Στην Ιεραποστολή χρειάζεται, κυρίως, προσευχή «Συζητοῦσαν κάποτε οἱ γυναῖκες δύο Ιεροκηρύκων, ἐνῶ ταυτόχρονα ἔρραβαν. Ἔλεγαν διάφορα.
Ἡ μία στενοχωριόταν, γιατί παρόλες τίς μελέτες του ἀνδρός της, τίς πολλές ώρες τίς ὁποῖες δαπανούσε προετοιμάζοντας τίς ὁμιλίες του, τά ἀποτέλεσμα ήταν τόσο φτωχά καί τό ἐκκλησίασμά τους ὁλοένα ἀραίωνε.
Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, εἴμασθε εὐχαριστημένοι, εἶπε ἡ δεύτερη. Ὁ ἄντρας μου δαπανάει αρκετό χρόνο στην προσευχή, κι ὁ Κύριος μᾶς χαρίζει πλούσιες τίς εὐλογίες Του.
Ἐκείνη
τή στιγμή τά μάτια τους στράφηκαν στο ράψιμό τους. Κι οἱ δύο μπάλωναν
τά παντελόνια τῶν συζύγων τους. Ἡ πρώτη μπάλωνε το πίσω μέρος, στον τόπο τοῦ καθίσματος. Η δεύτερη μπάλωνε τα γόνατα.
Ἀλληλοκυττάχθηκαν. Στα χέρια τους κρατοῦσαν το μυστικό καί τήν ἀπάντησι»
Βιβλιογραφία Αρχιμανδρίτης Ιωάννης ΚΩΣΤΩΦ.
Η εφαπτομένη του Θεού.