Ἕνα ἄλλο ὑπαρξιακό αἴτημα, στό ὁποῖο ἀνταποκρίνεται ἡ Ὀρθόδοξος πίστις καί παράδοσίς μας, εἶναι ἡ
β. Εὕρεσις τοῦ νοήματος τῆς ζωῆς
Ἔχει
νόημα ἡ ζωή τοῦ καθενός ἀπό μᾶς, ἐάν δέν ὑπάρχῃ Θεός, ἐάν δέν ὑπάρχῃ
ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ἐάν ὁ Θεός δέν ἀγαπᾷ τόν ἄνθρωπο; Ἐάν δέν ὑπάρχῃ
κέντρο, γύρω ἀπό τό ὁποῖο κινοῦνται καί ὀργανώνονται ὅλα, τί νόημα ἔχει
αὐτός ὁ ἀπέραντος κόσμος, αὐτοί οἱ πολυπληθεῖς γαλαξίαι πού ἀπέχουν
ἑκατομμύρια ἔτη φωτός ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον; Τί νόημα ἔχει ὅλη αὐτή ἡ
δημιουργία, ἐάν δέν ὑπάρχῃ Δημιουργός; Τί νόημα ἔχει ἡ ἰδική μας ζωή, ἄν
κάθε ἕνας ἀπό μᾶς εἶναι ἀποτέλεσμα τυφλῆς τύχης, ἀναγκαιότητος καί
συμπτώσεως;
Εἶμαι ριγμένος στόν κόσμο σάν ἕνα ἔκθετο παιδί, πού δέν
γνωρίζει πατέρα καί μητέρα, οὔτε τίποτε ἄλλο γιά τήν προέλευσί του. Τότε
ὅλα εἶναι παράλογα καί ἡ ἀντίδρασις τοῦ ἀνθρώπου δέν μπορεῖ νά εἶναι
ἄλλη ἀπό τόν μηδενισμό. Καί ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά αἰσθανθῇ καμμία
οὐσιαστική χαρά στήν ζωή του. Ἄν ὁ κόσμος δέν ἔχει νόημα, λόγο, τότε ἡ
ζωή εἶναι ἀνυπόφορη καί οὔτε ἔχει νόημα νά ἀγωνίζεται κανείς, νά
σπουδάζῃ, νά συνάπτῃ γάμο, νά κάνῃ παιδιά. Τί νόημα ἔχει νά κάνουμε
παιδιά, ὅταν δέν πιστεύουμε στήν αἰώνιο ζωή; Κάνουμε παιδιά, γιά νά τά
θάψουμε;
Νά γεμίσουμε τά νεκροταφεῖα;
Μέσα στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία
μας βεβαιωνόμαστε ὅτι ἡ ζωή μας ἔχει νόημα, ὅτι ὁ κόσμος ἔχει νόημα, ὅτι
ὁ κόσμος ἔχει κέντρο, ὅτι καί ἐγώ ἔχω κέντρο μέσα μου καί μπορῶ νά
εἶμαι ἑνωμένος ἐσωτερικά καί ὄχι διασπασμένος. Καί αὐτό τό κέντρο εἶναι ὁ
Χριστός. Κέντρο τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Χριστός. Κέντρο τοῦ ἑαυτοῦ μου, τῆς
ὑπάρξεώς μου, εἶναι ὁ Χριστός. Ἔτσι ἐν Χριστῷ μπορῶ νά βλέπω καί τό
ἐξωτερικό σύμπαν καί τόν ἐσωτερικό μου κόσμο ἑνοποιημένα. Νά βλέπω ὅτι
ἔχω ἕνα μεγάλο σκοπό στήν ζωή μου. Καί αὐτός ὁ σκοπός εἶναι νά γίνω θεός
κατά Χάριν, νά ἑνωθῶ μέ τόν Θεό.