«Ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενιές».
(Λουκ. α΄48)
Ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ ὑπερφυὲς ἐγκώμιο καὶ ἡ ὑπερένδοξη δόξα τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀλλὰ καὶ συμπράττοντας καὶ συμπάσχοντας στὴν ὑψοποιὸ κένωση τοῦ Υἱοῦ της συνδοξαζόταν καὶ συνανυψώνονταν καὶ ἡ Ἴδια. Παρομοίως καὶ μετὰ τὴν ἄνοδο στοὺς οὐρανοὺς τοῦ Υἱοῦ της συνέχιζε νὰ δοξάζεται καὶ νὰ ἀνυψώνεται μὲ τὴν πολυειδὴ ἄσκησή της, τὶς ὑπὲρ ὅλου τοῦ κόσμου εὐχὲς καὶ φροντίδες της, γενομένη στήριγμα καὶ παρηγοριὰ ὅλων καὶ μάλιστα τῶν θεοκηρύκων ἀποστόλων. Γι΄ αὐτὸ καὶ ὁ θάνατός της εἶναι ζωηφόρος καὶ ἡ μνήμη της χαρμόσυνη ἑορτὴ καὶ παγκόσμια πανήγυρις.
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ