Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, Θεολόγος
Ἀπεστάλη στόν «Ο.Τ.» τό ἀκόλουθο γράμμα συνδρομητῆ, στό ὁποῖο ἀναφέρονται τά ἑξῆς: «Ἀξιότιμε κ. Διευθυντὰ Συντάξεως, κι ἐγὼ ἀπὸ τὴ μεριά μου θὰ ἤθελα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὴν πνευματικὴ προσφορά, ποὺ εἰσέπραξα ἀπὸ τὸν Ο.Τ. ὅλα τὰ χρόνια ποὺ ἤμουν συνδρομητής του. Ὁ κύριος λόγος ποὺ διακόπτω τὴ συνδρομὴ εἶναι ὅτι τὸ τελευταῖο διάστημα ὑπερτονίζετε, μὲ πηχιαίους τίτλους, τὶς ἀντιθέσεις καὶ τὶς ἀντιπαλότητες στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους καὶ δημιουργεῖτε ταραχὴ καὶ σύγχυση στὸν ἁπλὸ λαό. Μὴ ἀκολουθώντας τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν ὁποία κι ἐγὼ δὲν σᾶς τὸ κρύβω ἔχω τὶς ἐπιφυλάξεις μου, κινδυνεύει κανεὶς νὰ πέσει σὲ αἵρεση. Ἡ ὑπακοὴ καὶ ἡ ταπείνωση εἶναι ὁ ἀσφαλὴς δρόμος τῆς σωτηρίας. Ἀκόμη καὶ ἐὰν ἡ Ἐπίσημη Ἐκκλησία εἶναι σὲ πλάνη, ὁ Κύριος θὰ ὁδηγήσει ἔτσι τὰ πράγματα καὶ θὰ τὴν ἐπαναφέρει στὴν Ἀλήθεια.
Ἔπειτα ἡ θέση σας γιὰ τὸν κορωνοϊὸ καὶ τὸ ἐμβόλιο δὲν μὲ βρίσκει σύμφωνο. Εἶναι ἕνα Ἰατρικὸ θέμα, ποὺ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ δόγμα. Δὲν διαφωνῶ ὅτι οἱ κυβερνῶντες ἐκμεταλλευόμενοι τὴν κατάσταση ἐπιβάλλουν μέτρα, ποὺ ἴσως στὸ μέλλον τὰ χρησιμοποιήσουν, γιὰ νὰ χτυπήσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἐνδεχομένως τότε θὰ χρειαστεῖ νὰ κάνουμε ὁμολογία πίστεως. Ὀφείλουμε αὐτὸ νὰ τὸ ἐπισημάνουμε καὶ νὰ εἴμαστε σὲ ἐγρήγορση.
Πιστεύω ὅμως ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα καὶ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος, ἐὰν ἀπὸ τώρα ἀντιδροῦμε πολὺ δυναμικά, ὅταν πραγματικὰ θὰ χρειαστεῖ νὰ ἐναντιωθοῦμε, ὁ λόγος μας δὲν θὰ εἶναι πιστευτός. Ὅπως μᾶς λέει καὶ ἕνας γέροντας τῆς σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννας ἀφῆστε τὸν κορωνοϊὸ καὶ κοιτάξτε τὴν ψυχή σας. Ἀπαιτεῖται ψυχικὴ γαλήνη καὶ ἠρεμία, γιὰ νὰ ἐπιδοθοῦμε στὴν προσευχή.
Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φωτίζει ὅλους μας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ καλό.
Μετὰ τιμῆς
M.M.».
Λόγῳ τοῦ ὅτι οἱ προβληματισμοί τοῦ συνδρομητοῦ ἀπασχολοῦν καί ἄλλους ἀναγνῶστες καί φίλους τοῦ «Ο.Τ.» καί ἐπειδή μοναδική ἀρχή τῆς ἐφημερίδος εἶναι ἡ ἀναζήτηση καί παράθεση τῆς ἀλήθειας καί ὄχι «νά δημιουργήση ταραχή καί σύγχυση στόν ἁπλό λαό», ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἐπιβεβλημένο νά ἀντιπαραθέσουμε τούς λόγους, γιά τούς ὁποίους ἡ ἐφημερίδα τό τελευταῖο διάστημα ἀκολουθεῖ αὐτήν τήν γραμμή. Τήν στιγμή μάλιστα πού καθῆκον ὅλων τῶν πιστῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, εἶναι «ἡ ἐπαγρύπνησις γιά τήν φύλαξι τοῦ πολυτιμότερου θησαυροῦ τῆς ἀνθρωπότητος: Τῆς Ἀλήθειας», ὅπως χαρακτηριστικά τόνιζε ὁ μακαριστός πατήρ Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.
Νά ἀναφέρουμε ὅτι, τρεῖς μῆνες σχεδόν ἀπό τότε πού ἀπεστάλη τό γράμμα, ἕνα τέταρτο κῦμα τοῦ ἰοῦ εἶναι σέ ἐξέλιξη, τό ὁποῖο ἐπιβάλλει νέα αὐστηρά μέτρα σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἀλλά καί τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό. Καί μάλιστα «ἡ πανδημία τῶν μή ἐμβολιασμένων», ὅπως χαρακτηριστικά ἀποκαλοῦν οἱ γερμανικές ἀρχές τό τέταρτο κῦμα, ἔχει σάν ἐπακόλουθο «Σέ ὅλη τήν Εὐρώπη οἱ κυβερνήσεις νά παίρνουν νέα μέτρα καί νά συζητοῦν τό ἐνδεχόμενο ἑνός νέου lockdown. Στό πλαίσιο αὐτό καί ἡ ἑλληνική κυβέρνηση αὐτήν τήν ὥρα ἐξετάζει νέα μέτρα, ὑποτίθεται προκειμένου νά σωθοῦν τά Χριστούγεννα», ἀνέφερε τό ἱστολόγιο Pronews σέ δημοσίευμά του.
Ἡ Ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἔπαψε νά θεωρῆται ἱερή
Γράφεται στήν ἐπιστολή ὅτι «ὁ κορωνοϊός καί τό ἐμβόλιο εἶναι ἕνα ἰατρικό θέμα, πού δέν ἔχει σχέση μέ τό δόγμα». Τό ὅτι ἕνα ὑγειονομικό πρόβλημα ἀκυρώνει τήν θεία λατρεία, δέν σημαίνει ὅτι αὐτόματα ἀκυρώνεται καί τό δόγμα; Οἱ ἀλήθειες πού πηγάζουν ἀπό τήν πίστη δέν εἶναι ἀλήθειες καί ἐντολές τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες ἔχουν καί πρακτικό χαρακτήρα; Εἶναι δυνατόν ἡ χρήση ἑνός ἐκτρωματικοῦ ἐμβολίου νά μή ἔχη σωτηριολογικές ἐπιπτώσεις στόν πιστό; Ὁ καθηγητής Ἀνδρέας Θεοδώρου ἀναφερόμενος στίς περί Ἀντιχρίστου ἰδέες σημειώνει ὅτι «Ἀντίχριστον νοοῦμεν πᾶν φρόνημα καί πᾶσαν διδασκαλίαν καί βιοθεωρίαν ἄνευ Θεοῦ συστέλλουσαν τήν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν καί ζωήν ἐντός τῶν στενῶν ὁρίων τοῦ παρόντος κόσμου».
Μέ τό πρόβλημα τοῦ κορωνοϊοῦ δέν ἀποκαλύφθηκε μέ ὅλη της τήν τραγικότητα ὅτι ἡ ἐπιστήμη σήμερα ἔχει χάσει τόν προσανατολισμό της, ὅτι ὁ δαιμονικός ἐγωισμός καί ἡ ἑωσφορική ἔπαρση πού ἔχουν ἐκθρέψει τά ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα στόν ἄνθρωπο, τοῦ ἔχουν ἀκυρώσει κάθε αἴσθημα ἐξάρτησης ἀπό τόν Θεό; Τό ἀντίχριστο φρόνημα τῆς ἐπιστήμης δέν ἔχει σωτηριολογικές ἐπιπτώσεις στήν ζωή τοῦ πιστοῦ; Οἱ πειραματισμοί μέ ἐκτρωματικά ἐμβόλια πάνω στόν ἄνθρωπο, τά ὁποῖα ἀλλοιώνουν τό DNA του, δέν φανερώνουν ὅτι ἡ Ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἔπαψε πιά νά θεωρῆται ἱερή; Δέν καταδεικνύουν τίς ἐπικίνδυνες ἀτραπούς πού ἔχει πάρει σήμερα ἡ ἐπιστήμη; Οἱ πειραματισμοί σέ παγκόσμια κλίμακα μέ πειραματικά ἐμβόλια, δέν φανερώνουν ὅτι μεγάλη μερίδα τῆς ἐπιστημονοκῆς κοινότητας δέν πιστεύει οὔτε στήν ψυχή οὔτε στήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ὄν ἐν ἐξελίξει, φτιαγμένο ἀπό γονίδια, ὁρμόνες καί νευρῶνες; Οἱ θεωρίες αὐτές δέν ἀκυρώνουν τό δόγμα τῆς Ἐκκλησίας, πού θέλει τόν ἄνθρωπο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, μέ διττή ὑπόσταση, ψυχῆς καί σώματος; Ἐκτός ἐάν αὐτά εἶναι ὅλα παραμύθια γιά ἀγραμμάτους.
Παράνομος καί ἀντισυνταγματικός ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός
Ἀναφέρει ὁ ἐπιστολογράφος «ὅτι ἀκόμη δέν ἔχει ἔλθει ἡ ὥρα καί ὑπάρχει ὁ κίνδυνος, ἐάν ἀπό τώρα ἀντιδροῦμε πολύ δυναμικά, ὅταν πραγματικά θά χρειασθῆ νά ἐναντιωθοῦμε ὁ λόγος μας δέν θά εἶναι πιστευτός».
Στόν διεθνῆ ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο καταγγέλλεται ἐδῶ καί δύο χρόνια ὅτι βρίσκεται σέ ἐξέλιξη ἕνα παγκόσμιο πραξικόπημα, στό ὁποῖο μία ἐλίτ ἀνθρώπων ἔχει κατορθώσει νά ἐλέγξη ἐθνικές κυβερνήσεις, ΜΜΕ, πολιτικούς καί θρησκευτικούς ἡγέτες, μέ τό πρόσχημα ἑνός ὑγειονομκοῦ προβλήματος καί μάλιστα ἐξασφαλίζοντάς τους ἐξουσία, χρήματα καί κοινωνική ἐπιβεβαίωση. Ἐάν δέν τά καταγγείλλουμε τήν στιγμή πού βρίσκονται σέ ἐξέλιξη, πότε θά τό κάνουμε, ὅταν θά εἶναι ἀνώφελο; Πῶς ἐξηγεῖται ὅτι, θεμελιώδη θρησκευτικά καί ἀνθρώπινα δικαιώματα, τά ὁποῖα μέχρι ἐχθές παρουσιάζονταν ὡς ἀπαραβίαστα, σήμερα νά καταπατοῦνται στό ὄνομα μίας ἔκτακτης ἀνάγκης; Ὅταν παρατηροῦμε τήν ἰσχυρή ἐπιμονή καί ἀπαίτηση τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας νά ὑποταχθῆ τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας στίς ἀνίερες ἀποφάσεις της καί νά τίς ἐκπληρώση μέ ὑποχρέωση ὑπακοῆς, εἶναι δυνατόν νά σιωποῦμε; Εἶναι δυνατόν νά σιωποῦμε, ὅταν χιλιάδες ἄνθρωποι χάνουν τήν ἐργασία τους, ὑποφέρουν ἀπό κατάθλιψη, ἀνασφάλεια γιά τό μέλλον τῶν παιδιῶν τους;
Τό μυστήριο τῆς ἀνομίας, πού βρίσκεται σέ ἐξέλιξη καί στερεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο κάθε δυνατότητα ἄμυνας, μήπως εἶναι ἕνας παγκόσμιος πόλεμος ἐναντίον τοῦ ἀνθρωπίνου γένους; Ὅταν οἱ πιστοί παρακολουθοῦν μέ ὀδύνη αὐτά πού συμβαίνουν γύρω τους, ἀκόμα καί θανάτους ἀπό τίς παρενέργειες τοῦ ἐμβολίου καί τούς ἐκκλησιαστικούς ταγούς τους, ὑποταγμένους στίς πολιτικές ὑποδείξεις, νά δηλώνουν δημόσια ὅτι αὐτοί ἔχουν κληρωθῆ νά ἀσκοῦν τήν διοίκηση καί τό σῶμα πρέπει νά ὑποτάσσεται δίχως τήν παραμικρή ἀντίσταση στίς ὅποιες μεθοδεύσεις, εἶναι δυνατόν νά σιωποῦμε, γιά νά εἶναι πιστευτός ὁ λόγος ἀργότερα, ὅταν θά ἀντιδράσουμε;
Δέν ἀνησυχοῦμε μέ τόν ἀπόλυτο καί ἀσφυκτικό ἔλεγχο πού θέλει νά ἐπιβάλλη μία παγκόσμια οἰκονομική ἐλίτ στίς κοινωνίες, μέ τό πρόσχημα ἑνός ἰοῦ, μέ ἀπώτερο σκοπό νά κυβερνήσουν ὅλον τόν κόσμο; Δέν μᾶς ἀπασχολεῖ τό καθεστώς φόβου πού ἔχει ἁπλωθῆ στήν ἑλληνική κοινωνία; Δέν φοβόμαστε, ὅταν ὁ πρωθυπουργός τῆς Χώρας ἀποφασίζει μέ τό ἔτσι θέλω τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό τῶν ἀνθρώπων πού εἶναι ἄνω τῶν ἑξῆντα ἐτῶν; Δέν φοβόμαστε, ὅταν παρακολουθοῦμε τόν νομικό κόσμο τῆς Χώρας νά παραμένη ἀπαθής σέ μία παράνομη, ἀντισυνταγματική ἀπόφαση τοῦ πρωθυπουργοῦ; Γιατί σιωποῦν οἱ καθηγητές τῶν Νομικῶν Σχολῶν στίς καταγγελίες τοῦ συνταγματολόγου κ. Γεωργίου Κασιμάτη πού ὑποδεικνύει ὅτι «Δέν ἐπιτρέπεται νά γίνωνται παρεμβάσεις στό ἀνθρώπινο σῶμα χωρίς συναίνεση. Παραβιάζονται ὅλες οἱ ἀρχές τῆς δημοκρατίας, ὅταν ἐπιβάλλεται ἀναγκαστικά ἕνα μέτρο. Καμία ἐπέμβαση στό σῶμα δέν γίνεται χωρίς συναίνεση». Δέν τρομάζομε, ὅταν προτείνεται ἀκόμα καί ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός στά παιδιά; Δέν παρατηροῦμε ὅτι ἡ ἐποχή μας δέν διαφέρει ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεσοπολέμου, πού ὁ ὁλοκληρωτισμός καί ὁ φόβος εἶχε ἁπλωθῆ σέ ὅλο τόν κόσμο, ὅπως τώρα; Τότε εἶχαν προηγηθῆ μεγάλη ἀνηθικότητα, ἀμετανοησία, βαθειά οἰκονική ὕφεση, προτάσεις τῆς τότε οἰκονομικῆς ἐλίτ γιά ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας μέ ἕνα πόλεμο· παρόμοια δέν βιώνουμε σήμερα; Δέν φοβόμαστε μέ τήν σκέψη τῶν συνεπειῶν τῶν γεγονότων τοῦ Μεσοπολέμου; Δέν τρομάζουμε, ὅταν παρατηροῦμε μία οἰκουμενική ἐλίτ νά θέλη νά ὑποδουλώση ὅλη τήν ἀνθρωπότητα σέ μία θρησκεία, ἡ ὁποία ἀκυρώνει τήν Πίστη στόν Χριστό; Δέν φοβόμαστε, ὅταν καταγγέλλεται ὅτι, σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Στατιστικῆς Ἑταιρείας, φέτος ἔχουν καταγραφῆ 11.843 περισσότεροι θάνατοι ἀπό τό 2020; Ἐάν δέν ὑποδειχθῆ τώρα ὁ κίνδυνος, πότε θά ὑποδειχθῆ, αὔριο πού θά εἶναι ἀργά;
Ὁ συγγραφέας τῆς ἐπιστολῆς ἀναφέρει ὅτι «Ἡ ὑπακοή καί ἡ ταπείνωση εἶναι ὁ ἀσφαλής δρόμος τῆς σωτηρίας. Ἀκόμη καί ἐάν ἡ Ἐπίσημη Ἐκκλησία εἶναι σέ πλάνη, ὁ Κύριος θά ὁδηγήσει ἔτσι τά πράγματα καί θά τήν ἐπαναφέρει στήν Ἀλήθεια… Ὅπως μᾶς λέει ἕνας γέροντας τῆς σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννας ἀφῆστε τόν κορωνοϊό καί κοιτάξτε τήν ψυχή σας. Ἀπαιτεῖται ψυχική γαλήνη καί ἠρεμία, γιά νά ἐπιδοθοῦμε στήν προσευχή».
Πολύς λόγος διά ὑπακοήν
«Ἡ ἔκφραση τῆς γνήσιας ἀφοσιώσεως στόν Θεό», τονίζει ἕνας σύγχρονος Ἱεράρχης, «δέχθηκε τήν μεγαλύτερη στρέβλωση ἀπό τό σημερινό ἐκκλησιαστικό κατεστημένο. Ἡ ἐλεύθερη καί ὁλοπρόθυμη ὑποταγή στήν ἀλήθεια καί στήν ἀγάπη πλαστογραφήθηκε καί μεταφράσθηκε σέ ὑποδούλωση στό σχῆμα τῆς τυραννικῆς ἐξουσίας». Ἡ ἀξίωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης σήμερα ἀπό τούς πιστούς νά κάνουν ὑπακοή, ὅταν αὐτή καταργῆ τήν λατρεία, καταπατῆ τό συνοδικό σύστημα ἤ ἀφήνη ἀνεξέλεγκτο τόν Καίσαρα νά ἐπεμβαίνη στά ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας, δέν ἀποτελεῖ τό μέσο γιά τήν ἐκτροπή καί στρέβλωση τῆς ἐκκλησιολογίας; Μπορεῖ νά ὀνομασθῆ αὐτή ἡ ὑπακοή χριστιανική ἀρετή; Οἱ χριστιανικές ἀρετές, τῆς ὑπακοῆς, τῆς ταπείνωσης ἀλλά καί τῆς προσευχῆς, καλοῦνται ἔλλογα ὄντα νά τίς ἐξασκήσουν καί ὄχι ἄλογα, χωρίς βούληση καί νόηση. Ἀλλοίμονο, ἐάν ἡ ἄλογη ὑπακοή καί ταπείνωση ἦταν τό μέσο γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι φανερό ὅτι ἡ ἔντονη καί καταπιεστική ἐπίκληση τοῦ χρέους τῆς ὑπακοῆς προδίδει ἀνωμαλία στίς σχέσεις τοῦ ποιμένα πρός τό ποίμνιο. Δυστυχῶς, ὁ πολύς λόγος γιά ὑπακοή ἀπό ἐκείνους πού ἔχουν ἀνοίξει διάπλατα τίς ἱερές πύλες στήν ἄθεη ἐξουσία, πού ἐπέτρεψαν τήν εἰσβολή τῆς κοσμικῆς νοοτροπίας στά ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας, θά εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἐκτροπῆς σέ ὑποδούλωση στό σχῆμα τῆς τυραννικῆς ἐξουσίας.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ποτέ δέν ἀνέχθηκαν τήν πλάνη καί τήν αἵρεση νά ἀντικαταστήση τήν ἀλήθεια, θεωροῦσαν ὑποχρέωσή τους νά ἐναντιωθοῦν στήν φιλοδοξία καί τήν φαυλότητα τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. Ποτέ δέν ἀνέθεσαν στόν Θεό νά λύση μαγικῷ τῷ τρόπῳ τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας, τό ἦθος τοῦ ἐνδοτισμοῦ ἦταν ξένο ἀπό τό φρόνημά τους, διαφορετικά ὁ ἅγιος Χρυσόστομος δέν θά ἐναντιωνόταν στήν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία γιά τό χωραφάκι μιᾶς χήρας. Μήπως τελικά τό πνεῦμα τοῦ «Μεγάλου Ἱεροεξεταστῆ» ἔχει ὁδηγήσει ὄχι πλέον στήν ἔλλειψη πίστης, ἀλλά σέ μία ἰδιάζουσα μορφή θρησκευτικῆς ἀδιαφορίας;