Ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει θεός!

❈ Πόσο φτωχά σκέφτονται οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ὅταν βάζουν ὡς σκοπό τῆς ζωῆς τους πολύ χαμηλά πράγματα, τό νά κάνουν περιουσία, τό νά κάνουν οἰκογένεια, τό νά πάρουν ἕνα πτυχίο κ.λπ... Ἐνῶ ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει θεός! Αὐτό τόν σκοπό ἔχει βάλει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

https://hristospanagia3.blogspot.com

ΤΟ ΠΕΡΙ ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

 (Γιατί ευτυχούν ασεβείς και δυστυχούν ευσεβείς;)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

       Ένας από τους συνηθέστερους διαχρονικούς σκανδαλισμούς των πιστών, αλλά και σύνηθες επιχείρημα των χριστιανομάχων, είναι η διαπίστωση ότι πολλοί ασεβείς άνθρωποι ευτυχούν, ευημερούν, σε αντίθεση με πολλούς δικαίους και ευσεβείς οι οποίοι δυστυχούν. Μάλιστα ο σκανδαλισμός αυτός θέτει σε δοκιμασία την πίστη πολλών, αν τελικά ο Θεός είναι πράγματι δίκαιος και γιατί ανέχεται αυτή την αδικία.

       Πρόκειται για ένα πανάρχαιο πρόβλημα, το οποίο απασχολεί τον άνθρωπο από το απώτερο παρελθόν και ορίζεται ως «θεοδικία». Είναι φιλοσοφικός και συγχρόνως θεολογικός όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον Γερμανό φιλόσοφο Λάιμπνιτς (Gottfried von Leibniz) (1646-1716), για να προσδιορίσει τη φιλοσοφική - θεολογική συζήτηση περί του πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του κακού στο διηνεκές στον κόσμο με την πανσοφία, παναγαθότητα, παντοδυναμία και δικαιοσύνη του Θεού.

Γιατί μᾶς κυνηγάει ο πειρασμός;

❈ Ὅταν μᾶς δοῦνε οἱ Δαίμονες νά εἴμαστε μέσα στή χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν μᾶς βρεῖ ὁ Διάβολος νά χαιρόμαστε αὐτά τά μελλοντικά ἀγαθά, τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόν Παράδεισο, ὅταν μᾶς βρεῖ νά σκεφτόμαστε τό πῶς ἔζησε ὁ Χριστός, τό τί ἔκανε γιά μᾶς, τί εἶπε, πῶς μᾶς κήρυξε, πῶς θαυματούργησε, πῶς ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἐτάφη, ἀναστήθηκε, ἀναλήφθηκε, δοξάστηκε, πού εἶναι τώρα στά δεξιά τοῦ Πατρός, ὅταν τά σκεφτόμαστε ὅλα αὐτά, τότε δέν ἔχει καμιά δύναμη ὁ Δαίμονας ἐπάνω μας.

Ὁ θάνατος εἶναι ἔξω ἀπό τήν φύση τοῦ ἀνθρώπου

Ἄν κάθε μέρα σκεφτόμαστε ὅτι πεθαίνουμε, «σήμερα εἶναι ἡ τελευταία μας μέρα», δέν θά ἁμαρτάναμε, γιατί θά λέγαμε:

- Πρέπει νά προσέξω πολύ τουλάχιστον αὐτή τήν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς μου νά μήν ἁμαρτήσω, γιά νά ἔχω κάποια παρρησία στόν Θεό πού θά μέ βρεῖ σέ μιά κατάσταση ἀγῶνος. Ὅταν λοιπόν κανείς σκέφτεται τόν θάνατο καί ζεῖ, ἔτσι ἄς τό ποῦμε, τήν καλή ἀγωνία γιά τό τί λόγο θά δώσει στόν Θεό, τί ἀπολογία θά δώσει, αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν ἁμαρτάνει καί ἀφετέρου δέν ὑποδουλώνεται στίς διάφορες ἡδονές τίς γήινες, τίς σαρκικές, τίς ἐπίγειες, θέλει νά τά ἔχει καλά μέ ὅλους, νά ἔχει συμφιλιωθεῖ, ζητάει συγγνώμη ἀπό ὅλους καί συνεχῶς σηκώνει τήν ψυχή του μέ νήψη, μέ ἐγρήγορση, πρός τόν Θεό καί καλλιεργεῖ τήν ἐλπίδα στόν Θεό.

Ο ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΙΧΘΥΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟΝ

(ΚΥΡΙΑΚΗ Η’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«…δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». Ὁ Τριαδικός Θεός, δημιουργεῖ, προνοεῖ καί σώζει. Ἔτσι στόν Θεό, φύσις εἶναι τό ἐλεεῖν, τό προνοεῖν, τό θεραπεύειν, τό ἁγιάζειν. Ἐλεεῖ ὅμως καί εὐσπλαχνίζεται ὅταν παρουσιάζεται ἀνάγκη· ὅπως ἀκριβῶς ἔθρεψε στήν ἔρημο, ὡς ἄσαρκος Λόγος, ἐπί τεσσαράκοντα ἔτη τούς Ἑβραίους, τούς πότιζε καί τούς χάριζε τήν ἴαση καί τήν θεραπεία ἀπό τά τσιμπήματα τῶν φιδιῶν, διά τοῦ τύπου τοῦ σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ· ἔτσι συνέβη καί σήμερα στό Ὄρος, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τόν χορτασμό τῶν πεντακισχιλίων καί τήν προηγηθεῖσα θεραπεία αὐτῶν.

Τέτοιο εἶναι ἁγία γερόντισσα τό θεῖον ἔλεος τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ, πρός τόν ἐλεούμενο ἄνθρωπο καί τόν κόσμο διαχρονικά. Σήμερα, χριστιανοί μου, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός-Λόγος ἀνέβλεψε στόν οὐρανό, εὐλόγησε καί πολλαπλασίασε τούς πέντε ἄρτους καί τούς δύο ἰχθύας, διότι ὑπῆρχε πραγματική ἀνάγκη.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Μὲ τὴ δρᾶσι τοῦ ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τὰ χρόνια τῆς Κατοχῆς (1942-46) στὴ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (32)

 Τηλεγράφημα ἐπισκόπου Φλωρίνης Βασιλείου
ποὺ προσποιεῖται τὸν ἀθῶο
ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

Ἐκ Φλωρίνης ἀριθ. 359 ἡμερ. 9/4/1943

Κύριον Χρυσοχόον
Γενικὴν Διοίκησιν Μακεδονίας
Διεύθυνσιν Θρησκευμάτων
Θεσσαλονίκην
Πειθαρχοῦμεν ἀποφάσει Ἱερᾶς Συνόδου ἀριθ. 317 μεταθέσεως Καντιώτη Γρεβενά.
ΦΛΩΡΙΝΗΣ Βασίλειος
Ἀκριβὲς ἀντίγραφον
Ἐν Θεσ/νίκῃ τῇ 13/4/1943, Η ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΝΟΜΑΡΧΙΩΝ

Βιβλίο: «ΑΠΟ ΤΟ ΦAKEΛΟ ΤΗΣ AΣΦAΛEIAΣ» 1942-1943 (του ἱεροκήρυκα τῆς Κατοχῆς π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου στη Φλωρινα).

...τὸ κριτήριο τῆς συνειδήσεως ἔχει φυτευθεῖ στὴ φύση μας ἀπὸ τὸ Θεό...

   «Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τὸν ὁποῖο δὲν ἐλέγχει ἡ συνείδηση».

       (Σοφ. Σειρ. ιδ. 2)

   Ἡ κομψότητα τῶν λόγων καὶ ἡ διαφθορὰ τῶν ἀρχόντων καὶ τὰ πλήθη τῶν κολάκων μποροῦν νὰ συσκοτίσουν τὸ δίκαιο· τίποτε ὅμως ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἐπηρεάζει στὸ ἐσωτερικό μας τὴ συνείδηση· δὲν παρευρίσκονται κόλακες, δὲν ὑπάρχουν χρήματα, γιὰ νὰ διαφθείρουν τὸν κριτή· γιατὶ τὸ κριτήριο τῆς συνειδήσεως ἔχει φυτευθεῖ στὴ φύση μας ἀπὸ τὸ Θεό· ἐκεῖνο δὲ ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὸ Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ πάθῃ τίποτε τέτοιο.

      Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ηράκλειο: Περιπέτεια για πολίτη που ήθελε να “σηκώσει” χρήματα από την τράπεζα

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η περιπέτεια που έζησε ακροατής του Ράδιο Κρήτη σε υποκατάστημα τραπέζης στο Ηράκλειο.

Όπως περιέγραψε στην εκπομπή του Μανόλη Αργυράκη, θέλησε να κάνει ανάληψη 500 ευρώ από το ταμείο της τράπεζας διότι έχασε την κάρτα του.

Πηγαίνοντας στο ταμείο και αφού ζήτησε να κάνει αυτή τη διαδικασία, τον ενημέρωσαν ότι δεν μπορεί διότι το ποσό που θα πρέπει να «σηκώσει» θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο των 900 ευρώ.

Η περίπτωση του Μητροπολίτου Τυχικού και το Φανάρι

 

 Υπό  Λάμπρου Φωτοπούλου, Πρωτοπρεσβυτέρου στη Romfea.gr, Δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω ε.σ. Μάστερ Κανονικου Δικαίου

Η «καθαίρεση» με συνοπτικές, αντικανονικές και χωρίς νομιμότητα διαδικασίες του Μητροπολίτου (που όσο δεν έχει τελεσιδικήσει η υποθεση του δικαιούται να φέρει τον τίτλο του Μητροπολίτου) Πάφου Τυχικού δεν αποτελεί ούτε μια ξεπερασμένη,προσωπική  υπόθεση, ούτε μιά παρονυχίδα στο δράμα που βιώνει η Οικουμενική Ορθοδοξία της Εποχής μας. 

Τυχόν λανθασμένες κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερα τραγικά αδιέξοδα και περαιτέρω περιθωριοποίηση της Σεπτής Κορυφής, του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος: Η απελπισία είναι η απώλεια της συνειδήσεως ότι ο Θεός θέλει να μας δώσει την Aιώνια Zωή.

 

Ο κόσμος ζει στην απελπισία. Οι άνθρωποι έχουν καταδικάσει οι ίδιοι τον εαυτό τους στο θάνατο. Πρέπει να παλέψουμε σώμα προς σώμα με την ακηδία. 

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος

Άγιος Σιλουανός: Ανάγκη είναι πάντοτε να προσευχώμαστε, ώστε ο Κύριος να μας νουθετεί, τί και πώς πρέπει να πράττουμε, και ο Κύριος δεν θα παραχωρήση να πλανηθούμε.

Ο Αδάμ δεν ήτο σοφός, ώστε να ερωτήση τον Κύριον περί του καρπού, τον οποίον έδωσε σε αυτόν η Εύα, και ως εκ τούτου, απώλεσε τον Παράδεισο.

Ο Δαβίδ δεν ρώτησε τον Κύριον, «θα ήταν άρα γε καλό να λάβω για μένα την γυναίκα του Ουρίου;», και υπέπεσε στα αμαρτήματα του φόνου και της μοιχείας.

Έτσι και πάντες οι άγιοι, οι οποίοι αμάρτησαν, αμάρτησαν επειδή δεν επεκαλούντο τον Θεό εις βοήθειαν, για να τους φωτίση.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Πνευματικό αλφάβητο: Η. Η ανθρώπινη δόξα.

Η ανθρώπινη δόξα

Η δόξα των ανθρώπων σου στερεί τη δόξα του Θεού. Μη γλυκαίνεσαι με την τιμή του κόσμου τούτου, για να μην πικραθείς ξαφνικά κι αναπάντεχα από την ατίμωση του κόσμου τούτου. Γιατί, σ’ αυτή τη γη, τη δόξα ακολουθεί συνήθως η ατίμωση. Μετά την ευδαιμονία έρχεται η δυστυχία, μετά την ευφροσύνη η θλίψη, μετά τη χαρά ο πόνος, μετά τη ζωή ο θάνατος. Όλα μεταβάλλονται, όλα έρχονται και παρέρχονται, εκτός από τον αιώνιο Θεό και την αιώνια δόξα Του.

Οι Ιουδαίοι τίμησαν και υποδέχθηκαν τον Κύριο σαν βασιλιά, «μετά Βαΐων και κλάδων». Και μετά από λίγο Τον ατίμασαν, Τον χλεύασαν, Τον ράπισαν… Πρώτα γονάτισαν μπροστά Του και Τον προσκύνησαν. Κι έπειτα Τον άρπαξαν και Τον οδήγησαν στον Σταυρό. Τη μια μέρα ζητωκραύγαζαν «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!». Και την άλλη παραληρούσαν «σταυρωθήτω!». Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Κι αυτή είναι η δόξα της γης.

"ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ"

 https://orthodoxostypos.gr

Η ακηδία, η λύπη και η απόγνωση. Η γνώση του είναι. Τι είναι αμαρτία.

Άγιος Σωφρόνιος

Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις  αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας όλο τον κόσμο, να ζήσουμε όλο το βάθος της ιστορίας του κόσμου, και πάνω απ’ όλα του Ανθρώπου. Όλη δηλαδή η ανθρωπότητα είναι αυτό το «Εγώ», και όλη η ιστορία είναι η ζωή μου.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: Ὅ,τι βλέπετε, ὅ,τι ἀκοῦτε, ὅλα νὰ τὰ χρησιμοποιῆτε γιὰ συγκοινωνία γιὰ ἐπάνω...

Πόσο ὄμορφα τὰ ἔχει κάνει ὅλα ὁ Θεός! Βλέπεις κάτι παρδαλά γατάκια! Τί ὄμορφα ἐπανωφοράκια ἔχουν! Νὰ ζηλεύουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὰ ἐπανωφόρια ἀπὸ τὰ ζῶα! Οὔτε βασίλισσα δὲν φόρεσε τέτοιο ἐπανωφόρι!... Ὅπου καὶ νὰ γυρίσης, θὰ δής τὴν σοφία τοῦ Θεοῦ. Παλιά ποὺ ἦταν ὅλα φυσικά, πόσο ὄμορφα ἦταν! Νά, ὁ πετεινός, ὅταν φωνάζη, δὲν εἶναι ὅτι φωνάζει γιὰ τὸν καιρό. Στέκεται στὸ ἕνα πόδι καὶ, μόλις μουδιάζη, φωνάζει: «Κικιρίκου!». Σοῦ λέει, τόσες ὧρες πέρασαν. Ἀλλάζει πόδι, μουδιάζει καὶ αὐτό, πάλι: «Κικιρίκου!». Καὶ βλέπεις, φωνάζει στὶς 12, στὶς 3, στὶς 6 ἡ ὥρα. Εἶναι σταθερό, κάθε τρεῖς ὧρες! Καὶ δὲν ἔχει ρολόι οὔτε μπαταρία, οὔτε κούρδισμα χρειάζεται!...

Το νόημα της γνήσιας τέχνης κατά τον Ιερό Χρυσόστομο και διαχρονικές παραινέσεις του αγίου προς τους νέους κάθε εποχής

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗΣ

      Εντελώς απαραίτητο για εμάς τους ανθρώπους είναι με ζήλο να επιδιώκουμε τα πνευματικά αγαθά και να ζητούμε τον Άρτο τον ουράνιο και λαμβάνοντάς τον, να απαλλασσόμαστε από κάθε βιοτική φροντίδα. Συνεπώς ας μην ασχολούμαστε με τα υλικά αγαθά, αλλά να θεωρούμε τελείως ασήμαντα και την απόκτηση και την απώλειά τους. Όπως ακριβώς βέβαια και ο Ιώβ, ο οποίος ούτε ήταν προσκολλημένος σε αυτά όταν τα είχε, ούτε τα ζητούσε όταν τα έχασε. Καθόσον για τον λόγο αυτόν ονομάζονται «χρήματα», όχι για να τα παραχώσουμε στη γη, αλλά για να τα χρησιμοποιήσουμε όπου είναι ανάγκη. Και όπως ακριβώς ο καθένας από τους τεχνίτες έχει τη δική του τέχνη και γνώση, έτσι και αυτός που έχει πολλά πλούτη δεν γνωρίζει να επεξεργάζεται τον χαλκό, ούτε να κατασκευάζει πλοία, ούτε να υφαίνει, ούτε να κτίζει οικίες, ούτε τίποτε άλλο παρόμοιο με αυτά. Κατά συνέπεια ας μάθει να χρησιμοποιεί τον πλούτο εκεί όπου είναι ανάγκη και να ελεεί τους πτωχούς και θα γνωρίσει τότε τέχνη πολύ ανώτερη από όλες αυτές που προαναφέρθηκαν.

Η πραγματική συμπόνια έχει εκλείψει .....

Σαν ορφανέψει, σαν αδειάσει η αγκαλιά ενός ανθρώπου θαρρείς κι ο κόσμος θέλει
το πένθος να τον καταπιεί....
Δηλαδή εννοούν ότι:
Τιμάς τον κεκοιμημένο όσο παραιτήσε από την ζωή και όχι όσο κρατιέσαι
από την Όντως Ζωή (Χριστό)....
Εάν τολμήσει αυτός ο άνθρωπος να πάει σε κάποια ακολουθία της Εκκλησίας
τα βλέμματα είναι σαν ξυράφια....
‘’Τι κάνει αυτή εδώ τώρα; δεν πενθεί χήρα γυναίκα;’’είναι οι λογισμοί ‘’εν ταις καρδίαις αυτών’’.....
Εννοείται για αυτούς απαγορεύεται να πάει εκείνος που πενθεί σε μυστήρια Γάμου, Βάπτισης είναι λένε...... ‘’κοινωνικά’’ μυστήρια.....Βλέπεις! θεολογούν κιόλας οι ευλογημένοι αφού μας λένε ότι υπάρχουν μυστήρια κοινωνικά και μη κοινωνικά.....
Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου.....

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: Εἰς συναγωγήν ἐμβὰς… ἐξῆλθεν τῆς Ἀληθείας

Μέ μεγάλη, πλήν ὅμως δυσάρεστη, ἔκπληξη διαβάσαμε στό διαδίκτυο τήν ἐκτενέστατη ἐπιτιμητική ἐπιστολή τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης πρός τόν Ἀρχιμ. π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, ὑπεύθυνο τοῦ Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί τῶν Παραθρησκειῶν τῆς Ἱ.Μ.Κυθήρων, ἀφορμή τῆς ὁποίας στάθηκε ἡ ἄσκηση δικαίου ἐλέγχου γιά τήν κατασκανδαλίζουσα τήν Ἐκκλησία πράξη τοῦ πρώτου στίς 15/06/2025, ὁπότε καί εἰσήλθε στήν ἀνακαινισμένη ἑβραϊκή συναγωγή «Ἐτς Χαγίμ» στή Λάρισα γιά νά συμμετάσχει μετά χαιρετισμῶν καί εὐχῶν στήν τελετή τῶν ἐγκαινίων τοῦ «Δέντρου τῆς Ζωῆς», ὅπως μεταφράζεται καί αὐτοπροσαγορεύεται ἡ ἐν λόγω συναγωγή.