π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†)
Πρόκειται για την κίνηση του Αργεντινού Jorge Ángel Livraga Rizzi. Η κίνηση θέλει να κατασκευάσει «ένα Νέο Άνθρωπο, μια Νέα και καλύτερη νοοτροπία για ένα Νέο και Καλύτερο για όλους Κόσμο» (Φιλοσοφικό Κέντρο Νέα Ακρόπολις, τρίπτυχο). Ο «νέος κόσμος» θα γίνει αφού δημιουργηθεί «ο νέος άνδρας και η νέα γυναίκα, που θα αρμόζουν στην εποχή του Νέου Αιώνα», ο «Νέος Άνθρωπος, ο αληθινός άνθρωπος» (Ο Αγγελιοφόρος, πολυγρ. έκδ. της Νέας Ακρόπολης, σ.3. Τι είναι Νέα Ακρόπολις).
Jorge Ángel Livraga Rizzi
Κατά την αντίληψη της κίνησης οι λαοί διευθύνονται σήμερα από τα «σιδερένια αφεντικά της ιδεολογικής κατοχής», που έχουν «σάπια καρδιά». Όμως σ’ αυτή τη σαπίλα θα φυτρώσουν οι νέοι σπόροι μιας Νέας Εποχής» (Νέα Ακρόπολη ΙΙ,σ.10). Η οργάνωση καλύπτει προς τα έξω τις αληθινές της προθέσεις. Στο απόρρητο βιβλίο «Εγχειρίδιο του Οδηγητού», που θεωρείται το ευαγγέλιο της κίνησης, ο Livraga αναφέρει:
«Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει, εικόνα προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς να υποψιάζεται κανείς πως οι άνθρωποι καλούνται ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής και πως επιφορτίζονται με μεγάλες θυσίες ή προσπάθειες. Όταν δεθούν με την ομάδα, τότε μας κατανοούν και θεωρούν παράσημο τις θέσεις που προηγουμένως θα τους έφερναν φόβο» (Manuel du Dirigant).
Για να φθάσουμε στο «Νέο Κόσμο» πρέπει να εξουδετερωθεί η δημοκρατία, που είναι η «αράχνη» και «συνεχής πηγή δυστυχίας» (Γ. Λιβράγκα, Κοινωνικοπολιτική, σ. 42-44).
Ο «νέος κόσμος» θα κυβερνάται από τους «φιλοσόφους» (Κοινωνικοπολιτική, σ.75). Σύμφωνα με το «Εγχειρίδιο του Οδηγητού» η επιτυχία για εξουσία είναι πάντοτε έκφραση της τάσης για τελειοποίηση και για ολοκλήρωση. Όσοι δεν έχουν αυτή την επιθυμία, είναι βλάκες ή ανόητοι Βούδες. Οποίος δεν νοιώθει μέσα του τη δύναμη να είναι οδηγητής, δεν πρέπει να εξοντωθεί από τους άλλους, είναι καλύτερο να υπηρετεί τους άλλους»,
Η κίνηση διαμορφώνει διάφορες τάξεις, που ονομάζονται «Λόγοι». Η «τάξει της εξουσίας» αποτελείται από τους «Ανώτερους Ανθρώπους», που οδηγούν τους «λιγότερο ικανούς». Είναι «κυβερνήτες» και «Ώριμοι πνευματικά Μύστες» (Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της Ιστορίας, πολυγρ., σ. 18-20). Κατά την ομάδα αυτή οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι (Κοινωνικοπολιτική, σ.80.Κοινωνικοπολιτική, θέματα 1-4, πολυγρ., θέμα 3, σ.5). Εκτός από την «τάξει της εξουσίας», υπάρχει και η τάξη ή ο «Λόγος» των «γυναικείων ταγμάτων». Στην κίνηση το αρσενικό είναι το σύμβολο του εξουσιαστού, ενώ το θηλυκό είναι το σύμβολο του εξουσιαζόμενου (Κοινωνιολογία, θέμα 3, σ. 11). Μια τρίτη «τάξη» είναι οι ταξιαρχίες των εργατών.
Η οργάνωση λοιπόν αναλαμβάνει να δημιουργήσει τη «νέα φυλή», την τάξη της εξουσίας. Σ’ αυτήν φθάνει κανείς με την διαδικασία της αυτοεξέλιξης. Στο «Νέο Κράτος» θα αναγνωρισθούν σαν πολίτες μόνο όσοι κατορθώσουν να βγουν από την «άρρωστη πνευματική νηπιότητα»· οι ευθύνες που θα αναλάβουν θα είναι ανάλογες «με το βαθμό εσωτερικής εξέλιξης κάθε ατόμου» (Κοινωνικοπολιτική, θέμα 5, σ.4-5).
Αυτή η ρατσιστική οργάνωση δεν έχει πρόβλημα να παρουσιάζεται προς τα έξω με νομοταγές προσωπείο, να εμφανίζεται υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών. Όμως η πραγματική θέση και αξιολόγηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών φαίνεται καθαρά στα έντυπά της, που δεν προορίζονται για το ευρύτερο κοινό:
Στην κορυφή του «Νέου Κράτους» θα είναι ο «Ένας», ο «περισσότερο δυνατός και έξυπνος», δεν θα υπάρχει δημοκρατικό σύστημα, γιατί αυτό κυριαρχεί μόνο στους λαούς που βρίσκονται σε «υπανθρώπινη κατάσταση» (Κοινωνικοπολιτική, θέμα 4,σ.2). Είναι ο «Αγγελιοφόρος της Νέας Ακρόπολης»· εκείνος που διακηρύσσει: «εγώ είμαι ο σπόρος· ο άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι ο σπόρος…Είναι ο πρόδρομος και ο Αγγελιοφόρος. Οι σπόροι δεν αναπτύσσονται πάνω σε πέτρες. Γι’ αυτό είμαι εδώ» (ο Αγγελιοφόρος σ. 1).
Για να επιβληθεί το νέο σύστημα πρέπει να γκρεμιστούν τα παλαιά. Γι’ αυτό και ο «Αγγελιοφόρος» θεωρείται «καταστροφέας των ειδώλων». Μπροστά στην «καταιγίδα της νέας ζωής και των καινούργιων ιδεών», θα παραμερισθούν «οι δυνάμεις της σιγής» (ο Αγγελιοφόρος, σ. 1-2.18).
Για την «εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια» της οργάνωσης λειτουργεί το «Σώμα Ασφαλείας» (Corp de Securité), το οποίο φροντίζει για την ασφάλεια μέσα στην ομάδα και για την στεγανοποίησή της προς τα έξω. Οι εκδηλώσεις αυτού του «σώματος» εμφανίζονται σαν πρόγραμμα «αγωνιστικής σχολής», π.χ. τζούντο, καράτε κ.ο.κ. Στο εξώφυλλο του Δελτίου του Corp de Securité (Bulletin du CS, Δεκέμβριος 1977) δημοσιεύεται η ακόλουθη παράσταση:
Νεαρός άνδρας με περιβραχιόνιο και σκούφο, με το ένα πόδι γονατιστός, υψώνει το δεξί βραχίονα μπροστά στο έμβλημα της Νέας Ακρόπολης, που περιβάλλεται από τον ήλιο. Είναι ένας αετός, που στεφανώνεται από πυρσό, ένα φτερό και διπλός πέλεκυς. «Είμαστε το έμβρυο», λέγει η κίνηση, αλλά, προσθέτει: «το Σώμα Ασφαλείας θα είναι μία μέρα ένας μεγάλος στρατός, μια μεγάλη δύναμη»(σ. 1).
Στο ίδιο κείμενο προστίθεται: «Είναι φανερό πως αυτό απαιτεί από εμάς μεγάλες θυσίες και μεγάλη συναίσθηση ευθύνης, επειδή θέλουμε να σφυρηλατήσουμε το μέλλον με φωτιά και σίδηρο, που θα φέρει τους διαφόρους λαούς στο ίδιο μήκος κύματος. Με αυτή την ελπίδα πρέπει να εργασθούμε. Γι’ αυτό χαιρετώ με υψωμένο βραχίονα και τριπλή ηχώ τα μέλη του Σώματος Ασφαλείας της Νέας Ακρόπολης: Ζήτω η Ακρόπολη, Ζήτω ο Jorge Angel Livranga, Ζήτω οι Δάσκαλοι, AVE»!
Το νεοναζιστικό πνεύμα της οργάνωσης
αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν επιτρέπει οποιαδήποτε σχέση
φιλίας, «που δεν νομιμοποιείται με την προσαρμογή στο σύστημά μας». Κάθε
ομαδική σχέση ή «ένωση» πρέπει να διαλυθεί και να εμποδισθεί· «κάθε
επιρροή από μέρους πολιτικών κομμάτων ή θρησκευτικών αιρέσεων», και
γενικά
καθετί που θέτει σε κίνδυνο την «τελική ενότητα». Ακόμη πρέπει, να εξουδετερωθεί κάθε φιλία με κάποιον που ανήκει σε «κατώτερη τάξη»· «δεν υπάρχει φιλία με ένα ανόητο» (Ο Βούδας και η διδασκαλία του, πολυγρ., σ. 7).
Όποιος δεν υποταχθεί σ’ αυτόν τον ολοκληρωτισμό και δεν «λατρεύσει τη νέα θεότητα», ούτε δεχθεί να υπηρετήσει τους στόχους της οργάνωσης, χαρακτηρίζεται «φανατικός» και απορρίπτεται. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, πρέπει να απομονωθεί σε «οίκους για απροσάρμοστους». Όσοι ασκούν βία, «θα εκτελούνται αναπόφευκτα» (Κοινωνικοπολιτική, σ. 84).
«Επείγεται να καταστρέφουμε το ψέμα που κυριαρχεί στον κόσμο, να ελευθερώσουμε τους ανθρώπους από τις υποδουλωτικές μορφές που σήμερα κρατούν και τους εμποδίζουν να βλέπουν τη δικαιοσύνη….δεν υπάρχουν αδύνατα πράγματα, αλλά αδύνατοι άνθρωποι» (Κοινωνικοπολιτική, σ. 23). Σ’ αυτά τα «ψέματα» που πρέπει να καταστραφούν, ανήκουν και οι σύγχρονες δημοκρατίες, που κατά τον Λιβράγκα αποτελούν «απέραντες ψυχολογικές σπηλιές» (Κοινωνικοπολιτική, σ. 35.49).
Η στάση της οργάνωσης έναντι της ελευθερίας της σκέψεως και εκφράσεως, την οποία επικαλείται σε περίπτωση εναντίον της κριτικής, αποκαλύπτεται στα εσωτερικά της έντυπα. Εκεί αναφέρεται ότι στο «νέο κράτος» οι πολίτες δεν επιτρέπεται να εκφράζονται ελεύθερα ή να ασκούν κριτική σε ο,τιδήποτε αφορά το σύστημα. Οι «Νέοι Άνθρωποι», λέγει ο Λιβράγκα, «δεν θα έχουν καιρό για μάταια κουτσομπολιά, ούτε για άρρωστες κουβέντες…. οι λέξεις τους θα είναι μετρημένες και γεμάτες σημασία θα γνωρίζουν πότε πρέπει να γελάσουν και πότε να κλάψουν… θα επιδιώκουν νέες αλήθειες, όπως οι αμείλικτοι σκύλοι τη μυρωδιά του θηράματος» (Ο Αγγελιοφόρος, σ. 16-18).
«Κανείς δεν έχει ούτε λόγο, ούτε ευκαιρία να κάνει απεργία ή να εργάζεται χωρίς όρεξη». Τα μέσα επικοινωνίας θα υπηρετούν την ολοκληρωτική εκπαίδευση και «το Νέο Πολιτισμό»· όλες οι ώρες θα γεμίζουν από την εφαρμογή «υψηλών ιδανικών σταδιακής εξέλιξης και διαμόρφωσης του ατομικού χαρακτήρα». Ο καθένας θα αφιερώνει έξι ώρες την ημέρα στις «θείες εντολές» (Κοινωνικοπολιτική, σ. 139.122).
Για την επικράτηση αυτής της «Κυβέρνησης» θα απαιτηθούν θυσίες. Οι οπαδοί πρέπει να διαγράφουν από τη ζωή τους κάθε τι που την κάνει «σύνθετη», ακόμη κι αν φαίνεται πολύ σκληρό. Δεν πρέπει να υποχωρήσουν για λόγους συναισθηματικούς. «Τα κλάματα, τα παρακάλια γύρω από την προσωπικότητα, πρέπει να εξουδετερωθούν χωρίς οίκτο». Η απόφαση ανήκει στον κομαντάντ, γι’ αυτό και οι οπαδοί πρέπει να του αποκαλύψουν ο,τιδήποτε στέκεται εμπόδιο στο σκοπό. «Ακόμη και αν τον κατατρώγει η φθορά της εργασίας πολλών ετών, αυτό πρέπει να το αποκαλύψει στον κομαντάντ του και να περιμένει την απόφαση του προϊσταμένου του, αφού ο ίδιος του παρεχώρησε το δικαίωμα ν’ αποφασίζει» (Manuel du Dirigant).
Τα πάντα λοιπόν αποφασίζονται από τον «Κομαντάντ», ακόμη και ζητήματα που αφορούν την απόρρητη προσωπική σφαίρα, ζητήματα που κάνουν «σύνθετη τη ζωή» και εμποδίζουν την ολοκληρωτική υποταγή στις εντολές του μοναδικού προσώπου που έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για κάθε «πολίτη» της νέας τάξης πραγμάτων που υπόσχεται η οργάνωση.
Αλλά ο «νέος κόσμος» δεν είναι κάτι το μελλοντικό. Η οργάνωση αποτελεί το «νηπιαγωγείο του ανθρωπίνου γένους»· «τα Παιδιά της Νέας Εποχής είναι μεταξύ σας, ακόμη και τούτη τη στιγμή» (Ο Αγγελιοφόρος, σ. 16-18). «Τα Ιερά Πτηνά της Δικαιοσύνης, της Γνώσης, της Ομορφιάς, του Καλού, της Ευτυχίας, της Ειρήνης, πετούν αναζητώντας ένα Λαό, που θέλει να τους κάνει φωλιές, όπου θα μπορέσουν να φωλιάσουν. Αυτός ο Λαός, αυτή η Ομάδα, ακόμα κι αν είναι ποσοτικά μικρή και αδύνατη, γρήγορα θα ήταν ζηλευτή από τους ξένους λαούς… Έτσι, αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε το Νέο Κράτος, σε οποιαδήποτε χώρα, αυτό θα είναι και ο πιο ισχυρός σπόρος ενός Νέου Πολιτισμού» (Κοινωνικοπολιτική σ. 76.87).
Ο έσχατος σκοπός της οργάνωσης είναι η παγκόσμια κυριαρχία· η δημιουργία του «υπερκράτους»:
«Όταν θ’ αρχίσει η ώρα», καταλήγει ο «μεσσίας» της κίνησης Λιβράγκα, το πρόγραμμα θα συμπληρωθεί και θα γίνει πράξη για την ανθρωπότητα, που θα έχει ακόμη μια ευκαιρία «για να σχηματίσει ένα Υπερκράτος, οπού θα βασιλεύει η αδελφοσύνη, η κατανόηση, η τάξη, αυτό είναι ένα νέο καλό και δυνατό Ιδεώδες για νέους καλούς και δυνατούς» (Κοινωνικοπολιτική, σ. 162).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
«Νέα Ακρόπολη»:
Πολιτιστικός/φιλοσοφικός οργανισμός ή αίρεση;
Ο πόλεμος με σκοπό τη διάβρωση της ορθόδοξης χριστιανικής αλήθειας συνεχίζεται ως τις ημέρες μας από τις διάφορες σύγχρονες αιρέσεις, όπως είναι οι Χιλιαστές-Μάρτυρες του Ιεχωβά, Αντβεντιστές (της Έβδομης Ημέρας), η κίνηση της Νέας Ακρόπολης, με την οποία και θα ασχοληθούμε και πολλές άλλες.
Στην παρούσα μελέτη θα γίνει μια μικρή αναφορά για την πολύ λίγο γνωστή κίνηση-αίρεση στο ελληνικό κοινό «Νέα Ακρόπολη». Η αίρεση αυτή όπως ερευνήσαμε στην ελάχιστη ελληνική βιβλιογραφία που υπάρχει, είναι ένας διεθνής Πολιτιστικός και Φιλοσοφικός Οργανισμός που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 55 χώρες. Οι οπαδοί της ανέρχονται στον αριθμό των 15.000 και άνω, ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι της εκφράζονται σε περισσότερες από 15 γλώσσες με τα καλλίτερα λόγια για την επικίνδυνη αίρεση αντιπροσωπεύοντας με αυτόν τον τρόπο ένα πλατύ φάσμα των θρησκευτικών της πεποιθήσεων, εθνικών προελεύσεων και πολιτισμών.
Στη συνέχεια γίνεται μια προσπάθεια εκθέσεως των διάφορων στοιχείων που έχουν σχέση με την ίδρυση, την διδασκαλία και το στόχο της αίρεσης, καθώς επίσης τις κοινωνικές αντιλήψεις, τις πολιτικές απόψεις και τις διάφορες τάξεις στις οποίες απευθύνεται και που τις αντιπροσωπεύει.
Η «Νέα Ακρόπολη» διατηρεί 11 γραφεία στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα 9 αποκαλούνται πυρήνες και τα 3 είναι βοηθητικά. Στην χώρα μας επιπλέον υπάρχουν ελάχιστες προσφυγές στη δικαιοσύνη εναντίον της αίρεσης που οι περισσότερες απασχόλησαν τα αστικά δικαστήρια. Η Οργάνωση ως επικίνδυνη που είναι βρίσκεται σε άμεση παρακολούθηση της ευρωζώνης, για πιθανά οικονομικά εγκλήματα και για παραβίαση των νόμων περί προσωπικών δεδομένων και ατομικών ελευθεριών. Η Εκκλησία της Ελλάδος την καταχωρεί ανάμεσα στις 20 πιο επικίνδυνες αιρέσεις – οργανώσεις που δρουν στην χώρα μας, ενώ η θέση της στη λίστα ακολουθεί αμέσως μετά την εκκλησία της Σαϊεντολογίας. Η Οργάνωση διαθέτει επίσης διεθνείς εκδόσεις και αρκετές από αυτές στα ελληνικά με τοπικό περιεχόμενο, ενώ συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους που εκδίδουν τα περιοδικά τους, έχοντας ως θεματολογία του ενδιαφέροντός της καθώς επίσης διατηρεί και δημοφιλή ιστοσελίδα με ανάλογο περιεχόμενο.
Σε γενικές γραμμές, η «Νέα Ακρόπολη» είναι μία «αποκρυφιστική» ομάδα που διοργανώνει διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως θεατρικές παραστάσεις, κινητές μονάδες αιμοδοσίας, διάφορες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, όπως σε νοσοκομεία για τον πονεμένο άνθρωπο, εκδίδει βιβλία, προωθεί τον εθελοντισμό και την οικολογία με προκάλυμμα την ενότητα, την ειρήνη και την αγάπη μεταξύ των προσώπων με αρχικό σκοπό το ενδιαφέρον και την προσέλκυση νέων μελών στην οργάνωση. Η προώθηση ενός Ιδεώδους παγκόσμιας συναδελφοσύνης που βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, είναι ο άμεσος στόχος της αίρεσης πέρα από τις διαφορές φυλετικές, μορφωτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ή φύλου σχέσεις.
Η
αγάπη για τη γνώση, το σύμπαν, τη φύση και τον άνθρωπο προωθείται
μέσα από τις συγκριτικές μελέτες των διαφόρων φιλοσοφιών, θρησκειών,
επιστημών και τεχνών. Η αγάπη για τη γνώση και την αλήθεια ξεκινά από
την ανάγκη του καθενός να κατανοήσει τον κόσμο του και τα περί του
εαυτού του.
Τα
καλύτερα στοιχεία που έχει μέσα του ο κάθε άνθρωπος χρειάζονται
ανάπτυξη, ώστε να προωθούνται για τη βελτίωσή του και την ένταξή του στη
φύση και στην κοινωνία, όχι ως απλό παρατηρητή αλλά ως ενεργό πολίτη
που να συμμετέχει σε ένα κόσμο που χρήζει την άμεση βελτίωση.
Ίδρυση-διδασκαλία-στόχος-αντιλήψεις-
πολιτικές απόψεις-διάφορες τάξεις-νέα φυλή-αγγελιαφόρος
Η αιρετική αυτή οργάνωση έγινε γνωστή στο ελληνικό κοινό από τον Γεώργιο Α. Πλάνα το 1981 φέρουσα την ονομασία «Φιλοσοφικό Κέντρο Νέα Ακρόπολη», αλλά όμως στην ουσία επρόκειτο για την οργάνωση που είχε ιδρύσει ο Αργεντινός Jorg Augel Livranga Rizzi (Αργεντινή 1957). Στην αίρεση αυτή ανήκει επίσης και μία άλλη οργάνωση έχουσα την ονομασία «Φυσικοθεραπευτικό Κέντρο Πρωτοποριακής Έρευνας Σέραπις» ή «Κέντρο Σέραπις».
Η διδασκαλία της αιρετικής αυτής οργάνωσης είναι ολοκληρωτικά επικίνδυνη για τον κάθε άνθρωπο. Σύμφωνα με τον π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, η Νέα Ακρόπολη μας λέγει πως «θέλει να κατασκευάσει ένα Νέο Άνθρωπο, μία Νέα και καλύτερη νοοτροπία για ένα Νέο και καλύτερο για όλους Κόσμο. Ο νέος κόσμος θα γίνει αφού δημιουργηθεί ο νέος άνδρας και η νέα γυναίκα που θα αρμόζουν στην εποχή του Νέου Αιώνα», θα είναι ο «Νέος Άνθρωπος, ο αληθινός άνθρωπος».
Η οργάνωση έχει ακόμη ως στόχο της «να δημιουργήσει τη νέα φυλή, την τάξη της εξουσίας». Στη διαδικασία αυτή φθάνει κάποιος με μια σειρά ενεργειών της αυτοεξέλιξης. Υποστηρίζουν πως στο «Νέο Κόσμο» ως πολίτες αυτού, θα αναγνωριστούν μόνο όσοι κατορθώσουν να εξέλθουν από την άρρωστη πνευματική τους «νηπιότητα». Οι ευθύνες δε που θα αναλάβουν οι πολίτες θα είναι ανάλογες με το βαθμό της εσωτερικής εξέλιξης του κάθε ατόμου.
Σύμφωνα με την αντίληψη της αιρετικής κίνησης οι λαοί διευθύνονται από τα «σιδερένια αφεντικά της ιδεολογικής κατοχής» οι οποίοι έχουν «σάπια καρδιά». Όμως μέσα από αυτή τη σαπίλα θα βλαστήσουν οι νέοι βλαστοί μιας «Νέας Εποχής». Εδώ βλέπουμε και τις επιδράσεις που δέχεται από Νέα Εποχή η οργάνωση. Δυστυχώς όμως η ίδια δεν αποκαλύπτει προς τα έξω ποιες είναι οι αληθινές και ύπουλες προθέσεις της. Στο βιβλίο τους «Εγχειρίδιο του Οδηγητού», που είναι απόρρητο και θεωρείται ως το ευαγγέλιο της κίνησης, ο Livranga αναφέρει: «Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει, εικόνα προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς να υποψιάζεται κάποιος πως οι άνθρωποι καλούνται ν’ αλλάζουν τρόπο ζωής και πως επιφορτίζονται με μεγάλες θυσίες ή προσπάθειες. Όταν δεθούν με την ομάδα, τότε μας κατανοούν και θεωρούν παράσημο τις θέσεις που προηγουμένως θα τους έφερναν φόβο». Για να φθάσουν λοιπόν οι άνθρωποι στο «Νέο Κόσμο» πρέπει να εξοντωθεί η δημοκρατία, που είναι η αράχνη και η «συνεχής πηγή δυστυχίας», δηλαδή να επικρατήσει η αναρχία. Ο «Νέος Κόσμος» θα κυβερνάται από ομάδα «φιλοσόφων» υποστηρίζει η οργάνωση.
Σύμφωνα με το «Εγχειρίδιο του Οδηγητού», η εξουσία για να έχει επιτυχία πρέπει πάντα να εκφράζεται από το πνεύμα της τελειοποίησης και της ολοκλήρωσης. Όσοι από τους ανθρώπους δεν κατέχονται από αυτή την επιθυμία, είναι βλάκες ή και ανόητοι Βούδες. Επιπλέον δε, όποιος δεν έχει μέσα του τη δύναμη να είναι οδηγητής των ανθρώπων, δεν πρέπει να εξοντώνεται, αλλά απεναντίας προτιμότερο είναι να γίνεται υπηρέτης των άλλων συνανθρώπων του.
Η αιρετική αυτή οργάνωση διαμορφώνει μέσα από τη διδασκαλία της διάφορες τάξεις, που φέρνουν την ονομασία, «Λόγοι». Έτσι λοιπόν η «τάξη της εξουσίας» αποτελείται από τους «Ανωτέρους Ανθρώπους», που οδηγούν τους «λιγότερο ικανούς». Είναι οι «κυβερνήτες» και οι «Ώριμοι πνευματικά Μύστες». Κατά την ομάδα αυτή οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους. Εκτός από την «τάξη της εξουσίας», υπάρχει και η τάξη ο «Λόγος» των «γυναικείων ταγμάτων». Στην κίνηση το αρσενικό είναι το σύμβολο που πάντα εξουσιάζει. Τέλος μια τρίτη «τάξη» είναι οι ταξιαρχίες των εργατών.
Αυτή η ρατσιστική οργάνωση δεν έχει πρόβλημα να εμφανίζεται προς τα έξω με νομοταγές προσωπείο, να προβάλλεται ως φλογερός υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών θεσμών. Όμως η πραγματική θέση και αξιολόγηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών φαίνεται καθαρά στα έντυπά της που κυκλοφορεί και τα οποία δεν διανέμονται στο ευρύτερο κοινό: Στην κορυφή του «Νέου Κράτους» θα είναι ο «Ένας», ο «περισσότερο δυνατός και έξυπνος». Το δημοκρατικό σύστημα θα πάψει να υπάρχει, γιατί αυτό κυριαρχεί και ευδοκιμεί μόνο στους λαούς που βρίσκονται σε «υπεράνθρωπη κατάσταση». Εδώ έχουμε ένα επηρεασμό από τον υπεράνθρωπο του Νίτσε. Είναι ο «Αγγελιαφόρος της Νέας Ακρόπολης», εκείνος που διακηρύσσει: «εγώ είμαι ο σπόρος, ο άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι ο σπόρος…». Είναι ο πρόδρομος και ο Αγγελιαφόρος. Οι σπόροι δεν αναπτύσσονται πάνω σε πέτρες. Γι’ αυτό είναι εδώ να τους συνδράμει. (https://www.pemptousia.gr/2013/06/nea-akropoli-politistikosfilosof/)
Για να επιβληθεί το νέο σύστημα που διακηρύσσει η κίνηση πρέπει να γκρεμιστούν όλα τα παλιά συστήματα. Γι’ αυτό και ο «Αγγελιοφόρος» θεωρείται «καταστροφέας των ειδώλων». Μπροστά στην «καταιγίδα της νέας ζωής και των καινούργιων ιδεών», θα παραμερισθούν «οι δυνάμεις της σιγής».
Η αίρεση διατηρεί και ένα «Σώμα Ασφαλείας» (Corp de Securite), το οποίο είναι υπεύθυνο για την «εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια» της οργάνωσης φροντίζοντας για την ασφάλεια μέσα στην ομάδα και για τη
Το σύμβολο της Νέας Ακρόπολης
στεγανοποίησή της προς τα έξω. Οι εκδηλώσεις του «σώματος» αυτού λειτουργούν με τη μορφή προγράμματος «αγωνιστικής σχολής», όπως π.χ. οι πολεμικές τέχνες του Τζούντο, καράτε και άλλα. Στο εξώφυλλο του Δελτίου του Corp de Securite δημοσιεύεται η ακόλουθη παράσταση: Νεαρός άνδρας με περιβραχιόνιο και σκούφο, με το ένα πόδι γονατιστός, υψώνει το δεξί βραχίονα μπροστά στο έμβλημα της Νέας Ακρόπολης, που περιβάλλεται από τον ήλιο. Είναι ένας αετός, που στεφανώνεται από πυρσό, ένα φτερό και διπλός πέλεκυς. «Είμαστε το έμβρυο», λέει η κίνηση, αλλά, προσθέτει: «Το Σώμα Ασφαλείας θα είναι μία μέρα ένας μεγάλος στρατός, μια μεγάλη δύναμη», όπως φιλοδοξούμε και πιστεύουμε, επισημαίνουν τα στελέχη της οργάνωσης.
Κοιτώντας κανείς το σύμβολο της Νέας Ακρόπολης στις ιστοσελίδες της, παρατηρεί ότι είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο που και τα δυο γράμματα, το Ν και το Α να μοιάζουν ίδια. Συνεπώς για κάποιο ιδιαίτερο λόγο που οι ίδιοι τους τον γνωρίζουν επελέγη το συγκεκριμένο μοτίβο. Είναι όμως φανερό ότι οι σχεδιαστές, προτίμησαν να αλλοιώσουν τα Ν και Α, σε τέτοιο σημείο που δύσκολα αναγνωρίζονται (ειδικά το Ν). Προσπάθησαν εντέχνως να εστιάζει το μάτι σε μια κοινή φόρμα, έχοντας υπ’ όψιν μας τις θεωρητικές – αποκρυφιστικές απόψεις της οργάνωσης, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι δεν επιλέγουν τυχαία τα σύμβολά τους.
Η ομοιότητα του συμβόλου με το πρώτο εβραϊκό γράμμα Aleph
Μία περίεργη σύμπτωση είναι ότι αυτή η μορφή είναι σχεδόν ίδια με το πρώτο εβραϊκό γράμμα Aleph (το αντίστοιχο του δικού μας Άλφα). Το Aleph στον εβραϊκό μυστικισμό αντιπροσωπεύει την ενότητα του Θεού. Έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία και χρησιμοποιείται από τους καμπαλιστές ως μαγικό σύμβολο.
Επίσης μπορεί να διαπιστωθεί ότι μόνο το Aleph (Άλφα) είναι σχεδόν ίδιο με το σύμβολο της Νέας Ακρόπολης. Τα υπόλοιπα γράμματα έχουν εντελώς άλλες μορφές.
Τρόπος δράσης της οργάνωσης
Οι τρόποι δράσης τέτοιων ψευδοθρησκευτικών ομάδων και κινημάτων είναι πολλοί και ποικίλοι. Αυτοί εκμεταλλευόμενοι την επιθυμία των ανθρώπων για σωματική και ψυχική υγεία προσφέροντας «υγεία» και «μακροζωία» με ειδικά θεραπευτικά προγράμματα. Υπόσχονται συγχρόνως βελτίωση της προσωπικότητας μέσω της αυτογνωσίας, αγαθή γνώση και καλύτερη ποιότητα ζωής. Προσφέρουν πρακτικές «αυτογνωσίας» και «αυτοθεραπείας» με καλυπτόμενες τις προθέσεις τους. Με προπέτασμα πάντα την υγεία καλύπτουν σχεδόν όλους τους τομείς δραστηριότητας παγιδεύοντας τους ανθρώπους. Στόχος των αποκρυφιστικών οργανώσεων είναι η διάβρωση και εξαφάνιση των αξιών τόσο στην πνευματική, όσο και στην οικογενειακή – κοινωνική ζωή. Οργανώσεις όπως και η «Νέα Ακρόπολη» ελέγχουν τομείς του βίου, μέσω της οικολογίας, της μουσικής, του χορού, διεισδύοντας στα φροντιστήρια, στους παιδικούς σταθμούς, καθώς και στα ΜΜΕ.
Επιπρόσθετα εισχωρούν σε χώρους της Πολιτικής, των Πανεπιστημίων, των ενόπλων δυνάμεων κ.α. παγιδεύοντας γνωστές-επώνυμες προσωπικότητες του ακαδημαϊκού χώρου, εμφανίζοντας τους στα επίσημα δελτία τους, με το πρόσχημα ότι είναι μέλη της κίνησης αυτής. Οι διάφορες οργανώσεις που πληθαίνουν στη χώρα μας, κατόρθωσαν να διαβρώσουν παράγοντες του κοινωνικού και πολιτικού βίου, διεισδύοντας ακόμη και μέσα στα υπουργεία, παγιδεύοντας με μυστηριώδη τρόπο τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και τα κέντρα αυτοδιοίκησης. Ο μεγαλύτερος επηρεασμός των οργανώσεων αυτών γίνεται με την αθρόα κυκλοφορία των αποκρυφιστικών περιοδικών προσπαθώντας μέσα από αυτά να επηρεάσουν το πλήθος των ανθρώπων. Όπως μας είναι γνωστό οι αποκρυφιστικές αυτές ομάδες προσεταιρίζονται δημόσιους φορείς, επιδιώκοντας να έχουν συνεργασία με δήμους και κοινότητες, όπως κάμνει και το «Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών», και ο «Όμιλος Μελετών».
Οι οργανώσεις υπόσχονται με βεβαιότητα στους οπαδούς τους ότι θα γίνουν στελέχη ικανά για να συγκροτήσουν τη «Νέα Φυλή», η οποία θα επιβιώσει μίας ολικής καταστροφής του πλανήτη.
Κάθε οργάνωση διεκδικεί για τον εαυτό της την απολυτότητα και μοναδικότητα. Θεωρεί τον εαυτόν της ως τη «μόνη αγία οργάνωση» με τάση να βλέπουν τους άλλους υπό το κράτος του διαβόλου. Έτσι τρομοκρατούν τους οπαδούς τους. Οι οργανώσεις δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Η κάθε μια έχει τις δικές της ολοκληρωτικές τάσεις. Κανένας ολοκληρωτισμός δεν ανέχεται τον άλλο. Ωστόσο μπροστά στο κοινό εχθρό ενώνονται και στις δύσκολες καταστάσεις, στηρίζει η μία την άλλη.
Η κατάσταση σήμερα της οργάνωσης είναι στραμμένη στην προσπάθεια της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυριαρχίας, στην ίδρυση του «υπερκράτους». «Όταν θ’ αρχίσει η ώρα», καταλήγει ο «μεσσίας» της κίνησης Λιβράγκα, το πρόγραμμα θα συμπληρωθεί και θα γίνει πράξη για την ανθρωπότητα, που θα έχει ακόμη μια ευκαιρία «για να σχηματίσει ένα Υπερκράτος, όπου θα βασιλεύει η αδελφοσύνη, η κατανόηση, η τάξη… αυτό είναι ένα νέο καλό και δυνατό ιδεώδες για νέους καλούς και δυνατούς». (Κοινωνικοπολιτική, σ. 162) (π. Αντ. Αλεβιζόπουλου). (https://www.pemptousia.gr/2013/06/nea-akropoli-politistikosfilosof-2/) ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ: Πηγή:norfid.wordpress.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ:
Αποκαλύπτουμε τι είναι η οργάνωση »Νέα Ακρόπολη». | NO RFID (wordpress.com)
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ – Αποκαλύπτουμε τι είναι η οργάνωση ”Νέα Ακρόπολη”. Μέρος Β΄. | NO RFID (wordpress.com)