ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. ιβ’ 27 – ιγ΄8
27 Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. 29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.
Στην ουράνια βασιλεία θα μπουν και θ’ αξιωθούν τη θέα του ακτίστου φωτός μόνο εκείνοι στους οποίους κατοικεί η άκτιστη ενέργεια του Θεού, η χάρη του Θεού, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει ακόμα διαποτίσει σύνολη την ύπαρξή τους· φτάνει να έχει γίνει ολόθυμα δεκτή και να ενεργεί ήδη μέσα τους σε κάποιο βαθμό.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεως τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ. τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή.
Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
Ακούσαμε στις ειδήσεις για κάποιον άντρα που πάτησε μέχρι θανάτου ένα νεογέννητο γατάκι και αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης αρκετών ετών και χρηματικό πρόστιμο.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Ὑπό μον. π. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
῾Ο π. Ἰωσήφ ἀπό τό Λουμπουμπάσι μᾶς εἶπε ἀκόμη κι ἕνα ἄλλο πρωτοφανές καί τραγικό περιστατικό, πού συνέβη στήν Κινσάσα, πρωτεύουσα τοῦ Κογκό.
῞Οταν ὁ ἴδιος ζοῦσε σ᾿ αὐτή τήν πόλι, διότι ἐκεῖ γεννήθηκε, συνέβη ἕνα περιστατικό σέ μιά ἐκκλησία τῶν ρωμαιοκαθολικῶν. Τότε ὁ ἴδιος μέ τούς γονεῖς καί τά ἀδέλφια του ἦταν ρωμαιοκαθολικοί.
O γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης εναντιώθηκε στο γύρισμα της ταινίας «το Mετέωρο βήμα του πελαργού», όταν διαβάζοντας το σενάριό του είδε ότι το έργο που χρηματοδοτούνταν από τους ξένους ευνοούσε την προπαγάνδα των Σκοπίων και «έδινε σχοινί για να κρεμαστεί η Eλλάς·
π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
Πρωτοπρεσβυτέρου Καθηγητού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
1. Έληξε για την έρευνα η παλαιά προβληματική
Η συζήτηση για το αν υπάρχουν δυτικές, ρωμαιοκαθολικές κυρίως, επιδράσεις στα συγγράμματα και στη διδασκαλία του Αγίου Νικοδήμου απασχολεί τους ερευνητάς εδώ και ένα αιώνα περίπου. Στο κέντρο αυτής της προβληματικής βρίσκονται βασικά δύο συγγράμματα του Αγίου, τα «Πνευματικά Γυμνάσματα» και ο «Αόρατος Πόλεμος»1. Όταν αποκαλύφθηκε ότι υπάρχουν στην Δύση όμοια έργα με τον ίδιο τίτλο και το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο, από την σύγκριση δε που έγινε προέκυψε ότι τα έργα του Αγίου αποτελούν κατά μεγάλο μέρος επί λέξει μετάφραση των δυτικών, τότε θα λέγαμε ότι οι Νικοδημόφιλοι ερευνηταί βρέθηκαν στριμωγμένοι στη γωνιά, γιατί δεν μπορούσαν να παραβλέψουν όσα η σύγκριση οφθαλμοφανώς παρουσιάζει και να αρνηθούν το γεγονός.
Τώρα γνωρίζουμε ότι το εμβόλιο είναι πιο επικίνδυνο από τον ίδιο τον ιό, επειδή το εμβόλιο εξακολουθεί να έχει όλες αυτές τις ικανότητες υπέρ της πήξης, έχει όλες αυτές τις φλεγμονώδεις ικανότητες, ενώ η ακίδα από την ίδια την Omicron όχι, είπε ο Δρ. Cole στο πρόγραμμα «American Thought Leaders» του EpochTV.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Φιλιπ. δ΄ 10-23
10 Ἐχάρην δὲ ἐν Κυρίῳ μεγάλως ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν· ἐφ᾿ ᾧ καὶ ἐφρονεῖτε, ἠκαιρεῖσθε δέ. 11 οὐχ ὅτι καθ᾿ ὑστέρησιν λέγω· ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι. 12 οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι· 13 πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ. 14 πλὴν καλῶς ἐποιήσατε συγκοινωνήσαντές μου τῇ θλίψει. 15 οἴδατε δὲ καὶ ὑμεῖς, Φιλιππήσιοι, ὅτι ἐν ἀρχῇ τοῦ εὐαγγελίου, ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸ Μακεδονίας, οὐδεμία μοι ἐκκλησία ἐκοινώνησεν εἰς λόγον δόσεως καὶ λήψεως εἰ μὴ ὑμεῖς μόνοι, 16 ὅτι καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ ἅπαξ καὶ δὶς εἰς τὴν χρείαν μοι ἐπέμψατε. 17 οὐχ ὅτι ἐπιζητῶ τὸ δόμα, ἀλλ᾿ ἐπιζητῶ τὸν καρπὸν τὸν πλεονάζοντα εἰς λόγον ὑμῶν. 18 ἀπέχω δὲ πάντα καὶ περισσεύω· πεπλήρωμαι δεξάμενος παρὰ Ἐπαφροδίτου τὰ παρ᾿ ὑμῶν, ὀσμὴν εὐωδίας, θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ. 19 ὁ δὲ Θεός μου πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν κατὰ τὸν πλοῦτον αὐτοῦ ἐν δόξῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 20 Τῷ δὲ Θεῷ καὶ πατρὶ ἡμῶν ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. 21 Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί. 22 ἀσπάζονται ὑμᾶς πάντες οἱ ἅγιοι, μάλιστα δὲ οἱ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας. 23 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
π. Θεόδωρος Ζήσης
Οι μεγάλοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας και του Γένους Μακάριος Νοταράς, Νικόδημος Αγιορείτης και Αθανάσιος Πάριος, που έζησαν και έδρασαν τον 18ον αιώνα και στις αρχές του 19ου, αποτελούν μία νέα τριάδα μεγίστων φωστήρων, όπως οι παλαιοί Τρεις Ιεράρχαι, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών και λαμβανομένων υπ’ όψιν των ιστορικών συγκυριών στις οποίες έζησαν με τις διαφορές και τις ομοιότητες. Σ’ αυτούς προστίθεται και ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, πρωτουργός χρονικά του κινήματος, όχι όμως με την προσφορά και δραστηριότητα που οι τρεις άλλοι επέδειξαν στη συνέχεια, η οποία άλλωστε ήταν και η αιτία να συγκαταριθμηθούν στη χορεία των αγίων. Ονομάσθηκαν ειρωνικά Κολλυβάδες από τους αντιπάλους τους στο Άγιο Όρος, εξ αιτίας του ότι αντέδρασαν στην αντιπαραδοσιακή μεταφορά της τελέσεως των μνημοσυνών από το Σάββατο στην Κυριακή, γιατί ορθά και δίκαια εξετίμησαν ότι προσβάλλεται έτσι ο αναστάσιμος και πανηγυρικός χαρακτήρ της ημέρας.
«Ἡ πολιτική δέν ἔχει τίποτε τό κοινόν μέ τήν ἠθικήν[1]. Ἡ Κυβέρνησις, ἥτις ἀφίνεται νά ὁδηγῆται διά τῆς ἠθικῆς, δέν εἶναι πολιτική καί ἑπομένως ἡ ἐξουσία της εἶναι εὔθραυστος.»[2]. Αὐτά ἀναγράφονται περί τῆς πολιτικῆς, στό Α΄ κεφάλαιο τῶν Πρωτοκόλλων τῶν «Σοφῶν τῆς Σιών», στά πρακτικά δηλαδή τοῦ συνεδρίου τῶν Σιωνιστῶν, στήν Bâle τῆς Ἐλβετίας τό 1897.[3]
Η Αγία μας Εκκλησία τοποθετεί πολύ υψηλά την Παναγία μας και την εγκωμιάζει ως «τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Η ίδια η Θεοτόκος είχε προφητεύσει, ότι «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός».
Τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Θεοτόκου
Του Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου
Καὶ πέρυσι καὶ ἄλλοτε μιλήσαμε, ἀγαπητοί μου, στὴν ἑορτὴ αὐτὴ τῆς ἁγίας Σκέπης. Θυμᾶται ἆραγε κανεὶς νὰ πῇ τί ἄκουσε; Ἄλλοτε οἱ Χριστιανοὶ ῥουφοῦσαν τὰ λόγια τοῦ κηρύγματος καὶ τὰ τύπωναν στὴν καρδιά, ὅπως π.χ. τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Σήμερα νέοι καιροί· τὸ μυαλὸ δὲν εἶνε στὸ Θεό, εἶνε σὲ δαιμονικὰ πράγματα.
Μάρτυρες του Ιεχωβά - ΧιλιαστέςΆννας Μπουρδάκου μέλους του ΑΣ. της Π.ΕΓ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά, 16, 19-31]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
« Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ. ΔΥΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΙΕΣ»
(Έκδοσις Β΄)
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-11-1995] [Β323]
Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αγαπητοί μου, που ακούσαμε στη σημερινήν ευαγγελική περικοπή, είναι μία κατασκευασμένη ιστορία, που ο Κύριος ήθελε να δώσει μία απάντηση εις τους Φαρισαίους.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Ὑπό μον. π. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
῾Η Φωτεινή ἦταν μία κοπέλλα ἰθαγενής πού βαπτίσθηκε ἀπό μικρή στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν μακαριστό π. Κοσμᾶ. Μεγάλωσε σέ οἰκοτροφεῖο θηλέων τῆς ῾Ιεραποστολῆς, τό ὁποῖον μέχρι τώρα στεγάζεται στήν ῾Ιερά Μονή τοῦ ῾Αγίου Νεκταρίου στήν πόλι Κολουέζι. Εἶχε ἀπό μικρή διακριθῆ γιά τήν ἀγάπη της πρός τήν Ἐκκλησία, γιά τό ἦθος, τήν σεμνότητα καί γενικά τήν χριστιανοπρεπῆ διαγωγή της.
Ο ΛΟΓΙΟΣ καὶ ἀγωνιστὴς μοναχὸς π. Σεραφεὶμ Ζήσης, καλὸς γνώστης τῶν γεωπολιτικῶν ἐξελίξεων καὶ καλύτερος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καὶ τῆς ἐκκλησιολογίας, σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄, ἡ πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ καὶ ἡ σημερινὴ Οὐκρανία» γράφει συμπερασματικὰ στὸν Ἐπίλογο:
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
EΟΡΤΑΖΟΥΜΕ
τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Χρονικῶς ἀπέχουμε ἀρκετὰ
πλέον. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ᾿κείνη τὴ γενεὰ δὲν ζοῦν. Ἐλάχιστοι αὐτόπται
καὶ αὐτήκοοι τῶν γεγονότων ἀπέμειναν. Αὐτοὶ ἔχουν ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ
μεταδώσουν στὴ νέα γενεὰ τὶς ἐντυπώσεις τους, γιὰ νὰ μὴ μείνῃ τὸ ἔθνος
μακριὰ ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις αὐτές. Διότι ἔθνη ποὺ λησμονοῦν τὴν ἱστορία
τους εἶνε ἀνάξια νὰ ζοῦν. Ἐπειδὴ ἀνήκω σ᾿ ἐκείνη τὴ γενεά, θὰ μοῦ
ἐπιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια ἀπὸ προσωπικές μου ἐντυπώσεις.
Ἤμουν στὸ Μεσολόγγι, νεαρὸς διάκονος καὶ ἱεροκήρυκας στὴν ἱερὰ
πόλι. Ἦταν 27 Ὀκτωβρίου 1940, ἡμέρα Κυριακή. Τὸ πρωῒ ὅλοι ἐκκλησιάστηκαν
καὶ κατόπιν γύρισαν στὰ σπίτια τους. Καὶ ἦρθε τὸ βράδυ, ἐκεῖνο τὸ
βράδυ! Οἱ μητέρες κοίμησαν τὰ νήπια στὰ λίκνα τους· καὶ οἱ ἀγρότες οἱ
ἐργάτες καὶ οἱ ἁλιεῖς ἀναπαύθηκαν στὰ σκληρὰ κρεβάτια τους, γιὰ νὰ
συνεχίσουν τὴν ἑπομένη μέρα τὴν εἰρηνικὴ ζωή τους.
“Δεν έχει απολύτως καμία νομιμοποίηση. Είναι η πολλοστή φορά που εχουμε τέτοιου είδους φαινόμενα. Πριν απο δυο μέρες εντελώς αιφνιδιαστικά η αστυνομία μαζί με υδροφόρες του Δήμου Αθηναίων εδιωξαν τους συναδέλφους από το Υπουργείο Υγείας, οι οποίοι ήταν για 8 μήνες παρόντες εκεί, τοποθετησαν κάγκελα σίδερα για να μην ξανακατασκηνωσουν.
Ὁ κ. Θ. Καλμοῦκος ἐπικρίνει σφοδρότατα τὸν Σεβ. Ἐλπιδοφόρον καὶ εἰς τὸ ζήτημα τοῦ χειρισμοῦ τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητος. Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ ἄρθρον του εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Ἐθνικὸς Κήρυξ» τῆς 22ας Ὀκτωβρίου 2022:
«…ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἦλθε ἐδῶ, ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία, Γλώσσα, Ἑλληνικότητα ἔχουν μπεῖ στὰ ἀζήτητα. Ἕνα ἐλάχιστο δεῖγμα ἀπομείωσης τῆς Ἑλληνικότητας εἶναι ὅτι σπανίως θὰ δεῖ κάποιος κείμενα στὴν Ἑλληνική. Ἔσπευσε βέβαια νὰ ἀναρτήσει τὴ συνέντευξή του στὰ «ΝΕΑ» τῶν Ἀθηνῶν, μὲ τὴν ὁποία τὰ ἔκανε χειρότερα τὰ πράγματα. Νὰ τοῦ ὑπενθυμίσω ὅμως ὅτι τὸ ποίμνιό του ἢ ἡ ἀγορά του -γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω ὅρο δημοσίων σχέσεων, γιὰ νὰ καταλάβει κι ὁ Σαφιολέας ποὺ χαράζει τὴν στρατηγική του – εἶναι ἐδῶ, ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ὁμογένεια τῆς Ἀμερικῆς.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Β΄ Κορ. ια΄ 31 – ιβ΄ 9
31 Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ.
Τῆ ὑπερμάχῳ. Ἦχος πλ. δ.
Τήν ἀθλοφόρον τοῦ Χριστοῦ μεγαλομάρτυρα
Ἀναστασίαν τό τῆς Ρώμης ἐγκαλλώπισμα
καί Μονῆς τῆς Γρηγορίου ἄμαχον σκέπην,
εὐφημοῦντες ἐν ὠδαῖς μεγαλύνομεν,
ὡς προστάτην καί λυτήρα πάσης θλίψεως,
πόθῳ κράζοντες: Χαίροις Μάρτυς πολύαθλε.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΒΙΚΕΝΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΜΝΗ ΡΙΜΕΤΣ
(1920 ΥΠΟ ΙΕΡΟΜ. ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ ΜΠΑΛΑΝ
Τό μοναστήρι Ριμέτς ευρίσκεται κοντά στήν πόλι Άλμπα Ιουλία καί είναι ένα άπό τά παλαιότερα μοναχικά κέντρα τής Τρανσυλβανίας. Ή λέξις Ριμέτς προήλθε άπό τήν ελληνική λέξι έρημίτης, διότι έκεῖ άσκοῦντο διά μέσου τών αιώνων άπό τόν 12ον αιώνα καί έντεῦθεν πολλοί έρημῖται μοναχοί. Άπό τό 1950 μετετράπη σέ γυναικείο μέ ήγουμένη σήμερα τήν Ίερουσαλίμα μοναχή καί 70 μοναχές καί δόκιμες μαζί. Άνάμεσά τους διακρίνεται γιά τήν πνευματική της ζωή ἡ μοναχή Βικεντία μέ τήν όποία είχαμε τόν παρακάτω διάλογο:
Τοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Μ᾽
αὐτὴ τὴν κραυγὴ ἢ μᾶλλον δέησι καὶ παράκλησι, ἀγαπητοί μου, τοῦ ἁγίου
Νέστορος πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἀρχίζω ὁ γέροντας ἐγὼ
ἐπίσκοπος.
Ἑορτάζει σήμερα ὁ ἅγιος Δημήτριος, ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ δημοφιλεῖς
ἁγίους. Τιμᾶται σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρι καὶ τὴν ἀχανῆ ῾Ρωσία,
ὅπου μέχρι πρό τινος ἡ τιμὴ τῶν ἁγίων δὲν ἦταν ἐλεύθερη. Παντοῦ τὸν
τιμοῦν. Ἄντρες καὶ γυναῖκες (Δήμητρες) ἔχουν τὸ ὄνομά του.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Β΄ Κορ. ια΄ 31-ιβ΄ 9
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιστ΄ 19-31
Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Θ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
«Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν
καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων
εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ» (Λουκ. ιστ΄ 22)
Θάνατος – Κοίμησις
Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι θὰ εἴπουν ὅτι τὸ σημερινὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ἀναφέρεται σὲ μακάβρια θέματα τὰ ὁποῖα, – διὰ νὰ ζῶμεν εὐτυχεῖς, – θὰ πρέπῃ νὰ ἀποσιωπῶμεν! Καὶ, ὄντως! Ἅπαντες γνωρίζομεν ὅτι θέματα σχετικὰ μὲ τὸν θάνατον καὶ μεταθανατίους καταστάσεις, δὲν ἀποτελοῦν ποτὲ θέμα συζητήσεως, οὐχί μόνον μεταξὺ κοσμικῶν, ἀλλά, πολλάκις, καὶ μεταξὺ «ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας»! Δυστυχῶς, τοῦτο τὸ πρώτιστον θέμα τὸ ὁποῖον θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ καθημερινή μας «ἔγνοια» καὶ ἡ διαρκὴς ἀνησυχία μας, κατήντησε νὰ θεωρῇται ἐφιάλτης καὶ μόνον εἰς τὴν ἀναφοράν του καὶ τὸ ἄκουσμά του! Καὶ ὅταν συμβῇ νὰ ἀκούσουν ὅ,τιδήποτε σχετικὸν μὲ τὰ τοιαῦτα θέματα, «χτυποῦν τὸ ξύλον», καὶ «πτύουν εἰς τὸν κόρφον των», καὶ «περιστρέφονται περὶ τοῦ ἑαυτοῦ των», καὶ «κινοῦνται ἀπὸ τὴν θέσιν των», καὶ γενικῶς, προσφεύγουν εἰς ἀνοήτους κινήσεις, διὰ νὰ μὴ ἐγγίσῃ εἰς τούτους τοῦτο τὸ κακόν!
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΜΟΝΑΧΟΥ
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ
'Αποστολική Περιοδεία καί Περιφορά τοῦ 'Ιεροῦ Λειψάνου τῆς 'Αγίας 'Αναστασίας τῆς Ρωμαίας εἰς Μετόχια τῆς 'Ιερᾶς ἡμῶν Μονῆς τοῦ 'Οσίου Γρηγορίου καί 'Ιεράς Μονάς τῆς 'Ελλάδος.
29 'Οκτωβρίου- 21 Νοεμβρίου 1999 Π. 'Ημερ.
11 Νοεμβρίου-4 Δεκεμβρίου 1999 Ν. 'Ημερ.
ΤΗ ΣΕΠΤΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝ/ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΗΜΩΝ ΜΟΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ Π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
'Η 'Αγία 'Αναστασία ἡ Ρωμαία μαζί μέ τόν Πολιοῦχον τῆς 'Ιερᾶς Μονῆς μας, 'Ιεράρχην τῆς Λυκίας ῞Αγιον Νικόλαον καί τόν Κτήτορα Αὐτῆς τόν ῞Οσιον Γρηγόριον εἶναι οἱ Τρεῖς Προστάται τῆς 'Αδελφότητος τῶν Γρηγοριατῶν Πατέρων. Πολλά περιστατικά καί μαρτυρίες μᾶς διαβεβαιοῦν ὅτι οἱ ἀνωτέρω ῞Αγιοι σκέπουν καί φρουροῦν τήν 'Ιερά Μονή μας. 'Εμφανίζονται εἴτε καί οἱ τρεῖς μαζί, εἴτε κατά μόνας, κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά ὑπηρετήσουν τούς Πατέρας στίς διάφορες δοκιμασίες τους καί νά τούς βοηθήσουν στόν ἀγῶνα γιά τήν ψυχική σωτηρία τους.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Αυτός ο ναυτικός Γεώργιος πού ήλθε στην Μονή μας έμεινε δόκιμος για ένα χρόνο. Λόγω της απλότητάς του από δόκιμος ακόμη έβλεπε οπτασίες. Ένα πρωί στην ακολουθία του ορθρου καθόταν σε στασίδι της Λιτης μέ τό κεφάλι κάτω σκυμμένο και τα μάτια τού κλειστά. Εκείνη την ώρα διάβαζαν τόν Εξάψαλμο. Και ο Γεωργιος έβλεπε μία οπτασία. Είδε ότι εβγήκαν από την μεσαία πόρτα του Ιερού Βήματος δύο γυναίκες. Η πρώτη μεγαλόσωμη ντυμένη με βελούδα κόκκινα ρούχα. Η δεύτερη μικρόσωμη, αδύνατη μέ γαλάζια ρούχα. Και οι δύο τους φορούσαν και πέπλο στό κεφάλι τους.
Ο ΜΗΝΑΣ Ὀκτώβριος εἶναι ἀφιερωμένος σὲ δύο μεγάλες ἐθνικές μας ἐποποιίες, στοὺς νικηφόρους πολέμους τοῦ 1912 καὶ στὸ ἔπος τοῦ 40. Οἱ πρόγονοί μας μακεδονομάχοι, μὲ πενιχρὰ οἰκονομικὰ καὶ πολεμικὰ μέσα, ἀλλὰ μὲ θεριεμένο τὸ πατριωτικὸ φρόνημα, κατόρθωσαν νὰ διπλασιάσουν τὴν Ἑλλάδας μας καὶ νὰ χαρίσουν τὴν πολυπόθητη ἐλευθερία στοὺς ἀδελφούς μας βορειοελλαδίτες. Νὰ ἀπελευθερώσουν τὴν Μακεδονία μας ἀπὸ τὸν τυραννικὸ ὀθωμανικὸ ζυγὸ καὶ τὸ βουλγαρικὸ ἐπεκτατισμό. Ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Δημητρίου (καθόλου τυχαῖα) εἰσῆλθε ὁ νικηφόρος Στρατός μας στὴ Θεσσαλονίκη μας καὶ ὕψωσε τὴ γαλανόλευκη στὸ Λευκὸ Πύργο.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Ὑπό μον. π. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Τό παιδί κάποιου ἱερέα, μοῦ διηγήθηκε ὁ ἴδιος ὁ π. Παῦλος, ἀπό ἡλικίας τριῶν ἐτῶν ἐγκαταστάθηκε μαζί μέ τήν μητέρα καί τά ἀδέρφια του στήν πόλι Μπουζιμάϊ. Τό ὄνομά του ἦταν Χρυσόστομος. ῞Οταν ἔφθασε 14 ἐτῶν, μπῆκε μέσα του ἀκάθαρτο δαιμονικό πνεῦμα καί τό βασάνιζε. Τό ὡδηγοῦσε στίς ἐρημιές, μακριά ἀπό ἄλλους ἀνθρώπους καί ἡ δουλειά του ἐκεῖ ἦταν νά βάζει φωτιές καί νά καίει τά δάση.
Είναι γνωστό σ’ όλους μας ότι ο άγιος Νέστωρ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Λυαίο, πήγε στην φυλακή και ζήτησε την ευλογία του αγίου Δημητρίου. Έπειτα ορμώντας στο στάδιο κατά του Λυαίου εκραύγασε: «Ο Θεός Δημητρίου, βοήθει μοι».
Γιατί ο άγιος Νέστωρ δεν είπε: «Θεέ μου, βοήθει μοι», αλλά «Ο Θεός Δημητρίου, βοήθει μοι»;
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἄλλο και τοῦτο τό νέο χριστιανικό ἔθιμο! Ἐπεμβαίνουν φορτικῶς πρός τόν ἱερέα μητέρες, πεθερές καί παπποῦδες νά δώσουν ὅλοι τά ὀνοματά τους στό νέο βρέφος τῆς οἰκογενείας τους, πού χάριτι Χριστοῦ γεννήθηκε. Καί παρότι ξέρουν οἱ ἱερεῖς ὅτι ἡ ὀνοματοδοσία πολλῶν ὀνομάτων εἶναι καί ἀντιπαραδοσιακή καί πρακτικῶς (Δημοτολόγια, ληξιαρχικές καί ἄλλες πράξεις τοῦ Δημοσίου) ἀπαράδεκτη, ἐπιμένει τό σόϊ τοῦ βρέφους νά μποῦν καί ἄλλα ὀνόματα δῆθεν γιά νά τιμηθῆ τό ὄνομά τους ἀπό ἕνα βρέφος!! Ἀλλά ποιά εἶναι ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας μας;
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τῆς δεήσεώς μου. Ἀλληλούϊα. Ἦχος πλ. Δ.
1. Ὑπομένων ὑπέμεινα τον Κύριον καί προσέσχε μοι καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Χαίροις τῶν μοναζόντων καλλονή καί ἀθλοφόρων ἀκρότης, Ἀναστασία, τῶν Ὀρθοδόξων τάς χορείας εὐφραίνουσα. Ἀλληλούϊα.
2. Ἰδού ἐμάκρυνα φυγαδεύων καί ηὐλίσθην ἐν τῆ ἐρήμῳ. Χαίροις ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐπώνυμε, Ἀναστασία πολύαθλε, ἡ τῶ θείῳ ἔρωτι τῶν τοῦ κόσμου τερπνῶν καταφρονήσασα. Ἀλληλούϊα.
«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
CONTAC
GLASUL 8
Aparatoăre Doamne...
Fiînda ai luminat prin ochii minţii si ai jubit ca sa unest cu Hristos, ai ales, Fericita, viaţa de fecioria. Ai straduit ca înger, ca şi cum ai avut trup, cu dorinţa ai preferat pe tine ca o jertfa sfînta la Domnul, Anastasia Cuvioasa si ai veseli pe cei se te cînta, aşa:
Bucura te, Muceniţa cea mult patimitoare.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-10-1985] [Β145]
Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
