Πάντοτε οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀγαποῦσαν τήν ἄσκησι, τήν ἐγκράτεια, τήν προσευχή, τήν νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν ὀρθοστασία. Γιατί ἤξεραν ὅτι μέ αὐτά θά ὁδεύσουν πρός τόν Θεό καί θά κατακτήσουν τόν Θεό. Αὐτό τό πνεῦμα πού εἶχε ὁ λαός μας, τό σταυροαναστάσιμο, τοῦ νά φθάνῃ τήν ἀνάστασι διά τοῦ σταυροῦ, τό ἀσκητικό πνεῦμα, τό πνεῦμα τῆς ἐγκρατείας, ἦταν πού βοήθησε τόν λαό μας νά μείνῃ Ὀρθόδοξος στούς μακρούς αἰῶνας τῆς σκλαβιᾶς. Ἐάν ὁ λαός δέν εἶχε αὐτό τό ἀσκητικό πνεῦμα, θά μποροῦσε νά ὑπομείνῃ τά δεινοπαθήματα τῶν κατακτητῶν καί νά μή δελεασθῇ ἀπό τίς προσφορές τους νά ἀλλαξοπιστήσῃ; Ἡ Κύπρος ἔχει ὑποφέρει περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο μέρος τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀπό τούς ξένους κατακτητάς. Πόσες πιέσεις ἔχει ὑποστῇ ὁ λαός μας ἐδῶ, γιά νά ἀλλαξοπιστήσῃ; Ἀπό πόσους κατακτητάς καί ἐπί πόσους αἰῶνας;