Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»
Ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου είχε γράψει τα εξής σχετικά με το θέμα της τέχνης όπως αυτή εμφανίζεται σήμερα: «H τέχνη αυτή, αν την πούμε τέχνη, ενώ στ’ αλήθεια είναι η κατάργηση της τέχνης, η “αφηρημένη” λοιπόν τέχνη βγήκε από την απιστία της εποχής μας.
Για τους περισσότερους σημερινούς ανθρώπους ο κόσμος είναι ένα πράγμα χωρίς σκοπό και χωρίς έννοια, ένας χάος τυφλό. Κ’ η τέχνη, λοιπόν, που καθρεφτίζει αυτή την αντίληψη, τι θα είναι άλλο από άμορφα και σκοτεινά νεφελώματα;…
Tα έργα της είναι μηδενιστικά, φανερώνοντας τη διάλυση που έχει πάθει ο εσωτερικός άνθρωπος. Γι’ αυτό είναι φρικτά, επειδή πάντα είναι φριχτή η αρρώστεια, και περισσότερο κι από τη σωματική, η πνευματική αρρώστεια…
Πήγα μια μέρα στην Πανελλήνιο Έκθεση του Ζαππείου. Ο καϋμένος ο κόσμος κοίταζε καλά-καλά τα κατασκευάσματα που κρεμόντανε στους τοίχους, κι απορούσε ο δυστυχής που δε μπορούσε να καταλάβει. Πολλοί γυρίζανε και βλέπανε τους διπλανούς τους με απορία, ρωτώντας τους με τα μάτια τι ήτανε μαθές αυτά τα πράγματα, και μοιάζανε σαν θαλασσοπνιγμένοι που ζητάνε βοήθεια.
Ο κακόμοιρος ο κόσμος! Πού να ξέρει πως πίσω από τις μπογιές, που ‘ναι πασαλειμμένες με το μυστρί, δεν υπάρχει κανένα νόημα, παρά μονάχα το μηδέν! Η πνευματική αυτή συνωμοσία κατάφερε να τρομοκρατήσει τον κόσμο, ώστε να μην τολμά κανένας να πει πως αυτά που κάνουνε οι οπαδοί της στ’ όνομα της τέχνης, καταργούνε τον άνθρωπο. Η τέχνη έγινε μόδα! Ποιος θα αντισταθεί στο παντοδύναμο ρεύμα της;
Άνθρωποι χωρίς αληθινή πρωτοτυπία, αγωνίζουνται να τραβήξουν την προσοχή με κάποια βαψίματα παράξενα, κανωμένα στην τύχη, δίχως να παριστάνουνε τίποτα. Ενώ η αληθινή πρωτοτυπία δεν φανερώνεται με κατασκευάσματα. Δεν βλέπουνε πως μέσα σε λίγα χρόνια τυποποιηθήκανε τα “έργα” τους;…
Ως τα τώρα, ο άνθρωπος που έκανε τέχνη, το έκανε στ’ όνομα της αθανασίας και της νίκης καταπάνω στον χρόνο, με όλο που ήξερε πως το έργο του, αργά-γρήγορα, θα το εξαφανίσει ο καιρός.
Σήμερα οι τεχνίτες, που κάνουνε τα μηδενιστικά έργα, εκφράζουνε τον θάνατο και τη φθορά : “Μηδέν ει και εις μηδέν απελεύση”! Γι΄ αυτό είναι βουβά και παγωμένα σαν τον θάνατο».
Αυτά μάλλον διέφυγαν του δημάρχου Αθηνών όταν αποφάσισε να οργανώσει την -ο Θεός να την κάνει- έκθεση τέχνης με τίτλο «Plasmata», ίσως μια από τις καλύτερες επιδείξεις του τι είναι η Νέα Εποχή και πώς βλέπει τον άνθρωπο και τον κόσμο. Βέβαια στο παρελθόν υπήρξαν και άλλες εκθέσεις με τέτοια θέματα, καμία όμως δεν τα παρουσίαζε τόσο χυδαία, ωμά και απροκάλυπτα. Γι’ αυτό και το καλύτερο θα ήταν να αφήσουμε τα ίδια τα εκθέματα να μας μιλήσουν. Στο κάτω κάτω ορισμένα από αυτά υποτίθεται ότι ακριβώς αυτό κάνουν.
Αναγκαστήκαμε να μη δείξουμε μερικά από τα «κομψοτεχνήματα», διότι παραείναι αισχρά. Σκεφτείτε απλά τις εικόνες που βλέπουμε κάθε φορά που οι ομοφυλόφιλοι κάνουν «παρελάσεις», και θα έχετε μια καλή εικόνα του τι άλλο βλέπει ο κόσμος. Και σαν μπόνους, τα συγκεκριμένα «εκθέματα» βρίσκονται ακριβώς απέναντι από τον ναό των Ταξιαρχών. Προφανώς για να δώσουν μια ακόμα διάσταση στο όλο έργο: αυτή της βλασφημίας και της προσβολής της Ορθόδοξης πίστης.
Για όσους έχουν ασχοληθεί με το φαινόμενο της Νέας Εποχής, νομίζω ότι δε χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει ούτε ένα έκθεμα που να μην περιλαμβάνει κάτι το προβληματικό, χώρια την όλη κακογουστιά.
Εκθέματα στα οποία ο θεατής καλείται να «δει την αύρα του», να «προσκυνήσει θεότητες», να «δει πώς θα είναι το μέλλον του», και γενικά να συμμετάσχει πλέον ενεργά σε καθαρά νεοεποχίτικες πρακτικές νομίζοντας ότι απλά «παίζει».
Το χειρότερο είναι ότι σε όλη αυτή την αθλιότητα συμμετέχουν και μικρά παιδιά, φυσικά με την άδεια των γονιών τους που δε βρίσκουν τίποτα το κακό σε όλο αυτό. Και πώς να βρουν, αφού κανένας δεν φρόντισε να τους ενημερώσει;
Αυτά λοιπόν προσφέρει στο δήμο Αθηναίων ο δήμαρχός του, σε συνεργασία με το ίδρυμα Ωνάση -του οποίου θα τρίζουν λογικά τα κόκκαλα βλέποντας το πώς κατάντησε το κληροδότημά του. Πριν μερικά χρόνια διαμαρτυρόμασταν επειδή η τότε υπουργός Πολιτισμού «καθάριζε αύρες». Φαίνεται ότι από τότε ο πολιτισμός έκανε πολλά βήματα, και δυστυχώς όλα προς τα πίσω.
Αναρωτιέται κανείς τι θα λέει ο Κόντογλου βλέποντας τα τωρινά «έργα τέχνης». Μάλλον θα τραβάει τα μαλλιά του.