Μέχρι σήμερα, τό πρόβλημα γύρω ἀπό τόν ἰό ἦταν οὐσιαστικά νομικό. Ὅπως ἐξηγεῖ σέ εἰδική νομική ἔκθεσή της μία εἰρηνοδίκης, ἡ κ. Τέγουτζικ, τά μέτρα πού μέ πρόφαση τόν ἰό, ἐπιβλήθηκαν, εἶναι ὅλα ἀντισυνταγματικά. Ἐπειδή, ὅμως, δέν λειτουργεῖ ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, πού λειτουργώντας ἐμποδίζει τήν κρατική αὐθαιρεσία, τά πράγματα ἐξελίσσονται ὅπως τά περιγράφει ἡ κ. εἰρηνοδίκης:
«Μέχρι σήμερα ἐδῶ καὶ ἕνδεκα (11) μῆνες σχεδὸν, ἡ Κυβέρνηση (ὡς Κράτος) προβαίνει σὲ λήψη μέτρων (κατὰ covid) καὶ ἀσκεῖ τὴ διοίκηση (τὴν κατὰ covid), προφασιζόμενη ἐδῶ καὶ 11 συναπτοὺς μῆνες τὸ ἐξαιρετικὸ καὶ ἐπεῖγον τῆς κατάστασης […] Ἡ ἐν ἀμφιβόλῳ καὶ ἐν πλήρει συγχύσει ἐξαιρετικὰ ἐπείγουσα κατάσταση, ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς περιορίζει καὶ νὰ μᾶς ἀπογυμνώνει. Ἡ ζωὴ πλέον ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ἔχει μειωθεῖ στὸ ἐπίπεδο μιᾶς καθαρὰ βιολογικῆς συνθήκης κι ἔχει χάσει ὄχι μόνο τὴν πολιτικὴ της διάσταση, ἀλλὰ κι ὁποιαδήποτε ἀνθρώπινη διάσταση. Μία κοινωνία ἡ ὁποία ζεῖ σὲ μία μόνιμη κατάσταση ἔκτακτης ἀνάγκης δὲν μπορεῖ ν’ ἀποτελεῖ μία ἐλεύθερη κοινωνία. Ζοῦμε σὲ μία κοινωνία, ἡ ὁποία ἔχει θυσιάσει τὴν ἐλευθερία της ὑπὲρ τῶν ὑποτιθέμενων λόγων «ἀσφαλείας» κι ἔτσι καταδικάζεται νὰ ζεῖ ἀδιάκοπα μέσα σὲ μία κατάσταση φόβου καὶ ἀνασφάλειας. Τί εἶναι μία κοινωνία, ἡ ὁποία πιστεύει μόνο στὴν ἐπιβίωση; Μία ζωὴ γυμνὴ ποὺ θυσιάζει ὅλες τὶς κανονικὲς συνθῆκες, κοινωνικὲς σχέσεις, συναισθήματα, πνευματικότητα, μπροστὰ στὸν κίνδυνο μόλυνσης. Βιώνουμε μία ἔκνομη κατάσταση ἀπ’ ὅπου ἐλλείπει ὁ πολιτισμός, ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια. «Οὐ δεῖ ἕνεκα τοῦ κινδύνου πράττειν τι ἀνελεύθερον (Πλάτων)». […] Ἐλλοχεύει ἔτσι, ὁ κίνδυνος ὑποκατάστασης τῆς δημοκρατικῆς διαβούλευσης ἀπὸ τὴν «αὐταπόδεικτη» ἀποτελεσματικότητα. Ἀποκρύπτεται βέβαια, τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ὁμοφωνία ὅλων τῶν λοιμωξιολόγων σὰν νὰ πρόκειται γιὰ φυσικὸ φαινόμενο, ἀλλὰ γιὰ συνθῆκες πρωτοφανοῦς ἐπιστημονικῆς ἀβεβαιότητας καὶ κατὰ πλειοψηφία κρίση τῶν συγκεκριμένων λοιμωξιολόγων ποὺ ἔχουν ἐπιλεγεῖ ἀπὸ τὴν πολιτικὰ ὑπεύθυνη κυβέρνηση. Ἔτσι περαιτέρω, τὰ πορίσματά τους, ἂν καὶ ἀξιοποιοῦνται ὡς ἡ βασικὴ αἰτιολόγηση τῶν ρυθμίσεων τῆς κανονιστικῶς δρώσας διοίκησης, δὲν δημοσιεύονται, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐξάγονται ἀσφαλῶς καὶ τεκμηριωμένα (καθόσον ὑπάρχουν ἐλλειπῆ καὶ ἀνακριβῆ στοιχεῖα ἀμφιβόλου ἐγκυρότητας ἀπὸ τὶς ἀναφορὲς τοῦ ΕΟΔΥ, ὡς προεῖπα) μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξασθενεῖ ἡ λογοδοσία τῶν κυβερνώντων ἀπέναντι στοὺς πολίτες. […] Ὅπως ρητὰ ὁμολογήθηκε κατὰ τὴ σχετικὴ συζήτηση τοῦ ἄρθρου στὴ βουλὴ (ἄρθρ.44 παρ.1 Σ), ἡ διάταξη αὐτὴ ἐπιχειρεῖ νὰ συγκαλύψει καὶ νὰ νομιμοποιήσει μία ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ».
Ἔτσι, τά παράλογα αὐτά μέτρα ἔχουν πλήξει ὅλους τούς τομεῖς τοῦ θρησκευτικοῦ, τοῦ δημόσιου καί τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου, χωρίς νά ἐρωτᾶται ὁ πολίτης. Χρησιμοποιοῦνται ὅμως τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, γιά νά ἀποδεχθεῖ ὁ πολίτης ὡς ἀναγκαῖα καί σωστά τά ἐπιβαλλόμενα μέτρα, τά ὁποῖα τόν ὁδηγοῦν στήν προσωπική καί κοινωνική του καταστροφή.
* * *
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Καθηγητῆ Luc Montagnier, κατόχου βραβείου Νόμπελ στήν Ἰατρική (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ):«Περισσότερο ἀπὸ τὸ ἥμισυ τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ ζεῖ στὶς πόλεις, μέσα στὸ τσιμέντο. Γιὰ ἕνα νεαρὸ ἄτομο, πιστεύω, εἶναι τρελό: δὲν βλέπει πλέον τὰ ζῶα, τὰ δέντρα, δὲν βλέπει τίποτα καὶ δὲν ρωτάει «γιατί ὑπάρχω;» καὶ ἐκπλήσσομαι. Εἶναι ἕνας τρελὸς κόσμος. Ἀλλάζουμε τὴν ἀλήθεια σύμφωνα μὲ τὶς ἀνάγκες τῆς οἰκονομίας. Τὸ γαλλικὸ ὑπουργεῖο Ὑγείας ἀπαγόρευσε ἕνα φάρμακο ποὺ φαίνεται νὰ δρᾶ πάνω σ᾿ αὐτὸν τὸν διάσημο ἰὸ, γιὰ τὸν ὁποῖο μιλούσαμε νωρίτερα. Εἶναι ἀπολύτως παράλογο, ἐκπληκτικὸ καὶ παρόλο ποὺ τὰ ἐπιστημονικὰ περιοδικὰ ἔχουν ἀναιρέσει τὴν ἄποψη γιὰ τὸ φάρμακο, τὸ ὑπουργεῖο συνεχίζει καὶ δὲν τὸ παρέχει. Γιατί κυβερνάει τότε; Βλέπετε εἶναι ἕνας τρελὸς κόσμος! Κάτι ποὺ κάνει καλὸ στοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἐμποδίζει νὰ πεθάνουν, τὸ ἀποτρέπουμε, δὲν ὑφίσταται πλέον στὴ Γαλλία.
– Ἐγὼ ἤμουν ἰολόγος, καὶ εἶμαι ἀκόμα. Εἶμαι εἰδικὸς σὲ θέματα RNA-ἰῶν, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν κορωνοϊό. Γνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἕνας ἰὸς ποὺ σχετίζεται μὲ τὸ ἀναπνευστικὸ σύστημα ἀπὸ τὴν Κίνα, ὄντας πολὺ καλὰ μελετημένος ἀπὸ τοὺς Κινέζους καὶ ὡς ἐκ τούτου εἴμαστε γνώριμοι μὲ αὐτὸν τὸν ἰό. Ὁ συγκεκριμένος ὅμως ἰὸς φαίνεται πὼς εἶναι ἰδιαίτερος καθὼς ἔχει τεθεῖ σὲ ἐπεξεργασία λαμβάνοντας τμήματα ἀπὸ ἄλλο ἰὸ ἢ ἀκόμη κάποιας χημικῆς σύνθεσης. Ἔτσι ἀρχίζουμε νὰ γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια τοῦ κακοῦ ποὺ ἔχει γίνει.
Οἱ διάφοροι σχολιαστὲς θὰ ποῦν ὅτι ἦταν λάθος, καθὼς ἔχουν λάβει ἐντολὲς ἀπὸ τὴν κινεζικὴ κυβέρνηση νὰ κρύψουν τὴν ἀλήθεια, ἔτσι πρέπει νὰ ποῦν. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι θὰ καταλάβουν ὅτι ἔχουμε κάτι κακὸ νὰ κρύψουμε, θὰ εἶναι σίγουροι ὅτι αὐτὸς ὁ ἰὸς ἔχει ἀπελευθερωθεῖ καὶ κατασκευαστεῖ σὲ ἐργαστήρια ὑψίστης ἀσφαλείας, ὅτι εἶναι ἀνθρώπινο σφάλμα, δὲν εἶναι μόνο ὑπεύθυνα τὰ μέσα ἐνημέρωσης, ἀλλὰ ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ὑπεύθυνος γι᾿ αὐτὸ τὸ τέρας ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ.
Ὅπως λέγεται καὶ στὰ ἀγγλικὰ ἐπειδὴ σὲ τέτοια θέματα μπορεῖ νὰ ὑπάρχει τὸ “general coverup” ἢ γενικὴ κάλυψη. Αὐτὸ εἶναι ἀπίστευτο! Δηλαδὴ ἀκόμη καὶ οἱ ἐπιστήμονες ἀγοράζονται, ἀκόμη καὶ Ἀμερικανοί, Γάλλοι, Ἄγγλοι ἐπιστήμονες, σχεδὸν ὅλοι μιλοῦν γιὰ τὴν ἴδια ἰδέα, ὅτι εἶναι ἕνας ἰὸς ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴ φύση. Αὐτὸ εἶναι ψεύτικο, τὸ ξέρουν πολὺ καλά, καὶ εἶναι ἀκριβῶς ὅτι ὑπάρχει ἕνα μεγάλο ψέμα καὶ πρέπει νὰ ρωτήσουμε, γιατί καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ ὑποστηρίζεται αὐτό. Πρῶτα εἶναι τὰ χρήματα, πληρώνονται γιὰ νὰ ποῦν τί λένε καὶ ἂν δὲν λένε, μπορεῖ νὰ χάσουν τὴ θέση τους καὶ φοβοῦνται ὅτι θὰ χάσουν τὴν καριέρα τους, ἂν θέλουν νὰ ἀνακαλύψουν τὴν ἀλήθεια. Αὐτὸ εἶναι ἐξαιρετικὰ κακὸ γιὰ τὴν ἐπιστήμη. Νομίζω ὅτι ὑπάρχει ἐπίσης μεγάλη πίεση στὰ μέσα ἐνημέρωσης. Εἶναι ἕνα περίπλοκο σύστημα τώρα. Δηλαδὴ τὶς ἐπιστημονικὲς ἀλήθειες δὲν μποροῦν νὰ τὶς ποῦν, γι᾿ αὐτὸ τὶς κρύβουμε, ἐπειδὴ ἡ κινεζικὴ κυβέρνηση ἀρνεῖται αὐτὴν τὴν ἀλήθεια, κάνει τὰ πάντα, γιὰ νὰ κρύψει καὶ νὰ καταστρέψει τὰ στοιχεῖα, δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ γίνουν γνωστά. Μπορεῖ νὰ ἔρθει ἡ μέρα ποὺ οἱ Κινέζοι νὰ τὸ ἀναγνωρίσουν, ἀλλὰ θὰ πάρει χρόνο καὶ τώρα συνεχίζουμε νὰ πιστεύουμε κάτι ποὺ δὲν ὑπάρχει.
Πρέπει νὰ πῶ, τὸ λέω, νὰ τὸ πῶ πολὺ δυνατά, ἐὰν κάποιος ἔχει covid-19 καὶ τὸν ἐμβολιάσετε κατὰ τῆς γρίππης, κινδυνεύετε νὰ τὸν σκοτώσετε σὲ μερικὲς μέρες ἢ στὶς ἑπόμενες ἑβδομάδες· ἐὰν ἔχετε κάποιον ποὺ παίρνει χημειοθεραπεία ἀπὸ καρκίνο καὶ τὸν ἐμβολιάσετε γιὰ τὴ γρίππη, τὸν σκοτώνετε πολὺ γρήγορα. Πρέπει νὰ εἰπωθεῖ ὅτι οἱ ἐμβολιασμοὶ παρέμβασης εἶναι πολὺ κακοί. Ὁπότε αὐτὸ πρέπει νὰ μᾶς εἶναι πλήρως κατανοητό.
Δεύτερον, ἕνα ἐμβόλιο, ἐπαναλαμβάνω ὅτι μπορεῖ νὰ εἶναι κακὸ ἢ καὶ καλό. Γιὰ νὰ γνωρίζουμε τί εἶναι πρέπει νὰ τὸ ἀποδείξουμε καὶ γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται χρόνος. Ὑπάρχουν παραδείγματα στὴ βόρεια Ἰταλία εἰδικότερα, ὅπου ἔχουμε ἐμβολιάσει ἕνα πληθυσμὸ καὶ ἔχουμε δεῖ ὅτι ὁ μέγιστος ἀριθμὸς θανόντων αὐξήθηκε σημαντικά. Πιστεύω ὅτι ἕνα ἐμβόλιο ἐξ ὁρισμοῦ ὡς φάρμακο δὲν πρέπει νὰ σκοτώνει, νὰ μὴ ἔχει παρενέργειες, γιὰ νὰ σκοτώσει ἀνθρώπους. Καὶ πιστεύω ὅτι οἱ ἐμβολιαστὲς ξεχνοῦν αὐτὴν τὴν ἀρχὴ τοῦ Ἱπποκράτη «Πρῶτα ἀπ’ ὅλα νὰ μὴ κάνεις ζημιά». Οἱ γιατροὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐμβολιάζουν, ὁπότε ἐναπόκειται σ᾿ αὐτοὺς νὰ θέσουν τὸ ἠθικὸ ἐμπόδιο».