Richard Wurmbrand
«Θέλω να εκδικηθώ ενάντια σε Εκείνον που κυβερνά πάνω»
«Η ιδέα του Θεού είναι ο βασικός τόνος ενός διεστραμμένου πολιτισμού. Πρέπει να καταστραφεί».
Καρλ Μαρξ
Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο Marx & Satan του Richard Wurmbrand
Εισαγωγικό: Ο Μαρξ ξεκίνησε τη ζωή του σε μια θεοφοβούμενη οικογένεια. Τεκμηριώνεται ότι ήταν κάποτε χριστιανός. Αλλά μια δραστική αλλαγή σε κάποιο σημείο της ζωής του οδήγησε τον Καρλ Μαρξ σε μια βαθιά προσωπική εξέγερση εναντίον του Θεού και όλων των χριστιανικών αξιών. Τελικά, έγινε λάτρης του Σατανά που συμμετείχε τακτικά σε απόκρυφες πρακτικές. Εξετάζοντας την ποίηση, τα θεατρικά έργα, την αλληλογραφία και τη βιογραφική αφήγηση του Μαρξ, ο Richard Wurmbrand χτίζει μια πειστική υπόθεση για την αναμφισβήτητα σατανική τάση του Μαρξ. Οι δηλώσεις του ίδιου του Μαρξ τον εκθέτουν ως μισητή του Θεού και, ως εκ τούτου, μισητή των πλασμάτων του Θεού, εκείνων που έχουν υποφέρει κάτω από τον μαρξισμό και τον κομμουνισμό. Ο Wurmbrand, ο οποίος φυλακίστηκε για 14 χρόνια στην κομμουνιστική Ρουμανία για τις απόψεις του κατά του κομμουνισμού, προτρέπει τους χριστιανούς να μην εξαπατηθούν από την καλοπροαίρετη μεταμφίεση του μαρξισμού ως απλή πολιτική ή οικονομική θεωρία. Αποκαλύπτει την αληθινή ρίζα της μαρξιστικής σκέψης, έτσι ώστε οι Χριστιανοί να αναγνωρίσουν το κακό μέσα σε αυτήν και να σταθούν εναντίον της.
Τα πρώτα γραπτά του Μαρξ κατά του Θεού Λίγο αφότου ο Μαρξ έλαβε αυτό το πιστοποιητικό, κάτι μυστηριώδες συνέβη στη ζωή του: έγινε βαθιά και παθιασμένα αντίθρησκος. Ένας νέος Μαρξ άρχισε να αναδύεται. Γράφει σε ένα ποίημα: «Θέλω να εκδικηθώ τον εαυτό μου εναντίον Εκείνου που κυβερνά πάνω». Έτσι ήταν πεπεισμένος ότι υπάρχει Ένας πάνω που κυβερνά, αλλά φιλονικούσε μαζί Του. Ωστόσο, ο Ένας από πάνω δεν τον είχε αδικήσει. Ο Μαρξ ανήκε σε μια σχετικά εύπορη οικογένεια. Δεν είχε αντιμετωπίσει πείνα στην παιδική του ηλικία. Ήταν πολύ καλύτερα από πολλούς συμφοιτητές του. Τι προκάλεσε τόσο τρομερό μίσος για τον Θεό; Κανένα προσωπικό κίνητρο δεν είναι γνωστό. Ήταν ο Καρλ Μαρξ σε αυτή τη διακήρυξη μόνο φερέφωνο κάποιου άλλου; Δεν ξέρουμε.
Σε μια ηλικία που οι περισσότεροι νέοι άνδρες έχουν όμορφα όνειρα να κάνουν καλό στους άλλους και να προετοιμάσουν την καριέρα τους, ο νεαρός Μαρξ έγραψε τους ακόλουθους στίχους στο ποίημά του «Επίκληση ενός σε απόγνωση»: Έτσι ένας θεός μου άρπαξε τα πάντα, στην κατάρα και το ράφι του πεπρωμένου. Όλοι οι κόσμοι του έχουν χαθεί πέρα από κάθε ανάμνηση. Τίποτα άλλο εκτός από εκδίκηση δεν μου έχει απομείνει. Θα χτίσω το θρόνο μου ψηλά πάνω από το κεφάλι μου, Κρύα, τρομερή θα είναι η κορυφή του. Για το προπύργιό του – δεισιδαιμονικό φόβο. Για τον στρατάρχη του – πιο μαύρη αγωνία. Ποιος το κοιτάζει με υγιές μάτι, θα γυρίσει πίσω, θανάσιμα χλωμό και βουβό, Πιασμένο από τυφλή και ψυχρή θνητότητα, Είθε η ευτυχία του να προετοιμάσει τον τάφο του …
Ο Μαρξ ονειρευόταν να καταστρέψει τον κόσμο που δημιούργησε ο Θεός. Έγραφε σε ένα άλλο ποίημα: Τότε θα μπορέσω να περπατήσω θριαμβευτικά, σαν θεός, μέσα από τις βροχές της βασιλείας τους. Κάθε λέξη μου είναι φωτιά και δράση. Το στήθος μου είναι ίσο με αυτό του Δημιουργού.
Τα λόγια «θα οικοδομήσω το θρόνο μου ψηλά» και η ομολογία ότι από εκείνον που κάθεται σε αυτόν τον θρόνο θα εκπορεύεται μόνο τρόμος και αγωνία μας υπενθυμίζουν το υπερήφανο καύχημα του Εωσφόρου, «Θα αναληφθώ στον ουρανό, θα υψώσω το θρόνο μου πάνω από τα αστέρια του Θεού» (Ησαΐας 14:13).
(…)
Η Σατανιστική Εκκλησία και ο Ουλανέμ Γιατί ο Μαρξ επιθυμούσε έναν τέτοιο θρόνο; Η απάντηση βρίσκεται σε ένα ελάχιστα γνωστό δράμα που συνέθεσε επίσης κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων. Ονομάζεται Ουλανέμ. Για να εξηγήσουμε αυτόν τον τίτλο, χρειάζεται μια παρέκβαση. Ένα από τα τελετουργικά της σατανιστικής εκκλησίας είναι η Ανάποδη λειτουργία, την οποία απαγγέλλουν οι σατανιστές ιερείς τα μεσάνυχτα. Μαύρα κεριά τοποθετούνται στα κηροπήγια ανάποδα. Ο ιερέας είναι ντυμένος με τα περίτεχνα ράσα του, αλλά με την επένδυση έξω. Λέει όλα όσα ορίζονται στο βιβλίο προσευχής, αλλά διαβάζει από το τέλος προς την αρχή. Τα άγια ονόματα του Θεού, του Ιησού και της Μαρίας διαβάζονται αντίστροφα. Ένας σταυρός στερεώνεται ανάποδα ή ποδοπατείται. Το σώμα μιας γυμνής γυναίκας χρησιμεύει ως βωμός. Μια αφιερωμένη όστια που κλέβεται από μια εκκλησία είναι χαραγμένη με το όνομα Σατανάς και χρησιμοποιείται για μια εικονική κοινωνία. Κατά τη διάρκεια της μαύρης λειτουργίας καίγεται μια Βίβλος. Όλοι οι παρόντες υπόσχονται να διαπράξουν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, όπως απαριθμούνται στις καθολικές κατηχήσεις, και ποτέ να μην κάνουν κανένα καλό. Ακολουθεί όργιο.
Χαρακτηριστικά, το “Oulanem” είναι μια αντιστροφή ενός ιερού ονόματος. Είναι ένας αναγραμματισμός του Εμμανουήλ, ένα βιβλικό όνομα του Ιησού που σημαίνει στα εβραϊκά «ο Θεός μαζί μας». Τέτοιες αντιστροφές ονομάτων θεωρούνται αποτελεσματικές στη μαύρη μαγεία. Θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε το δράμα του Ουλανέμ μόνο υπό το φως μιας παράξενης εξομολόγησης που έκανε ο Μαρξ σε ένα ποίημα με τίτλο «Ο παίκτης», που αργότερα υποβαθμίστηκε τόσο από τον ίδιο όσο και από τους οπαδούς του: Οι κολασμένοι ατμοί ανεβαίνουν και γεμίζουν τον εγκέφαλο, μέχρι να τρελαθώ και η καρδιά μου να αλλάξει εντελώς. Βλέπετε αυτό το σπαθί; Ο πρίγκιπας του σκότους μου το πούλησε. Για μένα χτυπάει το χρόνο και δίνει τα σημάδια. Όλο και πιο τολμηρά παίζω το χορό του θανάτου.
Αυτές οι γραμμές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία όταν μαθαίνουμε ότι στις τελετές της ανώτερης μύησης στη σατανιστική λατρεία πωλείται στον υποψήφιο ένα «μαγεμένο» σπαθί που εξασφαλίζει την επιτυχία. Πληρώνει γι’ αυτό υπογράφοντας μια διαθήκη, με αίμα από τους καρπούς του, συμφωνώντας ότι η ψυχή του θα ανήκει στον Σατανά μετά θάνατον. (Για να μπορέσει ο αναγνώστης να κατανοήσει τη φρικτή πρόθεση αυτών των ποιημάτων, θα πρέπει να αναφέρω όμως με φυσική αποστροφή ότι «Η Σατανική Βίβλος», αφού είπε ότι «ο Εσταυρωμένος συμβολίζει την ωχρή ανικανότητα που κρέμεται σε ένα δέντρο», αποκαλεί τον Σατανά «τον άφατο Πρίγκιπα του Σκότους που κυβερνά τον καθένα». Σε αντίθεση με «τη διαρκή βρωμιά της Βηθλεέμ», «τον καταραμένο Ναζωραίο», «τον ανίκανο βασιλιά», τον «φυγά και βουβό θεό», τον «άθλιο και αποτρόπαιο υποκριτή του μεγαλείου του Σατανά», ο Διάβολος αποκαλείται «ο Θεός του Φωτός», με τους αγγέλους «να τρέμουν και να τρέμουν από φόβο και να προσκυνούν μπροστά του» και «να στέλνουν τα χριστιανικά τσιράκια να παραπαίουν στην καταστροφή τους».)
Τώρα παραθέτω από το ίδιο το δράμα Oulanem: Και είναι επίσης Oulanem, Oulanem. Το όνομα αντηχεί σαν θάνατος, αντηχεί μέχρι να πεθάνει σε μια άθλια ανίχνευση. Σταμάτα, το έχω τώρα! Αναδύεται από την ψυχή μου Τόσο καθαρό όσο ο αέρας, τόσο δυνατό όσο τα οστά μου. Κι όμως έχω δύναμη μέσα στη νεανική μου αγκαλιά να σφίξω και να σε συντρίψω (δηλαδή, προσωποποιημένη ανθρωπότητα) με θυελλώδη δύναμη, ενώ για μας και οι δύο η άβυσσος χασμουριέται στο σκοτάδι. Θα βυθιστείς κάτω και θα ακολουθήσω γελώντας, ψιθυρίζοντας στα αυτιά σου, «Κατέβηκε, έλα μαζί μου, φίλε».
(…)
Ο Σατανάς είναι στην οικογένεια Η αγαπημένη κόρη του Μαρξ, Eleanor, με την έγκριση του πατέρα της, παντρεύτηκε τον Edward Eveling. Δίδασκε για θέματα όπως «Η Πονηρία του Θεού». (Ακριβώς όπως κάνουν οι σατανιστές. Σε αντίθεση με τους αθεϊστές, δεν αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, παρά μόνο για να εξαπατήσουν τους άλλους. Γνωρίζουν την ύπαρξή Του, αλλά Τον περιγράφουν ως πονηρό.) Στις διαλέξεις του προσπάθησε να αποδείξει ότι ο Θεός είναι «υποκινητής της πολυγαμίας και υποκινητής κλοπής». Υποστήριξε το δικαίωμα στη βλασφημία. Το ακόλουθο ποίημα περιγράφει την τάση του προς τον σατανισμό: Σε σένα οι στίχοι μου, αχαλίνωτοι και τολμηροί, θα ανέβουν, ω Σατανά, βασιλιά του συμποσίου. Φύγε με το ράντισμα σου, ω ιερέα, και το τρύπημά σου. Γιατί ποτέ ο Σατανάς, ω ιερέα, δεν θα σταθεί πίσω σου. Η πνοή σου, ω Σατανά, οι στίχοι μου εμπνέουν, όταν από τους κόλπους μου τους θεούς αψηφώ. Των βασιλιάδων ποντιφικά, των βασιλιάδων απανθρώπων: Ο Θρο είναι η αστραπή που κάνει τα μυαλά να τρέμουν. Ω ψυχή που περιπλανιέται μακριά από την ευθεία οδό, ο Σατανάς είναι ελεήμων. Δείτε Heloisa! Σαν τον ανεμοστρόβιλο που ανοίγει τα φτερά του, περνάει, ω άνθρωποι, ο Σατανάς ο μέγας! Χαίρε, της λογικής ο μεγάλος Δικαιωτής! Ιερό σε σένα θα σηκωθεί θυμίαμα και όρκοι!
(…)
Η αποκάλυψη μιας υπηρέτριας Ένας Αμερικανός, ο διοικητής Sergius Riis, ήταν μαθητής του Μαρξ. Θλιμμένος από την είδηση του θανάτου του, πήγε στο Λονδίνο για να επισκεφθεί το σπίτι στο οποίο ζούσε ο θαυμαστός δάσκαλος. Η οικογένεια είχε μετακομίσει. Η μόνη που μπορούσε να βρει για να πάρει συνέντευξη ήταν η πρώην υπηρέτρια του Μαρξ, Helen Demuth. Είπε αυτά τα καταπληκτικά λόγια γι’ αυτόν: Ήταν ένας θεοφοβούμενος άνθρωπος. Όταν ήταν πολύ άρρωστος, προσευχόταν μόνος στο δωμάτιό του μπροστά σε μια σειρά από αναμμένα κεριά, δένοντας ένα είδος μεζούρα γύρω από το μέτωπό του.
Αυτό υποδηλώνει φυλακτήρια, εργαλεία που φορούσαν οι Ορθόδοξοι Εβραίοι κατά τη διάρκεια της πρωινής προσευχής τους. Αλλά ο Μαρξ είχε βαφτιστεί στη χριστιανική θρησκεία, δεν είχε ασκήσει ποτέ τον Ιουδαϊσμό και αργότερα έγινε μαχητής εναντίον του Θεού. Έγραψε βιβλία κατά της θρησκείας και ανέθρεψε όλα τα παιδιά του ως άθεους. Ποια ήταν αυτή η τελετή που μια αδαής υπηρέτρια θεωρούσε προσευχή; Οι Εβραίοι, λέγοντας τις προσευχές τους με φυλακτήρια στο μέτωπό τους, συνήθως δεν έχουν μια σειρά από κεριά μπροστά τους. Θα μπορούσε αυτό να ήταν κάποιο είδος μαγικής πρακτικής; Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Μαρξ, ένας υποτιθέμενος άθεος, είχε μια προτομή του Δία στη μελέτη του. Στην ελληνική μυθολογία ο Δίας, μια σκληρή ειδωλολατρική θεότητα, μεταμορφώθηκε σε θηρίο και αιχμαλώτισε την Ευρώπη, όπως έκανε αργότερα ο μαρξισμός.
(…)
Οικογενειακές επιστολές Ένας άλλος πιθανός υπαινιγμός περιέχεται σε μια επιστολή που έγραψε στον Μαρξ ο γιος του Έντγκαρ στις 31 Μαρτίου 1854. Αρχίζει με τα εκπληκτικά λόγια: «Αγαπητέ μου διάβολε». Ποιος έχει γνωρίσει ποτέ γιο που απευθύνεται στον πατέρα του έτσι; Αλλά έτσι γράφει ένας σατανιστής στην αγαπημένη του. Θα μπορούσε να είχε μυηθεί και ο γιος; Εξίσου σημαντικό, η σύζυγος του Μαρξ απευθύνεται σε αυτόν ως εξής, σε μια επιστολή τον Αύγουστο του 1844: Η τελευταία ποιμαντική επιστολή σας, αρχιερέας και επίσκοπος ψυχών, έδωσε και πάλι ήσυχη ανάπαυση και ειρήνη στα φτωχά πρόβατά σας. Ο Μαρξ είχε εκφράσει, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, την επιθυμία του να καταργήσει κάθε θρησκεία, κάτι που θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι θα περιλάμβανε και την κατάργηση της σατανιστικής λατρείας. Ωστόσο, η σύζυγός του αναφέρεται σε αυτόν ως αρχιερέα και επίσκοπο. Ποιας θρησκείας; Η μόνη ευρωπαϊκή θρησκεία με αρχιερείς είναι η σατανιστική. Ποιες ποιμαντικές επιστολές έγραψε αυτός, ένας άνθρωπος που πιστεύεται ότι ήταν άθεος; Πού βρίσκονται; Αυτό είναι ένα μέρος της ζωής του Μαρξ που έχει παραμείνει ανεξερεύνητο.
(…)
Το μυστικό πίσω από τη ζωή του Λένιν Υπήρχε επίσης ένα μυστικό πίσω από τη ζωή του Λένιν. Όταν έγραψα την πρώτη έκδοση του παρόντος βιβλίου, δεν γνώριζα καμία προσωπική ανάμειξη του Λένιν με οποιεσδήποτε τελετουργίες της σατανιστικής αίρεσης. Από τότε, έχω διαβάσει τον Νεαρό Λένιν του Τρότσκι, ο οποίος ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Λένιν. Γράφει ότι ο Λένιν, στην ηλικία των δεκαέξι, έσκισε το σταυρό από το λαιμό του, τον έφτυσε και τον πάτησε κάτω από τα πόδια, μια πολύ συνηθισμένη σατανιστική τελετή.
(…)
Μπουχάριν, Στάλιν, Μάο, Τσαουσέσκου, Αντρόποφ Ίσως είναι διδακτικό σε αυτό το σημείο να ρίξουμε μια ματιά σε μερικούς σύγχρονους μαρξιστές. Ο Μπουχάριν, γενικός γραμματέας της Κομμουνιστικής Διεθνούς και ένας από τους κύριους μαρξιστές δογματικούς σε αυτόν τον αιώνα, ήδη από την ηλικία των δώδεκα, αφού διάβασε το βιβλίο της Αποκάλυψης στη Βίβλο, λαχταρούσε να γίνει ο Αντίχριστος. Συνειδητοποιώντας από τις Γραφές ότι ο Αντίχριστος έπρεπε να είναι ο γιος της αποκαλυπτικής μεγάλης πόρνης, επέμεινε να ομολογήσει η μητέρα του ότι ήταν πόρνη. Για τον Στάλιν έγραψε: «Δεν είναι άνθρωπος, αλλά διάβολος».
Πολύ αργά ο Μπουχάριν συνειδητοποίησε σε ποιανού τα χέρια είχε πέσει. Σε ένα γράμμα που έκανε τη σύζυγό του να απομνημονεύσει λίγο πριν από τη σύλληψη και την εκτέλεσή του, είπε: Φεύγω από τη ζωή. Χαμηλώνω το κεφάλι μου… Νιώθω την αδυναμία μου μπροστά σε μια κολασμένη μηχανή…; Είχε βοηθήσει στην ανέγερση μιας γκιλοτίνας του σοβιετικού κράτους που είχε σκοτώσει εκατομμύρια, μόνο για να μάθει στο τέλος ότι το σχέδιό της είχε γίνει στην κόλαση. Επιθυμούσε να είναι ο Αντίχριστος. Αντίθετα, έγινε θύμα του Εχθρού. Ομοίως, ο Καγκάνοβιτς, γαμπρός του Στάλιν και στενότερος συνεργάτης, γράφει γι’ αυτόν στο ημερολόγιό του:
Άρχισα να καταλαβαίνω πώς ο Στάλιν κατάφερε να κάνει τον εαυτό του θεό. Δεν είχε ούτε ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό… . Ακόμα και όταν παρουσίασε κάποια συναισθήματα, όλα δεν φαινόταν να του ανήκουν. Ήταν τόσο ψεύτικα όσο η κλίμακα στην κορυφή της πανοπλίας. Και πίσω από αυτή την κλίμακα ήταν ο ίδιος ο Στάλιν – ένα κομμάτι ατσάλι. Για κάποιο λόγο ήμουν πεπεισμένος ότι θα ζούσε για πάντα… Δεν ήταν καθόλου άνθρωπος… . Η Ρόζα (η σύζυγός του) λέει ότι την αναγκάζει να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο φορώντας μόνο κάλτσες. Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι καθόλου άνθρωπος. Είναι πολύ ασυνήθιστος για να είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Αν και μοιάζει με έναν συνηθισμένο άνθρωπο. Ένα τέτοιο παζλ. Τι είναι αυτό που γράφω; Μήπως τρελαίνομαι κι εγώ;
Ο Στάλιν περιέγραψε στον Καγκάνοβιτς την πνευματική του άσκηση. Οι πιστοί διαφόρων θρησκειών ασχολούνται με την πρακτική του διαλογισμού σχετικά με το τι είναι όμορφο, σοφό και καλό, για να τους βοηθήσουν να γίνουν πιο στοργικοί. Ο Στάλιν επιδόθηκε στην ακριβώς αντίθετη πρακτική. Είπε στον Kaganovitch: Όταν πρέπει να πω αντίο σε κάποιον, φαντάζομαι αυτό το άτομο στα τέσσερα και γίνεται αηδιαστικός. Μερικές φορές αισθάνομαι προσκολλημένος σε ένα άτομο που πρέπει να απομακρυνθεί για το καλό του σκοπού. Τι νομίζεις ότι κάνω; Φαντάζομαι αυτό το άτομο να σκατά, να εκπνέει δυσοσμία, να κουνάει, να κάνει εμετό – και δεν λυπάμαι για αυτό το άτομο. Όσο πιο γρήγορα σταματήσει να βρωμάει σε αυτή τη γη, τόσο το καλύτερο. Και βγάζω αυτό το άτομο από την καρδιά μου.
(…)
Γιατί θα πρέπει οι άνδρες που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν το προλεταριάτο να πυροβολούν την εικόνα του Ιησού, ενός προλετάριου, ή της παρθένου Μαρίας, μιας φτωχής γυναίκας; Μερικοί Πεντηκοστιανοί Χριστιανοί θυμούνται ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στη Ρωσία κατά τη διάρκεια του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας από τους κήρυκές τους είχε ξορκίσει έναν διάβολο που απείλησε, φεύγοντας από τους δαιμονισμένους, «θα πάρω εκδίκηση». Αρκετά χρόνια αργότερα ο Πεντηκοστιανός ιεροκήρυκας που είχε εκτελέσει τον εξορκισμό πυροβολήθηκε για την πίστη του. Ο αστυνομικός που τον εκτέλεσε είπε λίγο πριν πατήσει τη σκανδάλη: «Τώρα είμαστε πάτσι».
Οι κομμουνιστές αξιωματικοί μερικές φορές κατέχονται από διαβόλους; Μήπως χρησιμεύουν ως όργανα εκδίκησης του Σατανά εναντίον των Χριστιανών που επιδιώκουν να ανατρέψουν το θρόνο του; Δεν υπάρχει αμφιβολία. Στη Ρωσία, την εποχή του Στάλιν, μερικοί κομμουνιστές σκότωσαν έναν αριθμό αθώων στα κελάρια της αστυνομίας. Μετά την αιματηρή πράξη τους, ένας από τους μπράβους είχε δεύτερες σκέψεις και πήγε από πτώμα σε πτώμα, ζητώντας συγγνώμη: «Δεν σκόπευα να το κάνω αυτό. Δεν σε ξέρω. Μίλα μου, συγχώρεσέ με». Ένας από τους συντρόφους του τότε τον σκότωσε. Ένας τρίτος μεταστράφηκε και αργότερα διηγήθηκε το περιστατικό.
Το Russkaia Misl, ένα ρωσόφωνο περιοδικό στη Γαλλία, ανέφερε (13 Μαρτίου 1975) τα ακόλουθα από τη Σοβιετική Ένωση: Ο D. Profirevitch, στη Ρωσία, είχε μια κόρη και έναν γιο τους οποίους ανέθρεψε στην πίστη. Φυσικά, έπρεπε να φοιτήσουν σε κομμουνιστικά σχολεία. Σε ηλικία δώδεκα ετών η κόρη γύρισε σπίτι και είπε στους γονείς της: «Η θρησκεία είναι μια καπιταλιστική δεισιδαιμονία. Ζούμε σε νέους καιρούς». Εγκατέλειψε εντελώς τον Χριστιανισμό. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και έγινε μέλος της Μυστικής Αστυνομίας. Αργότερα η μητέρα συνελήφθη. Υπό την κομμουνιστική κυριαρχία κανείς δεν κατέχει τίποτα, είτε πρόκειται για παιδιά, σύζυγο ή προσωπική ελευθερία. Το κράτος μπορεί να τα πάρει ανά πάσα στιγμή. Μετά τη σύλληψη της μητέρας, ο γιος παρουσίασε μεγάλη θλίψη. Ένα χρόνο αργότερα κρεμάστηκε. Ο D. Profirevitch βρήκε αυτό το γράμμα αυτοκτονίας: Πατέρα, θα με κρίνεις; Είμαι μέλος της κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας. Έπρεπε να υπογράψω ότι θα ανέφερα τα πάντα στις σοβιετικές αρχές. Μια μέρα με κάλεσε η αστυνομία και η Βαρειά, η αδελφή μου, μου ζήτησε να υπογράψω μια καταγγελία εναντίον της μητέρας μου, επειδή ως χριστιανή θεωρείται αντεπαναστάτρια. Υπέγραψα. Είμαι ένοχος για τη φυλάκισή της. Τώρα με διέταξαν να σας κατασκοπεύσω. Η συνέπεια θα είναι η ίδια. Συγχώρεσέ με, Πατέρα. Αποφάσισα να πεθάνω. Την αυτοκτονία του γιου ακολούθησε η φυλάκιση του πατέρα.
Ο ιερέας Zynoviy Kovalyk συνελήφθη από τους Μπολσεβίκους το έτος 1941 και περιορίστηκε στη φυλακή Brygidka στο Lviv της Ουκρανίας. Όταν οι Γερμανοί έτρεψαν τους Μπολσεβίκους σε φυγή την ίδια χρονιά, οι άνθρωποι της πόλης βρήκαν το αιματοβαμμένο σώμα του ιερέα καρφωμένο στον τοίχο από τα χέρια και τα πόδια, σαν να ήταν ο σταυρωμένος Κύριος. Βρήκαν επίσης περίπου έξι χιλιάδες σφαγιασμένους κρατούμενους, πυροβολημένους στον αυχένα του λαιμού, μετά την κατάληψη του Lviv από τους Γερμανούς κοντά στα τέλη Ιουνίου 1941, πήγε να αναζητήσει τον φυλακισμένο πατέρα του και είδε στη φυλακή έναν ιερέα καρφωμένο σε ένα σταυρό. Στο κομμένο στομάχι του οι κομμουνιστές είχαν τοποθετήσει το σώμα ενός αγέννητου μωρού, που είχε ληφθεί από τη μήτρα της μητέρας του, το πτώμα της οποίας κείτονταν στο αιματοβαμμένο πάτωμα. Άλλοι αυτόπτες μάρτυρες αναγνώρισαν ότι αυτό ήταν το σώμα του διάσημου ιεραποστόλου πατέρα Kovalyk.
Γενικά, για τους κομμουνιστές η ανθρώπινη ζωή είναι φθηνή. Ο Λένιν έγραψε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου: «Θα ήταν κρίμα να μην πυροβολήσουμε ανθρώπους επειδή δεν υπάκουσαν στο σχέδιο και απέφυγαν την επιστράτευση. Αναφέρετε πιο συχνά τα αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι κομμουνιστές σκότωσαν τέσσερις χιλιάδες καθολικούς ιερείς».
Ένας διάσημος Ρώσος ορθόδοξος ιερέας ονόματι Dudko ανέφερε ότι έξι κομμουνιστές μπήκαν στο σπίτι του πατέρα Nicholas Tchardjov, έβγαλαν τα μαλλιά του, έβγαλαν τα μάτια του, έκαναν πολλές περικοπές στο σώμα του, πέρασαν ένα σίδερο πίεσης πάνω του και στη συνέχεια τον πυροβόλησαν με δύο σφαίρες. Αυτό συνέβη την παραμονή του Αγίου Νικολάου. Δεν ήταν μόνο έγκλημα κατά του ιερέα, αλλά και εμπαιγμός του αγίου.
Ο δυτικός τύπος ανέφερε στις 10 Μαρτίου 1983 ότι στη Ζιμπάμπουε τρεις χιλιάδες της φυλής Ndebele σκοτώθηκαν από τους στρατιώτες του κομμουνιστή δικτάτορα Mugabe. Ο στρατός είχε εκπαιδευτεί από Βορειοκορεάτες εκπαιδευτές. Ζητήθηκε από τα μέλη της φυλής να πυροβολήσουν οι ίδιοι τους μεγάλους γιους τους. Αν αρνούνταν, πυροβολούνταν μαζί με τους γιους τους.
Βλάσφημες εκδοχές της προσευχής του Κυρίου Η σοβιετική εφημερίδα Sovietskaia Molodioj, 14 Φεβρουαρίου 1976, πρόσθεσε μια νέα και συντριπτική απόδειξη των συνδέσεων μεταξύ μαρξισμού και σατανισμού. Περιέγραφε πώς μαχητικοί κομμουνιστές εισέβαλαν σε εκκλησίες και χλεύαζαν τον Θεό υπό το τσαρικό καθεστώς. Για το σκοπό αυτό οι κομμουνιστές χρησιμοποίησαν μια βλάσφημη εκδοχή του «Πάτερ ημών»: Πάτερ ημών, Καταραμένο να είναι το όνομά σου, Είθε το βασίλειό σου να καταρρεύσει, Είθε το θέλημά σου να μην εκπληρωθεί, ναι, ούτε καν στην κόλαση. Δώσε μας το ψωμί μας που μας έκλεψες, και πλήρωσε τα χρέη μας, όπως πληρώσαμε τα δικά σου μέχρι τώρα. Και μην μας οδηγείτε περισσότερο στον πειρασμό, αλλά ελευθερώστε μας από το κακό – την αστυνομία του Plehve (του τσαρικού πρωθυπουργού), και βάλτε τέλος στην καταραμένη κυβέρνησή του. Αλλά καθώς είστε αδύναμοι και φτωχοί στο πνεύμα και στη δύναμη και στην εξουσία, Κάτω μαζί σας για όλη την αιωνιότητα. Αμήν.
Ο απώτερος στόχος του κομμουνισμού στην κατάκτηση νέων χωρών δεν είναι η εγκαθίδρυση ενός άλλου κοινωνικού ή οικονομικού συστήματος. Είναι να χλευάζουμε τον Θεό και να δοξάζουμε τον Σατανά. Η Γερμανική Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση δημοσίευσε επίσης μια παρωδία της Κυριακής Προσευχής, υποδεικνύοντας ότι το «αληθινό» νόημα της προσευχής υποστηρίζει τον καπιταλισμό: Το κεφάλαιό μας, το οποίο τέχνη στη Δύση, Είθε οι επενδύσεις σας να είναι σίγουρες, Είθε να έχετε κέρδος. Είθε οι μετοχές σας να αυξηθούν σε αξία, στη Wall Street όπως και στην Ευρώπη. Η καθημερινή μας πώληση μας δίνει σήμερα, και επεκτείνει τις πιστώσεις μας, όπως επεκτείνουμε εκείνες των οφειλετών μας. Και μη μας οδηγήσεις στη χρεοκοπία, αλλά ελευθέρωσέ μας από τα συνδικάτα, γιατί εσύ είσαι ο μισός κόσμος και η δύναμη, και τα πλούτη, για 200 χρόνια. Μαμμωνάς.
(…)
Τα παραπάνω δεν είναι τίποτα λιγότερο από σατανική κοροϊδία της πιο ιερής προσευχής του Ιησού, όπως είναι αυτή που δημοσιεύθηκε από τους Σοβιετικούς. Η κοροϊδία της προσευχής του Κυρίου είναι συνηθισμένη σε πολλές κομμουνιστικές χώρες. Τα παιδιά της Αιθιοπίας διδάχθηκαν να προσεύχονται ως εξής: Το Κόμμα μας που κυβερνά στη Σοβιετική Ένωση, Αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου στην Αιθιοπία και σε ολόκληρο τον κόσμο.
ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Ο Μικρός και ο Μεγάλος Διάβολος Σύμφωνα με το σημερινό επίσημο μαρξιστικό δόγμα, το οποίο, όπως έχει απεικονιστεί, είναι μόνο μια μεταμφίεση, ούτε ο Θεός ούτε ο Διάβολος υπάρχουν. Και οι δύο είναι φαντασιώσεις. Εξαιτίας αυτής της διδασκαλίας, οι χριστιανοί διώκονται από τους κομμουνιστές. Ωστόσο, η σοβιετική εφημερίδα Kommunisma Uzvara (Απρίλιος 1974) ανέφερε ότι πολλοί αθεϊστικοί κύκλοι δημιουργήθηκαν στα σχολεία της Κόκκινης Λετονίας. Το όνομα που δόθηκε στα παιδιά από την τέταρτη έως την έκτη τάξη ήταν «μικροί διάβολοι», ενώ τα παιδιά της έβδομης τάξης ονομάζονταν «υπηρέτες του διαβόλου». Σε ένα άλλο σχολείο οι μαθητές της όγδοης τάξης είχαν το όνομα «πιστά παιδιά του διαβόλου». Στη συγκέντρωση τα παιδιά ήρθαν ντυμένα σαν διάβολοι, με κέρατα και ουρές. Έτσι, απαγορευόταν η λατρεία του Θεού, αν και η λατρεία του διαβόλου επιτρεπόταν ανοιχτά και μάλιστα ενθαρρύνονταν μεταξύ των παιδιών σχολικής ηλικίας. Αυτός ήταν ο κρυφός στόχος των κομμουνιστών όταν κατέλαβαν την εξουσία στη Ρωσία.
Στο Vitebsk (ΕΣΣΔ), η Zoia Titova, μέλος της κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας, πιάστηκε να ασκεί μαύρη μαγεία. Όταν η υπόθεσή της τέθηκε ενώπιον της συνέλευσης της κομμουνιστικής νεολαίας, υπήρξε ομόφωνη άρνηση να την τιμωρήσουν, αν και τα μέλη που αποφάσισαν να λατρεύουν τον Θεό εκδιώχθηκαν. Οι κομμουνιστές θεωρούν λάθος να πιστεύουν στο Θεό. Για αυτό το «έγκλημα», πολλά παιδιά χωρίστηκαν από τις οικογένειές τους και κρατήθηκαν σε ειδικά αθεϊστικά οικοτροφεία. Απίστευτα, οι κομμουνιστές ήθελαν ακόμη και να κάνουν σατανoλάτρεις τους ηγέτες της εκκλησίας. Ένας Ρώσος ορθόδοξος ιερέας ονόματι Platonov, ένας αντιεβραίος ταραχοποιός, πήγε στο πλευρό των κομμουνιστών όταν ήρθαν στην εξουσία στη Ρωσία. Γι’ αυτό, έγινε επίσκοπος και έγινε ένας Ιούδας που κατήγγειλε μέλη του ποιμνίου του στη Μυστική Αστυνομία, γνωρίζοντας καλά ότι θα διωχθούν σκληρά. Μια μέρα, ενώ βρισκόταν σε ένα λεωφορείο, συνάντησε την αδελφή του Αλεξάνδρα, μια ηγουμένη που είχε συλληφθεί πολλές φορές, προφανώς εν γνώσει του αδελφού της. Τη ρώτησε, ́ ́Γιατί δεν μου μιλάς; Δεν αναγνωρίζεις τον αδερφό σου;» Εκείνη απάντησε: «Ρωτάς γιατί; Ο πατέρας και η μητέρα θα τρέμουν στους τάφους τους. Υπηρετείς τον Σατανά». Αν και επίσημος ορθόδοξος επίσκοπος στη Σοβιετική Ένωση, απάντησε: «Ίσως είμαι ο ίδιος ο Σατανάς».
Το Pravoslavnaia Rus γράφει, Ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός στην Οδησσό, τόσο πολύ αγαπητός από τους Οδησσούς, έγινε ο τόπος συνάντησης των σατανιστών αμέσως μετά την άνοδο των κομμουνιστών στην εξουσία. Συγκεντρώθηκαν επίσης στη Σλόμποντκα-Ρομάνο και στο πρώην σπίτι του κόμη Τολστόι.
(…)
Χριστιανική λειτουργία, στην οποία χρησιμοποιείται ανθρώπινο αίμα για κοινωνία». Αυτές οι λειτουργίες έλαβαν χώρα στον καθεδρικό ναό πριν από τον κύριο βωμό του. Επίσης στην Οδησσό, ένα άγαλμα του Σατανά εκτίθεται στο Μουσείο των Αθεϊστών. Ονομαζόταν Baphomet. Τη νύχτα, οι σατανιστές συγκεντρώνονταν στο μουσείο για προσευχή και ψαλμωδία μπροστά στο άγαλμα.
Θρησκευτικές αισχρότητες Θα μπορούσε να είναι κατά κάποιο τρόπο «λογικό» ότι οι κομμουνιστές θα συλλάμβαναν ιερείς και πάστορες ως αντεπαναστάτες. Αλλά γιατί οι ιερείς αναγκάστηκαν από τους μαρξιστές στη ρουμανική φυλακή του Piteshti να τελέσουν τη λειτουργία πάνω σε περιττώματα και ούρα; Γιατί βασανίστηκαν οι Χριστιανοί για να κοινωνήσουν μαζί τους ως στοιχεία της φύσης; Γιατί μια τέτοια αισχρή κοροϊδία της θρησκείας; Γιατί ο Ρουμάνος Ορθόδοξος ιερέας Roman Braga, τον οποίο γνώριζα προσωπικά όταν ήταν αιχμάλωτος των κομμουνιστών και ο οποίος σήμερα κατοικεί στις ΗΠΑ, χτύπησε τα δόντια του ένα προς ένα με μια σιδερένια ράβδο για να τον κάνουν να βλασφημήσει; Οι κομμουνιστές είχαν εξηγήσει σε αυτόν και σε άλλους: «Αν σκοτώσουμε εσάς τους χριστιανούς, πηγαίνετε στον ουρανό. Αλλά δεν θέλουμε να στεφθείτε μάρτυρες. Πρέπει πρώτα να καταραστείς τον Θεό και μετά να πας στην κόλαση».
Στη φυλακή του Πιτέστι οι κομμουνιστές ανάγκαζαν έναν πολύ θρησκευόμενο κρατούμενο να «βαπτίζεται» καθημερινά βάζοντας το κεφάλι του στο βαρέλι στο οποίο οι συνάνθρωποί του είχαν εκπληρώσει τις ανάγκες τους, υποχρεώνοντας παράλληλα τους άλλους κρατούμενους να τραγουδήσουν τη βαπτιστική λειτουργία. Ένας φοιτητής θεολογίας αναγκάστηκε να ντυθεί με λευκά σεντόνια (μιμούμενος το χιτώνα του Χριστού) και ένας φαλλός φτιαγμένος από σαπούνι κρεμάστηκε γύρω από το λαιμό του με ένα κορδόνι. Οι Χριστιανοί ξυλοκοπήθηκαν μέχρι παραφροσύνης για να τους αναγκάσουν να γονατίσουν μπροστά σε μια τέτοια χλευαστική εικόνα του Χριστού. Αφού φίλησαν το σαπούνι, έπρεπε να απαγγείλουν μέρος της λειτουργίας. Μερικοί φυλακισμένοι αναγκάστηκαν να βγάλουν τα παντελόνια τους και να καθίσουν με γυμνά παντελόνια σε ανοιχτές Γραφές. Τέτοιες βλάσφημες πρακτικές διαπράχθηκαν για τουλάχιστον δύο χρόνια με πλήρη γνώση της ανώτατης ηγεσίας του κόμματος.
Τι σχέση έχουν αυτές οι ταπεινώσεις με το σοσιαλισμό και την ευημερία του προλεταριάτου; Μήπως τα αντικαπιταλιστικά συνθήματά τους δεν ήταν απλώς προσχήματα για την οργάνωση σατανικών βλασφημιών και οργίων; Οι μαρξιστές υποτίθεται ότι είναι άθεοι που δεν πιστεύουν ούτε στον παράδεισο ούτε στην κόλαση. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, ο μαρξισμός έχει σηκώσει την αθεϊστική μάσκα του για να αποκαλύψει το αληθινό του πρόσωπο, το πρόσωπο του σατανισμού. Η κομμουνιστική δίωξη της θρησκείας μπορεί να έχει μια ανθρώπινη εξήγηση, αλλά η μανία μιας τέτοιας διεστραμμένης δίωξης μπορεί να είναι μόνο σατανική. Στις ρουμανικές φυλακές και στη Σοβιετική Ένωση, οι καλόγριες που δεν αρνούνταν την πίστη τους βιάζονταν πρωκτικά και τα κορίτσια των Βαπτιστών τους εξανάγκαζαν να τους κάνουν στοματικό σεξ.
(…)
Ο μαρξισμός ως εκκλησία Ακριβώς όπως ο Σατανάς ήρθε στον Ιησού με στίχους Bid, έτσι και ο Μαρξ χρησιμοποίησε κείμενα της Γραφής, αν και με μεγάλη διαστρέβλωση. Ο 2ος τόμος των Έργων του Μαρξ και του Ένγκελς αρχίζει με τα λόγια του Ιησού προς τους μαθητές Του (Ιωάννης 6:63), όπως αναφέρεται από τον Μαρξ στο βιβλίο του Η Αγία Οικογένεια: «Είναι το πνεύμα που δίνει ζωή». Στη συνέχεια διαβάζουμε:
Η κριτική (η κριτική του για όλα όσα υπάρχουν) αγάπησε τόσο πολύ τις μάζες που έστειλε τον μονογενή γιο της (δηλαδή, τον Μαρξ), ότι όποιος πιστεύει σε αυτόν δεν πρέπει να χαθεί, αλλά να έχει μια ζωή κριτικής. Η κριτική έγινε μάζα και έζησε ανάμεσά μας, και είδαμε τη δόξα της ως τη δόξα του μονογενούς Υιού του Πατέρα. Η κριτική δεν θεωρούσε ληστεία να είναι ίση με τον Θεό, αλλά δεν απέκτησε φήμη, παίρνοντας τη μορφή βιβλιοδέτη, και ταπείνωσε τον εαυτό της σε ανοησίες – ναι, κρίσιμες ανοησίες σε ξένες γλώσσες. Εκείνοι που γνωρίζουν τις Γραφές θα το αναγνωρίσουν αυτό ως παρωδία βιβλικών εδαφίων (Ιωάννης 3:16, 1:14. Φιλ. 2:68).
Ο μαρξισμός είναι θρησκεία και μάλιστα «χρησιμοποιεί» τις Γραφές. Το κύριο έργο του, Το Κεφάλαιο του Μαρξ, ονομάζεται «η Βίβλος της εργατικής τάξης». Ο Μαρξ θεωρούσε τον εαυτό του «Πάπα του κομμουνισμού». Ο κομμουνισμός «έχει την υπερηφάνεια του αλάθητου». Όλοι όσοι αντιτίθενται στο κομμουνιστικό «πιστεύω» (αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται από τον Ένγκελς) αφορίζονται. Ο Μαρξ έγραψε: «Ο Μπακούνιν πρέπει να προσέχει. Αλλιώς θα τον αφορίσουμε».
Εκείνοι που πεθαίνουν στην υπηρεσία του μαρξισμού γιορτάζονται ως «μάρτυρες». Ο μαρξισμός έχει επίσης τα μυστήριά του: τις επίσημες δεξιώσεις στην οργάνωση των νηπίων που ονομάζονται «τα παιδιά του Οκτώβρη», τους όρκους που δίνονται όταν γίνονται δεκτοί ως «Πρωτοπόροι», μετά από τους οποίους έρχονται οι υψηλότεροι βαθμοί μύησης στην Κομσομόλ και το Κόμμα. Η εξομολόγηση αντικαθίσταται από τη δημόσια αυτοκριτική ενώπιον της συνέλευσης των μελών του Κόμματος. Ο μαρξισμός είναι εκκλησία. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας εκκλησίας. Ωστόσο, ο θεός του δεν κατονομάζεται στη λαϊκή λογοτεχνία του. Αλλά, όπως φαίνεται από τις αποδείξεις που δίνονται σε αυτό το βιβλίο, ο Σατανάς είναι προφανώς ο θεός του.
Οι κομμουνιστές της Οργάνωσης «Κόλαση» έχουν τη συνήθεια να δημιουργούν μετωπικές οργανώσεις. Όλα τα παραπάνω υποδηλώνουν την πιθανότητα ότι τα κομμουνιστικά κινήματα είναι τα ίδια βιτρίνες για τον αποκρυφιστικό σατανισμό. Τα μέσα για την καταπολέμηση του σατανισμού είναι πνευματικά, όχι σαρκικά. Διαφορετικά, ενώ μια σατανιστική μετωπική οργάνωση, όπως ο ναζισμός, ηττηθεί, μια άλλη θα φτάσει σε μεγαλύτερη νίκη. Ο Χίμλερ, υπουργός Εσωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας, θεωρούσε τον εαυτό του μετενσάρκωση του βασιλιά Ερρίκου του Φάουλερ. Πίστευε ότι ήταν δυνατό να αξιοποιηθούν οι απόκρυφες δυνάμεις για να υπηρετήσουν τον ναζιστικό στρατό. Αρκετοί ηγέτες των Ναζί συμμετείχαν στη μαύρη μαγεία. Αυτό που ήταν απλή υπόθεση όταν δημοσίευσα την πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου είναι τώρα αποδεδειγμένο γεγονός. Η απόδειξη δόθηκε από τους ίδιους τους κομμουνιστές.
Η ιστορία ξεκινά με την υπόθεση Netchaiev, η οποία ώθησε τον Ντοστογιέφσκι να γράψει το διάσημο μυθιστόρημά του Οι δαίμονες. Ο Νετσάγιεφ, αποκαλούμενος «υπέροχος, νεαρός φανατικός» από τον Μπακούνιν, συνεργάτη του Μαρξ στην ίδρυση της Πρώτης Διεθνούς, έγραψε την Κατήχηση του Επαναστάτη ως οδηγό για τη ρωσική οργάνωση «Λαϊκή Εκδίκηση». Εμφανίστηκε γύρω στο 1870. Ο σκοπός αυτής της οργάνωσης διατυπώθηκε ως εξής. Η υπόθεσή μας είναι τρομερή, πλήρης, καθολική και ανελέητη καταστροφή… Ας ενωθούμε με τον άγριο, εγκληματικό κόσμο, αυτούς τους αληθινούς και μοναδικούς επαναστάτες της Ρωσίας. Ο πρώτος άνθρωπος που σκότωσε η ομάδα Netchaiev ήταν ένας από τους ιδρυτικούς συντρόφους τους, ο Ιβάνοφ, ο οποίος τόλμησε να επικρίνει την ηγεσία του. Δεν επιτρεπόταν καμία κριτική. Το σχέδιο του Netchaiev ήταν να διαιρέσει την ανθρωπότητα σε δύο άνισα μέρη. Το ένα δέκατο αποκτά προσωπική ελευθερία και απεριόριστα δικαιώματα έναντι των άλλων εννέα δεκάτων. Αυτοί πρέπει να χάσουν την προσωπικότητά τους και να μετατραπούν σε ένα είδος κοπαδιού. Θα εμπλακούν σε κατασκοπευτική εργασία. Κάθε μέλος της κοινωνίας θα κατασκοπεύει το άλλο και θα είναι υποχρεωμένο να καταγγείλει… Όλοι είναι σκλάβοι και είναι ίσοι στη δουλεία. Ο Netchaiev έγραψε στην Κατήχησή του: Ένας επαναστάτης πρέπει να διεισδύσει παντού, στις ανώτερες και κατώτερες τάξεις… στις εκκλησίες … στη λογοτεχνία.
(…)
Το 1872, δημιουργήθηκε μια επαναστατική κοινωνία με το απλό όνομα «Η Οργάνωση», η οποία είχε έναν υπερμυστικό κύκλο που αποκαλούνταν ανατριχιαστικά «Κόλαση». Αν και οι στόχοι της συνέχισαν να επιδιώκονται για πάνω από έναν αιώνα από ομάδες που αλλάζουν συνεχώς τα ονόματά τους, η ύπαρξή της ήταν άγνωστη στον έξω κόσμο. Οι σοβιετικοί ιστορικοί τόλμησαν να γράψουν για τις δραστηριότητες της «Κόλασης», προδρόμου του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, μόλις το 1965, ενενήντα τρία χρόνια μετά την ίδρυσή του.
Στο Revolutionist Underground in Russia, ο E.S. Vilenskaia έγραψε: «Κόλαση» ήταν το όνομα του κέντρου πάνω από τη μυστική οργάνωση, η οποία όχι μόνο χρησιμοποίησε τρόμο εναντίον της μοναρχίας, αλλά είχε και τιμωρητικές λειτουργίες προς τα μέλη της μυστικής οργάνωσης. Στο Tchernishevsky ή Netchaiev διαβάζουμε ότι ένα από τα μέλη (Fediseev) της «Κόλασης» ανέλαβε να δηλητηριάσει τον ίδιο του τον πατέρα για να δώσει στην οργάνωση την κληρονομιά του. Ο Τσερνισέφσκι, που ανήκε σε αυτό το κίνημα, έγραψε: «Θα συμμετάσχω στην επανάσταση. Δεν φοβάμαι τη βρωμιά, τους μέθυσους με ραβδιά, τη σφαγή. Δεν μας νοιάζει αν πρέπει να ρίξουμε τρεις φορές περισσότερα τρόφιμα από τους αντάρτες της Γαλλικής Επανάστασης. Τι θα γινόταν λοιπόν αν έπρεπε να σκοτώσουμε εκατό χιλιάδες αγρότες;».
(…)
Το σημαντικό γεγονός που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι οι κομμουνιστές έχουν τώρα ομολογήσει, μετά από καθυστέρηση σχεδόν εκατό ετών, ότι κατά την έναρξη του κινήματός τους υπήρχε ένας κύκλος που ονομαζόταν «Κόλαση». Γιατί “κόλαση”; Γιατί όχι «Η Εταιρεία για τη Βελτίωση των Φτωχών» ή «… της Ανθρωπότητας»; Γιατί η έντονη έμφαση στην κόλαση; Σήμερα οι κομμουνιστές είναι πιο προσεκτικοί. Αλλά στην αρχή το ίδιο το όνομά τους αποκάλυψε ότι ο δεδηλωμένος στόχος τους ήταν να στρατολογήσουν ανθρώπους για αιώνια καταδίκη.
Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο. Μετάφραση-προσαρμογή: Ι.Ν.Αγίων Ταξιαρχών Ιστιαίας
