«'Επρεπε να ζήσω ό,τι έζησα καί να φτάσω ως εδώ πού έφτασα, για να καταλάβω το βαθύτερο νόημα της πίστης
Ή πίστη είναι αγάπη. Ανάβρυσμα, ξεχείλισμα, πλημμύρα αγάπης.
Αγαπώ τον Χριστό καί για τούτο πιστεύω
σ' Αυτόν. Κι ή αγάπη μου γι'Αυτόν, που γεμίζει δάκρυα τα μάτια μου, με
ζεσταίνει, με παρηγορεί για όλα, μου δίνει τη δύναμη ν' ατενίσω την
πραγματικότητα του κόσμου, με κάνει να αισθάνομαι -ό,τι καί αν συμβεί- πώς τίποτα δεν χάθηκε, πώς υπάρχει πάντα ελπίδα.
Και άγαπώντας Τον, αγαπώ τους ανθρώπους,
τους άγαπώ μέσον Αυτού, τους καλούς καί τους κακούς, τους δίκαιους καί
τους άδικους... αλλά ούτε τους χλιαρούς "μέλλω έμεσαι", ας με συγχωρέσει
ο άγιος Απόστολος Ιωάννης -ναι τους έχω όλους στην καρδιά μου, τους
αισθάνομαι... ταυτίζομαι μαζί τους καί συμπάσχω, γιατί όλοι πάσχουν και μου περνούν τον πόνο τους...
Τώρα πού κατάλαβα τί είναι αγάπη, βλέπω
ολοκάθαρα από τι υποφέρει ο κόσμος, τί ζητά, τί του χρειάζεται του
κόσμου... Τούτος ο κόσμος δεν πάει καλά -είναι κοινό μυστικό.
Όσο μακριά, όσο ψηλά κι αν τόν φέρει η
άμετρη φιλοδοξία του, όσες τέχνες κι αν δοκιμάσει, όποιο σύστημα ζωής κι
αν εφαρμόσει χωρίς αγάπη δεν θα βρει πια άλλο τίποτα, παρά το κενό, το
φόβο, την κόλαση. Όμως δεν παραδέχομαι ότι ο κόσμος χάθηκε, ότι έφτασε η τελευταία του ώρα...».