Τετάρτη πρωὶ στὸν ἅγιο Γιώργη. Μόλις ἔχει
τελειώσει μιά ἀκόμη θεία Λειτουργία. Εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς καθημερινὲς θεῖες
Λειτουργίες, ποὺ μιλοῦν κατευθεῖαν στὴν ψυχή. Ὁ παπα– Μᾶρκος κάνει κατάλυση,
γιὰ νὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὴν ἐπίσκεψη στὶς φυλακὲς Αὐλώνα.
-Ἑλένη, δὲν ἔρχεσαι μαζί μας στὶς φυλακές; τὴ ρώτησε μιά φίλη της.
Δὲν εἶχε πάει ποτὲ στὶς φυλακές. Δούλευε. Εἶχε ἀκούσει
πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔτυχε. Ἡ πρόσκληση τὴ βρῆκε ἐλεύθερη ἀπὸ ἐργασία, μιά καὶ
βρισκόταν σὲ περίοδο διακοπῶν.
-Ναί, εἶναι εὐκαιρία.
Πράγματι, ἦταν εὐκαιρία μοναδικὴ ἡ ἐπίσκεψη στὶς φυλακὲς
μὲ τὸν παπα Μᾶρκο.
Οἱ κυρίες, μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἀριστέα, πάνοπλες μὲ
τὰ χρήματα γιὰ τὴν ἀποφυλάκιση καὶ μὲ τὰ δέματα, ποὺ ἑτοίμασαν.