ΙΧΘΥΣ: Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2025

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ: Τό μικρό ορφανό

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

Εἶναι ἡμέρα Ἀναστάσεως οἱ καμπάνες κτυποῦν οἱ γέροντες στέκουν στίς βεράντες 

κι' ἄλλοι εἶναι στά κατώφλια.

Οἱ νέοι καί τά παιδιά βγαίνουν στολισμένοι ἔξω νά συναντηθοῦν

στήν ἐκκλησία τοῦ Κοιμητηρίου.

 

Τήν μυστική εὐωδία αὐτῆς τῆς ἁγίας Ἑορτῆς αἰσθάνονται

ἀπό τό θυμίαμα, ἀπό τά χόρτα καί τά λουλούδια.

Τά λιβάδια εἶναι ντυμένα μ' ἕνα ὡραῖο φόρεμα 

καί ὅλα φαίνονται τώρα πιό καινούργια στήν γῆ.

 

Κοντά στό Ἅγιο Βῆμα τῆς ξύλινης ἐκκλησίας ἕνα παιδί

προσφέρει λαμπάδες καί λάδι.

Φιλεῖ τόν ἅγιο Σταυρό μπροστά στό φρέσκο μνῆμα 

καί γονατίζει κλαίγοντας μέ ἀναστεναγμό.

 

Ὅταν κτυπᾶνε οἱ καμπάνες μέ τόν πανηγυρικό τόνο

κοντά ἐκεῖ στόν σταυρό κλαίει τ’ ὀρφανό μέ πόνο.

Βυθισμένο μέσα στό κλάμμα στόν βαρύ τόν στεναγμό 

ἀπ' τόν ἦχο τῆς καμπάνας ἄκουσε μιά γλυκειά φωνή:

 

Μή κλαῖς, παιδί μου, σήμερα καί μή στενοχωριέσαι.

Διότι, νά, εἶμαι κοντά σου, Χριστός ἀνέστη.

Ἦταν τῆς μητέρας του ἡ φωνή βγαλμένη ἀπό τόν τάφο

πού τοῦ ἔδιωξε τήν λύπη ἀπό τό ραγισμένο του στῆθος.

 

Σηκώθηκε ἀμέσως τ' ὀρφανό καί ἐκστατικά κοιτοῦσε,

ζητοῦσε κάποιον νά ἰδῆ, αὐτόν πού τοῦ μιλοῦσε.

Τότε ἀπ' τό Βῆμα τό Ἱερό στόν καπνισμένο τοῖχο

εἶδε ἀναστάντα τόν Χριστό γλυκά νά τοῦ χαμογελᾶ.

 

Φωτίσθηκε ἡ καρδούλα του ἠρέμησε ἡ μορφή του

καί φεύγοντας ὁ πόνος του σκεπτόταν μέ τόν νοῦ του.

Ἐάν τόν Κύριο ἐδῶ βλέπω ἀναστημένον

τότε καί ἡ μητέρα μου ἀναστήθηκε μ' Αὐτόν.

 

Λέγοντας ἔτσι μέ τόν νοῦ προσκύνησε ταπεινά

 καί φιλώντας τό μνῆμα ἐγύρισε στό σπίτι!

Στήν ἐπίγεια κατοικία μένει μόνο του στήν μοναξιά

 γιατί ὁ καϋμένος ὁ πατέρας του πέθανε στόν πόλεμο.

 

Κοιμόταν συχνά μαζί τους στό μνῆμα καί τήν ἡμέρα ἔτρεχε

στό ἔρημο τό σπίτι ὅπου πάντοτε ὠδυρόταν.

Τώρα τῆς Ἀναστάσεως, ὅταν γύρισε στό σπίτι

ἄρχισε νά κλαίη τ' ὀρφανό μέ δυνατούς στεναγμούς.

 

Ἀλλά ἡ καμπάνα ἀκούσθηκε στό κοιμητήρι νά κτυπᾶ

 καί πάλι τῆς μητέρας ἡ φωνή ἀκούσθηκε νά τοῦ λέγη:

Μή κλαῖς, παιδί μου, σήμερα καί μή στενοχωριέσαι

διότι, νά, εἶμαι κοντά σου Χριστός ἀνέστη.

 

Ἀπό τότε τό ὀρφανό μας ἔπαυσε τους στεναγμούς

 κι ὅταν κτυποῦσε ἡ καμπάνα παρηγοριόταν ἀπ' αὐτήν!

Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ