Περί ἀπελπισίας
Τί εἶναι ἡ ἀπελπισία; 'Η ἀπελπισία εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία. Σοῦ λέγει ὅτι «ἐγώ δέν ἠμπορῶ νά σωθῶ καί μάταια προσεύχομαι». ῎Οχι. 'Εσύ νά λέγης τά ἑξῆς: «'Από ποῦ προῆλθε αὐτός ὁ λογισμός; ῎Οχι, δέν εἶναι σωστός. 'Εγώ, μέ τήν βοήθεια τῆς Μητερούλας τοῦ Κυρίου μου, ἐλπίζω νά σωθῶ». 'Η θύρα τοῦ παραδείσου εἶναι ἀνοικτή, παιδιά μου, γιά ὅλους μας. Μόνο ἐμεῖς ἀρκεῖ νά θέλουμε νά μποῦμε μέσα. 'Ο Θεός δέν ὑποχρεώνει κανέναν. 'Ενίοτε σπρώχνει κάποιον μέ τήν βία, στέλνοντάς του μιά ἀρρώστεια, μιά συμφορά, ἀλλά τόν ἐνάρετο ἄνθρωπο τόν ἀγαπᾶ ὁ Θεός.
Κἄπου εἶναι γραμμένο: «Κάθε ἁμαρτία εἶναι συγχωρεμένη, ἀλλά ἡ ἁμαρτία κατά τοῦ ἁγίου Πνεύματος δέν συγχωρεῖται στόν αἰῶνα». Μετά ἀπ'αὐτό τί σοῦ λέγει ό λογισμός σου; ῎Οχι! Εἶναι βλασφημία τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ. 'Ο διάβολος τά κάνει αὐτά. Σοῦ φέρνει λογισμούς βλασφημίας, γιά νά σέ ὁδηγήση στήν ἀπελπισία καί κατόπιν νά σοῦ ὑπενθυμίση ὅτι ἡ βλασφημία εἶναι ἐναντίον τοῦ 'Αγίου Πνεύματος καί ὅτι οὐδέποτε συγχωρεῖται. ῎Οχι, παιδιά μου, αὐτή ἡ σκέψις εἶναι τοῦ διαβόλου. 'Εσεῖς ὅμως ἐλᾶτε στόν Πνευματικό καί πέστε του τί λογισμός ἦλθε στόν νοῦ σας: «Πάτερ, ἔχω λογισμούς βλασφημίας, ἔχω ἀνήθικους λογισμούς γιά τήν Κυρία Θεοτόκο, γιά τόν Δεσπότη μας Χριστό, γιά τίς Εἰκόνες, γιά τούς μοναχούς, γιά τούς ἱερεῖς». Οἱ λογισμοί πρέπει νά ἀποκαλύπτωνται στόν Πνευματικό ἐνωρίς. Τί σοῦ κάνει ἡ ἀπελπισία; ῎Ελα, σοῦ λέγει, νά σέ σηκώσω ψηλά. 'Η ἐξομολόγησις εἶναι τό δεύτερο βάπτισμα. Μέ τό Μυστήριο τῆς 'Εξομολογήσεως σηκώνεσαι ψηλότερα ἀπ' αὐτούς τούς λογισμούς. Καί πάντοτε νά κάνης τό ἴδιο πρᾶγμα: ῞Οταν πέφτης νά σηκώνεσαι. Μήν ἀφήνης τήν ψυχή σου νά προσβάλλεται ἀπό τούς λογισμούς τῆς ἀπελπισίας.
Πῶς λέγεις ὅτι δέν ἀγαπᾶς τόν Θεό; Αὐτοί εἶναι λογισμοί τοῦ διαβόλου. Κλεῖσε τό στόμα σου. Πῶς δέν πιστεύεις; Ποιός σέ ἔφερε ἐδῶ στό μοναστήρι; Γιατί ὑπακούεις σ'αὐτά πού σοῦ λέγει ὁ νοητός ἐχθρός; Γιατί πιστεύεις ὅτι δέν θά σωθῆς; ῎Οχι, παιδί μου. ῎Αφησε ὅλη τήν ἐλπίδα σου στήν Κυρία Θεοτόκο καί Αὐτή θά μᾶς σώση ὅλους δωρεάν.
'Εάν ἠμπορούσαμε νά τά κάνουμε ὅλα, σίγουρα θά ὑπερηφανευόμασταν· ἀλλ' αὐτό εἶναι πολύ κακό. ῎Εχουμε νοερά προσευχή; Κάνουμε ἐλεημοσύνη; 'Αλλ' ὅταν βλέπης ὅτι δέν ἠμπορεῖς νά τά κάνης ὅλα, ταπεινώσου. 'Η δύναμις τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέγει ἡ Γραφή, ἀποτελειώνεται μέσα στίς ἀδυναμίες μας. Σύ κάνε αὐτό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἑαυτόν σου. Προσευχήσου συχνά, ἐξομολογήσου, πήγαινε στήν ἐκκλησία, κοινώνησε τῶν 'Αχράντων Μυστηρίων, μέ τήν ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ σου. Καί μή φοβᾶσαι ὅτι θά πᾶς στήν κόλασι. Τήν Τετάρτη καί Παρασκευή νήστευε, κι ἄν πεινάσης φάγε κάτι. Διάβασε κάποιο ψυχωφελές βιβλίο. Λέγε τήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ καί μή ξεχνᾶς καί τήν Κυρία μας Θεοτόκο. Κάνε ὅ, τι ἠμπορεῖς γιά τήν σωτηρία σου.
῎Αϊντε, παιδί μου, ἄς βάλουμε κι ἐμεῖς ἀπό τώρα ἀρχή μετανοίας. Νά ζοῦμε μέ τήν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς. 'Εγώ, ὅταν ἤμουν παιδί, ἡ μαννούλα μου μοῦ ἔλεγε: «Νηστεύουμε τώρα, καλό μου παιδί, κι ὅταν τελειώση ἡ νηστεία, θά ἰδῆς κόκκινα αὐγά, καί τσουρέκια καί ντολμαδάκια». Κι ἔτσι κρατούσαμε τήν νηστεία καί περιμέναμε.
Τί δικαιώματα ἔχεις ἐσύ ἐπάνω στήν ζωή σου; Δέν ἔχεις κανένα δικαίωμα καί καμμιά ἐξουσία. Θεός φυλάξοι.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου