“Σαῦλος δέ ἐλυμαίνετο τήν ἐκκλησίαν”
Πραξ. 8,3
Τον ανέμελο περίπατο του πρώτου ανθρώπου εν μέσω του παραδείσου της τρυφής, διαδέχθηκε ένα αμείλικτο οδοιπορικό, χαραγμένο από τον ιδρώτα της βιοπάλης και καθοδηγούμενο αυστηρά από τον συνεχή πόνο, την λύπη και ένα πλήθος στεναγμών. Η γη πλέον καθίσταται κατηραμένη και εχθρική απέναντι στον άνθρωπο, που έχασε την ηγεμονία επ' αυτής, λόγω ρήξεως της πνευματικής σχέσης του τελευταίου με τον δημιουργό του. Λόγω παράβασης της θεϊκής εντολής, περί αποχής από του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού. Γιατί, “ὁ Ἀδάμ γευσάμενος, ἐντολήν ἠθέτησε τοῦ ποιήσαντος”.