Παρατηρώντας τα δύο αυτά γεφύρια της Άρτας, ασυναίσθητα στο μυαλό μας γίνεται η σύγκριση:
Από την μία μεριά, το παλιό και ξακουστό γεφύρι του 17ου αιώνα, περίτεχνο και πανέμορφο, κτισμένο με τα φτωχά μέσα εκείνης της εποχής, γεφυρώνει τις δυο όχθες του ποταμού Αράχθου και ταιριάζει, "δένει" αρμονικά με το περιβάλλον, καθώς είναι κατασκευασμένο με υλικά της περιοχής, αποτελεί και φαίνεται μέρος του φυσικού του χώρου.
Από την μία μεριά, το παλιό και ξακουστό γεφύρι του 17ου αιώνα, περίτεχνο και πανέμορφο, κτισμένο με τα φτωχά μέσα εκείνης της εποχής, γεφυρώνει τις δυο όχθες του ποταμού Αράχθου και ταιριάζει, "δένει" αρμονικά με το περιβάλλον, καθώς είναι κατασκευασμένο με υλικά της περιοχής, αποτελεί και φαίνεται μέρος του φυσικού του χώρου.
Από την άλλη, το σύγχρονο γεφύρι, υψώνεται ψυχρό και άκομψο, αταίριαστο, όχι φιλικό με το περιβάλλον.
Οι μοντέρνες κατασκευές, σίγουρα θα πρέπει να σέβονται τον χώρο, αλλά και να συνδυάζουν την σύγχρονη τεχνολογία με την παράδοση του τόπου, κάτι που παρατηρείται ευρέως στο εξωτερικό. Δυστυχώς η άκαρπη ξενομανία και ο μιμητισμός, περιλαμβάνει συνήθως επιβλαβείς συνήθειες και όχι τις υγιείς.