«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΙΕΡΑΠΌΣΤΟΛΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ -ΣΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ
Ἕνα ἀπόγευμα τοῦˆ ’Ιανουαρίου 1995 ἐπέστρεφα ἀπ’ τόν Ἅγιο Νεκτάριο, ὅπου στεγάζεται τό ἰατρεῖο μας καί τό οἰκοτροφεῖο τῶν κοριτσιῶν. Στήν στροφή τοῦˆ κεντρικοῦˆ δρόμου μέ σταμάτησαν δύο γυναῖκες. Κοντά τους εἶχαν μία ἄλλη γυναῖκα πεσμένη στό ἔδαφος. Τήν εἶδα πού μοῦ ἔκανε καί αὐτή νοήματα νά σταματήσω τό αὐτοκίνητο. Σταμάτησα. Τίς ἐρώτησα:
- Τί θέλετε;
- Νά πάρετε αὐτή τήν γυναῖκα.
- Ποῦˆ θέλετε νά τήν πάω;
- Πᾶμε γιά τό κοντινό μαιευτήριο τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν". Στά 500 μέτρα ἦταν τό μαιευτήριο. Φθάνοντας εἰδοποιήσαμε ἀμέσως τήν ἀδελφή νοσοκόμα. Δέν πρόλαβε νά ἔλθη κι ἀκούσθηκαν μέσα στό αὐτοκίνητο (ἦταν μέ κλειστή καρότσα καί πόρτα) νηπιακά κλάμματα. Ἦταν ἀγοράκι. Νά τῆς ζήση. Γεννήθηκε χωρίς καμμία ἑτοιμασία, χωρίς ροῦχα, χωρίς φασκιές καί γιατρούς μέσα σέ ἱεραποστολικό αὐτοκίνητο. ’Αναρωτιέμαι, ἄν δέν σταματοῦσα τί θά γινόταν;
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου