Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
Βιώνουμε στις μέρες μας σ όλο της το μεγαλείο, τη λογική του παραλόγου.
Μιά με τη βία των ανηλίκων, μιά με την νομοθέτηση υπέρ των “διαφορετικών”, μιά άλλη με τους άκρατους και άκριτους παντοειδείς” δικαιωματισμούς”, ή με την απαξίωση και σχετικοποίηση των πιο ιερών εννοιών και λέξεων όπως αυτές της μητέρας και του πατέρα. Εσχάτως αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και το προσφάτως αναφυέν “ερώτημα” περί της νομιμότητας ή μη της αιμομιξίας!
Ακόμη πιο τραγικό να βλέπει κανείς τις φιγούρες ανθρώπων-πολιτικών και διανοουμένων που κομπάζουν για τη “νίκη” τους και τον “προοδευτισμό” τους που αργά ή γρήγορα θα επιφέρει την μήνιν του Θεού-Δημιουργού.
Αναπαύονται στις ιδεολογικές τους “δάφνες” που δυστυχώς θα αποδειχθούν βραχυφλεγείς ιδεολογικές βόμβες. Μάλιστα, μερικοί συμπεριφέρονται και ομιλούν όχι μόνο σαν να μην υπάρχει Θεός αλλά και αντιμάχονται Αυτόν!
Ίσως να θεωρούν πως επειδή οι ίδιοι δεν πιστεύουν στο Θεό άρα δεν δεσμεύονται από το Ευαγγέλιό Του και την ηθική που απορρέει απ’ αυτό και συνεπώς οι πράξεις τους όπως το έργο τους στα βουλευτικά έδρανα, δεν επιδέχεται εκκλησιαστικής κριτικής.
Μόνο και μόνο για να αποδείξουν την αλήθεια του Ευαγγελίου ότι δεν είναι άπιστοι ελευθέρως και κατ’ επιλογήν, αλλά βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, των οποίων ο Θεός λόγω της απιστίας τους “τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν… ” (Ιωα. ιβ’ 40).
Πολλοί εξ αυτών πιστεύουν πως δε θα δώσουν λόγο στο Θεό για την παρουσία και τα έργα τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο γιατί δεν πιστεύουν στο Θεό και συνεπώς δεν οφείλουν να μετανοήσουν και να απέχουν από πράξεις ανομίας και ανηθικότητας όπως για παράδειγμα η ψήφιση του θλιβερού νομοσχεδίου για τον “γάμο” των ομοφυλοφίλων, αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν.
Απόδειξη αποτελεί η θεοπνευστία της Α’ Καθολικής Επιστολής του Αποστόλου Πέτρου (β’, 7-8) όπου ο Απόστολος ομιλεί για τον Κύριο Ιησού Χριστό ως ακρογωνιαίο λίθο που στηρίζει το οικοδόμημα της Εκκλησίας. Όπως διαβάζουμε στο “Υπόμνημα εις τας Καθολικάς Επιστολάς του Αποστόλου Πέτρου”, (Χρήστου Βούλγαρη, Στ’ Έκδοσις, Εκδ. Κ. & Π. Σμπίλιας ΑΕΒΕ, Αθήνα 1996):
ο Απόστολος Πέτρος υπογραμμίζει πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο ζών λίθος ο ακρογωνιαίος και οι Προφήτες και Απόστολοι είναι οι θεμέλιοι λίθοι της Εκκλησίας.
Πιο κάτω, στον 7ο στίχο, διακρίνει ο Απόστολος μεταξύ των πιστευόντων που θα αξιωθούν να μείνουν εντός της Εκκλησίας ως μέλη της και των μη πιστευόντων οι οποίοι θα καταστραφούν, σημειώνοντας πως “υμίν ουν η τιμή τοις πιστεύουσιν, απιστούσιν δε λίθος ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας”. Ο συγγραφέας ερμηνεύει σχετικά : ” Ούτως ο Χριστός αποτελεί τη βάση και το κριτήριο της προοπτικής και του προορισμού πάντων των ανθρώπων, πιστών και απίστων.
Οι άπιστοι στο συγκεκριμένο στίχο ταυτίζονται με τους οικοδομούντες που αγνόησαν τον ακρογωνιαίο λίθο κατά το κτίσιμο της οικοδομής. “Οικοδομούντες”, γράφει ο κ. Βούλγαρης, είναι εκείνοι οι οποίοι “προσπαθούσι να οικοδομήσωσι την ζωήν των χωρίς να θέσωσι τον Χριστόν ως ακρογωνιαίον λίθον, αλλ απορρίπτωσιν αυτόν εκ της οικοδομής. Εν τούτοις,… ο λίθος ούτος κατέστη περίβλεπτος ακρογωνιαίος”.
Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, οι οποίοι δυσανασχετούσαν με την παρουσία, τα θαύματα και τους σωτηριώδεις λόγους του Κυρίου, πίστεψαν πως σταυρώνοντας τον Ιησού θα έθεταν ένα τέλος στη ζωή και δράση Του αφενός και θα κατέπνιγαν κάθε κίνηση των πιστών που Τον ακολουθούσαν. Αυτό ήλπιζε και γνώριζε και ο Διάβολος. Όπως, όμως, εξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ο Άρχων του κόσμου τούτου εξαπατήθηκε καθώς δεν γνώριζε ότι ο σταυρωθείς Κύριος θα ανασταινόταν συντρίβοντάς τον και καταλύοντας το κράτος του. Το ίδιο συνέβη με τους Ιουδαίους οι οποίοι σταυρώνοντας τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό, άθελά τους Τον ανέδειξαν “λίθο” που στερέωσε και διαφύλαξε το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το ατιμωτικό ξύλο του Σταυρού σε Τίμιο Ξύλο, “όπλο” σωτηρίας.
Έτσι και σήμερα, οι πολιτικοί και οι περί αυτούς συμφωνούντες με την ψευτοπροοδευτικότητα της “ισότητας” στο γάμο, αποφάσισαν να πολεμήσουν οι άφρονες αυτόν τον ακρογωνιαίο λίθο και να φιμώσουν τον πιστό λαό εκβιάζοντάς τον με ανόμους νόμους.
Ξεχνώντας τη συνέχεια στο στίχο 8 σύμφωνα με τον οποίο ο Χριστός, η “κέντρα” προς την οποίαν συνιστά εξαιρετικά αφελή και επικίνδυνη για τη σωτηρία του ανθρώπου σκληρότητα (“σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν”), συνιστά “και λίθο προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου, οι προσκόπτουσιν τω λόγω απειθούντες, εις ο και ετέθησαν”!
Κατά τον καθηγητή Χρ. Βούλγαρη, “λίθος προσκόμματος” είναι ο επί της οδού κείμενος, επί του οποίου προσκόπτουσιν οι πόδες του πεζοπόρου, ενώ η “πέτρα του σκανδάλου” είναι ο εκ του εδάφους εξέχων λίθος επί της οδού, επί του οποίου σκοντάπτει ο πεζοπόρος.
Σκάνδαλο, ως γνωστόν, χαρακτηριζόταν ο σταυρωθείς Κύριος για τους Ιουδαίους από τον Απόστολο Παύλο (Α’ Κορ. α’, 23).
Ο Χριστός, σχολιάζει ο παραπάνω συγγραφέας, ”τυγχάνει προσδιοριστικός παράγων και της ζωής των απίστων, επί του οποίου ούτοι σκοντάπτουσι και συντρίβονται”.
Οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς ως απολωλότες υποκριτές Ιουδαίοι δεν αφήνονται στο απυρόβλητο από τον Κύριο επειδή δεν πιστεύουν ή υποκρίνονται αλλά τους μέμφεται δεινώς και τους προειδοποιεί ” ουαί υμίν…όφεις, γεννήματα εχιδνών! πως φύγητε από της κρίσεως της γεέννης;” (Ματθ. κγ’, 33).
Τον ίδιο αυστηρό λόγο θα απηύθυνε σήμερα στους εξαγορασμένους με το Πανάγιο Σώμα και Αίμα Του, γεννημένους από μητέρες και πατέρες και βαπτισμένους στο όνομα της Αγίας Τριάδος βουλευτές που ψήφισαν το επάρατο νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφυλοφίλων στρεφόμενοι και μαχόμενοι κατά του ίδιου του Δημιουργού τους.
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, “ου έξεστι υμίν”!
Μην προκαλείτε την μήνιν του Αγαθού, Πανελεήμωνος, Σωτήρος αλλά και Δικαίου Ιησού Χριστού αλλά ποθήσατε την μεταμόρφωσή σας εις “γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον” (Α’ Πετρ. β’ 9) ώστε να αξιωθείτε “τας αρετάς εξαγγείλητε του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φως”!
Όσο για εμάς τους αναδείξαντας εσάς ως εκπροσώπους μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, έχουμε να διατρανώσουμε πως θα παραμείνουμε με τη βοήθεια του Χριστού που εσείς νομίζετε ότι ξανασταυρώνετε άγρυπνοι και ανύστακτοι στο καθήκον μας. Γιατί σύμφωνα με τον άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη (christospanagia.gr 23/10/2015): ” ΕΝΤΟΛΗ ΓΑΡ ΚΥΡΙΟΥ ΜΗ ΣΙΩΠΑΝ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΣΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΩΣΤΕ ΟΤΕ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΣΤΙΝ ΕΙΠΕΙΝ, ΕΓΩ ΤΙΣ ΕΙΜΙ; ΙΕΡΕΥΣ, ΑΡΧΩΝ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, ΓΕΩΡΓΟΣ, ΠΕΝΗΣ;… ΟΥΑ ΟΙ ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΥΣΙ ΚΑΙ ΣΥ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΝΤΙΣ;”
Εις ώτα μη ακουόντων…