Οι ”Τεσσαράκοντα” Μάρτυρες της Ρωσίας που ετελειώθησαν σε παγωμένη λίμνη στα γκούλαγκ κι ο μοναδικός επιζών ο Γέροντας Νικολάι Γκουριάνοφ που είδε τις ψυχές των συναθλητών του να τις παραλαμβάνουν Άγγελοι και ο ίδιος αξιώθηκε κατά το μαρτύριο εμφάνιση της Θεοτόκου που τον διατήρησε στη ζωή προς ολοκλήρωση αποστολής του!
«Είδα τους αγγέλους να κατεβαίνουν και να τους παίρνουν τις ψυχές». Αυτή είναι η Αγία Ρωσία…..Ο Νικολάι Γκουριάνοφ για τη ζωή στο στρατόπεδο γκούλαγκ και τη δοκιμασία της πίστης. Για το μαρτύριο συναθλητών του…. Το μαρτύριο των Ρώσων Ομολογητών θυμίζει τη θυσία των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων που μαρτύρησαν με πανομοιότυπο τρόπο στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας, το έτος 320 μ.Χ.
Λίγοι επέζησαν μετά τις δεκαετίες του
1920 και του 1930. Οι πραγματικοί στύλοι της Ορθοδοξίας παρέμειναν,
ανάμεσά τους ο πατήρ Ιωάννης Κρεστιάνκιν, ο δίκαιος Αλέξι Μέτσεφ, ο
Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Τιαπότσκιν. Μετά τις δοκιμασίες, όλοι έλαβαν το
ιδιαίτερο δώρο του Θεού – διορατικότητα.
Μετά την εξορία στην Αρκτική, ο πατέρας Νικολάι άρχισε
να χτίζει μια σιδηροδρομική γραμμή με άλλους κρατούμενους. Φυσικά δεν
τέθηκε θέμα καλών συνθηκών για τους «ιερείς» και τους αληθινά
Ορθοδόξους. Ο Batiushka δεν μπορούσε να ξεχάσει εκείνη την τρομερή
νύχτα, να πώς τη διηγείται ο ίδιος :
Οδηγηθήκαμε όλοι σε μια λίμνη καλυμμένη με κρούστα πάγου. Ήθελαν όλοι να απαρνηθούμε την πίστη. Υπήρχε ένας πικρός παγετός, στον οποίο δεν μπορούσε κανείς να σταθεί για πολλή ώρα με ζεστά ρούχα. Μας διέταξαν να γδυθούμε και να μπούμε στο νερό, υπακούσαμε. Έτσι μας άφησαν, βάζοντας σκυλιά και φύλακες, που άλλαζαν συνεχώς – έκανε τόσο κρύο.
Στέκομαι, άνθρωποι γύρω μου – επίσκοποι, ιερείς, λαϊκοί. Όλοι προσευχόμαστε σιωπηλά. Η ενδυνάμωση του Θεού έγινε αισθητή, άρχισα να εκτελώ νοερά την Προσευχή του Ιησού. Ακόμη και στη μνήμη του κρατούσε συνεχώς τη χαρά της Θεοτόκου. Κάποια στιγμή ζεστάθηκα.
Ο καθένας μας προσπάθησε να στριμωχτεί ο ένας με τον άλλον, αλλά πού ! Όλοι καταλάβαμε ότι αργά ή γρήγορα θα πηγαίναμε στον Κύριο. Κάποιοι έλεγαν το Ψαλτήρι από μνήμης, αλλά δεν μπορούσαμε πια να μιλήσουμε με τα χείλη μας -το κρύο ήταν άγριο, όλο το σώμα ήταν αδρανοποιημένο- ούτε η αναπνοή ήταν αρκετή.
Κοιτάζω, πολλοί πάνε κάτω από το νερό – έσκυψαν τα κεφάλια. Τότε μόνο ακούω έναν λυγμό και η ψυχή πετάει αμέσως στον θρόνο του ίδιου του Κυρίου Θεού – όλων των μαρτύρων. Κανείς δεν Τον αρνήθηκε.
Είδα αγγέλους να κατεβαίνουν και να τους παίρνουν τις ψυχές. Και σε μένα τον αμαρτωλό, εμφανίστηκε η ίδια η Βασίλισσα των Ουρανών. Μου ζήτησε να μην εγκαταλείψω την προσευχή – είπε ότι ο Κύριος θα με γιατρέψει και θα με αφήσει στη γη – για να ενισχύσω την εκκλησία του Χριστού.
Μετά από αυτό, η Μητέρα του Θεού με τύλιξε με τη φλογερή της ζεστασιά, και στάθηκα μέσα σε αυτό, ο μόνος επιζών.
Το επόμενο πρωί με έσυραν έξω και με πήγαν στον αρχηγό, που αγέλαστος τώρα πια, λέει:
-Βοήθησε, του ομολογώ.
–Προσευχηθείτε για την κόρη μου, είναι πολύ άρρωστη, – είπε ο αρχηγός. Αυτός ο άνθρωπος έγινε πιστός από τη μια μέρα στην άλλη.
Ενθυμούμενος αυτή την ιστορία, ο γέροντας πάντα έκλαιγε.
O στάρετς Νικολάι Γκουριάνοφ Ο Νικολάι Γκουριάνοφ (1909-2002), θεωρείται ένας από τους πιο σεβαστούς Γέροντες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του τέλους του 20ού – των αρχών του 21ου αιώνα. Στις 24 Αυγούστου 2002, ο Γέροντας Νικολάι Γκουριάνοφ εκοιμήθη εν Κυρίω..
YΓ το μαρτύριο του κρύου, ακραίας παγωνιάς ή η βύθιση σε παγωμένο νερό για ώρες ήταν από τα προσφιλή βασανιστήρια των δεσμοφυλάκων κατά των κρατουμένων στα γκούλαγκ. Στο βιβλίο για έναν μεγάλο Ρώσο Άγιο τον π. Αρσένιο Ακαδημαϊκό στην Ιστορία Τέχνης που επιγράφεται ”Pere Arsene Passeur de la foi, consolateur des ames” editions Cerf περιγράφεται πως ο Άγιος με την προσευχή του ενώ ήταν σε κελί ακίνητος στους -30 κατάφερε να προσελκύσει τη θεία χάρη και να το θερμάνει με την παρουσία του Αγίου Νικολάου κι έτσι έσωσε και τους συγκρατούμενούς του!
dimpenews.com