«Παππού, πολλοί μοναχοί συνηθίζουν να λένε τους Χαιρετισμούς στην
Παναγία μας όταν εργάζονται αντί να λένε την Ευχή. Τί είναι καλλίτερα;»
Και απαντά ο γέροντας:
«Α! Τους Χαιρετισμούς πολύ τους αγαπά η Παναγία μας! Εμείς με τον Γέροντά μας, τους λέγαμε όταν εδουλεύαμε. Απ’ έξω τους λέγαμε, δύο, τρείς φορές την ημέρα!!
Να, εδώ έχω ένα βιβλιαράκι με τους Χαιρετισμούς, που στην αρχή αναφέρει ότι, η Παναγία μας εφανερώθηκε σε πολλούς Αγίους και τους υποσχέθηκε ότι, οποίος λέει τους Χαιρετισμούς Της κάθε ημέρα, θα τον φυλάει και σ` αυτήν τη ζωή, αλλά και μετά θάνατο, θα τον υπερασπισθή ενώπιον του Υιού Της!»!!
Και συνέχισε ο γέροντας:
«Η βάση βέβαια είναι η Ευχή! Αν έχεις προθυμία στην Ευχή μην την κόβεις! Τα λέει όλα! Αν αδυνατίσει η Ευχή, τότε πες τους Χαιρετισμούς! Ακόμη και το “Θεοτόκε Παρθένε” πολύ το αγαπά η Παναγία μας! Κάποτε, όταν το λες κάμποσες φορές, σου προσφέρει ένα γλύκισμα η Παναγία μας που δεν περιγράφεται!»!!
«Γέροντα, όταν από την πολλή κούραση παραλύει το σώμα, μπορούμε να λέμε ξαπλωμένοι την Ευχή;».
Και απαντά ο γέροντας:
«Ο Χριστός μάς οικονομεί σύμφωνα με τις δυνάμεις μας. Αν πραγματικά δεν μπορούμε, ούτε όρθιοι, ούτε γονατιστοί, ούτε καθιστοί, τότε μας οικονομεί ακόμη και ξαπλωμένους. Αν έχουμε όμως δυνάμεις…; Μην ξεχνάς ότι, ο σατανάς είναι εκεί και αμέσως φέρνει αμέλεια και ύπνο…»!!