Ο κόσμος είναι σε κατάσταση λήθαργου, αμαρτωλού ύπνου. Ο Θεός τον ξυπνά με πολέμους, επιδημίες, πυρκαγιές, καταιγίδες, σεισμούς, πλημμύρες, αποτυχίες των καλλιεργειών... Αλίμονο! Δεν ακούει τη φωνή του Θεού!
Οι άνθρωποι αναπαύονται στο κρεβάτι της αυταπάτης, αλλά έχουν ξεχάσει τη σωτηρία. Δεν υπάρχει χρόνος: πρέπει να ποδοπατήσεις, μετά να κοιμηθείς, μετά να κρίνεις τους άλλους, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα, λοιπόν, και δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς την ψυχή σου και την αιωνιότητα!