ΕΝ ΟΨΕΙ τῆς Β΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, ὅπου τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ προμάχου
τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, πρέπει νὰ θυμόμαστε καὶ τὴν
σύγχρονη πνευματικὴ πανώλη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου οἱ
σκοτεινὲς δυνάμεις πασχίζουν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν σώζουσα ὀρθόδοξη πίστη
μας. Ὁ ὁμολογητὴς καθηγητὴς τοῦ ΑΠΘ κ. Δ. Τσελεγγίδης σημείωσε τὰ ἑξῆς
γι’ αὐτὴ τὴν παναίρεση:
«…τὸ καταστρεπτικότερο ἔργο στὴ δογματικὴ
συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τὸ ἔκανε καὶ
ἐξακολουθεῖ νὰ τὸ κάνει ὁ Οἰκουμενισμός. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀποτελεῖ
σήμερα τὸν δυσώδη φορέα τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοὺ
συγκρητισμοῦ καὶ κατὰ συνέπεια τὸν πιὸ ἐπίσημο φορέα τῆς ἐπικινδυνότερης
πολυαιρέσεως ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπειδὴ συμβάλλει ἀποφασιστικὰ στὴν
ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου κριτηρίου καὶ τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας.
Συγκεκριμένα, διὰ τῶν ἐκπροσώπων του, τοπικῶς καὶ διεθνῶς, ἐπιχειρεῖ
διαρκῶς καὶ βαθμιαίως ὅλο καὶ μεγαλύτερες “ἐκπτώσεις” στὴν
ἐκκλησιολογικὴ – δογματικὴ συνείδηση τῶν ἀνυποψίαστων πνευματικῶς
ὀρθοδόξων πιστῶν. Καὶ αὐτὸ τὸ ἐπιτυγχάνει εἰδικότερα μὲ τὴ σχετικοποίηση
ἢ καὶ τὴν ἀκύρωση στὴν πράξη τοῦ κύρους τῆς διδασκαλίας τῶν ἁγίων
Πατέρων, καὶ μάλιστα συλλογικῶν ἀποφάσεών τους, στὸ πλαίσιο τῶν
Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Βλέπε λ.χ. τὴν κατάφορη καὶ κατ’ ἐξακολούθηση, ἐδῶ
καὶ χρόνια, παραβίαση τοῦ Β΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου,
ποὺ ἀπαγορεύει ρητῶς συμπροσευχὴ μὲ ἀκοινώνητους καὶ ἑτερόδοξους…μὲ τὴ
σαφῆ ἀπειλὴ τῆς καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν καὶ τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν,
ποὺ τὸν παραβιάζουν»! Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς ἡ κατάσταση στὸν δυσώδη χῶρο
τοῦ δαιμονικοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.