Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Δημοσιεύθηκε στόν Τύπο ἡ εἴδηση ὅτι ὑπέβαλε τήν παραίτησή του ὁ Γενικός Διευθυντής τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, κ. Ροῦσος Κούνδουρος. Ὁ κ. Κούνδουρος μέ τήν ἐπιστολή παραίτησής του ἀποκαλύπτει τήν ὕπαρξη μυστικῆς διπλωματίας στά ἑλληνοτουρκικά ζητήματα, κάτι τό ὁποῖο δημιουργεῖ ἰδιαίτερη ἀνησυχία γιά τήν κατεύθυνση τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ὁ κ. Κούνδουρος μέ τήν ἐπιστολή πού ἀπέστειλε ἐξέφρασε ἔντονες διαφωνίες μέ τόν τρόπο πού χειρίζεται ἡ κυβέρνηση τά ἐθνικά ζητήματα, κατηγορώντας την γιά παρασκηνιακές συμφωνίες, οἱ ὁποῖες ὑπονομεύουν τά ἐθνικά συμφέροντα.
Ἐπιβεβαίωση τῶν ἀνησυχιῶν τοῦ κ. Κούνδουρου ἀποτελοῦν καί οἱ δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Γεωργίου Γεραπετρίτη, ὁ ὁποῖος σέ συνέντευξή του στόν ραδιοφωνικό σταθμό Real FM καί ἀναφερόμενος στά θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί μάλιστα στά ἑλληντουρκικά εἶπε ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς δρόμοι:
«Ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ διαλόγου. Συζητοῦμε μέ τήν Τουρκία καί μποροῦμε, μολονότι ἐκφράζονται οἱ διαφωνίες μας καί ἐκφράζονται μέ ἕνα τρόπο ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνοικτός καί ἐν πολλοῖς εἰλικρινής, παρά ταῦτα, νά μποροῦμε νά συνεργαζόμαστε, γιά νά προλαμβάνουμε κρίσεις καί νά κτίζουμε τουλάχιστον σέ αὐτά, τά ὁποῖα μᾶς ἑνώνουν. Εἶναι σημαντικό σέ ἕνα ἀσταθές γεωπολιτικό περιβάλλον νά μποροῦμε νά συζητοῦμε καί νά διαμορφώνουμε μία γειτονιά ἠρεμίας καί εἰρήνης». Ὁ δεύτερος δρόμος, σύμφωνα μέ τόν ὑπουργό, εἶναι αὐτός τῆς ἀδράνειας, «ὁ ὁποῖος μᾶς λέει ὅτι δέν συζητοῦμε, δέν προάγουμε διάλογο. Καί στήν περίπτωση αὐτή τό μόνο πού κάνουμε εἶναι νά ἀναμένουμε τήν ἑπόμενη ἔνταση καί κρίση, ἡ ὁποία νομοτελειακά θά ἔλθει». Καί ὁ τρίτος δρόμος σημείωσε ὁ κ. Γεροπετρίτης εἶναι «ὁ πόλεμος». «Μεταξύ αὐτῶν τῶν τριῶν δρόμων» τόνισε ὁ ὑπουργός «ἡ δική μας ἐπιλογή εἶναι ἡ ἐπιλογή τοῦ διαλόγου. Μία ἐπιλογή, ἡ ὁποία ἔρχεται μέ σύνεση καί μέ σωφροσύνη, χωρίς νά εἶμαστε αἰθεροβάμονες ἤ νά ἀκροβατοῦμε».
Μέ τίς δηλώσεις τοῦ κ. Γεροπετρίτη γίνεται σαφές πῶς ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη κατανοεῖ καί ὑπερασπίζεται τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς Χώρας, τά ὁποῖα καλεῖται νά διασφαλίση σέ μία ἀπό τίς πιό κρίσμιμες περιόδους τῆς νεο-ελληνικῆς ἱστορίας, ὅπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε ὁ κ. Κοττάκης σέ δημοσίευμά του στήν Ἑστία, ἐπαναφέροντας δηλαδή τό ἐκβιαστικό καί ἐπιζήμιο γιά τά ἐθνικά συμφέροντα δίλημμα, παραχωρήσεις ἤ πόλεμος. Τό δίλημμα εἶναι ἐκβιαστικό καί ἐπιζήμιο, διότι ἀκριβῶς, ὅταν κάποιος κάνει διάλογο χωρίς ὁ ἴδιος νά ἔχη καμία ἀπαίτηση, τότε τά ὅσα τίθενται ὑπό διαπραγμάτευση εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου δικά του δικαιώματα καί ἄρα, γιά νά καταλήξη κάπου ἡ διαπραγμάτευση, θά πρέπη νά κάνη παραχωρήσεις μόνον ἀπό τήν δική του πλευρά, ἔτσι ἡ μόνη παραχώρηση ποὺ μπορεῖ νὰ κάνη θὰ εἶναι πάνω στήν ἐθνικὴ του κυριαρχία. Μέ λίγα λόγια πρόκειται γιά ἕνα ἐκβιαστικό δίλημμα τῆς κυβέρνησης πρός τόν ἑλληνικό λαό, γιά νά ἀποδεχθῆ τήν παραχώρηση κυριαρχικῶν δικαιωμάτων, ὥστε νά ἀποφύγη μία κρίση ἤ καί ἕνα πόλεμο μέ τήν Τουρκία.
Ἀπό τίς δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν γίνεται κατανοητό τό πνεῦμα τῆς ὑποτέλειας πού διακατέχει τήν ἑλληνική κυβέρνηση. Ἐπιβεβαιώνεται ὅτι ἡ ὑποτέλεια αὐτῶν πού κυβερνοῦν τήν Χώρα δέν ἔχει πολιτικό χρῶμα καί μάλιστα ὅτι, ὅταν μιλᾶμε γιά λάθη καί ἀνικανότητα τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων σέ σχέση μέ τήν ὑποχωρητικότητα καί τήν ἐνδοτικότητα στά ἐθνικά θέματα, τά λάθη καί ἡ ἀνικανότητα ἀποτελοῦν ὄχι μόνον ψέμα ἀλλά τό μέσο, γιά νά ὑποκρύπτεται ἡ ὑποτέλεια. Ἀλλοίμονο, ἐάν θεωροῦμε τήν ἐπιβολή τῶν μνημονίων ἤ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διαχειρίσθηκε τό δημοψήφισμα τοῦ 2015 ἡ κυβέρνηση Τσίπρα ὡς λάθη καί ἀνικανότητα, πρόκειται γιά τήν ἐπιβεβαίωση τῆς ὑποτέλειας τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων στούς πάτρωνές τους.
Καί ἐνῶ ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κάνει λόγο γιά προάσπιση τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων μέσῳ τοῦ διαλόγου καί τῆς σωφροσύνης, ὁ πρωθυπουργός τῆς Χώρας ὁμολογεῖ δημόσια στήν Σύνοδο Κορυφῆς τοῦ Ο.Η.Ε., τόν περασμένο Σεπτέμβριο, τήν ἐθνομηδενιστική πολιτική πού ἐνστερνίζεται, κάνοντας λόγο γιά τήν παγκόσμια διακυβέρνηση, λέγοντας ὅτι ἀποτελεῖ ἐγγύηση «γιά τήν βιώσιμη ἀνάπτυξη, τήν εἰρήνη καί τήν ἀσφάλεια, τήν ἀντιμετώπιση τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, τήν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στήν παγκόσμια διακυβέρνηση, μία ἐμπιστοσύνη πού ἔχει βρεθεῖ στό ἐπίκεντρο. Γιά τό δικό μας καλό καί γιά τό καλό τῶν μελλοντικῶν γενεῶν».
Ὅταν ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν δηλώνει ὅτι θά ἀκολουθήση τήν ὁδό τοῦ διαλόγου, τῆς ἠρεμίας καί τῆς εἰρήνης, ὁ πρωθυπουργός ὁμολογεῖ ὅτι ἐργάζεται γιά τήν προώθηση μίας παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ἔτσι, τίθεται τό ἐρώτημα, μήπως ἡ κυβέρνηση βρίσκεται σέ διατεταγμένη ἀμερικανική ὑπηρεσία, γιά νά μᾶς ὑπαγάγη ὡς δορυφόρο στήν περιφερειακή δύναμη, πού ὀνομάζεται Τουρκία καί νέο-ὀθωμανισμός; Μήπως ἡ πολιτική τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν θέληση τοῦ ἰδίου καί τῆς οἰκογένειάς του, σκοπό ἔχει νά ἀπολέση ἡ Ἑλλάδα τήν ἐθνική της κυριαρχία καί ἀνεξαρτησία; Μήπως ἡ Κύπρος καί τό Αἰγαῖο βρίσκονται σέ κρίσιμο σημεῖο, κινδυνεύουν καί ἔχουν γίνει διαπραγματεύσιμα τῆς κυβέρνησης;
Ὁ πρώην πρωθυπουργός Γιῶργος Παπανδρέου τήν ἐποχή τῶν μνημονίων ἐξαπάτησε τόν ἑλληνικό λαό, λέγοντας χρήματα ὑπάρχουν, ἐνῶ γνώριζε πολύ καλά ποία ἦταν ἡ πραγματικότητα, μᾶς ὁδήγησε συνειδητά στό ΔΝΤ, γιά νά μᾶς δέσουν χεροπόδαρα οἰκονομικά τά παγκόσμια ὑπερεθνικά κέντρα ἐξουσίας, ὥστε νά παραλύση ἡ ὁποιαδήποτε ἀντίσταση καί ἀντίδραση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στά ἐθνικά θέματα. Μήπως στήν παροῦσα χρονική στιγμή καλεῖται ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη νά ὁλοκληρώση τό διατεταγμένο σχέδιο, νά ἔλθη δηλαδή σέ συμφωνία μέ τήν Τουρκία γιά τό Αἰγαῖο σέ ἕνα πλαίσιο συγκυριαρχίας, προχωρώντας σέ μία συμφωνία Πρεσπῶν τοῦ Αἰγαίου; Μία οἰκονομική κρίση εἶναι κατά κάποιο λόγο ἀναστρέψιμη, ὅμως μία ἐθνική καταστροφή δέν εἶναι ἀναστρέψιμη, παρά μόνον μέ πόλεμο καί ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις γιά τήν ἐπιτυχία του.
Εἶναι γεγονός ὅτι κοινωνίες μέ ἀποδυναμωμένη καί ἀλλοιωμένη τήν ἐθνική τους συνείδηση θέτουν σέ κίνδυνο τήν ἱστορική τους ὕπαρξη. Αὐτή τήν πραγματικότητα βιώνει σήμερα ἡ Χώρας μας, ὅπου οἱ κυβερνῶντες της συνειδητά ἔχουν καταστρέψει τίς πνευματικές καί ἠθικές ἀξίες τοῦ λαοῦ καί ἔχουν φθείρει καί ἀποδυναμώσει τό ἐθνικό του φρόνημα, ὥστε νά ἔχη ὁδηγηθῆ στήν σημερινή παρακμιακή πραγματικότητα, μία πραγματικότητα πού ἔχει ἐπιφέρει τήν ἀδιαφορία καί τόν ὠχαδελφισμό τοῦ λαοῦ, τόν ἐκμαυλισμό τῶν συνειδήσεων τῶν Ἑλλήνων.
Ὅμως σέ κάθε παρακμιακή πραγματικότητα, ὅπως καί σέ αὐτή, οἱ ἄνθρωποι εἶναι νεκροί χωρίς τήν δύναμη καί τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἡ δύναμη καί ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ παρέχεται στούς δικαίους καί ὄχι στούς ἀσεβεῖς καί στούς ἀχρείους, ἀναφέρει σχετικά ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Καί σημειώνει ὁ ἅγιος Νικόλαος, γιά νά καταδείξη ὅτι ὁ Θεός βοηθᾶ ἐκείνους πού τόν φοβοῦνται καί τόν προσκυνοῦν ἐνάντια σέ ἐκείνους πού δέν στηρίζονται σέ Αὐτόν τόν Παντοδύναμο, ἀλλά στηρίζονται στήν ἀριθμητική τους δύναμη, τήν ὑπεροπλία τους καί τούς συμμάχους τους.
α. ὅποιος στόν πόλεμο βασιστεῖ στά ὅπλα του, λόγω τῆς ἄρνησης τοῦ Θεοῦ καί τῆς ὑπερηφανείας τῆς καρδιᾶς του, αὐτός ὑφίσταται ταπεινωτική ἧττα καί καταστρέφεται.
β. ὅποιος στόν πόλεμο δέν βασίζεται στά ὅπλα του, ἀλλά μέ ταπείνωση στήν καρδιά του καί μετάνοια ζητεῖ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, αὐτός ἔχει ἔνδοξες νίκες.
γ. ὁ Θεός βοηθᾶ τόν ταπεινό καί πιστό ἐνάντια στόν ἀλαζόνα καί ἀσεβῆ.
δ. ὁ Θεός συχνά χρησιμοποιεῖ μικρά μέσα καί ἀσήμαντα πράγματα, γιά νά καταστρέψη τούς ἀλαζόνες καί ἀσεβεῖς.
Αὐτήν τήν ὑστάτη στιγμή, παρά τούς ἀνάξιους, διεφθαρμένους καί ἄθεους κυβερνῶντες μας, αὐτήν τήν ταπείνωση καί μετάνοια ἄς ἐκζητήσουμε ἀπό τόν Παντοδύναμο καί Ἐλεήμονα Κύριο καί ἄς ἀποφασίσουμε νά ξεβολευθοῦμε ἀπό τήν ἀδιαφορία μας!