Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος σε μια ομιλία του λέει: «Πώς γίνεται να κοινωνείς, να παίρνεις μέσα σου το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που είναι ζωή, που είναι φως, που είναι δύναμη, που είναι αναγέννηση, και σαν να μη συμβαίνει τίποτε στην ύπαρξή σου; Άρα λοιπόν αναξίως κοινωνείς». Και τονίζει ότι πρέπει αξίως να πάμε να κοινωνήσουμε.
Εδώ λοιπόν θα λέγαμε, όχι απλώς να βάλεις αρχή, αλλά να βάλεις αληθινή αρχή, σωστή αρχή. Όσο κι αν ο Θεός συγκαταβαίνει, αγαπά, συγχωρεί τον άνθρωπο και θέλει να τον σώσει, δεν γίνεται αυτό, αν δεν βάλει ο άνθρωπος το δικό του μερίδιο.
Πρέπει να το καταλάβουμε καλά αυτό το θέμα της σωτηρίας. Δεν είναι απλώς ότι να, μας σώζει ο Θεός. Αν ήταν έτσι, τελείωσε. Ο Θεός ήλθε, μας έσωσε. Ο Χριστός ήλθε, απέθανε, και ο θάνατός του είναι σωτηρία όλων. Επομένως, να ξενοιάσουμε από αυτό το θέμα και να κοιτάξουμε τι θα κάνουμε στη ζωή μας. Δεν φαίνεται όμως ένα τέτοιο πράγμα μέσα στην όλη διδασκαλία και ζωή της Εκκλησίας.
Σώζεται εκείνος ο οποίος πιστεύει σ’ αυτό που έκανε ο Χριστός. Σώζεται εκείνος ο οποίος ανταποκρίνεται στον Χριστό. Και αυτό στην πράξη σημαίνει πολλά πράγματα, τα οποία δεν τα κάνουμε. Καλός χριστιανός είσαι, αλλά το πείσμα σου δεν το αφήνεις. Καλός χριστιανός είσαι, αλλά τα κομπλεξικά σου δεν τα αφήνεις. Καλός χριστιανός είσαι, αλλά τον όποιο χαρακτήρα σου δεν τον αφήνεις. Μάλιστα αμέσως κανείς, για να αμυνθεί, για να υπεραμυνθεί, για να υπερασπίσει τον εαυτό του σπεύδει να πει: «Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου».
Δεν φαίνεται όμως πουθενά μέσα στο πνεύμα του Ευαγγελίου αυτό: «Έχεις αυτόν τον χαρακτήρα. Εντάξει. Μείνε με αυτόν τον χαρακτήρα. Εσύ που έχεις τον άλλο χαρακτήρα, μείνε με αυτόν. Εσύ που το έχεις στον χαρακτήρα σου να σου έρχεται όλο να κατηγορείς, δεν πειράζει· κράτησέ τον. Εσύ που το έχεις στον χαρακτήρα σου όλο να στενοχωριέσαι, όλο να παραπονιέσαι, κράτησέ τον. Εσύ που το έχεις στον χαρακτήρα σου όλο να γκρινιάζεις, κράτησέ τον». Δεν φαίνεται πουθενά τέτοιο πράγμα.
Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αλλάξει. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγεννηθεί. Ο Θεός θα σε αναγεννήσει. Δεν αναγεννάσαι μόνος σου, ούτε με τις δυνάμεις σου ούτε με τις προσπάθειές σου, αλλά όμως πρέπει να δει ο Θεός ότι το θέλεις εσύ αυτό.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Συνάξεις Δωδεκαημέρου”, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, β’ έκδ. 2016, σελ. 272.