25 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ (6)

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κριτής τοῦ κόσμου

   Πότε ἀποφασίσθηκε ὅτι θά γίνει ἡ Δίκαιη Κρίση; Γιατί θά γίνει στό τέλος τοῦ κόσμου;

Εἶναι λογικό νά ὑπάρξει ἡ Τελευταία Κρίση; Πρέπει νά γίνη κάποτε ἔλεγχος τῶν εὐθυνῶν τοῦ κόσμου;

Εἶναι ἀναγκαία μία στιγμή τῆς ἀλήθειας; Εἶναι ἀνάγκη νά γίνει ἔλεγχος γιά αὐτούς πού ἔχουν κοιμισμένη συνείδηση καί γιά ὅσους  βαρύνονται ψυχικά ἀπό μεγάλες ἁμαρτίες;

Οἱ Ἅγιοι καί οἱ Δίκαιοι θά εἶναι παρόντες στήν Κρίση;

Ὁ κόσμος δημιουργήθηκε γιά νά παραμείνει ἀτελής ἤ γιά νά φθάσει
στήν τελειότητα;

Τό νόημα τῆς ζωῆς καί τῆς ἱστορίας ὁλόκληρου τοῦ κόσμου δέν εἶναι ἡ αἰώνια ζωή;

Ἡ αἰωνιότητα δέν κορυφώνεται διά τοῦ θανάτου;

Στήν Κρίση θά ἔρθει ὁ κόσμος μέ ὅλη αὐτή τήν περιπλοκή στήν ἱστορική του ζωή, σάν πνεῦμα καί σάν ὕλη;

Στήν Μεγάλη Κρίση δεν ἔρχεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, ὡς ἱστορική ἐμφάνιση ὅλων τῶν ἀνθρώπων; Δέν ἔρχεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα μέ τό ἐπιτετελεσμένο ἔργο της σέ κοσμικά πλαίσια;

Ποιά εἶναι τά σημεῖα τοῦ τέλους τοῦ κόσμου; Ἡ βάπτιση ὅλων τῶν ἐθνῶν; Εἶναι ὁ ἐκχριστιανισμός τῶν ἑβραίων; Εἶναι ἡ αὔξηση τῶν ἁμαρτιῶν; Εἶναι ἡ μείωση τῆς ἀγάπης; Εἶναι ἡ παρεξήγηση τῆς πίστεως; Εἶναι οἱ πόλεμοι καί οἱ ἐπαναστάσεις, οἱ φυσικές καταστροφές, ὁ ἐρχομός τοῦ Ἀντίχριστου, ὁ διωγμός καί ὁ σκοτωμός τῶν χριστιανῶν, ὁ ἐρχομός τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ νίκη τοῦ Ἀρνιοῦ;

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ἑτοιμάζεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα;

Δέν θά τελειοποιήσει ὁ Χριστός τήν φύση καί τήν κοινωνία, ἑτοιμάζοντάς τα νά μποῦν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;

Ποιά εἶναι ἡ διαφορά μεταξύ μετανοίας (ως κρίση) καί τῆς Δίκαιης Κρίσης;

Εἶναι δίκαιη ἡ κρίση τῶν ἀνθρώπων; Εἶναι αὐτοί τέλειοι;

Στήν ἱστορία δέν ἐργάζεται τό Ἅγιο Πνεῦμα τόν ἁγιασμό τῶν ἀνθρώπων  στόν κόσμο;

Δέν ἐργάζεται τό Πνεῦμα στήν μάχη μέ τό ἀποκαλυπτικό κακό, στίς πολλαπλάσιες καί προοδευτικές του μορφές, οἱ ὁποῖες θ᾿ ἀποκορυφωθοῦν μέ τήν νίκη τοῦ Ἀρνιοῦ καί ὕστερα θά ἔρθει ἡ Κρίση τοῦ κόσμου;

Ποιός θά δικάσει; Δέν θά δικάσει ὁ Χριστός καί οἱ Ἅγιοι καί οἱ Δίκαιοι, οἱ φωττιμένες ἀπό τό Χριστό συνειδήσεις;

Δέν θά εἶναι μία παγκόσμια ἀμοιβαία κρίση, διά τῆς παρουσίας τοῦ κόσμου ἐνώπιον τῆς θεϊκῆς ἀλήθειας;

Πῶς θά δικαστεῖ; Θά δικαστεῖ τό πρόσωπο, διά τῆς ἐλεύθερης συνείδησής του, στήν ὀντολογική σχέση τῆς ουσίας, τοῦ περιβάλλοντος, στήν δημιουργημένη ἀπό τούς ἀνθρώπους ἱστορική πραγματικότητα;

Θά δικαστεῖ ἡ παγκόσμια Κοινότητα; Ὑπάρχει μία παγκόσμια ὑπευθυνότητα; Ὑπάρχει μία εὐθύνη γιά τό μέλλον τοῦ κόσμου;  Ἀλλά καί γιά τό παρελθόν του;

Ποιά εἶναι τά κριτήρια τῆς δίκης; Θά δικάζεται ἀνάλογα μέ τίς πράξεις ὁ καθένας; Ἤ σύμφωνα μέ τήν ἐσωτερική του κατάσταση;

Θά δικάζεται ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τήν σχέση του στήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ);

Θά δικάζεται ἀνάλογα μέ τούς νόμους καί μέ τά κοινωνικά κατεστημένα;

Θά δικάζεται ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψιν ὅλο τόν δημιουργημένο πολιτισμό;

Ποιές θά εἶναι οἱ συνέπειες τῆς Κρίσης μας ἀπό τόν Θεό; Δεν θά εἶναι εὐτυχεῖς, ὅσοι ἔχουν κάνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Δέν θά εἶναι καταδικασμένοι, ὅσοι ἁμάρτησαν; Θά εἶναι αὐταπόδεικτο ὅλο τόν παρελθόν, εἴτε τό καλό, εἴτε τό κακό;

Δέν θά γίνουν οἱ ἄνθρωποι διάφανοι, οὕτως ὥστε νά φανερώνεται ἡ ψυχή τοῦ καθενός ἐνώπιον ὅλων;

Εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία μετά τήν Κρίση;

Τί εἶναι ἡ προσωπική κρίση; Ποιά θά εἶναι ἡ αἰώνια τιμωρία; Ἡ αἰωνίως καταδικασμένη ὕπαρξη, θά εἶναι ἡ  ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ὡς ἀγάπη καί ὡς θεία Χάρη;

Τό κακό θά εἶναι σάν ἕνα ἄδειο δοχεῖο, σάν μία ἀπουσία τῆς χαρᾶς; Τό κακό θά εἶναι ἡ ἀπελπισία ὅλων τῶν νικημένων τῆς ζωῆς, σάν μία ὁλοκληρωτική πτώση ἀπό τόν Χριστό; Τό κακό θά εἶναι ἡ γενική πτώση ἀπό κάθε νόημα τῆς ὕπαρξης, καί θά παραμένει αἰώνια μόνο
ἡ ἀνελέητη ψυχική θλίψη;

Ἡ προοπτική τοῦ μηδενός θά εἶναι τά αἰώνια βάσανα τῆς κολάσεως;

Ἡ συνείδηση θά εἶναι μία αἰώνια κακουχία τῆς ψυχῆς;

Πῶς θά εἶναι ἡ αἰώνια χαρά; Θά εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς θεϊκῆς εἰκόνας στόν ἄνθρωπο, ἡ ἀθανασία, ἕνα αἰώνιο παρόν, ἡ ἔξοδος ἀπό τόν χρόνο, ἡ ἐλευθερία τοῦ πνεύματος, τοῦ νοῦ καί τῆς γνώσης, τό ἄνοιγμα τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν αἰωνιότητα τῆς θεότητας, ἡ νίκη τῶν παθῶν διά τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ σώματος, ἡ φυσική διαφάνεια, ἡ ἑνότητα ὅλων τῶν ἀντιπάλων; Θά εἶναι ἡ ἀπέραντη συμμετοχή στήν θεϊκή ἀπεραντωσύνη σάν μία βαθειά κίνηση τῆς ἀτελείωτης εὐτυχίας, χωρίς πλήξη; Θά εἶναι μία πληρότητα πού δέν τήν χορταίνει ποτέ ὁ ἄνθρωπος; Θά εἶναι μία σταθερή κοινωνία μέ τόν Θεό, μία διαρκής κίνηση πρός τό πέλαγος τῆς θείας μακαριότητος, μία πλημμύρα Χάριτος καί θεϊκή ἀγάπη; Θά εἶναι ἕνα αἰώνιο φῶς;

  Ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο καί σταυρώθηκε. Ὁ κόσμος ἐπανεστάτησε ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ κι Αὐτός τόν ἐνίκησε. Μετά ὁ Χριστός ἐκάθισε στόν Θρόνο τῆς Κρίσεως, πλήρης δυνάμεως καί δόξης.

Ἡ Κρίση τοῦ Θεοῦ ἀφυπνίζει τίς συνειδήσεις τῶν ἁμαρτωλῶν καί τῶν ἀδίκων. Τότε τίποτε δέν θ᾿ ἀποκρυφτεῖ, κανένα κακό δεν θά μπορέσει νά δικαιολογηθεῖ, τίποτε δέν θά μπορέσει κανείς νά πλαστογραφήσει. Γυμνή καί ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια θά διασχίσει τήν φύση μέχρι τά βάθη της.

Ἐνώπιον τῆς Κρίσεως θά ἐξαφανιστοῦν οἱ δύο αἰτίες οἱ ὁποῖες σκοτεινιάζουν ἐδῶ τήν συνείδηση: ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἄγνοια. Οἱ ἄνθρωποι θά βρεθοῦν ἐνώπιον τῆς πραγματικότητας τήν ὁποία ἐγνώριζαν καί δέν θά μπορέσουν νά δικαιολογηθοῦν. Ἡ ἀνθρωπότητα θά γίνει διαφανής καί ὅλη ἁμαρτία θά ἀποκαλυφθεῖ δημόσια. Θά ἀκούσουμε ἀπό τό στόμα τοῦ Κριτή:

Σᾶς ἔδωσα ἕνα παράδεισο καί τόν ἐγκαταλείψατε, σᾶς ἔκανα ἀδελφούς καί σκοτωθήκατε μεταξύ σας. Σᾶς ἔδωσα ἕνα Νόμο κι ἐσεῖς προσκυνήσατε τό χρυσό μοσχάρι, ἦρθα ἀνάμεσά σας καί δέν μέ δεχθήκατε. Μέ σταυρώσατε καί σᾶς συγχώρησα τήν ἄγνοια. Σᾶς ἔδωσα τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά σεῖς συνεχίζετε νά μέ σκοτώνετε, ἀντιδρώντας στήν παρουσία Μου.

Ἐγκρεμίσατε τούς θεούς τῶν ἑλλήνων καί ρωμαίων, ἀλλά ἔχετε δημιουργήσει ἕνα ἄλλο εἴδωλο. Ἐλευθερώθηκαν οἱ δοῦλοι τῆς ἀρχαιότητας, ἀλλά ἐσεῖς δημιουργήσατε μία καινούργια σκλαβιά. Κατέρρευσε μία παγανιστική αὐτοκρατορία, ἀλλά ἐδημιουργήσατε ἄλλες, πιό πολύ εἰδωλολατρικές. Κατέρρευσε ἕνα ἄδικο κατεστημένο, ἀλλά δέν ἤσασταν ἱκανοί νά φέρετε τήν δικαιοσύνη στόν κόσμο. Τελείωσε μιά τυραννία, ἀλλά ἀντικαταστάθηκε ἀπό μία ἄλλη.

Ὅταν μ᾿ διώξατε ἀπό τίς καρδιές σας κι ἀπό τήν καθημερινή σας, ἀκόμα δέν θελήσατε νά τηρήσετε τό θέλημα Μου. Γιά ἕνα διάστημα πιστεύατε σέ Μένα, ἀλλά ὕστερα κάνατε τούς ἑαυτούς σας θεούς.

Ἐγέμισα τόν κόσμο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά ἐσεῖς ἐσπρώξατε τόν κόσμο πρός τόν φαράγγι τοῦ ἀνθρωπισμοῦ. Ἐγώ σᾶς ἔμαθα νά κυριαρχεῖτε μέ τό Πνεῦμα ἐπάνω στήν ύλη, ἀλλά ἐσεῖς τήν προσκυνήσατε καί ὑποδουλωθήκατε ἀπ᾿ αὐτήν, ἀμαυρώνοντας  μέσα σας τήν εἰκόνα Μου.

Σᾶς ἔδωσα μία ἀρμονική ψυχή, μέσα στήν ὁποία ἔβαλα ὅλα τά ἀπαραίτητα γιά σᾶς δῶρα, ἀλλά ἐσεῖς προσκυνήσατε τήν θεά τῆς γνώσης. Ἐγώ σᾶς χάρισα νά ζῆτε μέ μία ἁγία συνείδηση στόν κόσμο, ἀλλά σεῖς προτιμήσατει τόν ἐγωισμό τοῦ Καπιταλισμοῦ. Ἐγώ ἀνύψωνα τίς ψυχές, τήν ζωή καί τήν κατάσταση τοῦ κόσμου στήν ἐλεύθερη εἰρήνη τῆς τελειότητας, ἀλλά σεῖς προτιμήσατε τόν ἀθεϊστικό θετικισμό, ὁ ὁποῖος ἐν ὀνόματι κάποιων ψεύτικων νόμων, σᾶς καταστρέφει καί σᾶς κάνει δυστυχεῖς.

Σᾶς ἔδωσα σοφία, ἀλλά οἱ ἐχθροί ἀποδεικνύονταν συχνά σοφώτεροι ἀπό σᾶς. Σᾶς ἔδωσα ἱερές δυνάμεις νά τολμᾶτε ἐν Πνεύματι ἀληθείας, ἀλλά πολλές φορές τολμοῦσαν περισσότερο ἀπό σᾶς οἱ ἐχθροί σας. Σᾶς ἔδωσα τόν κόσμο νά τόν κυβερνᾶτε, ἀλλά τόν ἀφήσατε στά χέρια τοῦ ἐχθροῦ. Σᾶς ἔδωσα τό ἰδανικό τῆς Βασιλείας Μου, ἀλλά δέν πιστέψατε πια σ᾿ αὐτό καί ὁ κόσμος  ὑποτάχθηκε στίς ψεύτικες βασιλεῖες τοῦ ἐχθροῦ.

Σᾶς μάλωσα ἀναρίθμητες φορές, ἀλλά δέν ξυπνήσατε. Περνᾶνε ἀπό  πάνω σας ἀποκαλυπτικές δοκιμασίες, ἀλλά ἀκόμα δέν πληρωθήκατε ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Εἶμαι παρών στόν κόσμο καί ἐνεργῶ μέσῳ ὅλων σας, ἀλλά ἐσεῖς Μέ σταυρώνετε πάντοτε μέ τήν ραθυμία σας, μέ τήν φιλαυτία καί τήν ἄγνοιά σας.

Σᾶς ζητῶ νά μοῦ ἀπολογηθῆτε γιά τά κακά πού ἐκάματε καί γιά τά καλά πού δέν ἐκάματε. Ζητῶ ἀναφορά γιά τίς σημερινές σας πράξεις καί γιά τόν σκανδαλισμό πού προκαλεῖτε στόν κόσμο ἐνάντια στήν σωτηρία του.

 Τό Εὐαγγέλιό Μου εἶναι τό ἴδιο στήν γῆ καί στούς οὐρανούς, ἀλλά ἐσεῖς τό ἐκάνατε γήϊνο, χωρίς νά ὑπάρχει οὐρανός καί ξεχωρίσατε τά οὐράνια ἀπό τά γήϊνα. Πάντα παρεξηγούσατε τό Ἅγιο Πνεῦμα, σύμφωνα μέ τήν ἄγνοια, τήν ὑποκρισία καί τήν λιποψυχία σας.

Μήν ἀπατᾶσθε. Ἐγώ εἶμαι ἐδῶ, ἐνεργῶ ἐδῶ, δικάζω ἐδῶ, βασιλεύω ἐδῶ, χωρίς ν᾿ ἀπομακρύνομαι ἀπό τούς οὐρανούς, ἀνυψώνοντας ἐσᾶς σέ Μένα. Πολλές εἶναι οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἡ μεγαλύτερη εἶναι νά νομίσουν ὅτι μποροῦν νά σωθοῦν καί μποροῦν νά ζοῦν χωρίς Ἐμένα. Κοιτᾶξτε τόν κόσμο, κοιτᾶξτε τό σύμπαν, κοιτᾶξτε τήν ζωή, τίς ψυχές σας! Αὐτά ὑπάρχουν μόνο δ᾿ Ἐμοῦ καί μποροῦν νά σωθοῦν μόνο μέσῳ Ἐμοῦ.

Ἤμουν ὁ ἀγαπητός σας καί θά εἶμαι ὁ Κριτής σας. Θά ἐξετάσω τοὐς νόμους σας, τά κατεστημένα σας, τόν πολιτισμό σας, τόν τρόπο ζωῆς σας, τήν σκέψη σας.

Θά δώσετε λόγο ὄχι μόνο γιά πράξεις σας, ἀλλά καί γιά τούς πόθους σας, τά ἰδανικά σας καί τά πιστεύω τοῦ κόσμου σας. Ὅσο μεγαλύτερη ἦταν ἡ φαυλοκρατία σας στόν κόσμο, τόσο μεγαλύτερη εἶναι καί ἡ εὐθύνη σας.

Ἰδού, ὅτι διαλύθηκε τό ὑλικό περίβλημα τοῦ κόσμου σας, ἰδού ὅτι σᾶς ἔβγαλα ἀπό τήν στενότητα τοῦ χρόνου, ἰδού οἱ αἰσθήσεις σας καθαρίσθηκαν, ἰδού ὅτι τώρα βλέπετε τη μυστική δόξα τοῦ κόσμου.

Ὅσοι καταλάβατε τό θέλημά Μου καί τό τηρήσατε, νά χαίρεστε τήν αἰώνια καί μακάρια ζωή, ἐνῶ  ὅσοι δέν ἐπιτελέσατε τό θέλημα Μου, καί ἐπράξατε τό θέλημά σας, θά βασανίζεστε αἰώνια, χωρίς ἀγάπη, χωρίς θεία  Χάρη, χωρίς χαρά, μέσα σέ μιά αἰώνια ἀπελπισία, ὅπου θά θρηνεῖτε τήν αἰώνια συντριβή σας.

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου