ἐκήρυξεν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὅλως αὐθαιρέτως
ὡς ἔκπτωτον, ἐπειδὴ τοῦ ὑπέδειξε τὰ λάθη του!
Αἱ ὑποθέσεις τοῦ Χαλκηδόνος, Βοστώνης, Ν. Ἰερσέης,
τοῦ Μ. Ἀρχιμανδρίτου ἐπιβεβαιώνουν τὸ Αὐγουστίνιον*:
«ΛῌΣΤΡΙΚΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΝΕΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ»
Ἡ διωρισμένη Σύνοδος πέριξ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου
ἀντικαθιστᾶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν δικαιοσύνην
συμφώνως πρὸς τὰς διαθέσεις τοῦ «Πάπα τῆς Ἀνατολῆς»,
θέτουσα δικαίους καὶ ἀδίκους ὑπὸ αὐθαιρέτους διαδικασίας
καὶ ἀντικανονικὰς ποινάς.
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ὑπάρχει δικαιοσύνη εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως; Λειτουργοῦν ἐκκλησιαστικὰ δικαστήρια; Τηροῦνται τὰ ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενα; Διαφυλάσσεται τὸ ἱεροκανονικὸν πλαίσιον ἀποδόσεως δικαιοσύνης; Ἀποδίδεται τὸ δικαίωμα ἑκάστου νὰ δικάζεται δικαίως καὶ νὰ ὑπερασπίζεται τὸν ἑαυτόν του; Αὐτὰ τὰ ἀμείλικτα ἐρωτήματα δημιουργεῖ ἡ συστηματικὴ παρακολούθησις τῆς διαχειρίσεως τῶν ὑποθέσεων κληρικῶν παντὸς βαθμοῦ ἀπὸ τὸ Φανάρι καὶ ἐσχάτως ἡ πολύκροτος ὑπόθεσις τοῦ «Μεγάλου Ἀρχιμανδρίτου», ὁ ὁποῖος φέρεται ὡς δράστης κλοπῆς, ἀλλὰ καὶ συμφώνως πρός παλαιότερα καὶ νεώτερα δημοσιεύματα μὴ κατάλληλος διὰ τὸ μέγα ὑπούργημα τῆς ἱερωσύνης.
Τὸ Φανάρι ἀναιρεῖ τὸ Φανάρι
Ὅταν ἡ ὑπόθεσις τῆς κλοπῆς ἔλαβε δημοσιότητα ἀπὸ τηλεοπτικὰ δίκτυα Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας, τὸ Πατριαρχεῖον προέβη εἰς τὸ ἑξῆς «Ἀνακοινωθὲν περὶ δημοσιοποιηθείσας ὑποθέσεως, στὴν ὁποία φέρεται νὰ ἐμπλέκεται κληρικὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου» τῆς 21ης Ἀπριλίου 2023:
«Ἀναφορικὰ μὲ δημοσιοποιηθεῖσα ὑπόθεση, στὴν ὁποία φέρεται νὰ ἐνεπλάκη κληρικὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀπὸ τὸ Γραφεῖο Τύπου καὶ Ἐπικοινωνίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γίνεται γνωστὸ ὅτι μὲ ἀπόφαση τῆς Α.Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, στὸν κληρικὸ αὐτὸν ἐπιβλήθηκε, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἔγινε γνωστὴ ἡ ὑπόθεση, τὸ πνευματικὸ ἐπιτίμιο τῆς ἀργίας, ἐν ἀναμονῇ τῆς πλήρους διαλευκάνσεως αὐτῆς. Ἕως τότε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν θὰ προβεῖ σὲ καμμία ἄλλη δήλωση».
Εἶναι σαφὲς ἀπὸ τὸ ἀνακοινωθὲν ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον προσεπάθησεν ἀρχικῶς νὰ ἀποσοβήση τὸ ζήτημα διὰ τοῦ ἑξῆς τρόπου: α) δὲν ἀνέφερε τὸ ὄνομα τοῦ κληρικοῦ, ἐνῶ ἦτο παντοῦ γνωστὸν διὰ τῶν μέσων ἐνημερώσεως, β) ἐγράφη «φέρεται» καὶ ὄχι μόνον «ἐμπλέκεται», γ) ἐπρόκειτο ὑποτίθεται διὰ ἁπλοῦν «κληρικὸν» καὶ ὄχι διὰ τὸν τιτλοῦχον «Μέγα Ἀρχιμανδρίτη», δ) ἐπεβλήθη «πνευματικὸ ἐπιτίμιο», ἀντὶ νὰ ἀφεθῆ ὁ κληρικὸς εἰς τὴν φυλακὴν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐξῆλθε διὰ μεσολαβήσεως τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καὶ ε) ἡ ὑπόθεσις ἀναφέρεται ὡς θολὴ (χρήζει «διαλευκάνσεως») παρὰ τὰ ἀδιάσειστα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος. Παρὰ τὴν διαβεβαίωσιν ὅτι δὲν θὰ προβῆ «σὲ καμμία ἄλλη δήλωση», πρὶν ἀλέκτωρ φωνῆσαι ἐδημοσιεύθη νέον «Ἀνακοινωθὲν τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου» τῆς 25ης Ἀπριλίου 2023:
«Συνῆλθε σήμερον, 25ην Ἀπριλίου 2023, ὑπὸ τὴν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ὁ Πατριάρχης ἔθεσε τὸ ἀνακῦψαν θέμα τοῦ Ἀρχειοφύλακος Μ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἀγαθαγγέλου Σίσκου. Μετ’ ἀνταλλαγὴν ἀπόψεων καὶ ληφθείσης ὑπ’ ὄψιν τῆς ὡς ἐκ τῶν συμβεβηκότων δυσφημίσεως τοῦ θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀπεφασίσθη, ὅπως τεθῆ τέρμα εἰς τὴν ἐν Φαναρίῳ διακονίαν τοῦ ὡς ἄνω κληρικοῦ. Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου»
Παρατηρεῖ κανεὶς ἔκπληκτος τὴν διττὴν ἀναίρεσιν ἄρδην ὅσων ὑπεστηρίχθησαν εἰς τὸ μόλις πρὸ τριῶν-τεσσάρων ἡμερῶν προηγούμενον ἀνακοινωθέν: ἀφ’ ἑνὸς τὸ Φανάρι δὲν ἀνέμενε καμίαν διαλεύκανσιν τῆς ὑποθέσεως, καθ’ ὅσον δὲν ὑπῆρξε κάποια ἀπόφασις τῆς Τουρκικῆς Δικαιοσύνης, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὄχι ἁπλῶς προέβη εἰς δήλωσιν, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον εἰς ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν ἀποπομπῆς τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ.
Σωρεία ἀντικανονικοτήτων
Ἀμφότερα τὰ ἀνακοινωθέντα περιέχουν ἐμφανῶς ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι δὲν στοιχοῦνται πρὸς τὰ προβλεπόμενα ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, δηλ. τὴν τάξιν τὴν ὁποίαν καθιέρωσαν οἱ Ἅγιοι Θεοφόροι Πατέρες προκειμένου νὰ διαφυλάξουν τόσον τὸ ποίμνιον ἀπὸ σκανδαλισμὸν ὅσον καὶ τὸν πεπτωκότα κληρικὸν ἀπὸ τὴν αἰωνίαν ἀπώλειαν.
Συμφώνως πρός τὸ πρῶτον ἀνακοινωθὲν ὁ Πατριάρχης ἐπιβάλλει μόνος μονώτατος ἐπιτίμιον ἄνευ συγκλήσεως ἔστω μικροῦ συμβουλευτικοῦ ὀργάνου.
Δεύτερον, αὐτὸ συμβαίνει «ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν ποὺ ἔγινε γνωστὴ ἡ ὑπόθεση» καὶ διερωτᾶται κανεὶς ποία εἶναι αὐτὴ ἡ στιγμή; Ἡ ἀνακοίνωσις τῶν τηλεοπτικῶν δικτύων; Ἐκλήθη ὁ Ἀρχιμανδρίτης νὰ καταθέση τὴν ἰδικὴν του ἐκδοχὴν διὰ τὸ συμβὰν ἢ ἐρήμην ἄνευ ἀκροάσεως ἐπεβλήθη ἐπιτίμιον;
Τρίτον, τί εἴδους ἀργία ἐτέθη; Δὲν ὑφίσταται ἀργία ἄνευ συγκεκριμένου χρονικοῦ προσδιορισμοῦ, ἡ ὁποία δὲν δύναται εἰς καμίαν περίπτωσιν νὰ εἶναι «ἐπ’ ἀόριστον», ὡς διεφημίσθη ἀπὸ δημοσιογραφικοὺς κύκλους, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζοντο ὅτι αὐτὰ τοὺς ἐπληροφόρησαν ἐπίσημα χείλη ἀπὸ τὸ Φανάρι. Αὐτὰ ὅλα εἶναι προδήλως ἀντικανονικά, ὥστε καταλήγει εὐνοήτως κανεὶς εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι προετίμησαν εἰς τὸ Φανάρι νὰ εἶναι «πολιτικῶς ὀρθοὶ» ἔναντι τῆς ἀβυσσαλέας κριτικῆς ἀπὸ τὰ μέσα, ἀπὸ τὸ νὰ τηροῦνται διαδικασίαι.
Ἔστω καὶ ἂν ὑποθέση κανεὶς ὅτι τὸ πρῶτον ἀνακοινωθὲν ἐξεδόθη ἐν μέσω τῆς ἀσφυκτικῆς πιέσεως τῶν μέσων, ὤφειλε κάθε ἀντικανονικότης νὰ διορθωθῆ διὰ τοῦ δευτέρου. Ἀπεναντίας ἐπισημαίνει κανεὶς νέας ἀσυμβατότητας ἔναντι τῶν κανονικῶν διαδικασιῶν.
Πρῶτον, συγκαλεῖται ἡ διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Φαναρίου (μὲ ὅλα τὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα αὐτὴ ἔχει ὡς ὄργανον, ἐφ’ ὅσον δὲν τηρεῖται συγκεκριμένη σειρὰ) ἀντὶ νὰ συγκροτηθῆ Συνοδικὸν Δικαστήριον, διὰ νὰ ἐξετάση τὴν ὑπόθεσιν.
Δεύτερον, καταγράφεται «ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων» καὶ ὄχι ψηφοφορία, ὡς τὸ ζήτημα νὰ εἶναι ἔλασσον, ἐνῶ εἰς τὴν πραγματικότητα διακυβεύεται ἡ ἱερωσύνη ἑνὸς ἀνθρώπου.
Τρίτον, ὡς κύρια αἰτία τῆς ληφθείσης ἀποφάσεως προτάσσεται ἡ «δυσφήμισις» τοῦ Πατριαρχείου, ἀντὶ ἀφ’ ἑνός τῆς δυσφημίσεως τῆς διακονίας τῆς ἱερωσύνης καὶ ἐφ’ ἑτέρου –ὅπερ κυριώτερον- τῆς ἰδίας τῆς παρανόμου πράξεως!
Τέταρτον, ἀποφασίζεται ἡ ἀπόλυσις αὐτοῦ ἐκ τοῦ Φαναρίου, χωρὶς ὅμως νὰ διευκρινίζεται εἰς ποῖον τόπον θὰ ἀπέλθη. Ὡς γνωστόν, δὲν ὑφίσταται «ἀπολελυμένη χειροτονία» εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ εἰς τοιαύτας περιπτώσεις, κατὰ τὰς ὁποίας Ἀρχιερεὺς δίδει ἀπολυτήριον εἰς κληρικὸν χωρὶς νὰ ἔχη ἐξασφαλισθῆ ἡ ἀποδοχὴ του εἰς ἑτέραν Ἐπαρχίαν, ὑπόκεινται ἀμφότεροι εἰς συγκεκριμένας ποινάς τῶν Ἱ. Κανόνων.
Πέμπτον, δὲν ἀναφέρεται ἂν ὁ ἐν λόγῳ κληρικὸς θὰ διατηρήση τὸν τίτλον τοῦ «Μεγάλου Ἀρχιμανδρίτου». Παρὰ τὰ ὅσα συνέβησαν θὰ ἐξακολουθῆ, ὅπου γῆς νὰ φέρη τὸ ἀξίωμα ἢ θὰ ἀντικατασταθῆ;
Ἕκτον, δὲν ἀναφέρεται ἂν θὰ συνεχισθῆ τὸ ἐπιτίμιον τῆς ἀργίας καὶ ποῖον τὸ συγκεκριμένον διάστημα αὐτοῦ. Ἰσχύει ἢ ἀναιρεῖται ἡ προηγουμένη ἀπόφασις;
Ἕβδομον, ἀναφέρεται κατ’ οὐσίαν μετάθεσις καὶ ὄχι εἰσαγωγὴ εἰς δίκην. Ἂν ὁ κληρικὸς εἶναι ἔνοχος, τότε πρέπει νὰ προσαχθῆ εἰς δίκην καὶ νὰ ὑποστῆ τὰ ἀνάλογα τοῦ παραπτώματός του. Ἂν εἶναι ἀθῶος, τότε αὐτὸ εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ἀποδειχθῆ πάλιν διὰ δίκης, ὥστε νὰ ἵσταται μὲ συνείδησιν ἄσπιλον τόσον ἔναντι τοῦ θυσιαστηρίου ὅσον καὶ ἔναντι τοῦ ποιμνίου. Μήπως δὲν θὰ καταστῆ γνωστὸν τὸ μέρος, εἰς τὸ ὁποῖον θὰ εὑρίσκεται; Μήπως δὲν θὰ προκληθοῦν νέα σκάνδαλα; Μήπως τὸ ποίμνιον δὲν θὰ σιγοψιθυρίζη περὶ τοῦ κληρικοῦ; Μήπως δὲν θὰ κλονισθῆ ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνθρώπων εἰς τὴν διακονίαν του;
Τὸ Φανάρι ὑπόλογον εἰς τὴν “Δικαιοσύνην”
Ἐκ τῶν ὅσων παρετέθησαν καθίσταται λίαν ἐναργὲς ὅτι δὲν τηροῦνται αἱ ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων διαδικασίαι ἀποδόσεως δικαιοσύνης εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως. Ἂν δὲν ὑπάρχη δικαιοσύνη, τότε ποῖος θά ὑπολήπτεται τὸ Φανάρι; Πῶς θὰ παρουσιασθῆ ἐνώπιον τόσων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀδικοῦνται καθημερινῶς καὶ παρατηροῦν ὅτι τὰ ἴδια καὶ χειρότερα συμβαίνουν ἐκεῖ ὅπου ἔπρεπε νὰ ὑπάρχη διαφάνεια καὶ ἀξιοκρατία; Τί γνώμη σχηματίζει κανεὶς, ὅταν αὐτοαναιροῦνται ἀπὸ τὰ ἴδια τους τὰ ἀνακοινωθέντα;
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ οὔτε ἡ μοναδικὴ περίπτωσις, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ὑπόθεσις ἑνὸς κατηγορουμένου ἀντὶ νὰ ἀκολουθήση τὴν νόμιμον ὁδὸν, ὁδηγεῖται διὰ τῆς τεθλασμένης εἰς ἀποσιώπησιν. Αἱ ἀποκαλύψεις τῶν σκανδάλων παιδοφθορίας εἰς τὸν παπισμὸν μεταξὺ ἄλλων γνωστοποιοῦν τὴν μέθοδον τῆς συγκαλύψεως: κάποιος ἔνοχος ἀποστέλλεται εἰς ἑτέραν ἀπὸ ἐκείνην ὅπου διεπράχθη τὸ ἔγκλημα περιοχήν, ὥστε ἔπειτα ἀπὸ μερικὰ ἔτη νὰ ἐπανέλθη μετὰ τιμῶν, ὅταν θὰ ἔχη λησμονηθῆ τὸ κατηγορητήριον. Εὐχόμεθα ὅτι δὲν θὰ ἐπαναληφθῆ κάτι ἀνάλογον εἰς τὴν παροῦσαν ἢ ἄλλην ὑπόθεσιν, καθώς, ὡς ὤφειλον νὰ διδαχθοῦν καὶ πάλιν ἐκ τῶν ὅσων συμβαίνουν εἰς τὸν παπισμόν, ὄχι μόνον ἡ δυσφήμισις θὰ εἶναι ἀδιανοήτων διαστάσεων, ἀλλὰ τὸ σπουδαιότερον ὅτι θὰ ζημιωθοῦν περαιτέρω ψυχαὶ ἀθώων.
Τέλος, εἶναι καθῆκον ἡμῶν τῶν ἀδελφῶν ἐν Χριστῷ, νὰ προειδοποιήσωμεν ἐκεῖνον τὸν Ἱεράρχην, ὁ ὁποῖος κατ’ ἐντολὴν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου θὰ λάβη εἰς τοὺς κόλπους του τὸν ἐν λόγῳ –καθαιρετέον ὑπὸ ἄλλας συνθήκας- κληρικόν, ὅτι εἶναι συνυπεύθυνος εἰς τὴν ὑπόθεσιν. Ὀφείλει ὁ ἴδιος νὰ κινήση διαδικασίαν ἐκδικάσεως, ὅταν μάλιστα δημοσιεύματα ἐφημερίδων διακινοῦνται ἀπὸ τὸ 2018 κατὰ τοῦ κληρικοῦ μὲ βαρυτάτας καταγγελίας ἐναντίον του, εἰδάλλως ὑπόκειται εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας καὶ ὁ Ἱεράρχης. Προφανῶς, ἡ ἐπαναδημοσίευσις αὐτῶν ὑπῆρξε μία ἐκ τῶν αἰτιῶν, ὥστε νὰ ἐκδοθοῦν ἀνακοινωθέντα ἐντὸς τριῶν-τεσσάρων ἡμερῶν, τὰ ὁποῖα κατέδειξαν ὅτι δὲν ἐπιδιώκουν τὴν «διαλεύκανσιν» –ὡς διετείνοντο- ἀλλὰ τὴν ταχεῖαν ἀποσυσχέτησιν τοῦ ἄλλοτε ἐγκωμιαζομένου ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου κληρικοῦ μὲ τὸ ἀναδεῖξαν αὐτὸν εἰς μεγάλα ἀξιώματα Φανάρι. Μόνη ὁδὸς ἀποκαταστάσεως τῆς ἀληθείας λοιπὸν εἶναι ἡ τῆς δικαιοσύνης.
* «Πολιτεία Θεοῦ» ΙV, 4.