Μή μείνωμεν ἔξω...

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου

Ἰδού σοι τό τάλαντον...

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

 

Επίκαιρα

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

   Ο Χριστός σταυρώνεται διαχρονικά, όταν εχθροί της Εκκλησίας Του την πολεμούν, διώκουν και φονεύουν τους πιστούς, λεηλατούν και καταστρέφουν τους ιερούς ναούς. Πολλές φορές, κατά το παρελθόν, ευρέθη η Εκκλησία σε διωγμό. Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες τη δίωξε η ρωμαϊκή εξουσία, ακολούθησε η περσική, για να γιγαντωθεί ο διωγμός με την επικράτηση του ισλάμ δια των Αράβων σε μεγάλη έκταση της εγγύς Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και, αργότερα, δια των Οθωμανών Τούρκων στη Βαλκανική και των Μογγόλων και Τατάρων στη Ρωσία. Κατά τους νεότερους χρόνους διωγμό υπέστη η Εκκλησία στις χώρες, όπου επικράτησε κομμουνιστικό καθεστώς, ιδιαίτερα στη Ρωσία, όπου κατά το διωγμό μαρτύρησαν πολλοί και καταστράφηκε πλήθος ιερών ναών και μονών.

Η είσοδος στον νυμφώνα του Χριστού

Μαρτυρία και διδαχή - Γέροντες

Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης (†)

Μεγάλη εβδομάδα

 Η Αγία και Μεγάλη Τρίτη μας προετοιμάζει για την είσοδο στον νυμφώνα του Σωτήρος Χριστού με δύο παραβολές: την παραβολή των δέκα παρθένων και την παραβολή των ταλάντων.

Ἄς μακαρίσουμε αὐτὴ τὴ γυναίκα...

   «Καὶ στάθηκε πίσω, κοντὰ στὰ πόδια Του κλαίγοντας καὶ ἄρχισε νὰ βρέχῃ τὰ πόδια Του μὲ τὰ δάκρυα καὶ μὲ τὰ μαλλιά της τὰ σκούπιζε».

       (Λουκ. ζ. 38)

   Ἄς μακαρίσουμε αὐτὴ τὴ γυναίκα, ποὺ κάλυψε τὰ κακὰ τῆς Εὔας. Αὐτὴ τὴν ἁμαρτωλή, τὴν πόρνη, αὐτὴν ποὺ ἔπραξε ἀγαθὰ, ποὺ ἔδειξε τὸν τρόπο τῆς μετανοίας καὶ φανέρωσε τὸν νόμο τῆς φιλανθρωπίας, αὐτὴν ποὺ εἶχε συνήγορο τὸν Κριτή, αὐτὴν ποὺ νίκησε μὲ δάκρυα τὸ μεγάλο κλάμα τῆς κρίσεως. Ὅλοι, ζηλέψτε αὐτὰ ποὺ ἀκούσατε καὶ μιμηθεῖτε ὄχι τὴν ἡδονὴ τῆς πόρνης, ἀλλὰ τὸν θρῆνο. Διότι ὁ θρῆνος προξένησε τὴ συγχώρηση τῶν κακῶν.

     Ἁγίου Ἀμφιλοχίου Ἰκονίου

Η χαρά της προσευχής

 

Κάποτε ρώτησε μία κοπέλα τον Άγιο Σωφρόνιο του Έσσεξ:

-   Γέροντα, γιατί είσθε έτσι χαρούμενος;

-   Παιδί μου επειδή όλη τη νύκτα έκλαιγα!!!

«ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ»

Μια μόνο σταγόνα του Αίματος του Πανάμωμου Χριστού μπορεί να καθαρίσει την ανθρωπότητα

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ''Ο Πρόλογος της Αχρίδος

“τω μώλωπι [πληγή] αυτού ημείς ιάθημεν” (Ησαΐας 53: 5)

 Θεραπευόμαστε δια των πληγών του Χριστού. Αυτό προφήτευσε ο προφήτης του Θεού και τώρα εμείς το γνωρίζουμε, ότι η προφητεία του είναι αληθινή. Δια του Πάθους του Χριστού, σωθήκαμε από τα αιώνια βάσανα. Δια του Πανάμωμου Αίματός Του, καθαριζόμαστε από τη λέπρα της αμαρτίας και ξαναζωντανεύουμε. Το αίμα και το σώμα μας έγιναν ακάθαρτα από τα αμαρτωλά πάθη, αλλά κυρίως το πνεύμα μας, η φωλιά και η πηγή της σωματικής ακαθαρσίας, έγινε πρώτα ακάθαρτο. Μπορεί ο ακάθαρτος να καθαριστεί από το ακάθαρτο; Μπορεί ένα βρώμικο λινό να πλυθεί με βρώμικο νερό; Δεν μπορεί.

Ο πάγκαλος Ιωσήφ, προτύπωση του Χριστού

Μαρτυρία και διδαχή

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Μεγάλη εβδομάδα

Δεν μπορούμε σήμερα, πρώτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδος, να μη θυμηθούμε τον Ιωσήφ. Η Εκκλησία όρισε να «ποιούμεθα μνείαν του παγκάλου Ιωσήφ» την Μεγάλη Δευτέρα.

Τι δεν έπαθε ο Ιωσήφ! Από ποιους; Από τα ίδια του τα αδέλφια. Έτσι είναι ο άνθρωπος. Από κει που μπορεί να είναι του Θεού άνθρωπος και ν’ ακολουθεί τον Θεό και τελικά να σώζεται εν Θεώ, μπορεί να βρεθεί στην αντίθετη πλευρά και να τυραννεί και να βασανίζει τους ανθρώπους του Θεού.

Η Αγία και Μεγάλη Τρίτη και Πατερικά Κείμενα

ΕΔΩ

ΣΑΝΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΙΣ ΜΑΣ

 «Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

Μέγα  κεφάλαιο της σωτηρίας μας δέν είναι   βέβαια η πνευματική μας ζωή  ούτε η κάθαρσης από τα  πάθη  μας. Πρώτιστο δώρο του Θεού μας  είναι  η δογματική διδασκαλία της  Εκκλησίας μας. Εάν κάποιος δεν πιστεύει ότι η Θεία Κοινωνία είναι  Σώμα  και  Αίμα  Χριστού πως θα ωφεληθη και θα πάρη Θεία Χάρι; Στην Αφρική κάποιος βαπτίστηκε  χωρίς  να πετάξει τα μαγικά του ξόανα, δηλαδή χωρίς  να πιστεύει στον Χριστό. Αυτός παρότι  μπήκε στο νερό,  ουσιαστικά όμως δέν  βαπτίστηκε και δεν  πήρε  Θεία Χάρι  ούτε  σωτηρία. Συνέχισε να ζη μέ τά δαιμόνια και μετά από διάστημα  8 μηνών απέθανε  μέσα  σε φρικτούς πόνους. Το όνομα του  θυμάμαι ήταν  Σαμπακίλα. Οπότε το επίκεντρο της σωτηρίας  μας είναι η Ορθόδοξη  Πίστις μας, της οποίας δεν  θα πρέπει  να αρνούμαστε  ούτε να αμφισβητούμε το παραμικρό. Άλλωστε λέγει και ο Χριστός  ότι αν κάποιος προσθέσει  η αφαίρεση  μία κεραία η μία λέξι από όσα  Εγώ σας  εδίδαξα, θα είναι ελάχιστος στην άλλη ζωή, που  σημαίνει ότι δέν θα σωθη. Αιρετικοί, σχισματικοί, φανατικοί και αμετανόητοι αμαρτωλοί δέν θα έχουν παρρησία να σταθούν ενώπιον του Χριστού, τήν ημέραν της Μελλούσης Κρίσεως. Μένωμεν Άδελφοί  δεμένοι στο άρμα της Ορθοδοξίας μας, διότι δέν Υπάρχει  άλλη Εκκλησία πού να σώζει τόν  κόσμο.

30 Απριλίου 1825 – Η πυρπόληση του τουρκικού στόλου του Ιμπραήμ

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

Ψάχνοντας στις σελίδες της Ιστορίας για την δράση του Πιπίνου, βρήκαμε ενδιαφέροντα στοιχεία από το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του 100χρονου Ακαδημαϊκού (που είναι ακούραστος πνευματικός δημιουργός με ζηλευτή διαύγεια ακόμη και σε αυτήν την ηλικία) Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου για την κρίσιμη περίοδο της Πελοποννήσου στο διάστημα Φεβρουάριος έως Μάιος 1825. Πρόκειται για μία παλιά έρευνα του Μιχ. Σακελλαρίου, ήδη από την περίοδο του Μεσοπολέμου και της Κατοχής, αλλά που τώρα εξεδόθη (από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).

Τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς

Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.

Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου...

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου

+π. Γ. Μεταλληνός: Οἱ Ἰοῦδες τῆς Ἐκκλησίας καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό»!

 Τοῦ μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

1. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.

Η καθέδρα των λυμεώνων

“Μακάριος ἀνήρ, ὅς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῆ ἀσεβῶν

καί ἐν ὁδῶ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη

καί ἐπί καθέδρα λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν”

ψαλ. 1,1

 

Μέσα στις πάμπολλες απολαύσεις που ενέχει ο άνθρωπος στη ζωή του, είναι και η εν λόγω της καθέδρας. Αν θα μεταφέραμε τη λέξη αυτή στην καθομιλουμένη, θα την αντικαθιστούσαμε με την κοινότυπή της, αυτήν της καρέκλας. Δηλαδή του ατομικού καθίσματος, με τέσσερα πόδια και στήριγμα της πλάτης. Ο λόγος, λοιπόν, γι' αυτόν τον ιδιότυπο θρόνο, που διατίθεται για ξεκούραση, για μαθητεία και για εξουσία. Σε αυτόν σωριάζεται ο βιοπαλαιστής να πάρει μία ανάσα από την πολύμοχθη ζωή του και να δοξάσει τον Θεό απολαμβάνοντας τον άρτο τον επιούσιο. Σε αυτόν προσκολλάται ο συνειδητός μαθητευόμενος, προκειμένου να μαθητεύσει, εγείροντας το πνεύμα του. Σε αυτόν εν τέλει βολεύεται και κάθε “εξουσιαστής”, από τον κατώτερο υπάλληλο που τελεί σε μία θέση και πουλάει μούρη, βγάζοντας τα απωθημένα του στον συνάνθρωπό του, μέχρι τον ανώτατο άρχοντα που ασκεί εξουσία.

Ἔστειλαν μήνυμα στὸν Ἰησοῦ...

«Ἔστειλαν μήνυμα στὸν Ἰησοῦ οἱ ἀδελφὲς τοῦ Λαζάρου καὶ τοῦ ἔλεγαν: "Κύριε, ὁ ἀγαπημένος Σου φίλος εἶναι ἄρρωστος"».

      (Ἰω. ια΄3)

   Ἐὰν καὶ σὺ ὅπως ὁ Λάζαρος ἔχεις ἀνάγκη ἀναστάσεως, ἐπειδὴ πέθανες ἀπ΄ τὰ πάθη σου, νὰ προβάλλῃς τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη μεσίτριες πρὸς τὸν Θεό, ὡς γνήσιες ἀδελφές, καὶ θὰ λάβῃς ὁπωσδήποτε τὸ ζητούμενο.

      Ὁσίου Θεογνώστου

Περί Θλίψεων, Πόνων καί Κόπων Μέρος 2ο

Μέρος 1ο

5η. Εἰς ὅλας τάς περιστάσεις ἄνω ἔχε τό νοερόν ὄμμα τῆς ψυχῆς, ὅθεν καί ἡ βοήθεια θά ἔλθῃ.

Μήν ἀπελπίζου ὅ,τι καί ἄν συμβῇ· κατά τόν πειρασμόν καί ἡ ἔκβασις ἀκολουθεῖ. Ποτέ δέν ἀφήνει ὁ Θεός ἤ μᾶλλον δέν φορτώνει περισσότερον ἀπό ὅ,τι δύναται νά σηκώσῃ ὁ ἄνθρωπος. Ἐάν οἱ ἄνθρωποι τοῦτο ποιοῦσι, πόσον μᾶλλον ὁ ἀγαθός Θεός, ὁ Ὁποῖος διά τόν ἄνθρωπον ἔχυσε τό Πανάγιόν Του Αἷμα ἐπί τοῦ Σταυροῦ!

Φωτογραφία του Ιστολογίου

Έτσι είμαστε άνθρωποι ...

«Τίποτα δεν φανερώνει τόσο πολύ τον ανθρώπινό μας χαρακτήρα,

όσο το να είμαστε ευσπλαχνικοί, όσο το να είμαστε φιλάνθρωποι»

(Ιερός Χρυσόστομος)

«ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ»

Τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ...

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου

Το ιδιότυπο εορτολογικό σχίσμα της Ορθοδόξου Φινλανδικής Εκκλησίας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η  Απριλίου 2024

ΤΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΙΝΛΑΝΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

    Η μακροχρόνια δράση του επάρατου και παναιρετικού Οικουμενισμού στην Εκκλησία συνεχίζει να προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα, τόσον ως προς την αλλοίωση της ορθοδόξου πίστεως, όσο και ως προς την πρόκληση σχισμάτων, με εμφανές αυτό της Εκκλησίας της Ουκρανίας. 

Ως γνωστόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, παρερμηνεύοντας τους ιερούς κανόνες και μετά 330 χρόνια, ανακαλώντας αντικανονικώς την πράξιν παραχωρήσεως της Μικράς Ρωσίας, (Ουκρανίας), στο πατριαρχείο της Ρωσίας, που είχε παραχωρηθεί για να σωθεί από τον εξουνιτισμό μετά την προδοτική «Σύνοδο του Μπρέστ» και την επίθεση του πολωνο-λιθουανικού στρατού με την επέμβαση του ρώσου ηγεμόνα, παραχώρησε «αυτοκεφαλία» στους αμετανόητους σχισματικούς φιλοουνίτες και φιλοδυτικούς, υπό τον «Μητροπολίτη» Επιφάνιο Ντουμένκο, θέτοντας στο περιθώριο την κανονική Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία, υπό τον κανονικό και αναγνωρισμένο από τις δέκα από τις δεκατέσσερις Ορθόδοξες Εκκλησίες Μητροπολίτη Ονούφριο με τους 100 Ιεράρχες, τις 12.500 ενορίες και τους 5.000 μοναχούς. Όλοι γνωρίζουν σήμερα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο προώθησε γεωπολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες των δυτικών, όπως αποδείξαμε σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας: (βλ. «Έκκληση προς την Ιερά Συνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με το Ουκρανικό ζήτημα», 21.1.2019). Και ότι το «Αυτοκέφαλο» δόθηκε, για να αποσπασθεί και εκκλησιαστικά η Ουκρανία από την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, ώστε να ματαιωθεί κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας μεγάλης συνομοσπονδίας Ορθοδόξων κρατών στην ανατολική Ευρώπη με κυρίαρχη δύναμη την Ρωσία.

Χιλιάδες καλά...

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου

Μεγάλη Δευτέρα και Πατερικά Κείμενα

ΕΔΩ

Τότε θὰ μοιάσῃ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...

immorfou

«Τότε θὰ μοιάσῃ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ δέκα παρθένες. Οἱ πέντε ἀπ΄ αὐτὲς ἦταν φρόνιμες καὶ οἱ πέντε μωρές».

   (Ματθ. κε΄1-2)

   Βλέπε πόσο μεγάλο πράγμα εἶναι ἡ παρθενία. Ὅταν ἔχῃ μαζί της τὴν ἀδελφή της τὴν ἐλεημοσύνη, κανένα ἀπὸ τὰ κακὰ δὲν τὴν τυλίγει, ἀλλὰ στέκεται ἐπάνω ἀπὸ ὅλα. Γι΄ αὐτὸ καὶ οἱ μωρὲς παρθένες δὲν μπῆκαν στὸν νυμφώνα, ἐπειδὴ δὲν εἶχαν μαζὶ μὲ τὴν παρθενία, τὴν ἐλεημοσύνη. Τὸ πράγμα αὐτὸ φέρνει μεγάλη ντροπή. Ἐνῶ νίκησες ὁλοκληρωτικὰ τὴν ἡδονή, δὲν περιφρόνησες τὰ χρήματα.

     Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Μια ανομολόγητη αμαρτία

 

Μέρος Α

Βαλεντίνα Ουλιάνοβα

«Κάθε αμετανόητη αμαρτία, είναι αμαρτία μέχρι το θάνατο».
Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

«Θυμήσου, ότι η εξομολογούμενη αμαρτία μικραίνει,
αλλά η ανομολόγητη αμαρτία μεγαλώνει».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Συχνά συμβαίνει, ότι ένας Χριστιανός, έχοντας διαπράξει κάποια σοβαρή αμαρτία, ντρέπεται να την ομολογήσει, γι' αυτό κατά τη διάρκεια του μυστηρίου της Μετάνοιας σιωπά, επιβαρύνοντάς την. Συνήθως, σιωπώντας για την αμαρτία του στην Εξομολόγηση, ελπίζει να την διορθώσει ενώπιον του Θεού με κατά μόνας μετάνοια, ελεημοσύνη και άλλες πράξεις καλοσύνης. Αλλά, δυστυχώς, μια τέτοια ελπίδα για τη δική του δύναμη είναι ατελέσφορη. Η βαρύτητα της θανάσιμης αμαρτίας είναι τόσο μεγάλη, που η αδύναμη μετάνοια μας και οι αδύναμες προσευχές μας, δεν θεραπεύουν την παραπαίουσα ψυχή από αυτήν. Μόνο η Χάρις του Θεού, που δίδεται με το μυστήριο της Μετάνοιας, είναι τόσο ισχυρή, που μπορεί να καθαρίσει την ψυχή από τη θανάσιμη αμαρτία και να την ελευθερώσει από τους βαρείς δεσμούς της. Και αν στερήσουμε τον εαυτό μας από τη βοήθεια του μυστηρίου του Θεού, μένουμε με μια ψυχή κατεστραμμένη, ανάπηρη, σκοτεινιασμένη από την αμαρτία. Και αυτό το αμαρτωλό σκοτάδι καταστρέφει τόσο την ψυχή, όσο και το σώμα όλο και περισσότερο, αλλάζει ολόκληρη τη ζωή και στερεί την ελπίδα της σωτηρίας.