«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἤμουν στό μοναστήρι μου ἀρχοντάρης τό ἔτος 1993. Στίς 29 Ὀκτωβρίου ἐσημείωσα τά ἑξῆς στό βιβλίο ἀναμνήσεών μου: Τό μεσημέρι κατέβηκαν στήν παραλία ἀπό τό καϊκι δύο νέοι μεταφέροντας μέ δυσκολία καί ἕναν ἄλλον, τόν Γεώργιο. Ὅταν ὁ Γεώργιος βγῆκε στήν παραλία, ἔπεσε κάτω καί βογγοῦσε. Μοῦ εἶπαν οἱ συνοδοί του ὅτι ἔχει δαιμόνιο. Ξαφνικά ὁ Γεώργιος ἀρχίζει νά ἀνεβαίνει πρός τήν Μονή, ἀλλά σάν τήν σαῦρα μέ τά τέσσερα. Νά βογγάει καί νά μᾶς λέγει στήν ἐκκλησία, στήν ἐκκλησία, στόν παππᾶ. Βοηθῆστε με...».
Καί ἀνέβαινε τό πέτρινο δρομάκι τῆς Μονῆς μας σάν τό ἑρπετό καί μουγκρίζοντας. Ἐμεῖς τόν ἀκολουθούσαμε ἀπό δίπλα του. Φθάσαμε στήν ἐκκλησία τῆς Μονῆς μας. Αὐτοί περίμεναν ἔξω ἀπό τήν πόρτα καί εἰδοποίησα τόν ἱερομ. π. Πανάρετο. Μπήκαμε στήν ἐκκλησία καί ὁ παπᾶς ἐδιάβασε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας. Ἐγώ τοῦ εἶπα νά ἀρχίσουμε νά ἐπικαλούμεθα διαφόρους Ἁγίους. Ὅταν εἶπα: «Ἅγιε πατριάρχα Νήφων Διονυσιάτη, βοήθησε τόν δοῦλον σου...». Μοῦ εἶπε ὁ δαιμονόπληκτος Γεώργιος: «Τώρα ἦλθε στά πόδια μου ὁ Ἅγιος...». Ὅταν ὁ π. Πανάρετος ἔβαλε τό ἄφθαρτο χέρι τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στό μέτωπο τοῦ Γεωργίου, ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ἄφησε τό Λείψανο αὐτό στό κεφάλι μου. Μέ εἰρηνεύει....».
Μετά ὁ π. Πανάρετος τόν ἐρώτησε, τί δουλειά κάνεις; Τοῦ εἶπε εἶμαι μαστροπός. Ἔχω ἑταιρεία μέ γυναῖκες, τίς ἐμπορεύομαι. Τίς σπρώχνω στήν ἁμαρτία καί βγάζω πολλά λεφτά». «Θέλεις νά ἐξομολογηθῆς; Τόν ἐρώτησε. «Ναί, γι᾿ αὐτό καί ἦλθα στό Ἅγιον Ὄρος, διότι ἔχει μπῆ τό δαιμόνιο μέσα μου καί ὑποφέρω. Ἀφοῦ ἐξωμολογήθηκε, μετά ὁ π. Πανάρετος μοῦ εἶπε: «Αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἔκανε μία καλή πρᾶξι στήν ζωή του καί ὁ Θεός τόν λυπήθηκε καί τοῦ ἔδωσε δαιμόνιο γιά νά τόν ἀναγκάση νά ἔλθη καί νά ἐξομολογηθῆ στό Ἅγιον Ὄρος. Τί ἔκανε; Πρίν ἀπό ἕνα μῆνα ἐβάπτισε στήν Κομοτηνή ἕνα μουσουλμᾶνο. Συνέχισε ὅμως, χωρίς μετάνοια, τήν ἄσωτη ζωή του καί τό παράνομο ἐπάγγελμά του. Ὁ Θεός ἤθελε νά τόν σώσει. Ὁπότε παρεχώρησε νά τόν βασανίσει λίγο τό δαιμόνιο γιά νά συνέλθη». Πράγματι, μετενόησε. ὑποσχέθηκε στόν π. Πανάρετο, ὅτι θά ἀλλάξη ζωή, τώρα πού θά βγῆ στόν κόσμο. Ἔκτοτε δέν ἔμαθα κάτι γι᾿ αὐτόν.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου