Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι θέλουν να δείχνουν ότι είναι καλύτεροι από τούς άλλους. Ζητούν την τιμή και την δόξα του κόσμου, χωρίς όμως να ημπορούν να κρατούν και την απλότητά της ζωής τους. Οπότε γίνονται διπρόσωποι και πολυπρόσωποι και σε κάθε περίσταση αλλάζουν και φορούν άλλη μάσκα συμπεριφοράς. Σίγουρα το καταλαβαίνουν ότι υποκρίνονται, αλλά δικαιολογούνται ότι έτσι τούς εξώθησε να ζούνε η Κοινωνία. Απουσιάζει η απλότητα πού είναι ένα από τα πιο ψηλά σκαλοπάτια της αγιότητας. Τούς λείπει η εσωτερική εργασία, την οποία είτε αγνοούν τελείως είτε την ξεπερνούν μέ την ανώδυνη κατ' αυτούς υποκρισία.
Πράγματι ο υποκριτής χωρίς κόπους αποκτά κοσμικές διακρίσεις, χρήματα, κοινωνικές καταξιώσεις κι ας είναι μέσα του "χαλκομανία". Έτσι τόν καταντάει Ο διάβολος να πιστεύει ότι είναι άξιος για όλα και μέσα του έχει υποδουλωθεί σέ όλα τα πάθη και δοξάζεται ο διάβολος δι αυτού. Αυτός ο άνθρωπος δέν θέλει να ίδη κατάματα τον εαυτό του και το ψυχικό του χάος. Δικαιολογείται για όλα τα λάθη του και νομίζει ότι τόν πιστεύουν οι αλλοι σε όσα τους λέγει. Απλώς τον ανέχονται και προσεύχονται μυστικά να του στείλει ο Θεός τόν θείο φωτισμό. Τι κρίμα να εμπαίζεται ο άνθρωπος τό πλάσμα του Θεού, με τόση μαεστρία και πονηριά από τον πολυμήχανο ολετήρα των ψυχών μας, τόν διάβολο. Αυτόν τον υποκριτή δεν τον σώζει καμμία ευχή και θεία Λειτουργία, παρά μόνο ένα θαύμα του Θεού, που σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι έχουν χύσει ποταμούς δακρύων προσευχητικών γι αυτό το πρόσωπο.
Ο υποκριτής δεν αναγνωρίζει ποτέ δικά του λάθη. Οπότε και δέν έχει σκοτούρες να αγωνίσθη πνευματικά, διότι είναι καλύτερος από όλους τούς άλλους. Δεν υπάρχει αρετή πού να μην την έχει κατακτήσει ο υποκριτής. Θέλει να συμβουλευει τους άλλους και δεν δέχεται ποτέ συμβουλές και υποδείξεις από τούς άλλους. Πιστεύει ότι είναι πανεπιστήμων. Σε κάθε συζήτηση είναι παρών και επιβάλλει την γνώμη του αποφασιστικά και ενίοτε τυρρανικά. Πιστεύει ότι γνωρίζει από θεολογία από τεχνολογία από γεωργια κι από κάθε επιστήμη. Ο Θεός να μας λυπηθεί απ αυτή την μέγιστου μεγέθους δαιμονική πλάνη. Ομως και γι αυτόν τον άνθρωπο σταυρώθηκε ο Χριστός μας. Και πάλι εδώ η θεραπεία θα γίνει σταδιακά μέσα στην Εκκλησία μας, η οποία είναι η Κιβωτός της σωτηρίας μας και η ταμειούχος της Θείας Χάριτος. Ευχόμεθα μέ πόνο ψυχής Καλή φωτιση και βαθειά μετά δακρύων μετάνοια σε όλους τους συναμαρτωλούς Αδελφούς μας, τους οποίους αγαπούμε καλύτερα κι από τον εαυτό μας.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου