ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ Κυριακή τοῦ Τριωδίου,
τὴν Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, τὴν ὁποία ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας, γιὰ νὰ μᾶς
ξυπνήσει ἀπὸ τὸ λήθαργο τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μᾶς διεγείρει τὴν
ἀναγκαιότητα τῆς μετάνοιας, τῆς ἐπιστροφῆς μας στὸ Θεό, ὁ διάβολος ὠθεῖ
ὁρισμένους δύστυχους ἀνθρώπους, ὄχι στὸ νὰ συναισθανθοῦν τὴν
ἁμαρτωλότητά τους καὶ νὰ μετανοήσουν, ἀλλὰ νὰ «γλεντήσουν» τὴν ἀσωτία
τους! Ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια παρατηρεῖται τὸ ἀλγεινὸ φαινόμενο, τὸ
σαββατοκύριακο τοῦ Ἀσώτου νὰ γεμίζουν οἱ ταβέρνες καὶ τὰ κοσμικὰ κέντρα
ἀπὸ γλεντζέδες τῆς ἀσωτίας, γλεντώντας καὶ ἀσωτεύοντας, τιμώντας τὸν
ἄσωτο καὶ τὴν ἄσωτη ζωή του!
Πρόκειται ἀναμφίβολα γιὰ πνευματικὴ
διαστροφή, γιὰ καθαρὰ δαιμονικὴ κατάσταση, ἡ ὁποία ἔρχεται νὰ «δέσει»
αὐτὲς τὶς ἱερὲς ἡμέρες, μὲ τὶς ἐπίσης αἰσχρὲς καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις. Ὁ
διάβολος ἀνοίγει τὸ δικό του «τριώδιο», τὸ ἀντιτριώδιο, γιὰ νὰ
ἐμποδίσει τὴν εὐεργετικὴ ἐπίδραση τοῦ ἁγίου Τριωδίου στὴ ζωὴ τῶν
ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς συμβουλεύει νὰ σκεφθοῦμε ὅτι ὁ δρόμος τῆς
ἁμαρτίας ὁδηγεῖ σὲ ἀδιέξοδα, σὲ βάραθρα ἀπώλειας καὶ ὡς ἐκ τούτου πρέπει
νὰ ἀλλάξουμε πορεία γιὰ νὰ σωθοῦμε. Νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ ψυχοκτόνα
πάθη μας καὶ νὰ ἐνδυθοῦμε ἀρετές, νὰ ξαναβροῦμε τὸ χαμένο ἑαυτό μας. Ὁ
ἀπ’ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνος μᾶς ὠθεῖ νὰ «γλεντήσουμε» τὴν ἁμαρτία μας,
δηλαδὴ νὰ ὁδεύουμε ἀπερίσκεπτα στὸ δρόμο τῆς ἀπώλειας, νὰ θεριέψουμε τὰ
πάθη μας, τὰ ὁποῖα μᾶς προσφέρουν στιγμιαία ἡδονὴ καὶ μαζὶ ἀνεπαίσθητα
τὸ θάνατο. Ἂς κλείσουμε λοιπὸν ἑρμητικὰ τὰ αὐτιά μας στὶς δαιμονικὲς
σειρῆνες τοῦ κόσμου καὶ ἂς ἀκούσουμε τὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας μας!