«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ένας άγαμος ηλικιωμένος κληρικός και υποψήφιος επίσκοπος μέ κατέπληξε κάποια ημέρα όταν μου ειπε: "Όσοι δεν προοδεύουν στην αρετή μαζί μου τούς διώχνω από κοντά μου κι ας υπάγουν να ευρουν αλλον Πνευματικό. Εδώ κρύβεται μία ενορχηστρωμένη δαιμονική πλάνη. Και να με συγχωρήσει ο έν λόγω κληρικός τον οποίον αγαπώ καί δέν επιθυμώ ποτέ νά τού προκαλέσω κάποια διαπόμπευση. Γι αυτό και δεν αποκαλύπτω το όνομά του. Και, αρχήν πηγή της Θείας Χάριτος δεν είναι ο άνθρωπος ή ο κληρικός έστω και να έχει φθάσει σε υψηλά μέτρα αγιασμού του. Οπότε δέν σώζει ο ιερεύς αλλά ο Χριστός μέσω του οργάνου πού λέγεται ιερέας.
Όταν ο ιερεύς διώχνει τους κατά την γνώμη του, "ανεξεταστέους" θεωρεί τόν εαυτό του κέντρο της σωτηρίας των και μέ την στάση του αυτή παραμερίζει την Χριστό και το Άγιο Πνεύμα. Ταυτόχρονα πιστεύει ότι είναι ο Ίδιος αυθεντία. Έτσι κάθε λόγος του προέρχεται από το Πνεύμα του Θεού. Έρχεται όμως αυτή η στάσις του σε αντίθεση με την παραβολή του Χριστού περί ζιζανίων όπου έδωσε εντολή Ο γεωργός να μείνουν τα ζιζάνια μαζι μέ τα στάχυα του σιταριού και στο τέλος θα γίνει η διαλογή από τόν οικοδεσπότη. Αλλά εδώ αυτός ο κληρικός πετάει τα ζιζάνια έξω από τό χωράφι του Χριστού, ως σάπια και ακατάλληλα για την συγκομιδή και μάλιστα πριν έλθει η ώρα της συγκομιδής!! Μήπως θα πρέπει αυτός ο κληρικός και όποιος άλλος παρόμοια σκεπτόμενος να μη βιάζεται να καταδικάζει τούς άλλους; Έχει δικαίωμα νά καταδικάζει τον εαυτό του ως αμαρτωλό αλλά όχι νά διώχνει τά πρόβατα του Χριστού, επειδή κατά την γνώμη του είναι αδιόρθωτα και ατίθασα!
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου