Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Αγίους Αποστόλους. Απόστολοι ονομάσθηκαν οι εκλεγμένοι, οι καλεσμένοι και αργότερα οι απεσταλμένοι από τον Κύριο μαθητές Του, να συνεχίσουν το σωστικό Του έργο, μετά την εις τους Ουρανούς Ανάληψή Του. Επίσης, σύμφωνα με την χαρακτηριστική Του προτροπή έγιναν οι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του «έως εσχάτου της γης» (Πράξ. α΄, 8). Το Άγιο Πνεύμα κατά την Αγία ημέρα της Πεντηκοστής μεταμόρφωσε τους άσημους, δειλούς και αγράμματους ψαράδες, σε σοφούς άνδρες, σε πανίσχυρες προσωπικότητες, σε ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την οικουμένη. Η συγκλονιστική εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου και η επέλευση της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος έδωσαν σε αυτούς αφάνταστη ορμή. Διασκορπίστηκαν σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο μήνυμα της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Οι πυρωμένες από θείο ζήλο καρδιές τους και το φλογερό τους κήρυγμα έκαναν τις καρδιές των ανθρώπων να δονούνται από λαχτάρα για λύτρωση. Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από αυτούς τους άοκνους και θείους εργάτες σε κάθε μέρος της οικουμένης και αύξανε θεαματικά.
Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν με το άκουσμα της ευαγγελικής αλήθειας. Οι δεισιδαίμονες τυραννικές αντιλήψεις παραμερίζονταν μπροστά στην πνευματική ελευθερία του χριστιανικού μηνύματος. Οι ασήμαντοι αυτοί αλιείς της Γαλιλαίας έστρεψαν την ιστορία του κόσμου στον δρόμο της ανθρωπιάς, του πολιτισμού και της προόδου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι άνθρωποι της παλαιάς εποχής, οι οποίοι δεν είχαν μεγαλύτερη αξία από εκείνη των ζώων και των πραγμάτων, αναδείχτηκαν, χάρη στο κήρυγμα εκείνων, για πρώτη φορά σε ανθρώπινες αξίες και ακόμα περισσότερο, σε ζωντανές εικόνες του Θεού! Μια νέα πρωτόγνωρη παγκόσμια αδελφότητα γεννήθηκε στον κόσμο, η Εκκλησία του Χριστού, ως μια νέα πραγματικότητα αγάπης και συναδελφώσεως των ανθρώπων και των λαών μέσα στον απάνθρωπο κόσμο της αμαρτίας και του κακού, ως μέσον σωτηρίας και απολυτρώσεως από την δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του, με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.
Ένας από τους δώδεκα Αποστόλους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ήταν και ο Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος. Ανήκει στον κύκλο των δώδεκα. Σε αυτόν ανήκαν δώδεκα ιεροί άνδρες που τους διάλεξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, για να είναι οι μόνιμοι ακόλουθοι και συνεργάτες Του, και τους ονόμασε «…Αποστόλους…» (Λουκ. στ΄, 13). Οι δώδεκα αυτοί μαθητές εγκατέλειψαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Διδάσκαλό τους. Ζούσαν μαζί Του σαν μία πνευματική οικογένεια μέχρι τη στιγμή της σύλληψής Του. Άκουσαν τη διδασκαλία Του, είδαν τα θαυμαστά έργα και την Ανάστασή Του.
Ο Απόστολος Ιούδας υπήρξε αυτόπτης και μύστης του Θείου Λόγου. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ονομάζεται «Λεββαίος ο επικληθείς Θαδδαίος», που σημαίνει θαρραλέος (Ματθ. ι΄, 3). Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο ονομάζεται «Θαδδαίος». Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, όπως και στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ως «Ιούδας Ιακώβου», δηλαδή Ιούδας ο γιος του Ιακώβου. Πολλοί που μεταφράζουν το «Ιούδας Ιακώβου», προκρίνουν το «Ιούδας, γιος του Ιακώβου» και όχι «αδελφός του Ιακώβου». Υπονοείται δηλαδή η ιδιότητα του γιου, επειδή όπου εννοείται ο αδελφός γράφεται και η λέξη «αδελφός» στο χειρόγραφο. Επιπλέον η συνήθης χρήση της εν λόγω γενικής “Ιακώβου”, στην εβραϊκή γλώσσα, δηλώνει τον πατέρα του προσώπου, προς διάκριση από τους ομώνυμούς του. Βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος υπήρξε μαθητής του Χριστού, τον οποίο και πρόδωσε. Επίσης άλλος είναι ο Ιούδας, γιος του Ιωσήφ, που συνέγραψε την γνωστή ομώνυμη Καθολική Επιστολή του «ΙΟΥΔΑ» της Καινής Διαθήκης, ο οποίος δεν υπήρξε Απόστολος εκ των δώδεκα. Στα Ευαγγέλια δεν υπάρχουν αναφορές που να επιβεβαιώνουν την παρουσία αδελφών του Κυρίου μεταξύ των μαθητών Του. Υπάρχει όμως μαρτυρία που εμφανίζει τους αδελφούς Του να δυσπιστούν στο Πρόσωπό Του. Οι αδελφοί του Κυρίου εμφανίζονται για πρώτη φορά να αποδέχονται το Πρόσωπό Του στις Πράξεις των Αποστόλων. Η μεταστροφή των αδελφών του Κυρίου συντελέστηκε στο διάστημα των σαράντα ημερών που μεσολάβησαν μεταξύ της Ανάστασης και της Ανάληψής Του. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν συνάγεται από τις αναφορές των Ευαγγελίων, ότι κάποιος αδελφός του Κυρίου υπήρξε και Απόστολός Του.
Ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος ήταν εβραίος στην καταγωγή και πατρίδα είχε την Έδεσσα της Μεσοποταμίας Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο αναφέρεται η ερώτηση που θέτει ο Ιούδας ο Θαδδαίος προς τον Χριστό, την ώρα του Μυστικού Δείπνου, όταν τους προλέγει για τα μελλούμενα και ότι θα στείλει τον Παράκλητο: «Κύριε, πώς συμβαίνει ότι θα φανερώσεις τον εαυτό σου σε εμάς κι όχι στον κόσμο»; Και ο Χριστός απαντάει: «Εάν κάποιος με αγαπά, θα τηρήσει τον λόγο μου και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και θα έρθουμε σε αυτόν να κατοικήσουμε μονίμως, μεταβάλλοντας την καρδιά του σε έμψυχο και ζωντανό ναό μας – και μονήν παρ΄ αυτώ ποιήσομεν» (Ιωάν. ιδ’, 22-23).
Ο Ιούδας ο Θαδδαίος ήταν άριστα γυμνασμένος και κατηρτισμένος στις Θείες Γραφές. Κατά τις ημέρες που κήρυττε στην Ιουδαία ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ανέβηκε ο Απόστολος στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει στο Ναό του Σολομώντος. Άκουσε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον πλησίασε και υπερθαύμασε την αγγελική ζωή που ζούσε και το θαυμαστό κήρυγμά του που άγγιξε την ψυχή του. Έτσι βαπτίστηκε απ΄ αυτόν και έγινε μαθητής του. Αργότερα βλέποντας τον Ιησού Χριστό, τα άπειρα θαύματα που επιτελούσε και την διδασκαλία Του, προσκολλήθηκε στον Χριστό και έγινε ένας από τους 12 μαθητές Του και αργότερα Απόστολος. Έζησε κοντά στον Χριστό στα τρία χρόνια της δημόσιας ζωής Του και τον ακολούθησε μέχρι το σωτήριο πάθος Του. Κατά την ημέρα της Πεντηκοστής βρισκόταν και αυτός στο Υπερώο όπου όλοι έλαβαν τις χάρες του Αγίου Πνεύματος.
Η ζωή του Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου κοντά στο Χριστό ήταν παρόμοια με των άλλων Αποστόλων Μετά την Ανάληψη του Ιησού και την Πεντηκοστή, αφού εργάστηκε για λίγο στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, κήρυξε το Ευαγγέλιο της σωτηρίας αρχικά στη Μεσοποταμία, στη συνέχεια στην Παρθία, την Αρμενία και τέλος στη Συρία και κυρίως στην Έδεσσα, την πατρίδα του. Έφθασε το κήρυγμά του έως τη Βυρηττό και τη Φοινίκη. Επειδή αυτοί που λάτρευαν τα είδωλα και τους ψεύτικους θεούς δεν μπορούσαν να γιατρευτούν από τις ανίατες ασθένειες κατέφευγαν στον Άγιο αυτόν Απόστολο, ο οποίος τους θεράπευε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Η θεραπεία του σώματος τους οδηγούσε στη θεραπεία της ψυχής, καθώς πολλοί ειδωλολάτρες καταλάβαιναν ποιος είναι ο Αληθινός Θεός και βαπτίζονταν Χριστιανοί.
Αμέτρητα είναι τα θαύματα του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου κατά την επίγεια βιοτή του. Χαρακτηριστικό παραμένει το θαύμα της ιάσεως του ηγεμόνα της Συρίας Αύγαρου, ο οποίος ασθένησε βαριά από λέπρα και θεραπεύθηκε πλήρως από την λέπρα που απέμεινε στο μέτωπό του, από τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο. Ο ηγεμόνας αναγνωρίζοντας την πίστη που δίδασκε ο Απόστολος στον Ιησού Χριστό, σαν αληθινός ηγέτης που ενδιαφέρεται για το καλό του λαού του, οδήγησε μεγάλο πλήθος εκ του λαού να βαπτιστεί στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ο ίδιος δε ο τοπάρχης Αύγαρος βαπτίστηκε από τον Απόστολο.
Ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος δίδαξε σε πολλές πόλεις, φώτισε πολλούς λαούς, «έλαμψε τους εν σκότει την σωτήριον χάριν», βάπτισε πολλούς ειδωλολάτρες που προσέρχονταν στην νέα Πίστη και οικοδόμησε πολλές Εκκλησίες στα μέρη που περνούσε. Αφού περάτωσε το θείο έργο του ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος, συνελήφθηκε στην πόλη Αραράτ από τους απίστους, οι οποίοι τον κρέμασαν και τον σκότωσαν τοξεύοντάς τον με 19 βέλη. Έτσι παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού. Ήταν τότε η 21η Αυγούστου όταν ο θείος Απόστολος στέφτηκε και με το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος υπήρξε ένας αστέρας πολύφωτος που καταφώτισε τα πληρώματα της γης.
Αυτός λοιπόν ήταν ο Ιούδας ο Θαδδαίος, που ως Απόστολος του Χριστού και μυσταγωγός και ως κάρβουνο που έχει πυρωθεί από την λαμπρότητά του κατάφλεξε κάθε πλάνη. Τους σκοτισμένους φώτισε και έσπειρε τον σπόρο της ευσεβείας σε όλη την οικουμένη. Απέδωσε πολύ καρπό, οδήγησε πολλούς στην αληθινή πίστη και τους έπεισε να χλευάζουν τα είδωλα των Ελλήνων. Ο Άγιος έχει μείνει στη συνείδηση των πιστών ότι γιατρεύει τις ανίατες ασθένειες και λύνει δύσκολες υποθέσεις, στις οποίες δεν υπάρχει καμιά ελπίδα επίλυσης και ότι σπεύδει ταχέως. Γι΄ αυτό θεωρείται ως ο Άγιος των απελπισμένων και ως ο προστάτης του ακατόρθωτου.
Στον Απόστολο Ιούδα τον Θαδδαίο αποδίδεται τα τελευταία χρόνια και μια «προσευχή», που προέρχεται από τον παπισμό. Πρόκειται περί πλάνης. Τα λόγια της προσευχής, καθώς και η μορφή της προσευχής, δεν έχει καμία σχέση με τις προσευχές που γνωρίζουμε, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Η «προσευχή» στον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο, λέγεται ότι εγγυάται γρήγορα αποτελέσματα ό,τι και να ζητήσει κάποιος. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, διότι οι προσευχές δεν εκβιάζουν το θέλημα του Θεού, ώστε να ενεργήσει οπωσδήποτε σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο.
Ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος εορτάζεται και στις 19 Ιουνίου, που μάλλον πρόκειται για την ανακομιδή των αγίων λειψάνων του ή την Σύναξή του για την επιτέλεση κάποιου θαυμαστού γεγονότος.
Ταις πρεσβείαις του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.