«Ἡ φωνή της δὲν ἀκουγόταν καὶ ὅμως ὁ Θεὸς δέχθηκε τὴν προσευχή της».
(Α΄ Βασ. α΄13,19)
Εἶναι δυνατὸν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν κραυγάζουν στὴν προσευχή τους νὰ εἰσακούονται. Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ βαδίζουν στὸ δρόμο καί, ὅταν συσκέπτονται μὲ φίλους καὶ ὅταν κάνουν ὁ,τιδήποτε μποροῦν νὰ προσεύχονται νοερὰ μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ νὰ ἐπικαλοῦνται τὸ Θεὸ μὲ δυνατὴ κραυγή, ἐννοῶ τὴν ἐσωτερικὴ καὶ καρδιακή, χωρὶς νὰ τὴ φανερώνουν σὲ κανένα ἀπὸ τοὺς παρόντες. Ἔτσι ἀκριβῶς ἔκανε ἡ Ἄννα, ἡ μητέρα τοῦ προφήτη Σαμουήλ. «Ἡ φωνή της δὲν ἀκουγόταν», λέει ἡ Γραφή, «καὶ ὅμως ὁ Θεὸς δέχθηκε τὴν προσευχή της». Τόσο θερμή, ἦταν ἡ σιωπηλὴ κραυγὴ ποὺ ἔβγαινε ἀπὸ τὴν καρδιά της.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου