«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ
ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Στίς 28 Μαίου 1999 ήλθε στό γραφείο τῆς Ιεραποστολής μας στό Κολουέζι ένας Χριστιανός μας, ονόματι Ιωάννης Ντούμ. Μάς είπε τό τραγικό περιστατικό τοῦ δεκατριάχρονου παιδιού του, Δημητρίου, τό όποίον έχει στό νοσοκομείο άρρωστο. Μάς παρεκάλεσε:
Πάτερ, δός μου χρήματα ν' άγοράσω αίμα γιά τό παιδί μου. Τό έχω στό νοσοκομείο Τζεκαμίν επί 13 ημέρες τώρα. Τοῦ βάλαμε έννέα φορές αίμα καί τό αίμα του γίνεται νερό. Οί γιατροί είναι άπελπισμένοι γιά τήν υγεία του.
Τοῦ έδωσε χρήματα ὁ Προϊστάμενος τῆς Ιεραποστολής κι άκόμη τοῦ είπε τά έξής:
Ὅπως Βλέπεις κ. Γιάννη ἡ κατάστασι τοῦ παιδιοῦ σου ξεφεύγει ἀπό τίς άνθρώπινες δυνατότητες γιά θεραπεία του. Θά κάνουμε μιά συμφωνία. Θά άφήσουμε τό παιδί σου στά χέρια του Θεοῦ καί θά πούμε: «Ἄν ὁ Θεός τό αγάπησε καί θέλει νά τό πάρει, άς τό πάρει. Όλοι ἐμεῖς κι όλα τά παιδιά τοῦ κόσμου είμαστε δικοί Του. Άν θέλει νά μας τό χαρίσει θά κάνουμε προσευχή καί έλπίζουμε νά μάς τό χαρίσει.
Είμαστε σύμφωνοι;
Σύμφωνοι, πάτερ.
Τό απόγευμα, λοιπόν, θά έλθω μ' έναν ίερέα στό νοσοκομείο. Θά τό κοινωνήσουμε, θά κάνουμε προσευχή στούς Αγίους μας, θά τό σταυρώσουμε μέ τά Ἅγια Λείψανα καί θά τό αφήσουμε στό έλεος καί τήν άγάπη τοῦ φιλανθρώπου Θεού μας.»
Μετά τόν Εσπερινό, μέ τό αύτοκίνητο ξεκίνησαν οί ιερείς μας γιά τό νοσοκομείο. "Εκαναν μέ άκράδαντη πίστη τό καθήκον τους καί τό άποτέλεσμα τό άφησαν στά χέρια τοῦ Θεοῦ.
Τίς πρωϊνές ώρες πέρασαν δύο γιατροί νά κάνουν τήν καθιερωμένη έπίσκεψι τών άσθενών τους. Εξέτασαν τόν Δημήτριο καί έξεπλάγησαν διότι ὁ αιματοκρίτης τού παιδιού είχε άνέβει φυσιολογικά, τό αίμα του παρέμενε άναλλοίωτο καί γενικά ἡ κατάστασις τῆς υγείας του ήταν άριστη. Ρώτησαν τήν μητέρα τοῦ παιδιού:
Τί γίνεται κυρία μου μέ τό παιδί σας; Δέν βλέπουμε τά συμπτώματα τής άσθενείας του πού είχε έπί τόσες ημέρες.
Κι έγώ δέν ξέρω πώς είναι τό παιδί μου. Νά, οί παπάδες μας χθές είχαν έλθει έδώ καί προσευχήθηκαν. Τίποτε άλλο δέν ξέρω νά σάς πώ.
Τήν ίδια ημέρα ειδοποιήθηκε ὁ πατέρας τοῦ παιδιού, πήρε τό εξιτήριο καί μέ τό παιδί άπό τό χέρι ξεκίνησαν χαρούμενοι γιά τό σπίτι τους. Τήν άλλη μέρα τήν Κυριακή τό θαύμα γνωστοποιήθηκε άπό τούς γιατρούς τοῦ νοσοκομείου καί άπό τούς Χριστιανούς μας σέ πολύ κόσμο.
Κάποιος νοσοκόμος τού νοσοκομείου πού μέ συνάντησε μετά άπό λίγες ημέρες, μού είπε:
Πώς οί παπάδες σας κάνουν θαύματα; Μέ ποιά δύναμί;
Τοῦ απήντησα σχετικά κι έδειξε ενδιαφέρον νά γνωρίσει περισσότερα γιά την έκκλησία μας.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου