Σήμερα τοῦ ἁγίου Τρύφωνος ἡ μνήμη. Εἶναι ἡ μνήμη ἑνός μικροῦ ἁγνοτάτου παιδιοῦ, πού φαίνεται ὅτι ἀπό τούς γονεῖς του ἔλαβε τό δῶρο τῆς πίστεως στόν Χριστό. Ζοῦσε σάν τέλειος ὑποτακτικός κοντά στούς γονεῖς του. Τούς ἐφρόντιζε διά ὅλα τά ἀναγκαῖα. Ἔγινε καί τσοπάνης νά πηγαίνει στά χωράφια καί στούς κήπους νά βόσκει τό κοπάδι τῶν χηνῶν τῶν γονέων του. Καί ὅμως δέν παρασύρθηκε οὔτε ἀπό τῆς ἡλικίας του τίς ἡδονοθηρικές ἐπιθυμίες, οὔτε ἀπό τῶν φίλων του τίς νεανικές ἁμαρτωλές συντροφιές καί τά ξεφαντώματα.
Ἐκράτησεν βαθειά μέσα στήν καρδιά του, σάν τό πιό πολύτιμο μαργαριτάρι, τόν θησαυρό τῆς πίστεως, διότι κοντά στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία του, ζοῦσε τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς. Αὐτά πού ὁ κόσμος τά ἀναζητεῖ μέ τίς περιπλοκές του στά γρανάζια τῆς ἁμαρτωλῆς κοινωνίας μας, ὁ νεαρός Τρύφων, τά ἀπελάμβανε κοντά στόν Χριστό, διότι εἶχε στά χέρια του τό χρυσό κλειδί τῆς Πίστεως.
Ἡ Πίστις, ἡ ἁγία καί ἀμώμητος καί ἀλάνθαστος στόν Ἰησοῦ Χριστό, εἶναι τό κλειδί πού μᾶς ἀνοίγει ὅλες τίς θύρες τῆς ἐπιγείου καί τῆς οὐρανίου μακαριότητος. Ὅποιος δέν ἀπώλεσε τήν πίστι του, ταξιδεύει στό ἀχανές πέλαγος αὐτῆς τῆς ζωῆς μέ τιμονιέρη τόν Χριστό. Δέν ἔχει τίποτε νά φοβηθῆ. Διότι ἐάν ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας, οὐδείς εἶναι ἐναντίον μας, λέγει ἡ Γραφή. Ὄχι μόνον δέν φοβούμεθα τούς κακούς ἀνθρώπους, ἀλλά οὔτε καί τούς δαίμονες, οἱ ὁποῖοι πασχίζουν παντοιοτρόπως νά ὑποσκελίσουν τόν ἄνθρωπο, καί νά τόν ἀπαγάγουν ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀληθείας, ἀφοῦ κατορθώσουν καί τοῦ κλονίσουν τήν πίστιν του.
Ἡ ἀρετή τοῦ νεαροῦ Τρύφωνος εἶχε ἐξαπλωθῆ εἰς τά πέρατα τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Καί για νά τόν δοξάση ὁ Χριστός, ὠκονόμησε καί δαιμονίσθηκε ἡ κόρη τοῦ βασιλέως τῆς Ρώμης Γορδιανοῦ. Τότε αὐτός ἔστειλε αὐλικούς του νά ὁδηγήσουν τόν Τρύφωνα στό παλάτι του. Ἀλλά ὁ δαίμων πού κατοικοῦσε μέσα στήν κόρη, μή δυνάμενος οὔτε κατά πρόσωπον νά ἴδη τόν χαριτωμένον Τρύφωνα, ἐξῆλθε ἐκ τῆς κόρης, λέγων ὅτι σέ τρεῖς ἡμέρες ἔρχεται ὁ Τρύφων, καί δέν ἠμπορῶ νά τόν ἀντικρύσω.
Κατ᾿ ἐντολήν τοῦ βασιλέως, ἐκάλεσε ὁ Τρύφων τόν δαίμονα νά ἔλθη ἐνώπιον τῆς Συγκλήτου τοῦ βασιλικοῦ παλατίου. Οἱ πάντες ἔφριξαν καί πολλοί ἐπίστευσαν στόν Χριστόν, ὅταν ἄκουσαν τόν ἴδιο τόν διάβολο νά λέγει ὅτι δέν ἔχει ἐξουσία ἐπάνω στούς Χριστιανούς, πού εἶναι ὁπαδοί τοῦ Ναζωραίου. Ἀλλά ἐξουσιάζει μόνον ὅσους ἀγαποῦν νά ἐκτελοῦν τά δικά του παράνομα ἔργα.
Ἡ ἀρετή τοῦ νεαροῦ Τρύφωνος ἐφάνη ἐπί πλέον καί μέ τήν ἐλεημοσύνην καί ἀφιλοχρηματίαν του. Ὅλα τά ἀργύρια πού τοῦ ἔδωσε ὁ βασιλεύς, τά διεμοίρασε καθ᾿ ὁδόν ἐπιστρέφοντας στήν πατρίδα του πρός τούς πτωχούς, χωρίς νά κρατήσει οὔτε ἕνα ἀργύριο.
Ἀλλά καί ὅταν καταγγέλθηκε ἀπό μισοχρίστους στόν νέον τύραννον Δέκιον, στάθηκε μέ πολλή παρρησία καί ἀνδρειοσύνη μπροστά στούς δικαστές του. Δέν ἐγόγγυσεν ὅταν οἱ δήμιοι τόν ἔκαιγαν καί τόν κτυποῦσαν, δέν κλονίσθηκε στό ἐλάχιστον ἡ πίστις του καί προσφέρθηκε θυσία ἀγάπης σ᾿ Αὐτόν πού τόν ἀγάπησε καί σταυρώθηκε διά τήν σωτηρία του.
Ἡ καλωσύνη του φάνηκε ἀκόμη, πρό τοῦ τέλους του, ὅπου παρεκάλεσε τόν Χριστόν ὅσοι ἐκ τῶν ἀνθρώπων τόν ἐπικαλοῦνται, νά κατέρχεται ἡ θεία Χάρις καί νά τούς δίδει τά ἀναγκαῖα στήν ζωή τους καί τήν αἰώνιο ζωή.
Καί πρίν τοῦ κόψουν τήν κεφαλήν, ἀφοῦ μέ βαναυσότητα τόν τυράννισαν, ἔκλεισε τά μάτια του καί εἰρηνικά ἀνέβηκε ἡ ψυχή του στόν μεγάλον Ἐραστή του, τόν Ἰησοῦ Χριστό!
Αὐτοί οι νέοι, Ἀθλοφόροι τοῦ Χριστοῦ μας μάρτυρες εἶναι τά διαμάντια τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Εἶναι τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ παραδείσου. Εἶναι τά αἰώνια πρότυπα πίστεως καί ἀγάπης πρός τόν Φιλάνθρωπον Χριστόν μας, τόν Ὁποῖον παρακαλοῦσαν νά δεχθῆ τήν θυσία τοῦ σώματός τους, ὡς εὐωδιαστόν θυμίαμα.
Ἅγιε μεγαλομάρτυς Τρύφων, μέ συγκίνησες μέ τήν ἀρετή σου. Μέ ἐδίδαξες μέ τά κατορθώματά σου. Μέ ἔφερες πιό κοντά στόν Χριστόν μας μέ τήν δική σου ὁμολογία καί θυσιαστική προσφορά σου. Σέ ἀγαπῶ πολύ καί νοερῶς σέ ἀγκαλιάζω. Ἐνθυμήσου καί ἐμέ εἰς τάς ἁγίας προσευχάς σου.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου