ΙΕΡΑΠΌΣΤΟΛΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ -ΣΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ
Τήν ἄνοιξι τοῦ 1991, ἕνα πρωΐνό ἦλθε μέ τό ποδήλατο ὁ Κατηχητής μας ’Ιωάννης ἀπό τό χωριό του, τό Καμποῦντζι, πού ἀπέχει ἀπό τό Κολουέζι 40 χιλιόμετρα. Ἦταν ἀνήσυχος καί ταραγμένος. Μᾶς εἶπε ἐπί λέξει: "Ἡ ἀδελφή μου ἐδῶ καί τρεῖς ἡμέρες δέν μπορεῖ νά γεννήση. Πονεῖ πάρα πολύ. ’Ελᾶτε νά τήν πάρετε μέ τ’ αὐτοκίνητο νά τήν πᾶμε στό νοσοκομεῖο".
Μετά ἀπό λίγη καθυστέρησι τό αὐτοκίνητο ἐπῆγε καί τήν πῆρε. Τήν μετέφερε στό νοσοκομεῖο τῶν Μεθοδιστῶν "Μουαγκέζι". Τῆς ἔγινε ἐγχείρησι καισαρικῆς καί ἔβγαλαν τό παιδί πεθαμένο. Δέν ἐφρόντισαν ὅμως οἱ γιατροί γιά τήν ἄμεση μετάγγισι αἵματος, ἐφ’ ὅσον ἐπρόκειτο νά κάνουν μία τόσο ἐπώδυνη ἐγχείρησι. Μετά ἀπό δύο ἡμέρες μᾶς εἰδοποιοῦν αὐτοπροσώπως: "’Ελᾶτε νά μᾶς φέρετε αἷμα, γιατί ἀλλιῶς ἡ Χριστιανή σας θά πεθάνη. Εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη". ’Επήγαμε μέ τόν ἄλλον ἀδελφόν καί τήν ἐπήραμε νά τήν μεταφέρουμε στό νοσοκομεῖο Τζεκαμίν, τό ὁποῖο εἶναι περισσότερο ἐξωπλισμένο. Λίγα λεπτά πρίν φθάσουμε, ἕνα œὤχ, ἀκούσθηκε ἀπό πίσω. Τό κορίτσι τῶν 20 ἐτῶν, πού βαπτίσθηκε μόλις πρίν ἕνα χρόνο, εἶπε στήν μητέρα του πού τό συνώδευε: "Μάννα μου, πεθαίνω". Καί ἐτελείωσε τήν ζωή της, πρίν τήν χαρῆ, γιά τήν ἔλλειψι μιᾶς φιάλης αἵματος. Πόσο φτηνή, ἀλήθεια, εἶναι ἡ ζωή στό Κογκό. Πόσο σφικταγκαλιασμένος εἶναι ὁ θάνατος μέ τούς ἀνθρώπους. Πόση ἀπανθρωπιά γιά τόν σημερινό ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα ἀπό τούς ἰσχυρούς τῆς Γῆς!! Τήν μεταφέραμε στό νοσοκομεῖο. Τήν εἶδε ὁ γιατρός καί μᾶς εἶπε αὐστηρά: "Γιατί τήν ἀφήσατε νά πεθάνη; Δέν ἔχει οὔτε μία σταγόνα αἵματος". Στήν συνέχεια κατ’ εὐθεῖαν τήν μεταφέραμε νύκτα στό χωριό της. Θρῆνος καί ὀδυρμός σ’ ὅλο τό χωριό, τό ὁποῖον ἐκείνη τήν νύκτα βρισκόταν σέ ψυχική ἀναστάτωσι. Αἰωνία ἡ μνήμη τῆς Μαρίας.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου