Όλοι θρηνούσαν τον Νικολάκη, χωρίς να υπολογίζουν την αγάπη του Θεού...

Μαρτυρία 1^η

Σέρρες 22-1-2002

Η αδερφή μου Μαριάννα εισήχθη στην κλινική μόλις μπήκε στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της, για να γεννήσει λόγω υψηλού λευκώματος. Απευθυνθήκαμε στον πατέρα Ιωάννη για να προσευχηθεί στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη ώστε να πάνε όλα καλά. Τελικά μέσα από αρκετή ταλαιπωρία γέννησε με καισαρική ένα υγιέστατο αγοράκι. Μέσα από αυτό το γράμμα θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον πατέρα Ιωάννη που με την προσευχή του βοήθησε και πήγαν όλα καλά.

Δήμητρα Τσετσέρη

Μαρτυρία 2^η

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί

Θεώρησα χρέος μου να γράψω αυτή την επιστολή, προς δόξα Θεού, προς δόξα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και από ευγνωμοσύνη στον πατέρα Ιωάννη Καλαΐδη, εφημέριο του χωριού, ταπεινό δούλο και ακούραστο εργάτη του Θεού, οραματιστή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

Ήταν φθινόπωρο του 1998 όταν άκουσα από κάποιους αδελφούς για το Νεοχώρι Σιντίκης, για του Αγίους και για τον πατέρα Ιωάννη. Δεν φανταζόμουν ότι αυτή η αρχή μιας σειράς θαυμαστών γεγονότων που με την χάρη του Θεού και των Αγίων αξιώθηκα να ζήσω, η ανάξια. Ένα από αυτά θα προσπαθήσω να σας εξιστορήσω. Ένα θαύμα που δεν συνέβη σε εμένα την ίδια αλλά έγινα μάρτυς αυτού.

Στις 5 Ιανουαρίου του 2000 αργά το βράδυ, μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου και μου είπε πως ο γιος ενός φίλου του, ο Νίκος 20 χρονών μετά από υψηλό πυρετό μιας εβδομάδας, νομίζοντας ότι πρόκειται για γρίπη, έμενε στο σπίτι και όταν επιδεινώθηκε ραγδαία η κατάσταση του πήγαν σε γνωστό μου γιατρό, ο οποίος διέγνωσε πως ο Νίκος νοσούσε από βαρείας μορφής Ηπατίτιδας Β. Έπρεπε να μεταφερθεί επάγοντος σε νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη. Όταν ρώτησα το γιατρό μου είπε ότι δεν υπάρχουν ελπίδες γιατί χάθηκε χρόνος μιας βδομάδας στο σπίτι, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το συκώτι του. Αργότερα από το νοσοκομείο μας είπαν τα ίδια, ελπίδες μηδαμινές.

Έτσι το πρωί, ημέρα Θεοφανείων, επικοινώνησα με τον πατέρα Ιωάννη να τον παρακαλέσω να προσευχηθεί για τον Νίκο. Όταν του είπα τι συνέβαινε ο γέροντας με παρηγόρησε λέγοντας μου πως άσχετα με τις προβλέψεις των γιατρών ο Θεός έχει πάντα τον τελευταίο λόγο. Θα παρακαλούσε τον Άγιο Ραφαήλ και την συνοδεία του για την ίαση του Νίκου. Μου τόνισε μάλιστα πως ο ίδιος είχε ένα προαίσθημα ότι ο Νίκος θα ξεπεράσει τη δοκιμασία και θα γίνει καλά, θα ζήσει. Αμέσως πήρα τον αδερφό μου να του πω τα λόγια του πατέρα Ιωάννη. Αυτός όμως μου είπε ότι ο Νίκος ήταν ήδη σε κωματώδη κατάσταση στην εντατική μονάδα με μηχανική υποστήριξη και με υψηλότατη υπατική και νεφρική ανεπάρκεια. Όλοι οι συγγενείς όπως μου είπε πήγαν στη Θεσσαλονίκη να τον δουν για τελευταία φορά.

Έδωσα να τον πάνε μια εικονίτσα του Αγίου Ραφαήλ και της συνοδείας του και λαδάκι που πήρα από την εκκλησία των Αγίων στο Νεοχώρι. Όλοι θρηνούσαν τον Νικολάκη, χωρίς να υπολογίζουν την αγάπη του Θεού και τις θαυματουργικές ικανότητες των Νεοφανών Αγίων μας. Έτσι την επόμενη μέρα στις 7 Ιανουαρίου του Αγίου Ιωάννη το θαύμα έγινε. Ο Νίκος όχι μόνο ξύπνησε από το κώμα αλλά αποσωληνώθηκε και μάλιστα μίλησε στο τηλέφωνο «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού». Οι γιατροί και οι συγγενείς έτριβαν τα μάτια τους. Όταν ο Νίκος βγήκε από το νοσοκομείο τελείως υγιείς οι γιατροί είπαν επί λέξει «Νίκο πριν πας στο σπίτι σου, πήγαινε να προσκυνήσεις τον Άγιο που σε θεράπευσε, γιατί σε θαύμα χρωστάς τη ζωή σου».

Ευχαριστώ τον Θεό και τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη για τη ζωή που χάρισαν στο Νίκο, όπως ευχαριστώ και τον πατέρα Ιωάννη για τις προσευχές και τις πρεσβείες του στον Θεό και τους Αγίους.

Δοξασμένο το όνομα των Νεοφανών Αγίων που ήλθαν στην εποχή μας για να μας γιατρεύουν τα σώματα και τις ψυχές μας.

Σινάνη Ζαχαρούλα, Σέρρες