Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Α΄ Πέτρ. δ΄, 13) τονίζει:
«ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι». (: Μὴ παραξενεύεσθε. Ἀλλ’ ὅσον συμμετέχετε εἰς τὰ πα-θήματα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὰς θλίψεις καὶ τοὺς διωγμούς, ποὺ ὑποφέρετε διὰ τὸ ὄνομά του, τόσον νὰ χαίρεσθε, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπομένετε τὶς θλίψεις αὐτές, διὰ νὰ χαρῆτε μὲ ἀγαλλίασιν μεγάλην καὶ κατὰ τὴν φανέρωσιν τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν δευτέραν Του παρουσίαν).
- Πόσα παθήματα πέρασε ὁ Χριστός; Καὶ γιατί;
Λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (Πνευματικὰ Γυμνάσματα).
«…Συλλογίσου, ἀδελφέ, πόσα ἔπαθεν ὁ Κύριος διά τήν ἰδικήν σου σωτηρίαν· ὅστις δέν εὐχαριστήθη νά ἐξοδεύσῃ μόνον τά ἔργα του καί τά ἀγαθά του, ἀλλά ἠθέλησεν ἀκόμη νά μεταχειρισθῇ καί τούς ἰδίους του πόνους καί πάθη καί θάνατόν του, διά νά ἐξαγοράσῃ τήν σωτηρίαν σου, καί μέ τά ἀγαθά μέν ὅπου ἐχάρισε, διά νά εὕρης τήν σωτηρίαν σου, ἔδειξε πώς προκρίνει τήν σωτηρίαν σου καλλίτερα ἀπό τά ἀγαθά του· μέ τούς πόνους δέ καί τά πάθη καί τόν θάνατον ὅπου ὑπέμεινεν, ἔδειξε πώς σχεδόν προκρίνει τήν σωτηρίαν σου, καλλίτερα ἀπό τόν ἴδιον ἑαυτόν του.
Καί τί λέγω μόνον ὅτι ἐκαταφρόνησε διά σέ τήν τιμήν τῆς θεότητος του; ἄν ἦτο δυνατόν, ἐπεθύμει νά πάθῃ καί κατά τήν θεότητά του, μόνον διά νά σέ σώσῃ. Ἀλλ’ ἐπειδή τοῦτο εἷναι πρᾶγμα κατά φύσιν ἀδύνατον, διά τοῦτο ἐμεταχειρίσθη ἐκεῖνο τό θαυμάσιον ἐφεύρεμα καί ἥνωσε μέ τόν ἑαυτόν του τήν ἀνθρωπότητα, διά νά ὑποφέρη εἰς αὐτήν τόσα πάθη, καί μέ τόσην ὑπερβολήν, ὅπου ἔγινεν ἀπό κεφαλῆς ἕως ποδῶν ὅλος μία πληγή, καί ἐδοκίμασε πόνους περισσοτέρους ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους· καθώς λέγει περί αὐτοῦ ὁ προφήτης Ἡσαΐας «ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὤν, καί εἰδώς φέρειν μαλακίαν» (νγ’ 3).
Ἔπαθε κατά τό σῶμα, διότι ὑπέφερε πόνους ἀνεικάστους καί διά τήν λεπτότητα τῶν θείων μελῶν του, καί διά τήν αὐστηρότητα τῶν βασάνων του, καί διά τήν σκληρότητα τῶν βασανιστῶν του, εἰς τρόπον ὅπου ἔβγαλεν ἐμπράκτως ἀπό ὅλας του τάς φλέβας τόσον πλῆθος αἷμα ὅπου ἐβράχη ἡ γῆ· ἔπαθε κατά τήν ψυχήν, διότι τόσην μεγάλην λύπην καί ἀγωνίαν ἐδοκίμασεν ὅπου αὐτή μόνη ἦτο ἀρκετή, διά νά τόν θανατώση. «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου». (Ματθ. κς’. 38) καί διά νά εἰπῶ μὲ συντομίαν, αὐτός ἔγινεν ὡσάν ἕνα πέλαγος βασάνων, μόνον διά νά σβύσῃ ἐκείνας τάς φλόγας τῆς κολάσεως, ὅπου ἐσύ ἄναψες μέ τάς ἁμαρτίας σου, καί οὕτω νά σέ ἀναβιβάσῃ σεσωσμένον εἰς τόν οὐρανόν».
- Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Βελιμίροβιτς μᾶς ἐξηγεῖ γιὰ τὶς πληγὲς τοῦ Χριστοῦ.
«Μοῦ γράφεις ὅτι ἄκουσες ἀπὸ τὴν γιαγιά σου κάτι (σὰν παραμύθι!), γιὰ τὶς πέντε πληγὲς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ρωτᾶς: Ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικότητα; Διάβασε τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι ντροπή νά μή ξέρωμε τήν Πίστη μας. Ἄφησε στήν ἄκρη κάθε ἄλλο διάβασμα! Ἄρχισε τήν μελέτη σου ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Αὐτή εἶναι ἡ πιό σπουδαία καί ἡ πιό λυτρωτική μελέτη. Πρώτη στήν σειρά, ἔρχεται ἡ γνώση τῆς Πίστεως. Καί μετά ἡ κάθε ἄλλη γνώση.
Νά τόν μελετᾶς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίνει ἀξία στόν δικό μας λόγο. Ὅπως τά διαμάντια στά γυναικεῖα κοσμήματα.
Ἡ Ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό λέει καθαρά ὅτι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέντε. Μά εἶναι ἡ φοβερή πραγματικότητα: δύο στά χέρια˙ δύο στά πόδια˙ καί μία στά πλευρά. Ἀπό τά καρφιά. Καί ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Τρυπημένα τά χέρια πού εὐλογοῦσαν! Τρυπημένα τά πόδια πού βάδιζαν τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας! Τρυπημένη ἡ πλευρά, πού ἄναψε τήν θεία καί ἱερή φλόγα τῆς ἀγάπης! Ἔτσι τό θέλησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.
-Νά Τοῦ τρυπηθοῦν τά χέρια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἐκάμαμε μέ τά χέρια μας- (φόνους, κλεψιές, βιαιότητες).
-Νά Τοῦ τρυπήσουν τά πόδια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἔκαμαν τά πόδια, πού ἔτρεξαν νά κάνουν τό κακό, τό κάθε κακό!
-Τοῦ τρύπησαν τήν πλευρά κοντά στήν καρδιά, γιατί ἡ δική μας καρδιά, ἦταν γεμάτη μέ κάθε κακό˙ ἀσέβεια, βλάσφημες σκέψεις, κτηνώδεις ἐπιθυμίες, μῖσος καί φθόνο, καί σχέδια δαιμονικά ἐναντίον ἀδελφῶν, ἐναντίον φίλων, ἐναντίον τοῦ Θεοῦ!
-Τρυπήθηκαν τά χέρια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά θεραπευθοῦν οἱ ἁμαρτίες πού ἔκαμαν τά δικά σου χέρια!
-Τρυπήθηκαν τά πόδια Του, γιά νά ἐπιστρέψουν τά πόδια τά δικά σου ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀπωλείας!
-Τρυπήθηκε ἡ πλευρά Του, γιά νά καθαρίση ἡ δική σου καρδιά ἀπό τίς ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἐπιθυμίες!
Ὅταν ὁ Κρόμβελ, ὁ φοβερός αὐτός δικτάτορας τῆς Ἀγγλίας, ἄρχισε νά ἁρπάζη τίς περιουσίες τῶν Μοναστηριῶν καί τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔγινε μιά μεγαλειώδης πορεία διαμαρτυρίας. Μιά διαδήλωση. Χιλιάδες λάβαρα καί πανώ, πού ἔγραφαν «Οἱ πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ». Καί ὁ δικτάτορας ὑποχώρησε. Μετάνοιωσε. Ὄχι γιά ἄλλο λόγο. Σεβάσθηκε τά λόγια, πού ἦταν γραμμένα στό πλακάτ: Πέντε εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ!
Μάθε νά τίς σέβεσαι καί σύ! Πέντε εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ! Πέντε οἱ κρουνοί τοῦ Αἵματός Του. Ἀπό αὐτές ἔρρευσε τό Αἷμα Του, πού ἁγίασε τήν γῆ καί ἐξηγόρασε τό ἀνθρώπινο γένος. Μέ τό Αἷμα Του, πού ἔρρευσε ἀπό τίς πέντε πληγές Του πλένει τόν κάθε πιστό Του.
Σάν θαυματουργός καί παντοδύναμος ὁ Κύριος ἐπῆρε πέντε ψωμιά, καί ἔθρεψε μέ αὐτά πέντε χιλιάδες ψυχές! Ἔτσι καί μέ τό Αἷμα Του. Μπορεῖ νά θρέψη ψυχικά ἑκατομμύρια πιστῶν! Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Μετάληψη! Φρόντισε λοιπόν τήν Μεγάλη Παρασκευή νά σταθῆς κάτω ἀπό τόν Σταυρό Του. Καί παρακάλεσέ Τον. Νά σέ καθαρίση καί σένα μέ τό Αἷμα Του. Καί νά ζωοποιήση τήν ψυχή σου. Ὥστε, τήν Ἀνάσταση, νά φωνάζης καί σύ μαζί μέ τίς ἅγιες μυροφόρες ὅτι “Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως”».