Τετάρτη πρωὶ στὸν ἅγιο Γιώργη. Μόλις ἔχει
τελειώσει μιά ἀκόμη θεία Λειτουργία. Εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς καθημερινὲς θεῖες
Λειτουργίες, ποὺ μιλοῦν κατευθεῖαν στὴν ψυχή. Ὁ παπα– Μᾶρκος κάνει κατάλυση,
γιὰ νὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὴν ἐπίσκεψη στὶς φυλακὲς Αὐλώνα.
-Ἑλένη, δὲν ἔρχεσαι μαζί μας στὶς φυλακές; τὴ ρώτησε μιά φίλη της.
Δὲν εἶχε πάει ποτὲ στὶς φυλακές. Δούλευε. Εἶχε ἀκούσει
πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔτυχε. Ἡ πρόσκληση τὴ βρῆκε ἐλεύθερη ἀπὸ ἐργασία, μιά καὶ
βρισκόταν σὲ περίοδο διακοπῶν.
-Ναί, εἶναι εὐκαιρία.
Πράγματι, ἦταν εὐκαιρία μοναδικὴ ἡ ἐπίσκεψη στὶς φυλακὲς
μὲ τὸν παπα Μᾶρκο.
Οἱ κυρίες, μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἀριστέα, πάνοπλες μὲ
τὰ χρήματα γιὰ τὴν ἀποφυλάκιση καὶ μὲ τὰ δέματα, ποὺ ἑτοίμασαν.
Στὴν εἴσοδο τοὺς ὑποδέχτηκαν χαμόγελα. Αὐτὰ τὰ χαμόγελα
ἄνθισαν πάνω σὲ παγερὲς μορφὲς μετὰ ἀπὸ πολὺ ἀγώνα καὶ πολλὴ προσευχὴ τοῦ παπα–
Μάρκου.
Ὁ φύλακας πῆρε τὴν ἁρμαθιὰ τὰ κλειδιά. Μιά – μιά οἱ
σιδηροφράκτες πόρτες, τὰ ψυχρὰ κιγκλιδώματα ἀνοίγουν, ὥσπου νὰ φτάσουν στοὺς
κρατούμενους.
Περιμένουν μὲ λαχτάρα. Ὁ καθένας παίρνει τὸ δέμα του.
Τὸ δικό του δῶρο ἀγάπης. Καὶ τί δὲν εἶχε μέσα!
Ὅλα τὰ εἴδη πρώτης ἀνάγκης ποὺ χρειάζονταν.
Ὁ καλὸς βοσκὸς μὲ τὴ στοργὴ του βγῆκε νὰ ζητήσει τὸ
ἀπολωλός. Καὶ ἐδῶ τὰ ἀπολωλότα εἶναι πολλὰ καὶ νεαρῆς ἡλικίας. Καὶ ὁ βοσκὸς
ἦρθε νὰ καλύψει ὄχι μόνο κάποιες βιοτικὲς ἀνάγκες, ἀλλὰ πρὸ πάντων νὰ σκύψει
στὶς πληγὲς τῆς ψυχῆς. Κατευθύνεται πρὸς τὸν ναὸ τῶν φυλακῶν. Ἐκεῖ ἕνας – ἕνας
ἔρχεται, ὅποιος θέλει. Καί, ὅπως φαίνεται, θέλουν πολλοί. Τοὺς συγκεντρώνει
στὸν ναὸ καὶ τοὺς ἀπευθύνει λόγια ἁπλά, πατρικά. Δὲν ἐλέγχει. Παρηγορεῖ.
Δείχνει τὸν δρόμο, γιὰ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ τέλμα, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ ὅ,τι τοὺς
βαραίνει, γιὰ νὰ ὁδηγηθοῦν στὴ λύτρωση.
Ἡ ὁμαδικὴ πνευματικὴ δουλειὰ τελειώνει πρὸς τὸ παρόν.
Κι ἀμέσως ἀρχίζει ἡ προσωπική. Τὸ μυστήριο τῆς ἱερῆς ἐξομολόγησης. Ἂν ἡ
ἐξομολόγηση τοῦ κάθε πιστοῦ εἶναι κάτι τὸ συγκινητικό, ἡ ἐξομολόγηση τῶν κρατουμένων
εἶναι κάτι τὸ συγκλονιστικό. Ἡ παράβαση αὐτῶν τῶν παιδιῶν εἶναι χειροπιαστή.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ μετάνοια εἶναι φανερή. Τί σταλαγματιὲς ἀπὸ δάκρυα ἔχουν πέσει σὲ
αὐτὸ τὸ πετραχήλι! Τί στεναγμοὶ ἀνομολόγητοι ἔχουν ἀκουστεῖ σὲ αὐτὴ τὴ γωνιὰ
τοῦ Ναοῦ τῶν φυλακῶν! Αὐτὸ τὸ ἔργο τῆς ἐπαναφορᾶς τῶν πλανεμένων παιδιῶν στὸ
σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γίνεται ἀθόρυβα μὲ πολὺ πόνο καὶ πολλὴ στοργή. Καὶ
συνεχίζεται κάθε ἑβδομάδα, σὰν οὐράνια δροσιὰ σὲ φρυγμένες καρδιές. Καὶ τὰ
πλημμυρίζει εὐγνωμοσύνη. Σημειώνει ὁ Διευθυντὴς τῶν φυλακῶν:
-Βρισκόμουν στὴ λεωφόρο Κηφισίας, ὅταν συνάντησα ἕνα
παλιό μου μαθητὴ (λειτουργεῖ Λύκειο γιὰ τοὺς κρατουμένους Αὐλώνα), ὁ ὁποῖος
εἶχε ἀποφυλακιστεῖ καὶ τὸν ρώτησα ποῦ πηγαίνει. «Πάω νὰ δῶ τὸν παπα–Μᾶρκο στὸν
ἅγιο Γεώργιο στὸν Διόνυσο», μοῦ ἀπάντησε. Καὶ συνέχισε: «Ὅταν ἤμουν στὴ φυλακή,
ἦρθε νὰ μὲ δεῖ. Τώρα εἶναι ἡ σειρά μου νὰ πάω νὰ τὸν εὐχαριστήσω».
Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτιμήσει τοὺς καρποὺς αὐτῆς
τῆς προσφορᾶς μὲ τὰ μυστήρια τῆς Ἐξομολόγησης καὶ τῆς θείας Εὐχαριστίας στὶς
φυλακές. Μόνο ὁ Οὐρανὸς πανηγυρίζει γιὰ κάθε μετανοημένο ἁμαρτωλό.
ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ, «ΕΝΑΣ ΟΣΙΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ», Ὁ
πατὴρ Μᾶρκος Μανώλης μὲ τὸ βλέμμα μιᾶς ἐνορίτισσας, τοῦ ἁγίου Γεωργίου
Διονύσου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 10677 ΑΘΗΝΑ 2019