληστής. Πόσους δέν γλύκανε μέσα στούς αἰῶνες ἡ προσευχή του, πόσο βάλσαμο δέν ἔχυσε σέ πονεμένες καρδιές, πόση παρηγοριά καί εἰρήνη δέν ἔδωσε σέ ψυχές πού περνοῦσαν δύσκολες ὧρες, πόσους δέν μετέφερε ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας στό φῶς τοῦ Χριστοῦ! Τό «μνήσθητί μου, Κύριε!» ἔγινε ἡ ἀγαπημένη προσευχή τῶν χριστιανῶν καί τό ἐπιθανάτιο ἐφόδιο, πού σφραγίζει τήν ἐπίγεια ζωή τους…

 Δύο ληστές – δύο κόσμοι

Οπως μᾶς πληροφοροῦν οἱ εὐαγγελιστές Ματθαῖος καί Μᾶρκος, στήν ἀρχή καί οἱ δύο ληστές μαζί μέ τόν ὄχλο καί τούς ἄρχοντες καταφέρονταν κατά τοῦ ᾿Ιησοῦ. Βλασφημοῦσαν καί κορόιδευαν, «ὠνείδιζον αὐτὸν» (βλ. Μθ 27,44· Μρ 15,32). Οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ ἐκτόνωναν τήν μανία τους στόν ἐσταυρωμένο Κύριο. Οἱ ληστές, ᾿Ιουδαῖοι κι αὐτοί, τόν χλεύαζαν γιά νά διασκεδάσουν τόν δικό τους πόνο. ῎Ισως μάλιστα νά ἤλπιζαν ὅτι συμμεριζόμενοι τήν ἀπρεπῆ συμπεριφορά τοῦ ὄχλου θά ἀποσποῦσαν τήν εὔνοιά του.

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης: Γιατί ὁ Χριστὸς ἵδρωσε στὸν κῆπο μὲ ἱδρῶτα ποὺ ἔμοιαζε μὲ θρόμβους αἵματος;

 

ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’

A’. Διότι προέβλεπε ὅλα τὰ πάθη ποῦ ἐπρόκειτο νὰ πάθη.

Β’. Διότι λυπόταν γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Γ’. Διότι προγνώριζε τὴν ἀχαριστία μας.

 

A’.

Σκέψου, ἀδελφέ, τὰ αἴτια πού προξένησαν ἕνα τόσο παράξενο ἀποτέλεσμα στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὥστε, ὁλόκληρος νὰ στάζη ἱδρῶτα, πού ἔμοιαζε μὲ αἷμα ἀπὸ κάθε μέρος τοῦ ἁγιώτατου σώματός του· «Ὁ ἱδρῶτας του ἔγινε σὰν σταγόνες αἵματος, πού ἔπεφταν στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44). Καὶ αὐτὰ ἦταν κυρίως τρία· α. Ἡ πρόβλεψις τῶν παθῶν, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ πάθη· β’. ἡ λύπη πού δέχθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας· καὶ γ’. ἡ πρόγνωσις τῆς ἀχαριστίας μας.

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα.

Και όμως…

Ο νους δε γυρνά στο όρος των Ελαιών. Στον Ιούδα. Στον Άννα. Στον Καϊάφα. Ο νους δε γυρνάει στο Πραιτόριο. Στον Πιλάτο. Στα μαστιγώματα. Στον κάλαμο και στο ακάνθινο στεφάνι.

Ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς: τό Ψαλτήριον (142)

Ψαλμός 142

Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ, ὅτε αὐτὸν ὁ υἱὸς καταδιώκει. - ΚΥΡΙΕ, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· 2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. 3 ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· 4 καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. 5 ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. 6 διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. (διάψαλμα). 7 ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. 

Για τους χιτῶνες τοῦ Κυρίου

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μὲ ῥωτᾶς, σεβαστὴ ἀδελφή, γιά τοὺς τρεῖς χιτῶνες μὲ τοὺς ὁποίους ἦταν ντυμένος καὶ σκεπασμένος ὁ Κύριος κατά τὸ διάστημα ἀρκετῶν ὡρῶν τή Μεγάλη Παρασκευή. Γιατὶ ὁ Πιλᾶτος τὸν ἔντυσε μὲ πορφυρὸ χρῶμα; Γιατὶ ὁ Ἡρώδης τὸν ἔντυσε μὲ λευκὸ χρῶμα; Καὶ γιατὶ οἱ ἐκτελεστὲς ἐπίσης λίγο πρὶν Τὸν θανατώσουν Τὸν ἔντυσαν πάλι μὲ τὸν δικὸ Του χιτῶνα;

Το συναξάρι της Μεγάλης Πέμπτης

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Μεγάλη εβδομάδα

Το συναξάρι του Τριωδίου για τη Μεγάλη Πέμπτη λέει: «Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρά τινα εορτάζειν· τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον, δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών μυστηρίων, την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».

Μεγάλη Πέμπτη καὶ Θεία Κοινωνία

Ἀπὸ τὸ Περιοδικὸ «Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος» τῆς Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους, ἀριθμ. 34

Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Μεγάλη Πέμπτη εἶναι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία παραδοσιακὰ ὅλος ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος προσέρχεται νὰ μεταλάβει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι σήμερα ἔγινε ἡ παράδοση τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς Εὐχαριστίας κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο.

Ο Εσταυρωμένος Χριστός και η Εκκλησία Του

 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Διερχόμαστε τη Μεγάλη Εβδομάδα, που κορυφώνεται στην Κυριακάτικη Ανάσταση του Χριστού και το σωτηριώδες μήνυμα που Αυτή ευαγγελίζεται δια της Εκκλησίας Του. Οι Έλληνες ζούμε έντονα την Ανάσταση, την πανηγυρίζουμε. Μπορεί να μην εισερχόμαστε ιδιαίτερα στη Θεολογία του Μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού, των όσων υπέστη στην επίγεια ζωή Του και της Αναστάσεώς Του, αλλά νιώθουμε ότι  αυτό το Μυστήριο, είναι συνυφασμένο με τη ζωή μας, είναι ριζωμένο στην ψυχή μας.

Ο ηγέτης και η φωνή της συνειδήσεως

 

«Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον

καί ἠτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»

(Μαρκ. 15,43)

 Όπως δεν μπορεί κανείς να δει τον Θεό κατάματα γιατί θα πεθάνει, έτσι κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει τον ήλιο γιατί και θα στραβωθεί, προπάντων όμως θα καεί. Θεός και ήλιος δύο ηγετικές «μορφές» που κρατούν σε απόσταση ασφαλείας τους υπηκόους τους, διασφαλίζοντας απόλυτα την αναφαίρετη αξία τους. Οι ένθεοι, ας έχουν ηγέτη τον Θεό, οι ειδωλολάτρες τον ήλιο. Όμως τον ήλιο τον εποίησε ο Θεός, οπότε και αυτοί στην ουσία καθίστανται ένθεοι, χωρίς να το επιδιώκουν. Προτιμούν όμως τον ήλιο, γιατί τους βολεύουν οι κηλίδες του.

Οργή λαού φωνή Θεού…

 

Οργή και θλίψη στον ορθόδοξο λαό προκαλούν όσα τραγελαφικά διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες με τα μέτρα που παίρνονται για την υποτιθέμενη προστασία μας από τη λεγόμενη πανδημία και τους περιορισμούς που καλούνται, για ακόμη μια φορά να υποστούν οι ορθόδοξοι χριστιανοί τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και της Ανάστασης, μόνο στην Ελλάδα. 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΑΣΧΑ ΥΠΟ… «ΝΕΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ»

«Λόγος εἰς τὸν Πάγκαλον Ἰωσήφ» τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου

ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΑΣΧΑ ΥΠΟ…
«ΝΕΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ»

«Ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία δὲν προσέφερε κανένα λόγο
γιὰ τὴν ἀτίμωση τῶν νεκρῶν…
Μήπως ἡ ἀνάσταση δὲν κρίνεται πλέον ὡς ἀπαραίτητη;».

Τοῦ κ. Γεωργίου Καραλῆ, διδάκτορος τοῦ Πανεπιστημίου Γένοβας,
Πυρηνικοῦ ἰατροῦ. Πανεπιστημιακὴ πολυκλινικὴ
τοῦ δευτέρου Πανεπιστημίου Ρώμης: «Tor Vergata»

Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐγκαινιάζει τὴν ἀρχὴ τῆς Μεγάλης ἑβδομάδος μὲ τὴν βιβλικὴ μορφὴ τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου. Μία ἱστορία πολὺ συγκινητικὴ καὶ μὲ βάθος: τὰ ἕντεκα ἀδέλφια του τὸν μισοῦν καὶ τὸν πετοῦν σ’ ἕνα λάκκο, τὸν πουλοῦν στοὺς ἐμπόρους γιὰ λίγα χρήματα καὶ  διηγοῦνται στὸν πατέρα τους ὅτι τὸν βρῆκαν μὲ τὰ ἐνδύματά του γεμάτα μὲ αἵματα…

Ο εορτασμός της Ανάστασης πριν το Μεσονύκτιο βλάσφημος και αθεολόγητος

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟ ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΣ

1. Θεολογική σύγχυση προκάλεσε ἡ συνοδική ἀπόφαση

Συνηθίσαμε πιά στίς καινοτομίες, στίς αἱρέσεις, στά σχίσματα, στίς ἔριδες. Τίποτε σταθερό καί καθολικά ἀποδεκτό. Τό Εὐαγγέλιο καί ἡ Πατερική Παράδοση ἐτέθησαν σέ ἀργία. Ὁ καθένας τά ἑρμηνεύει ὅπως θέλει καί ὅπως τόν εὐνοοῦν ἤ τοῦ ἐπιβάλλουν οἱ ἀνάγκες τῶν καιρῶν, τά συμφέροντα καί οἱ φιλοδοξίες του. Ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων, ἡ διαχρονική καί σταθερή πράξη τῆς Ἐκκλησίας ἀνατρέπονται. Τό ἄσπρο γίνεται μαῦρο, τό φῶς σκοτάδι, ἡ αἵρεση γίνεται ἐκκλησία, ὅπως καί τό σχίσμα, ὁ σοδομισμός νόμιμη καί μή ἐφάμαρτη διαφορετικότητα, τό Σάββατο γίνεται Κυριακή, τό ψεῦδος ἀλήθεια.

Όλα πώς πορφυρώνονται σεμνά, αθόρυβα και ταπεινά τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών!

Όλα πώς πορφυρώνονται σεμνά, αθόρυβα και ταπεινά τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών! Λες και συμπάσχουν ειλικρινά..!.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/ 

 

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

 29 Ἀπριλίου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ματθ. κς΄ 1-20. Ἰωάν. ιγ΄ 3-17. Ματθ. κς΄ 21-39. Λουκ. κβ΄ 43-44.
Ματθ. κς΄ 40 – κζ΄ 2

     1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· 2 οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι. 3 τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα, 4 καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν. 5 ἔλεγον δέ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ. 6 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς.

Ύμνος στη μετάνοια

«Κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας» (δοξ. αἴν. Μ. Τετ.)

Ὁ χρόνος, ἀγαπητοί μου, ἔχει 52 ἑβδομάδες· ἀπ᾽ ὅλες ὅμως ξεχωρίζει μία, ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, μὲ τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πένθιμα χτυποῦν οἱ καμ­­πάνες τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ μαῦρα ντυμέ­­νοι οἱ ἱερεῖς, σβηστὰ τὰ φῶτα, καὶ στὸ σκοτά­δι ἀ­κού­γεται «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρ­χεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…». Ὅποιος δὲν συγ­κι­νεῖ­ται δὲν θά ᾽νε ἄν­θρωπος, θά ᾽νε πιὸ σκλη­ρὸς κι ἀπὸ τὶς πέτρες τοῦ Γολγοθᾶ. Τί νὰ πῇς καὶ γι᾽ αὐ­τοὺς ποὺ καὶ τὶς ἅ­γιες αὐτὲς ἡμέρες τρέχουν σὲ δι­ασκεδάσεις, δὲν νηστεύουν οὔτε Μεγάλη Παρασκευή; τί νὰ πῇς γιὰ ᾽κείνους ποὺ καὶ τώρα ἀκόμα ἀνοίγουν τὸ βρωμερό τους στόμα καὶ βλαστη­μοῦν τὰ θεῖα;!

Ο κόσμος θα μοιραστεί... ποιόν να ακολουθήσει... (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Αυτά τα χρόνια τα δύσκολα, μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία. 

Οι μεγάλοι, οι αξιωματούχοι, θα ακολουθήσουν τον διάβολο. 

Ο κόσμος θα μοιραστεί... ποιόν να ακολουθήσει...

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Σέ τέτοια ἐποχή ζοῦμε, ὅπως εἶπε προφητικά ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὅτι οἱ πραγματικά τρελοί, θά λένε τρελούς, τούς ἐνάρετους.

Σου λέει ο ένας σήμερα:

- Τρελάθηκες; Για παιδιά είναι σήμερα;

Και λέει τρελό αυτόν που κάνει παιδιά.

Σου λέει ο άλλος:

- Τρελάθηκες; Για νηστεία είναι σήμερα; Ξέρεις, οι κοιλαράδες οι παππάδες, τί τρώνε;

Και λέει τρελό αυτόν που κάνει νηστεία.

Σου λέει ο παράλλος:

Να λες στην προσευχή σου...

 

Ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς: τό Ψαλτήριον (141)

Ψαλμός 141

Συνέσεως τῷ Δαυΐδ, ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τῷ σπηλαίῳ· προσευχή. - 2 ΦΩΝῌ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐδεήθην. 3 ἐκχεῶ ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου, τὴν θλῖψίν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ. 4 ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὸ πνεῦμά μου, καὶ σὺ ἔγνως τὰς τρίβους μου· ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ ἐπορευόμην, ἔκρυψαν παγίδα μοι. 5 κατενόουν εἰς τὰ δεξιὰ καὶ ἐπέβλεπον, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιγινώσκων με· ἀπώλετο φυγὴ ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου. 6 ἐκέκραξα πρὸς σέ, Κύριε, εἶπα· σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου, μερίς μου εἶ ἐν γῇ ζώντων. 7 πρόσχες πρὸς τὴν δέησίν μου, ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα· ρῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ. 8 ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου· ἐμὲ ὑπομενοῦσι δίκαιοι, ἕως οὗ ἀνταποδῷς μοι.

myriobiblos 

Τα δάκρυα της μετανοίας. Mεγάλη Τετάρτη

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο χρόνος ολοένα και συντέμνεται, όλο και λιγοστεύει. Κάθε ημέρα που περνά, είναι και ένα βήμα προς τον θάνατο. Να ξέρετε, ότι και ένα μόνο δάκρυ ισοδυναμεί με το λουτρό. Όπως το λουτρό ανακουφίζει το σώμα και το πλύσιμο καθαρίζει το ένδυμα, έτσι και τα δάκρυα της μετανοημένης ψυχής αγνίζουν την καρδιά, αγνίζουν το νου, αγνίζουν το σώμα, αγνίζουν τη ζωή, αγνίζουν τον λόγο, αγνίζουν ακόμα και την κάθε έκφραση του ανθρώπου.

Νά ἐκκλησιάζεστε πιό συχνά, ἰδιαίτερα τήν περίοδο πού δοκιμάζεστε...

Να εκκλησιάζεστε πιό συχνά, ιδιαίτερα την περίοδο που δοκιμάζεστε. Είναι καλό να στέκεστε σε κάποια σκοτεινή γωνία στην Εκκλησία κι εκεί να προσεύχεσθε και να θρηνείτε. Κι ο Κύριος θα σας παρηγορήσει, οπωσδήποτε θα σας παρηγορήσει. Και θα ομολογήσετε: ''Κύριε, σκέφτηκα πως δεν υπάρχει διέξοδος στη θλιβερή κατάστασή μου. Εσύ όμως, Κύριε, έσπευσες σε βοήθειά μου''.

Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα 

( ❈ 1η Απριλίου 1913)

Αυτοκριτική με τον Δεκάλογο

 «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι ὑποκριταί…» (Ματθ. 23,13 κ.ἑ.)

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἐνῷ εἶνε βράδυ, τελεῖται ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Τρίτης. Ἂς τ᾽ ἀκούσουν αὐ­τὸ οἱ παλαιοημερολογῖται –ποὺ τοὺς συμπα­θῶ–, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὸ δικαίω­μα ν᾽ ἀλ­λά­ζ­ῃ τὸ χρό­νο, ὥστε νὰ παρακολουθή­σῃ τὴν ἀκολουθία αὐτὴ κι ὁ ἐρ­γατικὸς κόσμος.

Ο 88ος ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΣ

Θεωροῦν τοὺς πιστοὺς ὡς «κτήνη»;

Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου, θεολόγου

Εἶναι ἀληθὲς ὅτι κατὰ τὸν 48ον Ψαλμὸν ὁ ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν ἄνθρωπος «παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς». Ὡστόσον, οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι ἀκριβῶς ὡς πρὸς αὐτὸ διαφέρουν ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους: ὅτι ἀγωνίζονται νὰ παραμένουν εἰς τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ ἀποκτηνωθοῦν. Ἑπομένως, δὲν τοὺς ἀξίζει νὰ τοὺς συμπεριφέρωνται ὡς ἄλογα ὄντα. Μετὰ λύπης καὶ ὀργῆς ὅμως παρατηροῦμεν ὅτι πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, ἐνῶ ἀντιτάσσονται εἰς τὴν «ἀνοσία τῆς ἀγέλης» διὰ τὸν ἰόν, συναινοῦν εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν χριστιανῶν ὡς «ἀγέλης» εἰς τὰ πνευματικά.

Ἀπογοητευτικές καί ἀποκαλυπτικές οἱ παρεμβάσεις Μητροπολιτῶν ὑπέρ τῆς ἀπαραδέκτου καί ἀδικαιολογήτου ἀλλαγῆς εἰς τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα

 

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Λυπούμεθα διότι ἀναγκαζόμεθα τέτοιες ἅγιες ἡμέρες νά ἀσχοληθοῦμε μέ τίς ἀπογοητευτικές ἀλλά καί ἀποκαλυπτικές παρεμβάσεις ὁρισμένων Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι μάλιστα θεωροῦνται (μᾶλλον ἐπιπολαίως, ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων προκύπτει) παραδοσιακοί, ὑπέρ τῶν ἀδικαιολογήτων ρυθμίσεων τῆς Πολιτείας σέ βάρος ἤ τουλάχιστον ἄνευ τοῦ στοιχειώδους σεβασμοῦ πρός τήν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος μας.

Εις μνήμην του αγαπητού μας Πατέρα, Δωροθέου

 

Στις 26-4-2021, ανήμερα της Μεγάλης Δευτέρας αναχώρησε για τα Ουράνια ο αγαπημένος μας γέροντας Δωρόθεος Τζεβελέκας, Αρχιμανδρίτης και Καθηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Γεωργίου Αύρας Καλαμπάκας. 

Δελτίο Τύπου για την πρόσφατη αλλαγή της ώρας της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου

 

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών θεωρούν αυτονόητο καθήκον τους να μεταφέρουν την έμπονη κραυγή του ορθόδοξου χριστιανικού ελληνικού λαού, όπως την αφουγκράζονται να ακούγεται, απ΄ τη μία ως την άλλη άκρη της χώρας, σχετικά με την πρόσφατη αλλαγή της ώρας της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου.

Η Αγάπη πρός τον Θεό και τον Πλησίον Γεννάται από την Μετάνοια και την Συγχωρητικότητά μας με βάση τις εντολές του Χριστού

 

-Μεγαλύτερη Αγάπη δεν υπάρχει παρά όταν ένας θυσιάζει την ψυχή του για τους φίλους του.

-Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε.

-Μην επιθυμείτε όσα ανήκουν στον πλησίον σας.

-Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι, αυτά να κάνετε στους άλλους.

Ώρες της Μεγάλης Εβδομάδος

 Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

ΔΟΞΑ τῷ Θεῷ φθάσαμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Τὸ αἰσθανόμεθα;
Γιατί ἆραγε ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ ὀνομάζεται Μεγάλη; 168 ὧρες ἔχει κάθε ἑβδομάδα τοῦ ἔ­τους, 168 ὧρες ἔχει καὶ ἡ ἑβδομάδα αὐτή. Γιατί τότε τὴν ὀνομάζουμε Μεγάλη; Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε, ἂς σκεφτοῦμε τὰ ἑξῆς.

Ἡ ἁγία καί Μεγάλη Τετάρτη

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε 

Δικαίου Ρουμανικῆς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους

Ἡ τελευταία Λειτουργία τῆς Μεγάλης Τετάρτης εἶναι ἡ κατακλείς καί τό ἐπιστέγασμα ὁλοκλήρου τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Μᾶς ἀποκαλύπτει τί θαυμαστά ἔργα ἠμπορεῖ νά ἐπιτελέση καί πόσες παγίδες καί πειρασμούς προξενεῖ, ὅταν ἀπουσιάζει ἀπό τήν ζωή μας.

Τὸ Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου

Κάθε Μεγάλη Τετάρτη ἀπόγευμα τελοῦμε τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου

Τὸ Εὐχέλαιο ἢ Ἅγιο Ἔλαιο εἶναι τὸ τελευταῖο μυστήριο καὶ εἶναι καὶ αὐτὸ θεοσύστατο, γιὰ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφὴ σαφὴς παραγγελία τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου νὰ γίνεται. Ὑπάρχουν καὶ στὴν Ἱερὴ Παράδοση μαρτυρίες, ὅτι ἀνέκαθεν γινόταν ὡς μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ παραγγελία καὶ σύσταση τοῦ Ἀδελφοθέου εἶναι αὐτή: “ἀσθενεῖ τὶς ἐν ὑμίν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίω ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα (τὸν ἄρρωστο δηλαδή), καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κὰν ἁμαρτίας ἢ πεποιηκῶς, ἀφεθήσεται αὐτῷ.” (Ἰακ. ε’ 14-15). Ἀπὸ τὴν Ἱερὴ Παράδοση ἔχουμε μαρτυρίες τοῦ Ὠριγένη καὶ τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρουν, ὅτι τὸ μυστήριο αὐτὸ γινόταν καὶ ἡ χρίση μὲ ἅγιο ἔλαιο τῶν ἀσθενῶν μάλιστα λάμβανε χώρα συνδυασμένη μὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση.

"Ἡ Θεία Κοινωνία τῆς Μεγάλης Πέμπτης, σκεπάζει τόν Χριστιανό ὅλον τόν χρόνο"!

Ο άγιος πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης: "Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης, σκεπάζει τον Χριστιανό όλον τον χρόνο"!

Την Μεγάλη Πέμπτη του 2002 είχα την μεγάλη ευλογία να μεταφέρω τον άγιο Πατέρα, από το Νοσοκομείο Σερρών όπου νοσηλευόταν, στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι της κόρης του. Ήταν μαζί μας και η ευλογημένη πρεσβυτέρα του Πολυξένη. Στην διάρκεια της διαδρομής, ο π. Ιωάννης μού είπε: «Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού. Εάν δεν έχουμε την ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνούμε και την Μεγάλη Πέμπτη και την Ανάσταση, τότε να προτιμούμε να κοινωνούμε την Μεγάλη Πέμπτη"!

Τόν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω;

 

«Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν

φέρει καί περί ἡμῶν

ὀδυνᾶται» (Ησ. 53,4)

Θλιμμένες και μελαγχολικές καμπάνες μας καλούν και φέτος να οδοιπορήσουμε προς τον Γολγοθά. Αυτή τη φορά το πένθος σουβλίζει παραδειγματικά την καρδιά μας, σκάβοντας βαθειά για να θεμελιώσει το βασίλειό του στέρεα μέσα στην ύπαρξή μας. Όχι τόσο για τον σταυρούμενο Χριστό. Αυτό ούτως ή άλλως συμβαίνει χρόνια τώρα, αλλά για την δική μας «σταύρωση» που επιτελείται εδώ και ένα χρόνο και δεν λέει να τερματίσει. Αυτό το αιτιώδες πένθος έρχεται να δρομολογήσει τον ορθό εορτασμό της Μ. Εβδομάδος για πρώτη φορά, πέρα από τις συνήθεις, εθιμοτυπικές, ξένοιαστες και ανιαρές συνυπάρξεις του παρελθόντος. Αυτό το πένθος διεισδύει απειλητικά στο εσώτερο του ψυχισμού μας, προτρέποντάς μας να πάρουμε αποφασιστικά το στενό ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί στον Εσταυρωμένο, εγκαταλείποντας οριστικά τις μεγαλειώδεις αυτοκρατορικές οδούς της κραιπάλης.

Πίκρα.

Ο χριστιανός δεν είναι ηλίθιος.

Απλά, τα όσα τον πληγώνουν, δεν τα λύνει με ρόπαλα και με πυρσούς.

Με δάκρυα, με γόνατα και με κομποσχοίνι.

Έτσι λύνουμε στην Ορθόδοξη Παράδοση τα προβλήματά μας.

Εάν σε βλέπω να κοιμάσαι στην εκκλησία...

«Εάν σε βλέπω να κοιμάσαι στην εκκλησία και σκανδαλίζομαι, εάν σε βλέπω που βρίζεις και σκανδαλίζομαι, εάν σκανδαλίζομαι επειδή κοινώνησες ενώ δεν νήστεψες, ενώ με κατηγόρησες χθες, τότε πώς ζητώ να ανέβω στον σταυρό;

Ο σκανδαλισμός τον οποίον προξενώ στον άλλον είναι αμάρτημα, ο σκανδαλισμός τον οποίον υφίσταμαι αποκαλύπτει εσωτερική εμπάθεια. Ο άνθρωπος του Θεού δεν σκανδαλίζεται»

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης (†)

Τέκνα Αγίων Δημητρίου, Γεωργίου και Πορφυρίου

 

Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΦΡΙΚΗ ΑΓΙΩΝ

https://africaofmyheart.wordpress.com/

«Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς»!

 

Πρωτοπρεσβύτερος

Ἀναστάσιος  Κ.  Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος  Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

 Πάτρα, Μ. Τρίτη 27.4.2021

 

«Καὶ ἀναστάντα τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ

κατὰ τὰς κυβερνητικὰς ἐντολὰς»!

 Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ὁ ἀντίδικος διάβολος ἐπινοεῖ τὶς πιὸ ἀπίθανες διαβολὲς γιὰ νὰ συκοφαντήσει Χριστοῦ τὴν Ἀνάσταση καὶ νὰ ταράξει τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὥστε νὰ μὴν χαροῦν τὸ πνευματικό, κατανυκτικὸ καὶ συνάμα πανηγυρικὸ κλῖμα τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. 

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

 28 Ἀπριλίου

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ματθ. κς΄ 6-16

     6 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, 7 προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. 8 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; 9 ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς. 10 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. 11 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 12 βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. 13 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. 14 Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· 15 τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. 16 καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.