Παρατηρούσα τους ανθρώπους που περνούσαν. Και με τη χάρι του Θεού τους έβλεπα διάφανους, και τα σώματα και τις ψυχές τους. Τι να σου πω, Ειρηναίε! Είδα ψυχές άδειες, μοναχικές, πληγωμένες, τσακισμένες. Έβλεπα εκεί να περνούν αγόρια και κορίτσια πιασμένα χέρι χέρι, χωρίς όμως οι ψυχές τους να έχουν δύναμη να αγαπήσουν αληθινά. Ερωτεύονται χονδρά και επιφανειακά. Μεγαλωμένα χωρίς οικογένεια ή και σε άθεη οικογένεια, δεν έχουν εφόδια για την αληθινή αγάπη. Πολλές από τις κοπέλες σας δεν είναι καν εις θέσιν να γίνουν μητέρες από την ελευθεριάζουσα ζωή που κάνουν.
Γι’ αυτό μη λέτε στους νέους θεωρίες, αλλά να τους ομιλήτε να ζούν σεμνή ζωή. Να μη ζούν με χαλαρότητα ηθών. Να τους ομιλήτε σε βασικά θέματα: ότι ο Χριστός τα κάνει όλα, αλλά εμείς πρέπει να θέλωμε τον Χριστό. Να τον αποδεχώμεθα. Και αυτό επιτυγχάνεται με προσπάθεια, με εγκράτεια. Την θέλει την άσκηση ο Χριστός. Θέλει τον αγνό έρωτα.
Στους νέους λοιπόν να συνιστάτε να αγαπούν την αγνότητα, γιατί η ελευθεριάζουσα ζωή δεν είναι μόνο ανθυγιεινή και άχαρη, αλλά είναι και εξαθλιωτική. Εξαθλιώνει τον άνθρωπο, τον αχρηστεύει, δημιουργεί ψυχολογικές και σωματικές διαταραχές. Στους νέους να διδάσκης να μελετούν την Αγία Γραφή και ειδικά το Ψαλτήρι».
Σεβ. Μητρ. Νεοφύτου και Μπάτσκας κ. Ειρηναίου/ Η πνευματική σχέση του Γερ. Πορφυρίου με τον Σερβικό λαό, στο Πρακτικά Διορθόδοξου Μοναστικού Συνεδρίου: Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Ορόσημο αγιότητος στο σύγχρονο κόσμο, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2008, σελ. 296.
παρελήφθη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο