Ο
ΑΓΙΟΣ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔγραψε τὰ ἑξῆς γιὰ τὰ σωτήρια νοήματα τῆς
παραβολῆς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ: «Ἀκούσατε τὴν θεία Παραβολὴ καὶ μάθατε τὸ
περιεχόμενό της καὶ τὴ σημασία της ἐννοήσατε. Μάθατε ὅτι ἔχουμε Κύριο
φιλάνθρωπο καὶ ἀνεξίκακο. Πρὸς Αὐτὸν λοιπὸν ἂς καταφύγουμε μὲ καθαρὴ
καρδιά. Ἐλᾶτε νὰ βοήσουμε ὅλοι πρὸς Αὐτόν:
“Δέσποτα, Κύριε, φιλάνθρωπε,
μονογενῆ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἁμαρτήσαμε στὸν οὐρανὸ καὶ ἐνώπιόν Σου καὶ δὲν
εἴμαστε ἄξιοι νὰ ἀποκαλούμαστε υἱοί Σου· ἔχουμε, ὡστόσο, τὸ θάρρος στοὺς
δικούς Σου οἰκτιρμούς. Ἔχουμε ἐνέχυρο τῆς δικῆς Σου φιλανθρωπίας τὸν
Τίμιο Σταυρό, ποὺ ὑπέμεινες γιά μᾶς. Ἔχουμε ἐγγυητὲς τῆς δικῆς Σου
εὐσπλαγχνίας τὴν ἄλλοτε πόρνη καὶ τὸν ἄλλοτε λῃστή. Ἐξ ἀφορμῆς αὐτῶν,
ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, προτρεπόμαστε νὰ καταφεύγουμε στὴ δική Σου
φιλανθρωπία. Ὅπως ἐκείνους τοὺς μετέβαλες σὲ ἀξιοσέβαστους καὶ
μακαρίους, Κύριε, καὶ ἐμᾶς, ποὺ προσπίπτουμε σὲ Σένα, ἐλέησέ μας. Καὶ
ὅπως ἀνέστησες νεκροὺς μὲ τὴν Σταύρωσή σου καὶ ἐμᾶς, ποὺ νεκρωθήκαμε ἀπὸ
τὶς ἁμαρτίες, ἀπὸ τὴν πολλή Σου φιλανθρωπία ἀνάστησε, γιὰ νὰ
ἀπολαύσουμε τὴν δική Σου Ἀνάσταση μαζὶ μὲ ὅσους ἀπολυτρώθηκαν” Καὶ μὲ
αὐτὰ τὰ λόγια, νὰ ἐπιμείνουμε στὴν δέηση αὐτή, γιὰ νὰ εἰπεῖ καὶ σὲ μᾶς ὁ
Δεσπότης μας Χριστός: “Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν”».