Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου – Πολλά μέλη, ένα Σώμα!

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ρωμ. ιβ΄ 6-14

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. θ΄ 1-8 

ΠΟΛΛΑ ΜΕΛΗ, ΕΝΑ ΣΩΜΑ!

1. Ὅλοι ἔχουμε χαρίσματα

   Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νὰ περιγράψει τὴν Ἐκκλησία καὶ τὶς σχέσεις τῶν μελῶν της, χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ σώματος. Ὅπως τὸ σῶμα ἀπαρτίζεται ἀπὸ διάφορα μέλη ποὺ τὸ καθένα συμβάλλει στὴν εὔρυθμη λειτουργία του, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα Σῶμα «ἐν Χριστῷ», καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ εἶναι τὰ μέλη τοῦ Σώματος αὐτοῦ, ἀναπόσπαστα συνδεδεμένα καὶ μὲ διαφορετικὲς λειτουργίες τὸ καθένα. Μὲ τὰ διαφορετικὰ δηλαδὴ χαρίσματα ποὺ ἔχει κάθε ἄνθρωπος, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα:

   «Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα», ἔχοντας διάφορα χαρίσματα, ἀνά­λο­γα μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε, ἂς ἀρκούμαστε σ’ αὐτὰ κι ἂς προσπαθοῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε σωστά. Ἂν δηλαδὴ ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, ἂς προφητεύουμε ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ χαρίσματος ποὺ δόθηκε κατὰ τὴν πίστη ποὺ ἐκδηλώνει ὁ καθένας. 

   Ἂν ἔχουμε χάρισμα ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἂς μέ­­νουμε στὴ διακονία. Ἂν κανεὶς εἶναι διδάσκαλος τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὴ δι­δα­­­­σκαλία κι ἂς ἀρκεῖται νὰ ἐξηγεῖ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἔχει ἀποκαλύψει ὁ ἅγιος Θεός. 

   Ἂν πάλι κάποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ παρακινεῖ στὴν ἀρε­τὴ καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἂς μένει στὸ ἔργο τῆς προτροπῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κλίση νὰ μοιράζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά του στοὺς φτω­χούς, ἂς τὸ κάνει αὐτὸ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς ἐπίδειξη ἢ ἄλλα ἰδιοτελὴ ἐλατήρια. Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀνα­τέ­θηκε ἡ ἐπιστασία καὶ ἡ ἐπιμέλεια ὁποι­ου­δήποτε καλοῦ ἔργου, ἂς ἐπιστατεῖ μὲ προθυμία καὶ δρα­στηριότητα. Κι ἐκεῖνος ποὺ κάνει ἐλεημοσύνη, ἂς ἐλεεῖ μὲ χαρὰ καὶ καλοσύνη. 

   Τελικὰ ὅλοι ἔχουν κάτι νὰ προσφέρουν. Διότι ὅλοι ἔχουν χαρίσματα. Κανεὶς δὲν εἶναι ἄχρηστος. Ἀλλὰ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει σωστά, ὅταν αὐτονομεῖται. Τὸ μέλος ποὺ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ Σῶμα νεκρώνεται, ἐνῶ, ὅταν βρίσκεται σὲ συνάφεια μὲ τὰ ἄλλα μέλη, ἐνταγμένο στὸ Σῶμα, ζωογονεῖται καὶ προσφέρει ζω­­τικὲς ὑπηρεσίες. 

   Ἂς προσέχουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς τὰ δύο ἄκρα: Οὔτε νὰ νομίζουμε ὅτι δὲν ἀξίζουμε καθόλου καὶ νὰ μένουμε στὴν ἀδράνεια, οὔτε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἄλλοι δὲν προσ­φέρουν τίποτε. Μᾶς τὸ ὑπέδειξε σαφῶς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι τέ­λειος θεολόγος καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν Γρα­φῶν ἔχοντας τὸ χάρισμα τῆς διδασκαλίας, ἀλλὰ νὰ ὑστερεῖ στὸ νὰ παρακινεῖ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογή, νὰ μὴν ἔχει δηλαδὴ τὸ χάρισμα τῆς παρακλήσεως. Ἄλλος νὰ ἔχει διοικητικὲς ἱκανότητες καὶ νὰ προΐσταται καλῶν ἔργων κι ἄλλος νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διοικεῖ, νὰ σκορπίζει ὅμως ἁ­πλόχερα καλοσύνη μὲ γλυκύτητα καὶ ἀγάπη. 

   Τὸ ζήτημα εἶναι ὁ καθένας μας νὰ ἀνακαλύψει τὰ χαρίσματά του καὶ νὰ τὰ καλλιεργεῖ συστηματικὰ γιὰ τὸ καλὸ ὅλων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ δική του ὠφέλεια. Σ’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος δίνοντας τὶς ἑξῆς πρακτικὲς συμβουλές:

2. Μὲ ἐπιμέλεια καὶ σπουδὴ

   Ἡ ἀγάπη ἂς εἶναι εἰλικρινὴς καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑπο­κρι­σία. Νὰ ἀποστρέφεστε μὲ ὅλη σας τὴ δύναμη τὸ πονηρὸ καὶ νὰ εἶστε προσκολλημένοι στὸ καλό. 

   Μὲ τὴ φιλαδελφία νὰ γίνεστε φιλόστοργοι μεταξύ σας. Νὰ προλαβαίνει ὁ καθένας νὰ ἀποδίδει πρῶτος τὴν τιμὴ στοὺς ἄλλους. 

   «Τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες»· στὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ κάθε θεάρεστο ἔργο, νὰ μὴν εἶστε δυσκίνητοι καὶ ὀκνηροί. Ἡ καρδιά σας νὰ εἶναι πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὴ φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο ὡς ἀφοσιωμένοι δοῦλοι Του. 

   Ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μελλοντικὰ ἀγαθὰ νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ παίρνετε μεγάλη βοήθεια γιὰ ὅλες αὐ­τὲς τὶς ἀρετές, καθὼς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς. 

   Νὰ συμμετέχετε καὶ νὰ βοηθᾶτε στὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὴ φιλοξενία χωρὶς νὰ πε­ριμένετε οἱ ξενιτεμένοι ἀδελφοὶ νὰ σᾶς τὴ ζητήσουν. 

   Νὰ εὔχεστε γιὰ ἐκείνους ποὺ σᾶς καταδιώκουν· γιὰ ὅλους νὰ εὔχεστε καὶ νὰ λέτε καλὰ λόγια ζητώντας τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτούς, καὶ ποτὲ νὰ μὴν τοὺς κα­ταριέστε. 

   Αὐτὰ συνιστᾶ ὁ θεόπνευστος Ἀπόστο­λος. Κι αὐτὰ σημαίνουν ὅτι, ὅπως ὅταν ἔχουμε κάποιο σημαντικὸ ἔργο νὰ ἐπιτελέσουμε, ἀφιερώνουμε χρόνο καὶ δυνάμεις καὶ γενικὰ δίνουμε ὅλη μας τὴν καρδιά, ἔτσι πολὺ περισσότερο, ἂν ἔχουμε τὴ συν­αίσθηση ὅτι μέσα στὴν Ἐκκλησία ὑπηρετοῦμε τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας ψυχῶν καὶ ἐργαζόμαστε γιὰ τὸν Κύριο, «τῷ Κυρίω δουλεύοντες», τότε ὁπωσδήποτε θὰ δείχνουμε ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καὶ σπουδή. Ὁ καθένας ἐκεῖ ποὺ ἔχει ταχθεῖ. Κι ὅ,τι προσ­φέρουμε, νὰ τὸ προσ­φέρουμε μὲ ἀγάπη, μὲ τὴ συνείδηση ὅτι ἡ προσ­φορὰ αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν ἴδιο τὸν Κύριο.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”